Ik heb jaren geleden al de gewoonte aangenomen mijn TV op 4 mei op een Duitse zender af te stemmen. Mijn ergernis over de dodenherdenking heeft alles te maken met de selectieve verontwaardiging die van het ritueel afdruipt. Kijk naar de bombardementen op Joegoslavie. Even duidelijk zijn de bombardementen op Hiroshima, Keulen, Dresden, etc, etc evenzovele oorlogsmisdaden. Minder voor de hand liggend, en wat langer geleden is de genocide (door de Engelsen) op de Noord-Amerikaanse indianen. Ingrijpender nog dan de Holocaust, immers een vaderland ingepikt en de locale bevolking uitgemoord en/of gemarginaliseerd. En wat hadden de indianen op hun geweten? De slijmerige trots van de Amerikanen op hun "multiculturele samenleving" zou men eens tegen deze achtergrond moeten houden. En wat te denken van de Jodenvervolging (pogroms) in Polen, Spanje, Portugal, Frankrijk en waar dan ook? Met het nodige cynisme zou men de maatregelen van de Nazi's kunnen duiden als het voortborduren op een eeuwenoude Joods-Christelijke traditie (het motto van Geert). Nog net geen folklore, maar we moeten wel durven te relativeren.
En inderdaad, waarvan zijn we bevrijd? Of: Wie is van WO-2 eigenlijk de verliezer, en wie de winnaar? In de eerste plaats is Duitsland natuurlijk de verliezer. Maar het is veel breder, het is het nationalisme, de trots een Europeaan te zijn, de Europese beschaving, die als grote verliezer beschouwd moet worden. En de verliezer wordt, net als na WO-1, veroordeeld tot herstelbetalingen: De verplichting om net zolang immigranten op te nemen tot we eraan kapot gaan. De "Europese" verdragen zijn ons Versailles. De linkse kerk gaf ons de dolkstoot.
bevrijdingsdag
Ik heb jaren geleden al de gewoonte aangenomen mijn TV op 4 mei op een Duitse zender af te stemmen. Mijn ergernis over de dodenherdenking heeft alles te maken met de selectieve verontwaardiging die van het ritueel afdruipt. Kijk naar de bombardementen op Joegoslavie. Even duidelijk zijn de bombardementen op Hiroshima, Keulen, Dresden, etc, etc evenzovele oorlogsmisdaden. Minder voor de hand liggend, en wat langer geleden is de genocide (door de Engelsen) op de Noord-Amerikaanse indianen. Ingrijpender nog dan de Holocaust, immers een vaderland ingepikt en de locale bevolking uitgemoord en/of gemarginaliseerd. En wat hadden de indianen op hun geweten? De slijmerige trots van de Amerikanen op hun "multiculturele samenleving" zou men eens tegen deze achtergrond moeten houden. En wat te denken van de Jodenvervolging (pogroms) in Polen, Spanje, Portugal, Frankrijk en waar dan ook? Met het nodige cynisme zou men de maatregelen van de Nazi's kunnen duiden als het voortborduren op een eeuwenoude Joods-Christelijke traditie (het motto van Geert). Nog net geen folklore, maar we moeten wel durven te relativeren.
En inderdaad, waarvan zijn we bevrijd? Of: Wie is van WO-2 eigenlijk de verliezer, en wie de winnaar? In de eerste plaats is Duitsland natuurlijk de verliezer. Maar het is veel breder, het is het nationalisme, de trots een Europeaan te zijn, de Europese beschaving, die als grote verliezer beschouwd moet worden. En de verliezer wordt, net als na WO-1, veroordeeld tot herstelbetalingen: De verplichting om net zolang immigranten op te nemen tot we eraan kapot gaan. De "Europese" verdragen zijn ons Versailles. De linkse kerk gaf ons de dolkstoot.