Politie Ede niet vies van een beetje homofobie
“Je bent wel raar met je make-up”. Je zal maar zestien jaar zijn, je bewust zijn van je homoseksualiteit en dan zo'n opmerking van een – volwassen – politieagent naar je hoofd krijgen. Het overkwam L* en het was niet de enige rotopmerking die hij van de diender in kwestie te horen kreeg.
L. is een vriendelijke en bedachtzame jongen. En homo. Hij heeft, net als veel jongeren van zijn leeftijd, duidelijk gekozen voor een eigen kledingstijl: lange zwarte jas, skinny jeans, half lang haar en een beetje oogpotlood om z'n ogen. Hij is trots op zijn eigen stijl en legt de vaak kwetsende opmerkingen van zijn groepsgenoten op school schouderophalend naast zich neer. “Ik ben zoals ik ben”, zegt hij. “Nog een maandje en dan doe ik eindexamen. Dan ben ik er vanaf.”
Ruim twee weken geleden was L op een zaterdagavond met drie leeftijdsgenoten aan het chillen in de Maandereng, waar hij woont. Zonder gedoe, zonder rottigheid.
Het buurtpreventieteam in die wijk is echter al geruime tijd bezig met een hetze tegen hangjongeren, of ze nu overlast geven of niet. En dan met name tegen de vriendengroep waar L deel van uitmaakt.
Het BPT zag ze lopen en oordeelde dat er kennelijk een 'verdachte situatie' was. Ze sommeerden de jongens om te blijven staan en riepen: “Handen tegen de muur!” Handen tegen de muur? Beetje te vaak naar CSI gekeken, misschien.
L en R volgden het bevel braaf op, maar de twee andere vrienden hielden het voor gezien – ze deden per slot van rekening niets verkeerds – en vertrokken. Tot groot ongenoegen van het buurtpreventieteam, dat nu zelfs de politie erbij haalde.
Die kwamen dan ook, met drie auto's nog wel.
Is Ede een bruisende, moderne stad? Misschien wel, maar de Edese politieagenten zijn van het conservatieve soort: L werd met zijn make-up misprijzend van top tot teen bekeken.
“Loop je er altijd zo bij? Wel vreemd, hoor.” En vervolgens trok de agent in kwestie zelfs aan L's haar. “Heb je misschien ook een pruik op of zo?”
Toen de diender vervolgens het bureau belde en ook nog eens sprak over 'een hij of zij' was voor L de maat vol. Hij weigerde antwoord te geven op de vragen en werd vervolgens ingerekend. En nóg vond de agent het nodig om er een schepje bovenop te doen, door aan R te vragen: “Is hij 'anders geaard' of zo? Is hij altijd zo? Nou, gezellig dan.”
L werd geboeid afgevoerd naar het bureau.
Nog geen twee uur later stond L weer op de stoep – er waren immers geen strafbare feiten gepleegd. Dezelfde agent belde L's moeder en zij mocht haar 'vreemde zoon met die make-up' weer ophalen. “Wat dacht die kerel eigenlijk wel?” zei ze later verontwaardigd. “Hij had het over mijn zoon, hoor!”
En L zelf? Hij probeert het hele incident van zich af te zetten, maar het zit hem niet lekker. Gediscrimineerd worden op grond van je geaardheid is een bijzonder onprettige ervaring. Iedere LGBT jongere kan je genoeg vervelende voorbeelden van 'alledaagse' discriminatie geven.
In de wachtruimte van het Edese politiebureau hangt aan de wand een plakkaat, met de tekst van artikel 1 van de Grondwet. “Allen die zich in Nederland bevinden, worden in gelijke gevallen gelijk behandeld. Discriminatie wegens godsdienst, levensovertuiging, politieke gezindheid, ras, geslacht of op welke grond dan ook, is niet toegestaan.”
Misschien doet de politie er goed aan om dat zelf nog eens grondig door te lezen. En ter harte te nemen.
Bevoegd gezag of niet.
*) Hij wil zijn eigen naam graag prive houdenh