ik heb een reactie van Max Havelaar gekregen op mijn stuk:
Wij zijn als Stichting Max Havelaar een keurmerkorganisatie zonder winstoogmerk. Wij produceren zelf geen producten. Uit ons jaarlijkse consumentenonderzoek blijkt het een van de hardnekkigste misvattingen over
Stichting Max Havelaar: een deel van de consumenten denkt dat wij een (koffie)merk zijn en zelf producten vervaardigen en op de markt brengen. Dat doen we dus nadrukkelijk niet. Ons werk bestaat uit het certificeren van bedrijven die zeker willen weten dat hun grondstoffen uit ontwikkelingslanden (koffie, thee, cacao, fruit en ook katoen) voldoen aan eerlijke handelsvoorwaarden zodat boeren in ontwikkelingslanden instaat zijn op eigen kracht te investeren in een betere toekomst. Producten met het keurmerk worden door Nederlandse bedrijven op de markt gebracht. Inmiddels zijn er ruim 130 bedrijven die dat doen. Het Fairtrade keurmerk op zo’n product zegt iets over impact voor de makers in ontwikkelingslanden, dat is onze specialiteit. De gecertificeerde grondstoffen komen op allerlei plekken in de samenleving terecht. Van het schap in de supermarkt tot het koffieapparaat in het gemeentehuis, van een kledingwinkel tot de bonbonmaker om de hoek.
Ik hoop je vraag hiermee beantwoord te hebben.
Hartelijke groet,
Jochum Veerman
Stichting Max Havelaar
--------------
Ik heb hem gisteren teruggemaild:
Beste Jochum,
Bedankt voor je reactie op mijn stuk, maar deze neemt mijn zorgen niet weg. Ik weet dat jullie zelf geen producten produceren of verkopen en in die zin geen verantwoordelijkheid dragen voor het feit dat mensen
die vastzitten in Nederlandse gevangenissen min of meer gedwongen worden tegen een absurd laag uurloon te werken. Nu het bij een deel van dit werk gaat om producten met een Max Havelaar-keurmerk, roept dit echter wel degelijk serieuze vragen op over de waarde van dit keurmerk.
Mensen die producten met een Max Havelaar-keurmerk aanschaffen, gaan er vanuit dat zij een product kopen dat op een ethisch verantwoorde manier tot stand is gekomen. Op basis van de vele reacties op mijn
stuk merk ik dat veel mensen een dergelijke gedachte niet kunnen rijmen met de beschreven gang van zaken in Nederlandse gevangenissen. Ik vraag me af of jullie hier zelf ook geen moeite mee hebben?
Daarnaast maak ik me zorgen over de gehanteerde normen en de reikwijdte van de controle waarop certificering met het Max Havelaar-keurmerk in het algemeen plaatsvindt. Op jullie website schrijven jullie: "Producten met het Max Havelaar keurmerk zijn geproduceerd en verhandeld onder eerlijke voorwaarden." Mede gezienhet bovenstaande lijkt mij deze bewering moeilijk houdbaar, want blijkbaar volgen jullie niet het hele proces dat door jullie gecertificeerde producten doorlopen. Tot welk punt in het hele proces van productie en verhandelen van een product kunnen jullie garanderen dat er sprake is van 'eerlijke handelsvoorwaarden'? Zou het bijvoorbeeld wel een probleem zijn wanneer de productiefase waarop ik in de gevangenis ben gestuit, uitgevoerd zou worden door onderbetaalde arbeiders in een ontwikkelingsland, die door hun situatie gedwongen worden dergelijk werk te gaan doen?
Met vriendelijke groet,
Janneke van Beek
-----
Nu maar afwachten wat de reactie zal zijn...
reactie van Max Havelaar
ik heb een reactie van Max Havelaar gekregen op mijn stuk:
Wij zijn als Stichting Max Havelaar een keurmerkorganisatie zonder winstoogmerk. Wij produceren zelf geen producten. Uit ons jaarlijkse consumentenonderzoek blijkt het een van de hardnekkigste misvattingen over
Stichting Max Havelaar: een deel van de consumenten denkt dat wij een (koffie)merk zijn en zelf producten vervaardigen en op de markt brengen. Dat doen we dus nadrukkelijk niet. Ons werk bestaat uit het certificeren van bedrijven die zeker willen weten dat hun grondstoffen uit ontwikkelingslanden (koffie, thee, cacao, fruit en ook katoen) voldoen aan eerlijke handelsvoorwaarden zodat boeren in ontwikkelingslanden instaat zijn op eigen kracht te investeren in een betere toekomst. Producten met het keurmerk worden door Nederlandse bedrijven op de markt gebracht. Inmiddels zijn er ruim 130 bedrijven die dat doen. Het Fairtrade keurmerk op zo’n product zegt iets over impact voor de makers in ontwikkelingslanden, dat is onze specialiteit. De gecertificeerde grondstoffen komen op allerlei plekken in de samenleving terecht. Van het schap in de supermarkt tot het koffieapparaat in het gemeentehuis, van een kledingwinkel tot de bonbonmaker om de hoek.
Ik hoop je vraag hiermee beantwoord te hebben.
Hartelijke groet,
Jochum Veerman
Stichting Max Havelaar
--------------
Ik heb hem gisteren teruggemaild:
Beste Jochum,
Bedankt voor je reactie op mijn stuk, maar deze neemt mijn zorgen niet weg. Ik weet dat jullie zelf geen producten produceren of verkopen en in die zin geen verantwoordelijkheid dragen voor het feit dat mensen
die vastzitten in Nederlandse gevangenissen min of meer gedwongen worden tegen een absurd laag uurloon te werken. Nu het bij een deel van dit werk gaat om producten met een Max Havelaar-keurmerk, roept dit echter wel degelijk serieuze vragen op over de waarde van dit keurmerk.
Mensen die producten met een Max Havelaar-keurmerk aanschaffen, gaan er vanuit dat zij een product kopen dat op een ethisch verantwoorde manier tot stand is gekomen. Op basis van de vele reacties op mijn
stuk merk ik dat veel mensen een dergelijke gedachte niet kunnen rijmen met de beschreven gang van zaken in Nederlandse gevangenissen. Ik vraag me af of jullie hier zelf ook geen moeite mee hebben?
Daarnaast maak ik me zorgen over de gehanteerde normen en de reikwijdte van de controle waarop certificering met het Max Havelaar-keurmerk in het algemeen plaatsvindt. Op jullie website schrijven jullie: "Producten met het Max Havelaar keurmerk zijn geproduceerd en verhandeld onder eerlijke voorwaarden." Mede gezienhet bovenstaande lijkt mij deze bewering moeilijk houdbaar, want blijkbaar volgen jullie niet het hele proces dat door jullie gecertificeerde producten doorlopen. Tot welk punt in het hele proces van productie en verhandelen van een product kunnen jullie garanderen dat er sprake is van 'eerlijke handelsvoorwaarden'? Zou het bijvoorbeeld wel een probleem zijn wanneer de productiefase waarop ik in de gevangenis ben gestuit, uitgevoerd zou worden door onderbetaalde arbeiders in een ontwikkelingsland, die door hun situatie gedwongen worden dergelijk werk te gaan doen?
Met vriendelijke groet,
Janneke van Beek
-----
Nu maar afwachten wat de reactie zal zijn...