EU, moreel failliet.
Brexit, te beschouwen als reactie op het morele falen van de EU.
Het openlijk lonken naar de lucratieve Brexis-erfenis, terwijl de uitzettingsprocedure nog moet beginnen, legt feilloos het morele falen van de EU bloot. Van oorsprong is de Unie immers een moreel project, dat – als reactie op de verschrikkingen van WO-II – draait om het alomvattende ideaal van 'Nooit meer oorlog'! Helaas bepaalt niet dit universele algemeen (vredes-)belang, maar plaats- en tijdgebonden financieel-economische, nationale en partijpolitieke belangen de dagelijkse EU-koers. Vandaar de met de dag toenemende gevoelens van onvrede in alle lidstaten.
Als reactie daarop zijn de Brexiteers te beschouwen als morele klokkenluiders. Helaas weet Brussel zich geen raad met dit soort weldadige signalen, omdat ze als bedreigend worden ervaren. Daardoor staat Brussel niet open voor een baanbrekende discussie over het EU-beleid, afgezet tegen het oorspronkelijke EU-ideaal, waardoor het morele EU-falen onverminderd zal doorgaan.
Een ontwikkeling die zowel moreel onverteerbaar, als rationeel niet te stoppen is. Want zij wordt gaande gehouden door de 'ongrijpbare' krachten achter het Europese beleid, waarvan de Tusken, de Junckers, de Timmermannen, de Verhoffstadten, de Rutte's, de Merkels, de Hollande's, de….............. met elkaar de belichaming zijn. En die is niet te corrigeren, omdat een daarvoor benodigd onafhankelijk (gerechts-)hof niet bestaat en ook nooit zal bestaan. Dat neemt niet weg dat correctie wel degelijk mogelijk is, alleen zal die uit henzelf moeten komen. En dat is enkel mogelijk op basis van 'inzicht'. Zolang dát ontbreekt zal alles bij het moedeloos makende oude blijven, omdat er zonder inzicht nu eenmaal geen uitzicht bestaat.