IndyMedia - Vrij Media Centrum Nederland

Wij zijn de 1%

- english below -

We hebben jullie gezien. We hebben jullie gehoord. Tegenwoordig zijn jullie overal. We weten wie jullie zijn. Die 99% die protesteert tegen de excessen van het kapitalisme en de misbruiken van de Staat. Jullie zijn die 99% die electorale hervormingen, sociale alternatieven, economische subsidies en politieke maatregelen eist. Jullie zijn de 99% die bang zijn jullie toekomst te verliezen, niet langer in staat te zijn om te leven zoals jullie tot nu toe gedaan hebben: een baan, een salaris, een hypotheek, een pensioen. Overleven, op z'n minst. En op z'n best een carrière. Dat is waar jullie om vragen. Jullie willen de “crisis” niet betalen, jullie willen dat alles wordt zoals het voorheen was. Jullie durven de schermen die dag na dag alle betekenis en emotie aangetast hebben niet uit te zetten, maar veroordelen het leven tot de droefheid van niet meer dan overleving. En dit is alles dat jullie vragen van de regeringen en de banken. Omdat dit jullie democratie is: zij die geregeerd worden zouden niet geïnteresseerd moeten zijn in macht maar in het collectieve goed, terwijl bankiers niet geïnteresseerd zouden moeten zijn in winst maar in het geluk van de mensen. Net zoals in sprookjes, net zoals in de film. Terwijl jullie verlangen naar een happy end dat op zich laat wachten, tolereren jullie diegenen niet die deze gehallucineerde berusting niet delen. Van Amsterdam tot Athene, van Rome tot Portland, staan jullie klaar om diegenen die kwaad zijn en die in de instituties niet de garantie van vrijheid maar juist de oorsprong van miserie en onderdrukking zien, te stoppen, te verlinken en neer te slaan. Jullie kunnen wraak slechts waarderen in fictie, in de realiteit verkiezen jullie onderwerping. Tegenover een hatelijke en verrotte maatschappij vechten jullie voor een civiel, berekend en beleefd protest. Een protest dat altijd op jullie niveau zal blijven: op haar knieën. Nu weten we wie die 1% zijn die jullie zo haten. Samen met jullie grenzen, jullie veiligheidsdiensten, jullie vertegenwoordigers, hebben jullie het vrij duidelijk gemaakt wie jullie vijanden zijn. Zeker niet de bazen, die jullie met respect benaderen. Wij zijn het. Wij, die geen Staat hebben om te verdedigen of verbeteren. Wij, die geen markt hebben om te beschermen of uit te buiten. Wij, die geen enkele autoriteit willen uitoefenen noch zich eraan willen onderwerpen. Wij, voor wie het leven niet reduceerbaar is tot de dagelijkse loonslavernij of een bankrekening om te beschermen. Wij, voor wie de crisis niet geboren werd met de recente beursspeculaties die de mist ingingen, of met de incompetentie van wie er nu dan ook in het parlement zit, maar met leven in deze sociale orde in al haar aspecten. Wij, voor wie alle dagen onzeker zijn in deze wereld die we nooit gewild hebben, waar we onszelf nooit in herkend hebben, de wereld die ons aan het verstikken is. Wij willen niets te maken hebben met jullie 99%. Met jullie eisen voor een meer gematigd kapitalisme en een meer correcte Staat. Met jullie politieke geklets dat macht en privilege vermindert tot de grootte van een creditcard. Met jullie nostalgische scouting tentenkamp. Met jullie onvermogen om duidelijk een vijand te identificeren, de oorzaak van het “onrecht”, die steeds vager en immateriëel wordt en steeds verder uit ons bereik komt te staan. Met jullie armen die steeds wijder openstaan voor de politici, industriëlen en bewaarders en steeds wreder zijn tegenover rebellen. Met jullie acties die zwakker en zwakker worden, die tot niets meer dan een lauwe interval van de status quo verworden zijn. Wij willen jullie hervormingen, collaboraties, vervreemdende banen, jullie linkse eisen die jullie blijven uitbraken niet. We weten wat de werkelijke oorzaken zijn van het lijden waaraan we onderworpen worden: de dorst naar macht, de lust naar geld, en de gehoorzaamheid die ze verwachten en krijgen. Deze oorzaken worden gehandhaafd in de dagelijkse levens van mensen, in de handelingen, het gedrag, de relaties die inherent zijn aan een maatschappij waar we ons overal als vreemden voelen. En deze oorzaken – die geweigerd, verlaten en vernietigd moeten worden – hebben onderdak gevonden in jullie beweging. We hebben ons nooit op ons gemak gevoeld met 99% van ons moderne leven, dat wachtend in de rij om te bedelen doorgebracht wordt, maar toch staan jullie erop om 99% van het probleem te verdedigen. Wij zullen onze mogelijkheden ergens anders zoeken. Met de hoop, de dromen en de handelingen die ons jullie veroordeling hebben doen verdienen. En jullie, ga vooral door met het varen op de oceaan van universele verontwaardiging. Ga maar, hijs jullie zeilen en geef de touwen aan de buraucraten en de smeris. Ga, deel jullie ruimte en lucht met de smeerlappen die het leven op deze planeet zo onverdraaglijk hebben gemaakt. Ga, vaar naar een nieuwe morgen, jullie achtersteven nog vol met de stront van gisteren. Wij zullen niet aan boord van jullie schip gaan, we zullen er slechts vanaf springen. En wij zullen op onze vlotten blijven, die jullie zo verachten, omdat ze zo klein en licht zijn. Maar pas op. Een schip dat met onze vijanden aan boord reist is een te grote verleiding om weg te laten varen. Jullie lachen? Jullie zijn niet bang voor ons omdat jullie denken dat wij de moed niet hebben om aan boord van het schip te gaan? Dan begrijpen jullie het niet. Jullie zouden moeten zinken met al jullie doodsvracht. Om dit te bereiken is een gigantische vloot niet nodig, een brander volstaat. Klein en licht.

ENGLISH VERSION

We have seen you. We have heard you. Nowadays you are everywhere. We know who you are. That 99% that protests against the excesses of capitalism and the abuses of the State. You are that 99% that demands electoral reforms, social alternatives, economic subsidies and political measures. You are the 99% scared of losing your future, of not being able to live anymore as you have until now: a job, a salary, a mortgage, a pension. Surviving at the very least. And at the very best a career. This is what you ask for. You don't want to pay for the “crisis”, you want everything to go back as it was before. You don't dare to turn off the screens that day after day have eroded all meaning and emotion, condemning life to the sadness of mere survival. And this is everything you ask of the governments and of the banks. Because this is your democracy: those who are governed should not be interested in power but in the common good, while bankers should not be interested in profit but in the happiness of the people. Just like in fairy tales, just like in the movies.While waiting for a happy ending that is running late, you don't tolerate those who do not share your hallucinated resignation. From Amsterdam to Athens, from Rome to Portland, you are ready to stop, snitch out and beat down those who are angry and who do not see in institutions the guarantee of freedom but the origin of misery and oppression. You can appreciate vengeance only in fiction, but in reality you prefer submission. In front of a hateful and rotten society you fight for a civil, calculated and polite protest. A protest that will always stay at your level: on its knees. Now we know who that 1% are that you hate so much. Along with your borders, with your security services, with your representatives, you have made it quite clear who your enemies are. Surely not the bosses, who you approach with respect. It's us. We, who don't have a State to defend or to improve. We, who don't have a market to protect or to exploit. We, who do not want to exercise or be subjected to any authority. We, for whom life is not reducible to clocking in and out or to a bank account to protect. We, for whom the crisis was not born with the recent Stock exchange speculations gone wrong, or with the incompetence of whoever is now sitting in the parliament, but with living within this social order in all its aspects. We, for whom all days are precarious in this world that we never wanted, in which we never recognized ourselves, which is suffocating us. We want to have nothing to do with your 99%. With your demands for a more moderate capitalism and a more correct State. With your political talk that reduces power and privilege to the size of a credit card. With your nostalgic boyscout camping. With your inability to clearly identify an enemy, the cause of “injustice”, who keeps getting more and more vague, immaterial and out of our reach. With your arms that keep opening more and more for the politicians, industrials and guardians and are getting more and more harsh towards rebels. With your actions that get weaker and weaker, which have merely become a lukewarm interval of the status quo. No, we do not want your reforms, your collaborations, your alienating jobs, your leftist demands that you keep regurgitating. We know what the real causes of the sufferings we are subjected to are: the thirst for power, the lust for money, and the obedience that they expect and get. These causes are upheld in the daily lives of human beings, in the actions, the behaviour, the relationships that are inherent to a society where we feel like strangers everywhere. And these causes- that need to be refused, abandoned and demolished- have found refuge in your movement. We have never felt at ease within 99% of our modern life, spent waiting in line to beg, but still you insist in defending 99% of the problem. We will search for our possibilities somewhere else. Through the hopes, the dreams and the actions that have earned us your condemnation. You, go on with your sailing through the ocean of universal indignation. Go ahead, hoist your sails and pass the ropes to bureaucrats and cops. Go ahead, share your space and your air with the bastards that have made life on this planet so unbearable. Go ahead, sail straight into a new tomorrow, with your stern still full of the shit of yesterday. We will not come aboard your ship, we will only jump off it. And we will stay on our rafts, which you despise so much, because they are so small and light. But be careful. A ship that travels with our enemies aboard is too big of a temptation to let it slip away. You laugh? You are not afraid of us because you don't think we have the courage to board your ship? Then you don't get it. You should sink with all your burden of death. To achieve this a huge fleet is not needed, but only a fire ship. Small and light.