Het is tijd om op te staan!
Lampadusa, Calais, Brussel, hoever is dat allemaal vanaf hier? Afghanistan, hoever is dat vanaf hier? Kilometers ver! Maar zodra je online gaat, stroomt de ellende bij je binnen. Het voordeel daarvan is, dat het ook zo weer valt buiten te sluiten. Dan gaan gewoon de sluizen dicht.
Als we lezen over mensen die verdrinken in de Middellandse Zee, over de ontruimingen van 'jungles' en voor vluchtelingen gekraakte panden in Calais, over politiegeweld tegen demonstrerende Afghaanse vluchtelingen in Brussel, over vermoorde naar Afghanistan teruggestuurde vluchtelingen, voelen we dat dan ook hier? Kunnen we er door geraakt worden, boos over worden? In Engeland is ophef ontstaan omdat SMS berichten werden gestuurd naar mensen die zogezegd illegaal zouden zijn, met het dringende 'advies' om het land te verlaten. In Frankrijk wordt massaal gedemonstreerd voor een gedeporteerde scholiere die vervolgens wel terug mag komen, maar haar familie niet. In Neederland....
In Neederland gebeurt alweer niets. We klikken en we lezen mee. Ja, het is erg en schandalig, het ene bericht na het andere. Het No Border Camp in Rotterdam in augustus leek even voor een nieuwe impuls te zorgen maar sindsdien is het akelig stil. Toch gebeurt er niet niks. Zo wordt in Rotterdam nog tweemaal per week bij de grensgevangenis gedemonstreerd, en werd er een nieuw pand gekraakt voor de op straat gezette vluchtelingen van de Vluchtflat. Maar wat is er geworden van de stilletjes op straat gegooide Somaliërs die met deportatie worden bedreigd? Wat gebeurt er met al die families in de gezinslocaties in Emmen, Amersfoort, Katwijk, Den Helder, Gilze Rijen en Burgum die gedwongen worden om aan deportatie mee te werken? Wat gebeurt er in de detentiecentra met de mensen die in hongerstaking gaan? Waar zijn we allemaal? We geloven toch niet dat het hier allemaal nu zo humaan geworden is, hè?
Volgens mij niet. Het broeit. Het siddert ondergronds. Kom op! De werkgroep Deportatieverzet meldt deze week alwéér marteling door slaapdeprivatie in de grensgevangenis van Rotterdam, de deportatie van een vader die zijn gezin moet achterlaten... naar... Afghanistan! Kom je ook naar Schiphol aanstaande zaterdag om 13 uur? Laten we dáár beginnen! Massaal.
Intussen moeten we van de Nationale Ombudsman horen dat “het politieke klimaat in Den Haag racistisch van aard” is. Van een VN-werkgroep moeten we horen dat Zwarte Piet “een terugkeer is naar de tijd van de slavernij”. Natuurlijk weten we dat allemaal allang, maar er verandert niets. Om de een of andere reden zijn we niet bij machte om die realiteit door te laten dringen. We moeten blijkbaar ook accepteren dat Geert Wilders op 13 november een ontmoeting wil hebben met collega Le Pen van het Front National in de Tweede Kamer! Een gevaarlijke extreem-rechtse coalitie! Ik moest toen ik dat hoorde even denken aan wat er op 29 maart 1986 gebeurde toen in Neederland twee extreem-rechtse partijen wilden fuseren... Opzet of ongeluk, wat je er ook van mag denken, hoe dan ook, het ging niet door, want er was verzet tegen.
Het kán toch niet zo zijn dat we allemaal zitten te slapen hier?! Neederland is al vele jaren ondergedompeld in een groeiende stroom van racisme en vreemdelingenhaat. Een stroom die wordt voortgestuwd door zogenaamd redelijke politici die zich in het openbaar afzetten tegen Wilders en consorten maar ondertussen alvast vooruitlopen op een toekomst zonder 'vreemdelingen'. Law & Order Fred de vluchtelingenjager Teeven en zijn ambtsgenoten hebben besloten “om de patrouilles op de Middellandse Zee te versterken.” Wilders en Le Pen, jullie lopen hopeloos achter met jullie fascistische haatzaaiende plannen! Want, zo stelt de EU: “Zo kunnen boten met vluchtelingen eerder worden tegengehouden.” En zo wordt er nog meer geld in Frontex gepompt.
Waar blijft onze woede? Op internet wordt heel wat af getwitterd en gefacebookt, veel geklaagd en gescholden, gediscussieerd en opgeroepen. Zóveel, dat je erin verzuipt. En laten we vooral vreedzaam blijven, braaf ons aan de wet houden. Het houdt de straten schoon van demonstraties, bezettingen, blokkades, rellen en andere zichtbare opstand. Waar blijven we? Misschien moet het internet maar eens worden platgegooid, dán komen mensen in opstand! Want we kunnen joinen en liken en retweeten wat we willen, maar het zijn allemaal maar schijn- en achterhoedegevechten. Onszelf opsluiten in de digitale wereld, we zijn er goed in geworden. Maar de revolutie begint niet op een webservice die dankbaar door menig geheime dienst wordt gevolgd zodat de eerste stappen naar de straat met veel machtsvertoon kunnen worden gecontroleerd, zodat de eerste voet dwars tot struikelen kan worden gebracht, daadkracht kan worden gepacificeerd, mensen tegen elkaar kunnen worden uitgespeeld, de kiemen van verzet gesmoord!
Laten we afspreken op straat, en niet in een chatroom! Laten we afspreken dat we niet naar een beeldscherm gaan zitten staren waar de gebeurtenissen op worden livegestreamd zodat het net is alsof we erbij zijn. Laat we afspreken dat we ons niet door de wereld van het commerciële beheer van onze netwerken en meningen laten aansturen, om ons willoos en kansloos te laten censureren wanneer de reclamebonzen onze ideeën te gortig vinden worden om er nog iets mee te kunnen verkopen. Trek de stekker eruit, breng het oproer naar buiten, en als je dan toch op je bureaustoel wilt blijven zitten, valt er vast wel één of andere overheidswebsite te cracken, hacken of attacken. Sommige mensen schijnen daar goed in te zijn. Doe je ding. Hoe dan ook, laten wij het initiatief nemen en houden! Zaag de poten onder de zetels van de macht vandaan. Saboteer de deportatiemachine, leg de verkooppraatjes van de politici bloot. Want Lampadusa, Calais en Brussel zijn óók hier. Afghanistan is óók hier. De angst en de wanhoop, die zijn óók hier. In Den Haag, bij de IND, in de gangen van de centra waar mensen hun noodlot afwachten. Ik typ nog eens wat zinnen om mijn boosheid te verspreiden. Hier! Let's go viral! En ik ga op zoek naar mensen die In Real Life mee willen doen. Waar vinden we elkaar? Een woord is maar een woord, als het niet meer wil zijn dan dat. Een woord, een daad! Een idee, een conclusie, een vervolg. Het is tijd om op te staan!
Joke Kaviaar, 23 oktober 2013