Als je nou ongebreideld onbeschoft wilt zijn, wilt intimideren, de macht wilt opeisen en misbruiken, discrimineren, op mensen wilt jagen, weerloze daklozen in elkaar wilt schoppen, opgefokt door de speed al je agressiviteit wilt botvieren op anderen – gewoon, zomaar, omdat je daar zin in hebt – of als je eens een keer iemand in zijn nek wilt schieten en vermoorden…
…. nou, dan heb je pech. Dat mag namelijk niet. Dat mag niet, want daar wordt onze samenleving onprettig, onveilig en zelfs onleefbaar van.
Je zou je kop nog kaal kunnen scheren, een paar gelijkgezinde vriendjes op kunnen trommelen en ‘eigen volk eerst’ gaan roepen. Dan heb je iets meer vrijheid, want dan kan je van sommige dingen nog beweren dat het ‘jouw mening’ is. Maar je zal toch tegen grenzen aanlopen, want het is nog steeds ongewenst en strafbaar gedrag.
Irritant, zeg. Is er nou geen enkele manier om al dat geweld nou eens lekker los te laten gaan?
Jawel, hoor. Je zorgt er gewoon voor dat je iedere maand een loonstrookje binnenkrijgt waar ‘politie’ op staat en dat je een uniform aanhebt op de momenten dat je één van de eerder genoemde dingen doet.
Geen probleem, je kunt je gang gaan. Je komt overal ongestraft mee weg. Dat de samenleving naar de klote gaat, dat de wet zegt dat dat allemaal niet mag, daar heb je geen boodschap aan – je staat er immers boven. Boven de samenleving en boven de wet, toch?
Mocht je nou tóch een keertje kritiek krijgen, dan hoef je je daar ook geen zorgen over te maken. Want je mag elkaar de hand boven het hoofd houden en de hele boel bij elkaar liegen. Je beweert gewoon glashard dat alles redelijk volgens het protocol gaat en klaar is kees.
Prima job, toch?
Nou, dát moet je niet te hard zeggen, anders gaan mensen denken dat je het allemaal opzettelijk doet en het nog leuk vindt ook.
Nee, als liegen niet helpt, dan moet je zeggen dat je een vreselijk moeilijke baan hebt. Dat je in paniek was, dat het allemaal zo snel ging, dat je een product van je beroerde opleiding was, dat je je zo bedreigd voelt, kortom, dat JIJ juist het slachtoffer bent!
Dat werkt, hoor. Zelfs de minst corrupte rechter zal je geloven en wie weet krijg je nog een bloemetje voor de troost.
Dus je weet het:
Psychopaten aller landen, verenigt u en zet een blauwe pet op!
De volgende keer dat iemand me aanspreekt over openbare orde, veiligheid en wetsartikelen, dan lach ik hem of haar recht in het smoel uit. Want ik zie wat er onder het zelfaangemeten halo van autoriteit en gezag zit: een goedbetaalde hooligan, een psycho met een pet op.
Misschien ben ik te hard in mijn oordeel.
Misschien moet ik niet iedere smeris over één kam scheren en me realiseren dat er mensen tussen zitten die ‘gewoon hun werk doen’.
Weet je, ik probeer het nog één keer. Nog één keer zal ik me als betrokken en bezorgde burger opstellen en middels een melding een beroep doen op waakzaamheid en dienstbaarheid, in de hoop op bescherming.
112? Politie? Ik wil een melding doen. Ik was vanmiddag buiten en ik zag daar een gewapend persoon, die heel bedreigend overkwam. Eén? Twee, drie, vier, een heleboel zelfs! En het kan niet anders dan foute boel zijn, want ze voldeden allemaal aan het signalement van een moordenaar.
Het signalement van de moordenaar van Rishi…
Chef, laat de sterke arm der wet optreden en ze voorgoed onschadelijk maken!
Chef?
Chef?
Jammer. Gemiste kans, jongens.