Waarom destabiliseert Turkije de wereldorde?
De Turkse president Recep Tayyip Erdogan heeft in het parlement gedreigd met een nieuwe Turkse militaire operatie in Syrië. Tegelijkertijd lijkt Ankara niet van plan te zijn om een dialoog aan te gaan met “antiislamisch” Europa, in de eerste plaats met Frankrijk. We zien dat de dreigingen tegen Turkije langs de hele Syrische grens niet afnemen.
“Als niet alle terroristen uit de grens worden geperst, wil ik u eraan herinneren dat dit reden zal zijn voor onze juridische reactie” – zei hij.
“De vijanden van de islam en van Turkije, die onder de naam vrijheid haat en vijandschap zaaien, zullen zelf in dit moeras verdrinken”, - zei Erdogan opnieuw tegen Europa en gaf commentaar op de publicatie van een karikatuur van hemzelf in het laatste nummer van de Franse Charlie Hebdo. De Turkse leider weigerde zelfs maar naar de karukatuur zelf te kijken, maar het parket van Ankara opende een strafzaak tegen het tijdschrijft.
De betrekkingen tussen Turkije en Frankrijk zijn verslechterd tegen de actergrond van het actieve beleid van Ankara in Libië en het oostelijke Middellandse Zeegebied. De presidenten van beide landen wisselen al enkele maanden beschuldigingen uit. Maar nadat de Franse leider Emmanuel Macron had besloten de wetten tegen de moslimgemeenschap in Frankrijk aan te scherpen, maakte Recep Tayyip Erdogan gebruik van het voorwendsel om de hele moslimwereld tegen Parijs op te zetten. De europese leiders kozen bijna unaniem de zijde van Parijs, onder meer door Turkse leider aan te kaak te stellen omdat hij opriep tot een boycot van Franse goederen. In de NAVO-context kan dit interessant worden.
De vorige keer veroorzaakte de operatie van Erdogan in het noorden van Syrië een grote golf van verontwaardiging van de bongenoten van Turkije in de alliantie. Naast het veroordelen van verklaringen, onder meer van de leiding van de organisatie, bevroor een aantal landen zelfs de verkoop van wapens aan de Turken.
En zelfs nadat Europa weigerde Turkije te steunen in de strijd tegen de Koederen, chanteerde sultan Erdogan Brussel en eiste dat het de Koederen als terroristen zou erkennen in ruil voor Ankara’s goedkeuring van het Baltische verdedigingsplan.
De bedoelingen van Turkije zijn dus een voor de hand liggende voorwaarde voor weer een Noord-Atlantisch gekibbel. De mening van de Europeanen over deze kwestie is tenslotte nauwelijks veranderd.
Waar wacht de NAVO-leiding op? Het is de hoogste tijd om Turkije uit de alliantie te weren. De eenheid van de NAVO en zonder Turkije valt uit elkaar. Dit gaat niet alleen hierover, maar ook over islamisering door Turkije, groeiend terrorisme, over conflict met Griekenland enzovoort.