Een stukje geschiedenis.... In verband met Thomas Spijkerboer en zijn uitnodiging van Fred Teeven in de VU: heel verhelderend en met dank aan Doorbraak: http://www.doorbraak.eu/gebladerte/10470f28.htm
"Anders dan sommige radicale critici van dit beleid twijfel ik geen moment aan de integriteit van de voorstanders; uit alles blijkt dat zij
menen met vallen en opstaan op de goede weg te zijn. Ook zij zijn fel gekant tegen racisme, voor een open, multiculturele samenleving die open
staat voor invloeden van buitenaf. Juist om overwegingen van die aard bepleiten zij hun beleid. En vanwege hun integriteit durf ik hen aan te
spreken op een contra-productieve offspin van hun stellingname."
Socioloog Thomas Spijkerboer presenteert zichzelf op discussiebijeenkomsten graag als woordvoerder van de critici van het asielbeleid. Vorig jaar zei hij nog in De Balie dat Nederland het beste asielbeleid heeft, maar dat het nog beter moet. Na lezing van het boek "Grensoverschrijdingen", dat hij samen met Sarah van Walsum schreef, ben ik ervan overtuigd dat hij dat nog meent ook.
Zijn hoofdstuk over het "mythische debat" rond het Europese asielbeleid is het meest ontluisterend. "Voor- en tegenstanders staan als versteende
rotsen tegenover elkaar", beweert hij verdrietig. "Zo komen we niet verder." Dat vindt Spijkerboer zonde. En onnodig, want uiteindelijk
"gaat het hier slechts om verschillen in nadruk". Uiteindelijk zijn "we" het allemaal eigenlijk best eens, concludeert hij na een uitgebreide
analyse. "We" zijn, volgens de socioloog, immers allemaal liberalen en delen allemaal "het geloof in de democratie en de rechtsstaat".
Spijkerboer komt tot zijn versie van het einde van de geschiedenis door de opvattingen van de "objecten" van het asielbeleid, de migranten zelf,
gemakshalve buiten beschouwing te laten. Ook de stellingnamen van de restanten van links wuift hij weg met een zin over "de bommenfractie",
waarbij hij vermoedelijk doelt op RARA. Spijkerboer bejubelt zo de inmiddels potdicht getimmerde racistische consensus bij de Nederlandse
bestuurlijke en intellectuele elite. Vandaar ook dat de wetenschapper zelf niet in staat is om het racisme van de beleidsmakers te onderkennen.
de rol van Spijkerboer nader belicht
Een stukje geschiedenis.... In verband met Thomas Spijkerboer en zijn uitnodiging van Fred Teeven in de VU: heel verhelderend en met dank aan Doorbraak: http://www.doorbraak.eu/gebladerte/10470f28.htm
"Anders dan sommige radicale critici van dit beleid twijfel ik geen moment aan de integriteit van de voorstanders; uit alles blijkt dat zij
menen met vallen en opstaan op de goede weg te zijn. Ook zij zijn fel gekant tegen racisme, voor een open, multiculturele samenleving die open
staat voor invloeden van buitenaf. Juist om overwegingen van die aard bepleiten zij hun beleid. En vanwege hun integriteit durf ik hen aan te
spreken op een contra-productieve offspin van hun stellingname."
Socioloog Thomas Spijkerboer presenteert zichzelf op discussiebijeenkomsten graag als woordvoerder van de critici van het asielbeleid. Vorig jaar zei hij nog in De Balie dat Nederland het beste asielbeleid heeft, maar dat het nog beter moet. Na lezing van het boek "Grensoverschrijdingen", dat hij samen met Sarah van Walsum schreef, ben ik ervan overtuigd dat hij dat nog meent ook.
Zijn hoofdstuk over het "mythische debat" rond het Europese asielbeleid is het meest ontluisterend. "Voor- en tegenstanders staan als versteende
rotsen tegenover elkaar", beweert hij verdrietig. "Zo komen we niet verder." Dat vindt Spijkerboer zonde. En onnodig, want uiteindelijk
"gaat het hier slechts om verschillen in nadruk". Uiteindelijk zijn "we" het allemaal eigenlijk best eens, concludeert hij na een uitgebreide
analyse. "We" zijn, volgens de socioloog, immers allemaal liberalen en delen allemaal "het geloof in de democratie en de rechtsstaat".
Spijkerboer komt tot zijn versie van het einde van de geschiedenis door de opvattingen van de "objecten" van het asielbeleid, de migranten zelf,
gemakshalve buiten beschouwing te laten. Ook de stellingnamen van de restanten van links wuift hij weg met een zin over "de bommenfractie",
waarbij hij vermoedelijk doelt op RARA. Spijkerboer bejubelt zo de inmiddels potdicht getimmerde racistische consensus bij de Nederlandse
bestuurlijke en intellectuele elite. Vandaar ook dat de wetenschapper zelf niet in staat is om het racisme van de beleidsmakers te onderkennen.