'plaats je akties waar ze het meest effectief zijn en dat zijn zeker niet de uitvoerende bedrijven'
s.v.p. verdiep je in de historie van directe actiemethoden/campagnes (SHAC bijv. of Science Link Venray enz. - er is genoeg materiaal) en ontdek dat uitvoerende bedrijven legitieme targets zijn en acties tegen deze bedrijven wel degelijk effect hebben
'ik blijf erbij dat de opdrachtgevers de verantwoordelijken zijn'
?
iedereen die verdient aan de ellende van een ander is verantwoordelijk daarvoor, niet alleen de opdrachtgevers
als mijn baas opdracht geeft om onschuldige mensen (zelfs kinderen n.b.!) te helpen opsluiten als criminelen hoef ik nog niet daaraan gevolg te geven, als ik dat wel doe zal het dagelijks brood er voor mij nog zijn inderdaad, maar ten koste van wat? en hoe zal het me smaken? en zou ik er slechter van worden door in ieder geval te proberen met mijn collega's verzet te organiseren? en: zag jij dat laatste ooit gebeuren bij werknemers van uitvoerende bedrijven of 'deed iedereen gewoon zijn werk' zoals altijd?
'Ook vind ik dat je rekening moet houden met de werking van de systemen'
machtsvertoon is het fundament voor 'de werking van de systemen':
-naar de vluchtelingen (uitleg niet meer nodig zolangzamerhand)
-naar de bouwvakkers/cateraars/bewakers enz. (ontslagdreiging bijv.)
-naar de actievoerders (politie-repressie enz.)
oppressie bestrijd je! als je jezelf gaat voegen naar 'de werking van de systemen' en daardoor bepaalde vormen van onrecht bewust niet aanpakt 'omdat die mensen ook alleen maar de opdracht kregen' heb je bij voorbaat al verloren (over effectiviteit gesproken..)
Afijn, bovenstaande is allemaal theoretisch gelul: alle praktische initiatieven tegen onrecht zouden welkom moeten zijn -juist in deze tijd waarin onderdrukking van makkelijk kwetsbaren dermate salonfähig is geworden dat men er zelfs mee koketteert in tv-programma's enz. om toegejuichd te worden door de (wederom lafhartige) modale burger die denkt: 'zolang ze (nog) niet voor mij komen'.. Hebben we dit scenario niet al eens eerder beleefd? En zeiden we daarna niet unaniem: nooit meer! ongeacht wat daarvoor nodig is?
de 'effectiviteitsdiscussie' verslapt elk verzet
'plaats je akties waar ze het meest effectief zijn en dat zijn zeker niet de uitvoerende bedrijven'
s.v.p. verdiep je in de historie van directe actiemethoden/campagnes (SHAC bijv. of Science Link Venray enz. - er is genoeg materiaal) en ontdek dat uitvoerende bedrijven legitieme targets zijn en acties tegen deze bedrijven wel degelijk effect hebben
'ik blijf erbij dat de opdrachtgevers de verantwoordelijken zijn'
?
iedereen die verdient aan de ellende van een ander is verantwoordelijk daarvoor, niet alleen de opdrachtgevers
als mijn baas opdracht geeft om onschuldige mensen (zelfs kinderen n.b.!) te helpen opsluiten als criminelen hoef ik nog niet daaraan gevolg te geven, als ik dat wel doe zal het dagelijks brood er voor mij nog zijn inderdaad, maar ten koste van wat? en hoe zal het me smaken? en zou ik er slechter van worden door in ieder geval te proberen met mijn collega's verzet te organiseren? en: zag jij dat laatste ooit gebeuren bij werknemers van uitvoerende bedrijven of 'deed iedereen gewoon zijn werk' zoals altijd?
'Ook vind ik dat je rekening moet houden met de werking van de systemen'
machtsvertoon is het fundament voor 'de werking van de systemen':
-naar de vluchtelingen (uitleg niet meer nodig zolangzamerhand)
-naar de bouwvakkers/cateraars/bewakers enz. (ontslagdreiging bijv.)
-naar de actievoerders (politie-repressie enz.)
oppressie bestrijd je! als je jezelf gaat voegen naar 'de werking van de systemen' en daardoor bepaalde vormen van onrecht bewust niet aanpakt 'omdat die mensen ook alleen maar de opdracht kregen' heb je bij voorbaat al verloren (over effectiviteit gesproken..)
Afijn, bovenstaande is allemaal theoretisch gelul: alle praktische initiatieven tegen onrecht zouden welkom moeten zijn -juist in deze tijd waarin onderdrukking van makkelijk kwetsbaren dermate salonfähig is geworden dat men er zelfs mee koketteert in tv-programma's enz. om toegejuichd te worden door de (wederom lafhartige) modale burger die denkt: 'zolang ze (nog) niet voor mij komen'.. Hebben we dit scenario niet al eens eerder beleefd? En zeiden we daarna niet unaniem: nooit meer! ongeacht wat daarvoor nodig is?