Uit deze brief komt de suggestie dat het No Border Netwerk zich distancieert van de demonstratie omdat het ondertekent is door het No Border Netwerk of het secretariaat hiervan. Het is opnieuw weer een idealistische kritiek op een initiatief omdat de ondergetekenden het essentieel vinden dat 'de eisen van open grenzen (of eigenlijk: geen grenzen en geen staten) en vrijheid van beweging, die voor ons vanuit onze anti-kapitalistische visie centraal staan en de basis vormen van ons handelen, ook publiekelijk steeds weer uitgedragen worden.' aldus de open brief. Wat is de beweegreden en vooral de strategische keuze om dit te bewerkstelligen? Hoe kan je open grenzen organiseren? 'In feite zijn in de parlementaire politiek de verschillen in standpunten tussen de diverse partijen op het gebied van migratie marginaal. Alle parlementariërs gaan immers akkoord met het illegaal maken, het maatschappelijk uitsluiten en het deporteren van mensen die als “ongewenst” en “onbruikbaar” worden gebrandmerkt.' Jullie standpunten zijn begrijpelijk maar wat is het alternatief? Achterover zitten en op individualistische basis toch maar wat verder modderen?
De autonome info en onderzoeksgroep alaska heeft ook voortdurend kritiek op samenwerking en streeft voortdurend naar een strategische samenwerking. Onze ervaring in de huidige politieke werkelijkheid is dat we ons makkelijker kunnen distancieren dan samenwerken.
Het is helaas niet zo dat we moeite hebben met politieke partijen en geinstitutionaliseerde belangen maar ook met de huidige actiebeweging. 'Lawaai- en zwaai acties naar gedetineerde mensen zonder papieren kan een ieder vervolgens niet vrijpleiten voor een verdere verdieping in een kritische linkse praktijk en theorie. Een spontane actie tegen extreem-rechts of een zwaai en lawaai actie bij een bajes helpt niet om op den duur het leven te veranderen. Het daadwerkelijk helpen van elkaar en anderen is het leren begrijpen waarom bijvoorbeeld racisme, armoede en onderklasse begrepen kunnen worden als communicerende vaten. Een kenmerk van een groot deel van de activisten in de autonome beweging is dat ze slechts spontaan en ad hoc zich met elkaar verbinden en veelal elkaar blijven opzoeken in los-vast verbanden. Er zijn maar weinig samenwerkingsverbanden waardoor op lange termijn verschillende politieke acties begrepen en georganiseerd kunnen worden.'
‘Later in de ochtend ging de wind af en toe liggen en daarmee ook het stof. De reizigers konden een glimp opvangen van wat er voor ze lag. Het was nog steeds hetzelfde: een enorme, verlaten wildernis die zich tot de horizon uitstrekte.’ Citaat uit Magnus Mills ‘De verkenners van de nieuwe eeuw’ pag. 143
Een bodemloze put!
Uit deze brief komt de suggestie dat het No Border Netwerk zich distancieert van de demonstratie omdat het ondertekent is door het No Border Netwerk of het secretariaat hiervan. Het is opnieuw weer een idealistische kritiek op een initiatief omdat de ondergetekenden het essentieel vinden dat 'de eisen van open grenzen (of eigenlijk: geen grenzen en geen staten) en vrijheid van beweging, die voor ons vanuit onze anti-kapitalistische visie centraal staan en de basis vormen van ons handelen, ook publiekelijk steeds weer uitgedragen worden.' aldus de open brief. Wat is de beweegreden en vooral de strategische keuze om dit te bewerkstelligen? Hoe kan je open grenzen organiseren? 'In feite zijn in de parlementaire politiek de verschillen in standpunten tussen de diverse partijen op het gebied van migratie marginaal. Alle parlementariërs gaan immers akkoord met het illegaal maken, het maatschappelijk uitsluiten en het deporteren van mensen die als “ongewenst” en “onbruikbaar” worden gebrandmerkt.' Jullie standpunten zijn begrijpelijk maar wat is het alternatief? Achterover zitten en op individualistische basis toch maar wat verder modderen?
De autonome info en onderzoeksgroep alaska heeft ook voortdurend kritiek op samenwerking en streeft voortdurend naar een strategische samenwerking. Onze ervaring in de huidige politieke werkelijkheid is dat we ons makkelijker kunnen distancieren dan samenwerken.
Het is helaas niet zo dat we moeite hebben met politieke partijen en geinstitutionaliseerde belangen maar ook met de huidige actiebeweging. 'Lawaai- en zwaai acties naar gedetineerde mensen zonder papieren kan een ieder vervolgens niet vrijpleiten voor een verdere verdieping in een kritische linkse praktijk en theorie. Een spontane actie tegen extreem-rechts of een zwaai en lawaai actie bij een bajes helpt niet om op den duur het leven te veranderen. Het daadwerkelijk helpen van elkaar en anderen is het leren begrijpen waarom bijvoorbeeld racisme, armoede en onderklasse begrepen kunnen worden als communicerende vaten. Een kenmerk van een groot deel van de activisten in de autonome beweging is dat ze slechts spontaan en ad hoc zich met elkaar verbinden en veelal elkaar blijven opzoeken in los-vast verbanden. Er zijn maar weinig samenwerkingsverbanden waardoor op lange termijn verschillende politieke acties begrepen en georganiseerd kunnen worden.'
‘Later in de ochtend ging de wind af en toe liggen en daarmee ook het stof. De reizigers konden een glimp opvangen van wat er voor ze lag. Het was nog steeds hetzelfde: een enorme, verlaten wildernis die zich tot de horizon uitstrekte.’ Citaat uit Magnus Mills ‘De verkenners van de nieuwe eeuw’ pag. 143
Autonome info en onderzoeksgroep Alaska