Wanneer: 30/03/2012 - 13:50
Een groep van ongeveer 15 demonstranten verzamelde zich op 29 maart omstreeks 16.00 uur voor de Spaanse ambassade in Den Haag om zich solidair te tonen met de algemene staking in Spanje. De solidariteitsactie verliep gemoedelijk en de opkomst was, gezien het tijdstip en de late oproep, redelijk te noemen. De Haagse politie was er snel bij, omdat ze naar eigen zeggen: “het e.e.a. hadden vernomen via Facebook”. Internationaal werden meer solidariteitsdemonstraties georganiseerd.
Door: Mirwais Sarwary
Onder de sympathisanten in Den Haag bevonden zich o.a. ASB-leden uit Amsterdam en Den Haag, maar ook een aantal Spaanse studenten die zich geroepen vonden om ver weg van huis hun steun te betuigen. Met zelfgemaakte protestborden toonden zij zich solidair met de stakers in Spanje. Op een van de protestborden luidde de volgende slogan (vrij vertaald): “Wij willen de eigenaren zijn van de keuzes over onze levens!”.
In Spanje riep de CNT (Confederación Nacional del Trabajo) op tot de algemene 24uurs staking. De oproep is op de ASB website in het Engels te lezen. Aan deze oproep werd in Spanje massaal gehoor gegeven. Het openbaar vervoer lag grotendeels plat en zelfs ziekenhuizen deden mee (zij behandelden alleen spoedgevallen). Spaanse kameraden vertelden dat er in alle grote steden massale demonstraties en piketacties werden georganiseerd, maar ook in kleine steden en dorpen werd er, doch in mindere mate, gestaakt.
De Spaanse vakbonden melden dat 85% in de grote steden de staking steunde en dat er minstens 10 miljoen Spanjaarden meededen aan de demonstraties en de stakingen door heel het land. Onder de woedende massa werden de acties van onze Spaanse kameraden van de CNT-AIT goed ontvangen; “de mensen begrijpen en horen onze boodschap” zegt een CNT-AIT lid.
In Europa wordt onder het mom van ‘hervormingen’ de crisis gebruikt om arbeidersrechten waar jaren voor gestreden is af te breken. In de Zuid-Europese landen; Griekenland, Portugal, Spanje en Italië zijn de gevolgen het hevigst te merken. Voorbeelden van de harde maatregelen zijn de algemene herzieningen van het arbeidsrecht; versoepeling van het ontslagrecht, loon- en uitkeringverlagingen, pensioenleeftijdverhogingen, maar ook de bezuinigingen op zorg, onderwijs, openbaar vervoer tonen de vernietigende neoliberale agenda in werking.
Natuurlijk ontkomt ook Nederland niet aan deze aanvallen; de plannen van de Nederlandse regering verschillen niet veel van die van de rest van Europa. De plannen worden dan ook op Europees niveau besproken en uitgevoerd: “De EU wil ervoor zorgen dat Europa in 2020 is uitgegroeid tot de meest concurrerende regio in de wereld. ‘We hebben trouw gezworen aan een groeiagenda’, zei José Manuel Barroso, voorzitter van de Europese Commissie.”
Barroso heeft het over de ‘groeiagenda’, maar de vraag is ten koste van wie? Het antwoord is te vinden in de internationale protesten tegen de bezuinigings- en hervormingsplannen in Europa. De klappen worden steeds harder gevoeld, maar de stakingen en protesten gaan door. Met Griekenland als Europees voorloper en de schoonmakers in Nederland met een historische lange stakingsperiode, kunnen we zien dat er hoop is.
Gister besloten de demonstranten na drie kwartier onder druk van de Haagse politie te vertrekken. De politie vond dat de “onaangekondigde” solidariteitsactie (ondanks de aankondiging op Facebook) lang genoeg had geduurd toen er informatie werd uitgedeeld aan geïnteresseerde voorbijgangers.
Een agent zei: “Nu is het genoeg, we hebben jullie laten demonstreren en nu delen jullie ook nog pamfletten uit”. Na een discussie waarbij de politie zich onfatsoenlijk en intimiderend gedroeg werd de identiteitskaart van een van de demonstranten gevorderd.
Ook wist een politieagent te melden dat: “Hij er niet is om de grondwet, waaronder het recht om je mening te uiten, te handhaven maar vooral om de APV (Algemene Plaatselijke Verordening) te handhaven”.
Omstanders en demonstranten (waarvan een aantal de discussie filmden) waren niet te spreken over het Haagse politieoptreden. Wel waren de aanwezige Spanjaarden dankbaar voor de demonstratie en dat is waar het uiteindelijk om draait. Internationale solidariteit met de stakende arbeiders.