|
|  |
verkiezingen en de economie
persburo huiskamer - 22.10.2002 23:25
De aankomende parlementaire verkiezingen zullen weer een nieuw politiek landschap creëren. Het is nog zeer de vraag of er opnieuw een rechts kabinet tot stand komt. Het zal afhangen hoe het CDA tegen de economie aankijkt.
het midden wint altijd
Direct nadat het rechtse kabinet-Balkenende vorige week viel, liet CDA-fractievoorzitter Verhagen in navolging van de VVD weten het 'strategisch akkoord' van de regering tot inzet te willen maken voor de komende verkiezingen. Maar dit lijkt een voorbarige conclusie te zijn.
De verkiezingsstrijd is volop aan de gang. Dinsdag maakte VVD-leider Zalm bekend vijfhonderd miljoen euro extra aan 'veiligheid' te willen uitgeven. Dat geld wordt dan geschrapt van de posten ontwikkelingssamenwerking en publieke omroep.
Zalm zet hierbij in op verdere polarisatie en op een lekker ouderwetse rechtse politiek. De conservatief-liberale partij trekt hierbij leiderschap van rechtse politiek naar zich toe.
RECHTS-POPULISME
Dat zij ook een populistische koers varen, bleek zondag al.
Toen liet Zalm, minister van Financiën van de twee Paarse kabinetten en voormalig CPB-directeur, weten dat ze de 'spaarloonregeling' willen handhaven. 'Als je zoveel e-mails ontvangt van mensen, dan weet je dat het niet verstandig is de regeling af te schaffen.' Hiermee heeft Zalm een belangrijk verkiezingsitem van de agenda weten te halen.
Dinsdag maakte oud-minister Herman Heinsbroek vanuit Saint-Tropez bekend met een nieuwe partij te komen: Lijst de Nieuwe Politiek. Samen met de partijen LPF en Leefbaar Nederland zullen zij nieuwe klein-rechtse partijen worden, die rond de 'belangrijke' onderwerpen (migratie, veiligheid) niet veel verschillen van de VVD. Het wordt druk op de rechter vleugel, en de partijen zullen elkaar tijdens de verkiezingen 'rechts inhalen' (hoeveel asielzoekers per jaar? hoeveel agenten?)
CDA-STRATEGIE
Wie er in de regering komt, zal uiteindelijk afhangen van de keuze die het CDA gaat maken. De partij is een echte centrumpartij en zit in het politieke midden van de linkse en rechtse partijen. Zij kent een linkse en rechtse vleugel en heeft met het laatste kabinet voor rechts gekozen.
Nu de VVD kiest voor verdere polarisatie, zal het CDA ook keuzes moeten maken. Wil de partij de mogelijkheid openlaten voor een coalitie met de PvdA (en Groenlinks?) of gaat zij voor een voortzetting van het rechtse beleid, onder leiderschap van de VVD? Als het CDA strategisch slim is, houdt zij beide mogelijkheden open.
LINKSE OPPOSITIE
Of het CDA voor links of rechts kiest, zal mede afhangen van de linkse partijen. De laatste tijd zijn zij in het defensieve getrokken. Het zijn de oppositie-partijen die de agenda van de macht volgen, en hierop reageren. Met de verkiezingen in aankomst zullen de partijen weer de mogelijkheid hebben zelf de agenda te bepalen.
Openbaar vervoer, onderwijs, zorg, milieu, ontwikkelingssamenwerking en de economische richting die het land moet inslaan zullen belangrijke linkse thema's zijn. De keuze van vakbonden om niet de voorkeur te geven aan loonmatiging is in dit licht ook zeer essentieel.
ECONOMISCHE GROEI
Nederland is export-gericht en in dat licht is loonmatiging wenselijk, is het motto van de laatste twintig jaar geweest. Dit is onzin, stelt econoom Kleinknecht. Volgens hem heeft loonmatiging juist gezorgd voor lagere productiviteit en een verlies van technologische voorsprong. Dus ook voor lagere economische groei.
[zie  http://www.grenzeloos.org/artikel/viewartikel.php/id/462.html]
Dreigende werkloosheid moet opgelost worden door mensen minder te laten werken, en niet door ze minder loon te geven. Juist deze laatste optie leidt tot een 'vicieuze cirkel' waarbij loonmatiging leidt tot een lagere economische groei, wat weer leidt tot een grotere roep om loonmatiging en lagere economische groei.
Een dreigende polarisatie tussen vakbonden en werkgevers kan hier door linkse partijen gebruikt worden om te pleiten voor een andere kijk op economische groei, dan de gebruikelijke neoliberale visie. Want meer loon, leidt ook tot meer consumenten uitgaven. Het gedachtegoed van econoom Keynes (tegenligger van klassiekers als Smith) lijkt hiermee weer ouderwets op de voorgrond te treden. Keynes staat hierbij voor een linkse parlementaire economische visie (neosociaal/ zacht neoliberalisme) en Smith voor een rechtse (neoliberaal).
STAATSSCHULD
Een ander links-rechts onderwerp, wat hiermee verband houdt, is de staatsschuld. Partijen die dit minder belangrijk achten, worden door de andere partijen ervan beschuldigd op 'de pof te leven', omdat zij geld lenen voor nieuw beleid. Linkse voorstellen voor nieuw beleid wordt stelselmatig naar de prullenbak verwezen, met deze argumentatie.
Maar rechtse partijen blijken onplezierige bezuinigingen in het vooruitzicht te stellen, zoals de spaarloonregeling, de WAO, onderwijs, veiligheid, het openbaar vervoer en de publieke omroepen. Dit alles is nodig om de staatsschuld voor 2030 op nul te laten eindigen.
Prioriteit geven aan aflossing van de staatsschuld is omstreden onder economen. De laatste tijd is dit ook in andere Europese landen doorgedrongen. Men laat daar de staatsschuld oplopen om huidige uitgaven te compenseren vanwege een lagere economische groei en dus lagere belastingopbrengsten.
Dit is precies volgens het boekje van econoom Keynes. Hij staat een anti-cyclisch beleid voor: Gaat het minder met de economie, geef dan meer geld uit. Gaat het goed met de economie, geef dan minder geld uit.
Deze parlementair-linkse economische politiek kan door de linkse partijen naar voren gebracht worden. Het is dan zeer de vraag, hoe de PvdA daarmee om zal gaan. Kiest zij voor uitgesproken links, of blijft zij in het midden? Kiest zij voor macht op de korte termijn, of op de lange termijn?
LINKS AKKOORD?
Linkse politieke partijen hebben de mogelijkheid een echte inhoudelijke campagne te voeren. Hoe willen we in dit land het kapitalisme sturen? Vooral de arbeiderspartij SP en GroenLinks kennen hierin bewegingsruimte. D66 echter lijkt nauwelijks meer een serieuze partij te zijn (vijf zetels in de peiling).
PvdA zal eerst moeten bepalen wie de nieuwe leider wordt. De linkervleugel lijkt die strijd te winnen. Wouter Bos heeft al gepleit voor beperking van hypotheekrente-aftrek en Van Nieuwenhoven, die vooral GroenLinks napraat, lijkt zijn enige serieuze tegenkandidaat te zijn.
Er ligt geen groot links akkoord, zoals in de jaren zeventig, in het vooruitzicht. De tijd is daarvoor te beperkt. Maar met de nieuwe rechtse partijen en persoonlijke akefietjes aan die kant, zal de strijd zich steeds meer toespitsen langs een links en rechts blok. Dat gaat mogelijkheden bieden.
VERDER POLDEREN
Het CDA zit in het midden en kan achterover leunen. Zolang de partij het regeringsbeleid blijft verdedigen, bespoedigt het CDA een verdere polarisatie tussen links en rechts. Linkse partijen zullen in dat geval meer tegen elkaar aanschuiven. Vooral nu de klein-burgerlijke SP-thema's rond migratie en veiligheid reeds door het rechtse beleid ingevuld worden.
Als het CDA ervoor kiest om de keuze in het midden te laten, kan zij het poldermodel een nieuwe invulling geven en blijft het de vraag welke regering we krijgen: centrum-links, centrum-rechts of uitgesproken rechts. Zij heeft al laten weten, dat als de PvdA mee wil denken over economische hervormingen in de zorg, de PvdA dan een serieuze kandidaat voor het CDA is.
Veel zal er in elk geval niet veranderen. In Nederland blijft het sinds jaar en dag bij kleine aanpassingen van huidig beleid. De grote en kleine slinger slaat dan weer uit naar links, dan weer naar rechts. Nadat vijf en twintig jaar jaar de grote slinger aan de rechterzijde slaat, lijkt de tijd rijp voor een nieuwe linkse golf. Maar de heersende elite (CDA) zal voor centrum-rechts of voor centrum-links beleid kiezen. 'Stabiliteit' zal verkiezingsitem nummer 1 zijn.
|
| Lees meer over: zonder rubriek | | aanvullingen | | | wao | werkbij - 23.10.2002 11:14
persburo huiskamer schreef:
Nederland is export-gericht en in dat licht is loonmatiging wenselijk, is het motto van de laatste twintig jaar geweest. Dit is onzin, stelt econoom Kleinknecht. Volgens hem heeft loonmatiging juist gezorgd voor lagere productiviteit en een verlies van technologische voorsprong. Dus ook voor lagere economische groei.
Dreigende werkloosheid moet opgelost worden door mensen minder te laten werken, en niet door ze minder loon te geven.
Volgens mij heeft korter werken tot nu toe altijd geleid tot het zelfde werk in minder tijd doen, of te wel meer werkdruk. Nu al zit Nederland bij de hoogste arbeidsproductiviteit ter wereld en bij het hoogste percentage WAOers. Wie niet mee kan doen moet weg. Wie het hoge loon niet waar kan maken moet plaats maken. Verdere rationalisering en sanering. De hogere economische groei die het gevolg is wordt wel verdeeld over minder mensen. Omdat die meer moeten betalen voor de afgekeurden wordt dat relatief duur en dan moet er worden 'ingegrepen' waardoor de WAO uiteindelijk plaats maakt voor bijstand of iets dergelijks en er dus nog minder herverdeling plaats vindt.
Ik ben nog niet helemaal overtuigd dat dit allemaal zo'n goed idee is.
| | Ach ja... | Walter - 23.10.2002 18:48
Wat is het verband tussen die productiviteit en het aantal WAO-ers?. Te weinig mensen die werken, ja!. De werkdruk is hier heel hoog omdat de sociale lasten dat ook zijn. Philips heeft al zijn "low-end" jobs verplaatst naar het Oost-blok omdat Nederland gewoon te duur is om nog langer stofzuigers of videorecorders te laten assembleren. Fokker kwam in de problemen door de hoge lonen en de lage dollarkoers. Elke WAO-er kost geld... Ook bij de werkgever, die dus zijn producten niet meer kan verkopen en zijn werkgelegenheid alsmede sociale investeringen naar het buitenland moet verplaatsen. Nederlanders met een hogere of academische opleiding zijn nog wel interresant voor buitenlandse investeerders, gezien we daar een kennisland zijn geworden. Echter in hoeverre dit met huidige ontwikkeling in de communicatietechniek stand zal houden?? In Polen concurreert men met Nederland, zonder WAO zonder WW, we moeten dus zorgen dat een hoop banen hier blijven, en niet met uitkeringen gaan strooien. Sterke economieen zoals die van Japan, Amerika, Canada, Frankrijk, Australie, Duitsland en Groot Brittanie gooien niet zo gretig met uitkeringen en huizen zijn daar nog betaalbaar!
Met meer dan een miljoen mensen met een uitkering, zijn we een duur land. De WAO en ARBO-premies kosten zoveel in de bouw sector dat nieuwbouw niet meer goedkoop te betalen is. Ik ken genoeg voorbeelden van WAO-ers en ook gemeentelijk sociale diensten die al jaren met herkeuringen en premies spelen. Neem alle plotse WAO-ers eens in de jaren´70 die ineens last hadden van hun rug.. Zodat de vakbond geen staking zou afkondigen en zodat de werkgever geen sociaal plan moest maken. (Links hielp rechts dus...)
De staatschuld moet snel worden afgelost, ten kosten van wat dan ook, door de toename van WAO-ers word de kas steeds leger. Als we het niet op tijd aflossen, zitten we straks met enorme problemen als de vergrijzing toeneemt en we meer uitgeven aan rente en aflossing dan aan zorg. Men kan niet tot in het oneindige op de Pof leven. Echter het hele land wegbezuinigen gaat ook niet. Daarom zou met meer moeten bezuinigen op uitkeringen en meer mensen aangepast werk laten doen. (Misschien eerst in het begin met een soort Melkertbaan). In Amsterdam zoekt het GVB nog steeds conducteurs voor op hun trams, de PTT zoekt nog part time postbodes, de beveiligingsbranche zit ook met tekorten. Werk genoeg dus, de lage opkomst op de megabanen markt in Amsterdam heeft duidelijk laten merken dat er gewoon mensen zijn die niet willen werken!!. Ik werk zelf bij een bedrijf waar ik deze mensen dagelijks spreek, wij maken defecte TV´s aan huis. In sommige gevallen met zo´n kreng dan mee. Je moet ze eens horen als ze vier dagen zonder kijkkast zitten, ze geven ook ruitelijk toe dat ze nog kunnen werken, maar dat laten ze liever aan ons over!. De arbeidsparticipatie moet gewoon omhoog om de huidige welvaart en de huidige verzorgingsstaat te kunnen garanderen, anders verliezen we deze aan het oostblok!
| | | 23.10.2002 19:48
>In Polen concurreert men met Nederland, zonder WAO zonder WW, we moeten dus zorgen dat een hoop banen hier blijven, en niet met uitkeringen gaan strooien. Sterke economieen zoals die van Japan, Amerika, Canada, Frankrijk, Australie, Duitsland en Groot Brittanie gooien niet zo gretig met uitkeringen en huizen zijn daar nog betaalbaar!
Moeten we dan juist niet proberen om in landen als Polen de sociale bewegingen te steunen teneinde daar ook fatsoenlijke sociale zekerheid af te dwingen. Dan worden onze tv's duurder, maar wordt onze wereld leuker om in te leven.
Overigens, jouw inzicht in de aard van de arbeidsongeschiktheid is indrukwekkend: repareer je de tv's van alle 1 miljoen wao-ers? Doe het dan wat rustiger aan, voor je het weet ga je door je rug.
| |
| aanvullingen | |
