IndyMedia - Vrij Media Centrum Nederland

Hier kun je discussieren over Reminder docu: children of the riots.
Een documentaire uit de commerciele media die het kijken waard is. Er worden een aantal jongeren geportretteerd die de opstand na de moord door een smeris op Alexis hebben meegemaakt, maar ook opgroeien in het griekenland van de 'crisis'. De zogenaamde financiele crisis, maar vooral ook een sociale crisis met eindeloos veel smerisgeweld, repressie en controle. Maar ze groeien ook op met de massale stakingen, demonstraties en bezettingen; opstand en rebellie aan de orde van de dag.
Zo komen we ook bij het toetje: kortje filmpjes uit Keratea, een stadje dat inmiddels al meer dan een jaar bezet is door de troepen van de staat, maar waar echt bijna iedereen zich samen met hart en ziel verzet tegen de aasgieren die een gigantische vuilstort willen bouwen op hun land.

A documentary from the commercial media which is worth seeing. It follows a couple of young people who went trough the uprising after the murder by a cop on Alexis, but who also grow up in the Greece of ºcrisisº. The so called financial crisis, but especially a social crisis with endless pig-violende, repression and control. But they also grow up with the mass-strikes, demonstrations and occupations; uprising and rebellion on a daily base.
Thats how weºll get to the desert: short movies from Keratea, a small town that by now is already over a year being occupied by the mercenaries of the state, but where almost everybody is intensively resisting the vultures who want to build a big dump on their land.

Lees hieronder een gedeelte van een tekst die een jaar geleden verscheen.
Voor de hele tekst zie: http://oohv.wordpress.com/2011/02/11/gisteren-in-griekenland/

…
Gisteren in Griekenland
De stroom van berichten uit Griekenland is eindeloos. Arrestaties van anarchisten, stakingen in verschillende sectoren, een algemene opstand in een kleine plaats vlakbij Athene, etcetera etcetera. Het is moeilijk om een compleet beeld te vormen, om te bevatten hoe de Griekse realiteit er momenteel uitziet naar aanleiding van berichten op internet. Hieronder volgen een aantal voorbeelden, die slechts dienen om een overzicht te geven, en misschien een bijdrage kunnen leveren aan discussie, over hoe de situatie daar is, hoe er mee omgegaan wordt, en vooral – hoe onze realiteit eruit ziet, omdat het vaak makkelijker is van een afstandje toe te kijken (met open mond en soms met een vervreemdende idolisatie) dan het dichterbij jezelf te zoeken en de strijd bij jezelf, in je eigen realiteit te laten plaatsvinden.
De financiële zekerheid van de bevolking in Griekenland is minimaal. Met een uurloon van drie euro (terwijl de voedsel- en goederenprijzen vergelijkbaar zijn met die in Nederland) moeten mensen tevreden zijn- ze hebben in ieder geval werk. De bestaansonzekerheid, het gevecht om te overleven, is een van de dingen die voor een versterkt bewustzijn zorgt; het wordt langzamerhand iedereen duidelijk wie er profiteert van de overheersing en uitbuiting van velen, en vooral ook wie niet.
...
Een van de meest recente gebeurtenissen is de opstand in Keratea, Attica, die dinsdag 8 februari volledig uit de hand liep. De staat wil bij de kleine plaats een open afvaldump plaatsen (met andere woorden, zooi de grond in en aarde/zand erover). De strijd van de inwoners tegen de verkrachting van hun leefomgeving, duurt al een poos en mondde dinsdag 8 februari weer uit in een heftige confrontatie met de smeris, die grote hoeveelheden molotovs en stenen te vreten kregen; de inwoners werden ondersteund door de lokale radio, die live de verhalen van het verzet uitzond.
Dit zijn slechts voorbeelden, een greep uit de vele gebeurtenissen die de afgelopen tijd hebben plaatsgevonden en waar geen eind aan lijkt te komen. De Griekse staat is het spoor bijster, en deze verwarring uit zich op verschillende manieren, resulterend in een circus van spektakel en repressie. Natuurlijk komen al deze verhalen niet uit de lucht vallen. De staatsrepressie naar de anarchisten toe zou niet zo heftig zijn als zij niet als een reële bedreiging zouden worden gezien. Het feit dat ook de ‘normale bevolking’ in opstand komt en niet meer wil luisteren (de gemiddelde inwoner van Keratea is, voor Griekse begrippen, relatief rijk) maakt haar nerveus; als de vlam overslaat, als bijna iedereen in opstand (op straat en in het hart) zou kunnen komen, is haar positie niet zo vanzelfsprekend en zeker meer. Ondanks hun verwoede pogingen om de onrust de kop in te drukken, door bijvoorbeeld te proberen de bevolking van Keratea te paaien met een som geld, en als dit niet lukt, de smeris eropaf te sturen, door de repressie steeds meer op te voeren, etcetera etcetera, lijkt het erop dat het vuur nog lang niet gedoofd is.
Voor de anarchie, voor onze woorden en daden, voor een vurig verlangen dat zelfs niet door de Nederlandse winterkou gedoofd kan worden…