Syrië en het Imperialisme
De Westerse media zet het Vrije Syrische Leger vaak neer als een gewapende revolutionaire groep. Feitelijk gaat het hier echter om een groep die in handen is van de reactionaire monarchieën in de Golf tot aan NAVO bondgenoot Turkije.
Het Syrische conflict heeft tot dusver aan ongeveer 20.000 mensen het leven gekost. Volgens de Westerse politici en media willen de Syriërs maar al te graag in een land leven naar het model van de Westerse markteconomie. Zij steunen na Tunesië, Egypte en Libië dan ook maar al te graag de opstandelingen die Bashar Al-Assad omver willen werpen. De VS heeft een lang geplande operatie tegen het Syrische regime ingezet; eerst via haar regionale bondgenoten en vervolgens door het introduceren van gewapende groepen om het land te destabiliseren.
De Syrische gebeurtenissen moeten niet geïnterpreteerd worden als een hoofdstuk van de zogenaamde “Arabische lente”, want feitelijk heeft deze “lente” geen basis. Het is niets meer dan een propaganda slagzin om ongerelateerde feiten positief te presenteren. Hoewel er inderdaad volksopstanden in Tunesië, Jemen en Bahrein waren, was deze er in Libië niet. In Libië was er geen politieke opstand, maar een oorlog van een separatistische beweging in Cyrenaica tegen de macht van Tripoli. Als gevolg van de militaire NAVO interventie heeft dit aan ongeveer 160.000 mensen het leven gekost. De Arabische lente kan dan ook in hetzelfde licht worden gezien als de “Arabische opstand” van 1916-1918 dat door de Britten werd georkestreerd tegen het Ottomaanse rijk. De “Arabische Lente” is niets meer dan valse reclame.
De leiders van de Syrische Nationale Raad (SNC) en het Vrije Syrische Leger zijn geenszins democratisch in de zin dat zij een regering voor en door het volk willen realiseren. Het Vrije Syrische Leger erkent de spirituele autoriteit van Adnan Alrour, een Takfiristische prediker die oproept tot een omverwerping van Assad zijn regime. De oppositie van Alrour tegen het Assad regime is niet om politieke redenen, maar omdat Bashar Al-Assad een Aleviet is – dus een heiden volgens de predikant. Alle leidende officieren in het Vrije Syrische Leger zijn van Soennitische afkomst en hun brigades zijn vernoemd naar historische Soennitische figuren. Tijdens de “revolutionaire tribunalen” worden hun tegenstanders en ongelovigen ter dood veroordeeld. Hun programma is om een einde te maken aan het seculiere Ba’athistische regime, de SSNP en de Communistische partij om een puur religieus Soennitisch regime te stichten.
Het besluit om een oorlog tegen Syrië te beginnen was al genomen op 15 september 2001, vlak na de 9/11 aanvallen, door President George W. Bush. In 2004 beschuldigde Washington Syrië dat het land massavernietigingswapens zou hebben en een jaar later, na de aanslag op Rafik Hariri, probeerde de VS een oorlog tegen Syrië uit te lokken. Dit werd uiteindelijk voorkomen doordat Syrië haar leger terug trok uit Libanon. Hierop begon de VS een Syrische revolutie voor te bereiden met het Syria Democracy Program, dat zinspeelde op het idee om pro-Westerse oppositie groepen te creëren en te steunen met geld en middelen. In 2012 formeerde de “US departments of State and Defense” een taskforce genaamd “The day after” om “de democratische overgang in Syrië te steunen”. Hierin werd onder andere een nieuwe constitutie voor Syrië opgetekend.
De gewapende groepen die vandaag de dag in Syrië strijden, komen niet voort uit de vreedzame protesten van 2011. Deze protesten waren gericht tegen corruptie en pleitten voor meer vrijheid, terwijl de meeste gewapende groepen voortkomen uit Islamitische kringen. In recente jaren is Syrië door een economische crisis getroffen en zijn er fouten gemaakt met de invoering van economische hervormingen. Hierbinnen ontwikkelde zich in het relatief religieus tolerante Syrië een Takfiristische stroming, die de basis vormde voor veel van de gewapende groepen, die sterk gefinancierd worden door de Wahabistische monarchieën. Veel huurlingen en criminelen hebben zich bij deze groepen gevoegd door het makkelijke geld dat er te verdienen valt; een “revolutionair” krijgt zeven keer het gemiddelde salaris. Ook veel professionele Islamisten die in Afghanistan, Bosnië en Irak hebben gevochten, mengen zich in de strijd.
De Syrische vlag met de groene band en drie sterren die de gewapende groepen gebruiken, wordt in de Westerse media ook weleens “de vlag van onafhankelijkheid” genoemd. Dit is echter de vlag van het Franse mandaat dat van kracht bleef tijdens de formele onafhankelijkheid van het land, van 1932 tot en met 1958. De drie sterren representeren de drie districten van religieus kolonialisme. Na meer dan 18 maanden gewapende strijd beginnen de gewapende groepen zichzelf meer en meer te structureren en te coördineren. De overgrote meerderheid is onder Turks bevel komen te staan, onder het stempel van het Vrije Syrische Leger, wier hoofdkwartier is gevestigd op de NAVO basis Incirlik. De Islamisten hebben hun eigen organisaties gevormd of opereren onder de naam van Al Qaida. Deze staan onder controle van Qatar en Saoudi Arabië en worden gelinkt aan de CIA. De “progressieve” constitutie die begint met een opstand van arme boeren en eindigt met een instroom van gewapende huurlingen lijkt identiek met de gebeurtenissen in Nicaragua waar de CIA de contra’s organiseerde om de Sandinistas omver te werpen.
In zijn tijd had President Reagan zo zijn problemen om de contra’s als “revolutionairen” weg te zetten. Hiervoor creëerde hij een structuur voor zijn propaganda met Otto Reich aan het hoofd ervan. Deze corrumpeerde journalisten binnen de grote Amerikaanse en Westerse media imperia om zo de bron van publieke opinie te vergiftigen. Zo verspreidden zij onder andere de leugen dat de Sandinistas waarschijnlijk chemische wapens zouden hebben die ze tegen hun eigen volk zouden inzetten. Vandaag de dag is het Ben Rhodes die namens het Witte Huis dezelfde methoden voor propaganda hanteert.
In samenwerking met het Britse MI6 heeft Rhodes een nieuwe structuur opgezet als de belangrijkste bron van informatie voor de Westerse media; het Syrische Observatorium voor de Mensenrechten (SOHR). De media heeft nooit vraagtekens gezet bij de geloofwaardigheid van het SOHR, zelfs nadat haar beweringen ontkend werden door waarnemers van de Arabische Liga en van de VN. Rhodes heeft ook uitstapjes georganiseerd voor naar sensatie beluste journalisten. Gewillige journalisten kregen de kans om Syrië illegaal te betreden met behulp van smokkelaars en af te reizen naar afgelegen dorpen in de bergen. Daar konden ze een foto sessie houden met “revolutionairen” en “het dagelijks leven van opstandelingen” mee nemen. Raar genoeg hebben veel van de journalisten die deze vervalsingen zelf hebben meegemaakt geen conclusies hieruit getrokken. Volgens een klassieke ironie liegen journalisten nog liever dan dat zij openlijk toegeven dat zij gemanipuleerd zijn. Bewust dragen zij bij aan de ontwikkeling van de leugen die zij ontdekt hebben. De vraag is dan ook of wij onze ogen dicht doen en ons laten misleiden of dat we het Syrische volk beschermen tegen de agressie van het imperialisme.
Het NAVO imperialisme creëert valse percepties om zo haar eigen belangen te bevorderen. Het heeft zich ten doel gesteld om alle grote energiezones aan de controle van het Pentagon te onderwerpen. Dat is het ware gezicht van het moderne fascisme dat soevereine naties onderwerpt en de wereld terroriseert. De doelstelling van het imperialisme is hetzelfde als voorheen in Libië en Irak, het gaat niet om het brengen van “vrijheid en democratie”, maar om de complete vernietiging van de Syrische samenleving. Net als in Irak waar ze een autocratie hebben vervangen door drie nog repressievere dictaturen, een Sjiietische, een Soennitische en een Koerdische. Door middel van een bloederige burgeroorlog, wil men het regime van Bashar Al-Assad vervangen door een nieuwe fascistische en religieuze dictatuur. Het door de NAVO gesteunde zogenaamde “Vrije Syrische Leger” gedomineerd door Islamisten en reactionairen wenst dan ook niets minder dan de complete onderwerping van de Alevieten, Druzen, Christenen en Sjiieten, die gezamenlijk ongeveer 45% van de Syrische populatie uitmaken. Dit alles om de belangen van het imperialisme te dienen, die langzaam maar zeker toewerken naar de vernietiging van Iran, met als doel de terugtrekking van concurrerende opkomende economische supermachten zoals China en Rusland.
Openlijke militaire interventie in Syrië lijkt dan ook steeds dichterbij te komen. De gevechten tussen het regime en de door het imperialisme gesteunde huurlingen nemen gestaag toe, dit alles begeleid door de terroristische aanslagen tegen de regering en onschuldige burgers. Het huidige offensief van opstandelingen en de reacties van haar Westerse bondgenoten laten het misleidende en corrupte karakter van het zogenaamde VN “vredesplan” zien. VN secretaris-generaal Ban Ki-Moon plaatste alle schuld voor de gewelddadigheden in Syrië op het regime van Bashar Al-Assad en verklaarde vervolgens dat hiermee de voorwaarden van de VN Veiligheidsraad geschonden werden. Nooit is er een serieuze poging vanuit de VN of de Westerse machten gedaan om een politieke schikking tussen de opstandelingen en het regime tot stand te brengen. Dit was dan natuurlijk ook nooit de bedoeling; de imperialistische krachten zochten slechts een aanleiding voor verdere provocaties jegens het Syrische regime. Het VN “vredesplan” was dan ook door niemand anders ontworpen dan Kofi Annan, de architect van de imperialistische “responsibility to protect” (R2P) strategie die “preventief ingrijpen” van de “internationale gemeenschap” (het imperialisme) propageert.
Een imperialistische aanval op Syrië bedreigt het leven van miljoenen mensen en kan gigantische ontwrichtende gevolgen hebben voor de stabiliteit in de regio en de gehele wereld. Deze aanval is immers niet enkel gericht op het regime van Bashar Al-Assad, maar eveneens tegen haar bondgenoot Iran en uiteindelijk tegen Rusland en China met mogelijk een verdere escalatie en een mogelijke wereldoorlog als ultieme gevolg.