In de eerste plaats moet ik je corrigeren: nergens noem ik Graaff een antisemiet. Ook heb ik hem nooit als "waardeloze antifascist" bestempeld. Mijn motivatie om een artikelenreeks aan zijn acties te besteden bestaat uit een aantal redenen.
1. Nadat Graaff mij een persbericht stuurde waarin hij verklaarde benoemd te zijn tot nationaal rapporteur voor het VN Hoge Commissariaat voor de Mensenrechten, kennelijk in de hoop dat ik daarover zou berichten, checkte ik dat in Genève, en warempel: men had nog nooit van de man gehoord. Nu is het mijn ervaring dat als iemand op één punt je glashard voorliegt, dat zo'n persoon dat wel vaker zal doen. Vandaar dat ik een aantal van zijn andere claims onderzocht. En wat bleek? Vrijwel niets bleek te kloppen.
1. Hij is niet door de VN tot wat dan ook benoemd. Bron? De VN.
2. Zijn vader heeft nooit welke Yad Vashem-onderscheiding dan ook gekregen. Bron? Yad Vashem.
3. Zijn vader heeft in het Oranjehotel en in Duitse tuchthuizen gezeten. Daarover bestaat geen enkele twijfel. Maar over het waarom liegt Graaff wederom - vader Graaff bouwde geen radio's voor het verzet; hij was als techneut via-via door een verzetsman gevraagd één radiozender om te bouwen. Toen dat gedaan was, werden hij en de tussenpersonen opgepakt; de opdrachtgever was toen al omgebracht. Hij werkte mee aan zijn proces en maakte een intelligente indruk op de rechters, waardoor hij, in de toenmalige omstandigheden, relatief mild gestraft werd. Bron: processtukken, verkregen via de Arolsen archieven (zie: https://www.droog-mag.nl/2020/ag/bart-graaff.html ). Graaff vertelt hier een radicaal ander verhaal over, waarin zijn vader zich juist als halve imbeciel zou hebben gedragen.
Wat waarschijnlijk wel klopt: Vader Graaff heeft, net als de meesten van de 2500 medewerkers van de Nederlandse Seintoestelen Fabriek (NSF), meegedaan aan de Februaristaking 1941 in Hilversum. Maar een leidende rol had hij beslist niet: anders was hij daarna wel ontslagen en/of vervolgd. Bron: Hans Hoogenboom. 'Onvaderlandschlievenden' bij de NSF. Eigen Perk, #1, 2016. https://www.albertusperk.nl/eigenperk-artikelen/2016-2%20Onvaderlandschl...
Graaff stelt dat Yad Vashem aan alle Februaristakers collectief een onderscheiding heeft gegeven. Dt is quatsch. Bron: Yad Vashem.
Wat wel klopt is dat zijn vader een verzetsherdenkimngskuis heeft gekregen. Wat Graaff daarbij onvermeld laat is dat aan deze onderscheiding weinig waarde wordt toegekend, omdat betrokkenen deze in de jaren tachtig zelf konden aanvragen.
Overigens rijst hierbij ook de vraag op waarom Arthur Graaff noch zijn clubje van zelfverklaarde verzetslieden (ahum) zich nooit druk hebben gemaakt over de ontbrekende namen van omgekomen verzetsmensen op het NSF-monument in Hilversum? Dat aspect is misschien het enige positieve aan dit hele verhaal: het heeft veroortzaakt dat het nu wel grondig is uitgezocht: https://www.droog-mag.nl/2020/ag/nsf-monument.html - maar dit terzijde.
Omdat juist op basis van voormelde claims Graaff veel speelruimte kreeg in de media, besloot ik te berichten over mijn bevindingen. Waarheidsvinding vind ik namelijk een groot goed. Bovendien ben ik de mening toegedaan dat Graaffs onzinnige acties en uitlatingen Graaff meer kwaad dan goed doen.
5. Arthur astelt dat de in Dachau omgekomen verzetsman Christiaan Graaff ( https://www.herdenkingsstenenamersfoort.nl/slachtoffers/christiaan-graaff/ ) een oom van hem zou zijn. Nonsens; beiden zijn achterachterneven, verwant in de 7de graad Bron? Genealogisch onderzoek in de Burgerlijke Stand archieven.
Op grond van al deze leugens en verdraaiingen doet Graaff het voorkomen dat hij alleen al op puur morele gronden het gelijk aan zijn kant heeft. Hoe je zulk gedrag moet benoemen laat ik graag aan de lezer over.
Wat wel te denken geeft is waarom welke organisatie dan ook zo'n persoon als woordvoerder handhaaft. Ik snap daar werkelijk niets van.
Verdraaien is ook een vaak
Beste 'uitdaging!'
In de eerste plaats moet ik je corrigeren: nergens noem ik Graaff een antisemiet. Ook heb ik hem nooit als "waardeloze antifascist" bestempeld. Mijn motivatie om een artikelenreeks aan zijn acties te besteden bestaat uit een aantal redenen.
1. Nadat Graaff mij een persbericht stuurde waarin hij verklaarde benoemd te zijn tot nationaal rapporteur voor het VN Hoge Commissariaat voor de Mensenrechten, kennelijk in de hoop dat ik daarover zou berichten, checkte ik dat in Genève, en warempel: men had nog nooit van de man gehoord. Nu is het mijn ervaring dat als iemand op één punt je glashard voorliegt, dat zo'n persoon dat wel vaker zal doen. Vandaar dat ik een aantal van zijn andere claims onderzocht. En wat bleek? Vrijwel niets bleek te kloppen.
1. Hij is niet door de VN tot wat dan ook benoemd. Bron? De VN.
2. Zijn vader heeft nooit welke Yad Vashem-onderscheiding dan ook gekregen. Bron? Yad Vashem.
3. Zijn vader heeft in het Oranjehotel en in Duitse tuchthuizen gezeten. Daarover bestaat geen enkele twijfel. Maar over het waarom liegt Graaff wederom - vader Graaff bouwde geen radio's voor het verzet; hij was als techneut via-via door een verzetsman gevraagd één radiozender om te bouwen. Toen dat gedaan was, werden hij en de tussenpersonen opgepakt; de opdrachtgever was toen al omgebracht. Hij werkte mee aan zijn proces en maakte een intelligente indruk op de rechters, waardoor hij, in de toenmalige omstandigheden, relatief mild gestraft werd. Bron: processtukken, verkregen via de Arolsen archieven (zie: https://www.droog-mag.nl/2020/ag/bart-graaff.html ). Graaff vertelt hier een radicaal ander verhaal over, waarin zijn vader zich juist als halve imbeciel zou hebben gedragen.
Wat waarschijnlijk wel klopt: Vader Graaff heeft, net als de meesten van de 2500 medewerkers van de Nederlandse Seintoestelen Fabriek (NSF), meegedaan aan de Februaristaking 1941 in Hilversum. Maar een leidende rol had hij beslist niet: anders was hij daarna wel ontslagen en/of vervolgd. Bron: Hans Hoogenboom. 'Onvaderlandschlievenden' bij de NSF. Eigen Perk, #1, 2016.
https://www.albertusperk.nl/eigenperk-artikelen/2016-2%20Onvaderlandschl...
Graaff stelt dat Yad Vashem aan alle Februaristakers collectief een onderscheiding heeft gegeven. Dt is quatsch. Bron: Yad Vashem.
Wat wel klopt is dat zijn vader een verzetsherdenkimngskuis heeft gekregen. Wat Graaff daarbij onvermeld laat is dat aan deze onderscheiding weinig waarde wordt toegekend, omdat betrokkenen deze in de jaren tachtig zelf konden aanvragen.
Overigens rijst hierbij ook de vraag op waarom Arthur Graaff noch zijn clubje van zelfverklaarde verzetslieden (ahum) zich nooit druk hebben gemaakt over de ontbrekende namen van omgekomen verzetsmensen op het NSF-monument in Hilversum? Dat aspect is misschien het enige positieve aan dit hele verhaal: het heeft veroortzaakt dat het nu wel grondig is uitgezocht: https://www.droog-mag.nl/2020/ag/nsf-monument.html - maar dit terzijde.
Omdat juist op basis van voormelde claims Graaff veel speelruimte kreeg in de media, besloot ik te berichten over mijn bevindingen. Waarheidsvinding vind ik namelijk een groot goed. Bovendien ben ik de mening toegedaan dat Graaffs onzinnige acties en uitlatingen Graaff meer kwaad dan goed doen.
5. Arthur astelt dat de in Dachau omgekomen verzetsman Christiaan Graaff ( https://www.herdenkingsstenenamersfoort.nl/slachtoffers/christiaan-graaff/ ) een oom van hem zou zijn. Nonsens; beiden zijn achterachterneven, verwant in de 7de graad Bron? Genealogisch onderzoek in de Burgerlijke Stand archieven.
Op grond van al deze leugens en verdraaiingen doet Graaff het voorkomen dat hij alleen al op puur morele gronden het gelijk aan zijn kant heeft. Hoe je zulk gedrag moet benoemen laat ik graag aan de lezer over.
Wat wel te denken geeft is waarom welke organisatie dan ook zo'n persoon als woordvoerder handhaaft. Ik snap daar werkelijk niets van.