IndyMedia - Vrij Media Centrum Nederland

Hier kun je discussieren over Waar is de solidariteit uit Friesland gebleven?.
Uit Doorbraak.eu:

Vandaag kregen we dit artikel opgestuurd door een Friese auteur die gezien alle ophef in die provincie rond het protest tegen Zwarte Piet in Dokkum liever anoniem blijft. “Vooral na het filmpje van mevrouw Doedens zou ik heel graag willen dat jullie dit stuk zouden kunnen plaatsen. Dit om een ander Fries geluid te laten horen. Juist wij Friezen zouden historisch gezien achter de anti-racismebeweging moeten staan”, schrijft hij. Daar zijn we het helemaal mee eens.

Komende zaterdag vindt in Dokkum de nationale intocht van Sinterklaas plaats. Dit is voor Friezen een historisch beladen plaats. Nabij Dokkum werd op 5 juni 754 de katholieke bisschop Bonifatius gedood toen hij heidense Friezen probeerde te bekeren. De Friezen werden alsnog bekeerd, kloosters werden gesticht en Bonifatius werd heilig verklaard. Een onomkeerbaar proces, Geert Wilders beroept zich graag op de joods-christelijke traditie, in Friesland was echter al een rijke traditie met schrift en cultuur lang voor de eerste christelijke missionaris kwam.

Wat echter ook vaak vergeten wordt, is dat Bonifatius de mensen bekeerde met het zwaard op de keel. Ook in 754 kwam hij met een flink gewapend gezelschap. Op zijn tocht verwoestte hij tempels en beelden. Hij was er niet alleen om de Friezen te bekeren, maar ook om de invloedssfeer van de kerk in Rome uit te breiden. En om de politieke en economische macht van zijn beschermers, de Franken, uit te breiden. In zekere zin was hij een imperialist avant la lettre.

Mede onder het excuus van het bekeren van heidenen werden tijdens de koloniale expansie door West-Europese landen miljoenen mensen overal in Amerika, Afrika en Azië onderdrukt, afgeslacht en tot slaaf gemaakt. Bestaande beschavingen werden verwoest en mensen werden gedwongen zich te bekeren. En vooral in Afrika werden miljoenen mensen tot slaaf gemaakt en ontheemd.

Nu 1263 jaar na de dood van Bonifatius komt er weer een “bisschop” naar Dokkum. Sint-Nicolaas komt het land in met zijn knechten met waarschijnlijke zwarte en bonte kleuren. Een overduidelijke racistische karikatuur uit een prentenboekje uit een tijd dat in de overzeese gebieden van Nederland nog duizenden zwarte mensen als slaven zwoegden. Voor veel zwarte kinderen of kinderen van kleur, nakomelingen van deze slaven, die net zo goed als Friezen ook Nederlanders zijn, is dit racistisch stereotype kwetsend. Enfin, hier is genoeg over gediscussieerd.

Toen in Suriname de slaven hun ketenen afwierpen, zwoegden onder het juk van hetzelfde kapitaal duizenden Friezen als landarbeider of in het veen. Vanuit het verzet hiervan is de Nederlandse anarchistische en socialistische beweging ontstaan met Domela Nieuwenhuis en Pieter Jelles Troelstra als voornaamste aanvoerders. Hun erfenis mag dan in Den Haag de laatste jaren zijn verkwanseld, onze solidariteit zou moeten liggen bij de mensen voor wie Zwarte Piet vervelend is.

Tevens heeft Friesland al tientallen jaren culturele uitwisselingsverbanden met landen en regio’s als Bretagne, Baskenland, Ierland, Macedonië en Wales. Plaatsen waar cultuur en taal jarenlang onderdrukt zijn door de dominante macht of waar dit nog steeds gebeurt. Ook de Friese taal en cultuur zijn na de komst van Bonifatius eeuwenlang onderdrukt en gedecimeerd tot wat het ooit was. Er is voor zover ik weet nooit de directe link geweest met de anti-apartheids- en anti-racismebeweging, zoals dat in Noord-Ierland of Baskenland wel het geval is. Toch zou voor ons Friezen de symphathie moeten liggen bij de onderdrukte cultuur en bij de anti-racismebeweging. En hoewel het Sinterklaas“feest” oude heidense elementen bevat, heeft het in de huidige vorm daar weinig mee te maken.

Sybrand Buma en Halbe Zijlstra zitten voor tv waarschijnlijk te glunderen van trots bij de intocht van de Sint in Dokkum, maar om Domela te citeren: hier liggen de doden en liegen de levenden. “leaver dea as sleaf” is een bekende Friese uitdrukking. Friezen met enig historisch besef staan komende zaterdag dan ook solidair met onze broeders en zusters die strijden voor de afschaffing van Zwarte Piet. Hopelijk bereidt de aanpassing van Piet in de grote steden zich de komende jaar uit tot Friesland. Friesland heeft een lange rijke culturele traditie en als de Hollandse Zwarte Piet een ander kleurtje krijgt, dan zou ons dat niet zoveel moeten uitmaken.

==================================================

Uit NRC:

Vóór Zwarte Piet? Zo kennen we de eens zo progressieve Dokkumers niet

„Laten ze met dat gesodemieter in Amsterdam blijven”, verkondigde een Fries toen hij hoorde over een protest tegen Zwarte Piet. In de jaren vijftig konden Surinamers juist op symphatie rekenen in Friesland, schrijven Mitchell Esajas en Nienke Venema.
17 november 2017 om 16:32

De afgelopen dagen komen regelmatig berichten voorbij waarin Friezen hun weerstand uiten tegen het geplande protest tegen het racistische karakter van Zwarte Piet in Dokkum aanstaande zaterdag. De Facebookpagina van ‘Project P’ bijvoorbeeld roept elke ‘oprechte Fries’ op om de bussen met demonstranten met wapperende vlaggen tegen te houden. „Laten ze met dat gesodemieter in Amsterdam blijven”, verkondigt een van de initiatiefneemsters, die zich identificeert als opstandige Fries.

Wellicht kent u Dokkum van de moord op missionaris Bonifatius in 754. Hij haalde zich de woede van de inwoners op de hals toen hij hen tevergeefs probeerde te bekeren tot het christendom. Maar wie denkt dat stugge vijandigheid dit stadje nu eenmaal eigen is, heeft het mis. Want hoe vooruitstrevend klonk Dokkum in 1952, toen vooraanstaande dichters en schrijvers een uitgave van het daar gedrukte literaire tijdschrift De Tsjerne geheel wijdden aan Surinaamse vakgenoten. Gemotiveerd door herkenning in de strijd van de jonge Surinamers, die ze naar eigen zeggen met groot genoegen volgden, werd tal van poëzie en proza van Sranantongo vertaald naar het Fries.

Het initiatief voor deze bijzondere, ideologische uitgave kwam van linguïst Jan Voorhoeve en werd samengesteld onder de bezielende leiding van dichter Fedde Schurer en schrijver Anne Wadman in samenwerking met Eddy Bruma. Bruma was leider van de culturele vereniging ‘Wie Eegie Sani’ (Ons Eigen Ding), die ernaar streefde de Surinaamse taal en cultuur te herwaarderen. Door het koloniale regime werd deze als inferieur en primitief beschouwd. Als Friezen sympathiseerden Schurer en consorten bij uitstek met de Surinaamse strijd voor erkenning van de eigen taal, cultuur en identiteit. Deze speciale uitgave was, schreven zij, dan ook bedoeld als een getuigenis van wat de jonge Surinamers dreef. Ze publiceerden het als Friese groet aan Suriname en in de hoop dat de Surinaamse intelligentsia nu ook in Friesland gehoord zou worden.

Deze bijzondere uitgave verscheen in een tijd waarin Suriname nog ver van onafhankelijkheid was verwijderd. In de rest van Nederland konden Surinamers rekenen op keiharde discriminatie en uitsluiting. Maar niet bij deze Friese redacteuren. Zij waren juist trots dat zij op deze manier dit Surinaamse stemgeluid voor het eerst in het openbaar in Nederland konden presenteren. „Meer dan waar dan ook in Nederland kunnen de Surinamers in Friesland op begrip en sympathie rekenen”, schreven ze in hun voorwoord.

Het vreedzame protest dat aanstaande zaterdag in Dokkum zal plaatsvinden, wordt sterk gedreven door Surinaamse, Caribische en Ghanese Nederlanders. Vele sympathisanten van Nederlandse origine zullen aan hun zijde staan. Zij staan op tégen de pijnlijke restanten van een wreed koloniaal regime en vóór verandering en erkenning. Wij hopen dat de Dokkumers het idealisme van De Tsjerne ter harte zullen nemen en deze demonstranten aanstaande zaterdag verwelkomen met vlaggen die wapperen van begrip, sympathie en oprechte Friese solidariteit.