Verliefd op zichzelf… Terry Beau-Lait
Het groteske politieke circus van Terry Beau-Lait is compleet in scène gezet met als enig doel: de supernarcist Beau-Lait in de aandacht katapulteren.
De Nederlander Terry Beau-Lait heeft een groot probleem: hij heeft een pathologische behoefte aan aandacht. Hij wil altijd en overal in het middelpunt van de belangstelling staan. En Beau-Lait wil mordicus beroemd worden, niet alleen in Nederland, maar in heel Europa en zelfs erbuiten.
Maar hoe hark je zo veel aandacht bijeen? Terry is geen groot kunstenaar, geen geniale wetenschapper of theatermaker, geen fascinerende cineast of spektakeladvocaat… Hij is hooguit een doordeweekse auteur en een modale redenaar, maar die vind je in Nederland bij bosjes. Dan rest maar één mogelijkheid: de politiek.
Politici krijgen ontzettend veel aandacht, de toppers komen bijna elke dag in het nieuws. Zeker als ze ongeremd tegen heilige huisjes schoppen. Hoe harder, hoe beter… Kijk maar naar de opgang van Pim Fortuyn en Geert Wilders… Telkens Wilders wild om zich heen schopte, won hij er massa's kiezers bij. En Trump dan, die in 2015 zijn agressieve kandidaatscampagne begon… Liegend en scheldend. Hoe onschofter Trump was, hoe populairder hij werd. Zelfs een schreeuwlelijk als Hitler won ooit met glans de verkiezingen. En het populisme zit mondiaal in de lift. Volksverlakkers kapen met gemak de democratie. In tal van landen verwerven platvloerse populisten de macht: Bolsonaro in Brazilië, Duterte in de Filipijnen, Orbán in Hongarije…
Daarom bedacht supernarcist Terry Beau-Lait een lepe strategie om aandacht te krijgen: de politiek ingaan met een puur populistisch project, de beïnvloedbare massa op sleeptouw nemen, door lage driften aan te spreken – racisme, egoïsme… – en gretig in te spelen op kleinmenselijke bekrompenheid, frustratie, bitterheid…
Tekeergaan – met een misleidende mix van brutaliteit en charme – tegen alles wat de kleinburgerlijke ikzucht verstoort: migranten met een donkere huid, moslims, Europese inmenging, regerende partijen, belastingen, klimaatplannen, mensenrechten, solidariteit, andersdenkenden, feministen, vegetariërs, moderne architectuur, gesubsidieerde cultuurhuizen…
Maar ook fulmineren tegen universiteiten, tegen een niet nader omschreven elite en tegen gedegen persorganen, gewetensvolle journalisten uitscheldend voor vijanden van het volk, het ridicule 'fake news'-riedeltje van Trump pagegaaiend.
En dat alles zonder enige gêne of gewetensnood. Het kan Terry echt geen barst schelen wie hij belastert en bespuugt… Voor de narcist is het enige wat telt: aandacht. In de kijker staan. Voortdurend op televisie komen, kranten en magazines halen, over de tong gaan, op de sociale media circuleren… En alle middelen zijn goed voor de poseur: een naaktfoto aan het zwembad, een piano in het kabinet, dansen als een gek tijdens een interview, een aanstellerige overwinningsspeech met moeilijke woorden en prietpraat… Alles is goed om goedgelovige kiezers te imponeren en te misleiden.
Maar ook journalisten trappen collectief in de val. Elk belachelijk fait divers wordt opgeblazen tot een heus nieuwsfeit en dat is net Terry's bedoeling. Alles is in scène gezet. Het gaat in wezen om een uitgekiende nepvertoning van een narcist die zichzelf verafgoodt. Dat het groteske Circus Beau-Lait kwalijke gevolgen heeft voor de politieke besluitvorming en zelfs voor het democratische systeem zal Terry worst wezen. Het enige wat telt, is zijn persoontje. Hij alleen is belangrijk. Al de rest kan stikken.
By the way… Extreem narcisme, totale onverantwoordelijkheid en arglistig manipulatief gedrag behoren tot de meest kenmerkende eigenschappen van een psychopaat. Good luck, Holland.