Een dame 'met pit' in koninklijke sferen
TARGETS, januari 2003 - 11.02.2003 22:25
Mabel Wisse Smit:
Een dame 'met pit' in koninklijke sferen.
Mabel Wisse Smit
In de donkere dagen voor kerstmis plegen de media nogal eens met
verhalen te komen die bedoeld zijn als luchtig leesvoer, om ons - met
de overvloedig uitgedragen kerstgedachten - even uit de zorg van alle
dag weg te nemen. Het weekblad Elsevier kwam in haar afgelopen
kerstnummer met een verhaal over de tweede zoon van koningin Beatrix
en zijn vriendin, met als titel 'Friso van Oranje & Mabel Wisse
Smit: carrièreprins en dame met pit'. Over prins Friso lezen we
vooral algemeenheden over zijn persoon, dat hij zeer intelligent zou
zijn, van golfen en duiken houdt, niet homoseksueel is en hard werkt
aan een carrière bij de Amerikaanse bank Goldman, Sachs & Co in
Londen. Over zijn vriendin Mabel Wisse Smit lezen we des te meer over
haar handel en wandel.
Het koninklijk huis lijkt patent te hebben op het aantrekken van
discutabele leden. Hebben we in het verleden het nodige te doen gehad
rondom prins Bernhard, zijn vermeende lidmaatschap van Hitlers NSDAP
en betrokkenheid bij de Lockheed corruptieaffaire, rondom het
lidmaatschap van de Waffen-SS van prins Claus en de familie van
Maxima die deel uitmaakt van de fascistische elite van Argentinië die
lange tijd een verschrikkelijke terreur heeft uitgeoefend, nu wordt
Mabel Wisse Smit door Elsevier uit de coulissen gehaald en gezien de
achtergrond van de dame lijkt een nieuwe affaire niet uitgesloten.
De Rijksvoorlichtingsdienst zei na de begrafenis van prins Claus dat
Mabel Wisse Smit 'de afgelopen dagen een steun en toeverlaat van de
Koningin was geweest'. Op de zondag voor de bijzetting in Delft
vergezelde ze de familie naar de Haagse Kloosterkerk, waar de
zondagsdienst werd bijgewoond en waar prins Claus werd
herdacht. 'Koningin Beatrix, die bekend staat om haar strikte
opvattingen over protocol, moet al een band met haar aanstaande,
derde schoondochter hebben ontwikkeld nog voordat er van een
officiële verloving sprake is', aldus Elsevier. 'Wie eenmaal de
grafkelder in is geweest, hoort voorgoed bij de familie. Zij is dan
ook zo goed als zeker de toekomstige echtgenote van Friso', stelt
Carla Joosten in haar artikel in Elsevier.
Netwerker
Wat is er zo bijzonder aan de dame in kwestie? Elsevier schrijft: 'Ze
is erg bedachtzaam en strategisch. Alles wat ze zegt, heeft altijd
een reden. Ze denkt heel goed na over wat ze wil. De econome en
politicologe, altijd smaakvol gekleed, heeft flair, gaat recht op
haar doel af en zoekt op recepties alleen die mensen op aan wie ze
wat heeft. Een netwerker pur sang.'
Wat zijn dan de netwerken waaraan de toekomstige 'prinses Mabel' zo
doelgericht werkt? Alle draden komen samen in Bosnië en het doel is
het openbreken van Joegoslavië.
Het begon in het voorjaar van 1993 met een stage bij de Verenigde
Naties in New York, waar ze al gauw dikke vrienden werd met de
Bosnische ambassadeur bij de Verenigde Naties, Mohamed Sacirbey. 'De
relatie met de nu 45-jarige Sacirbey moet een paar jaar hebben
geduurd, want in 1995 nog - hij was inmiddels minister van
Buitenlandse Zaken in Bosnië - speelde hij mee op een familietoernooi
van de Hilversumse hockeyclub: met de familie Wisse Smit', aldus
Elsevier. Sacirbey staat sinds vorig jaar op de lijst van Interpol:
hij wordt er door de huidige Bosnische regering van beschuldigd dat
hij 600.000, en wellicht 2,5 miljoen, dollar heeft verduisterd toen
hij ambassadeur bij de VN was.
Elsevier vermeldt verder: 'Op 4 september vergezelt zij Sacirbey naar
een diner op de Amerikaanse ambassade in Parijs. De Franse schrijver
Bernhard-Henri Lévy beschrijft die avond in zijn boek Le Lys et La
Cendre, waar hij rept over 'Mabel Smith, de verloofde van Mohammed
Sacirbey'. Aanwezig zijn verder de Amerikaanse ambassadeur, Pamela
Harriman (famillie van Averell Harriman die in de jaren twintig
meewerkte aan de financiering van Hitler's NSDAP, zie pagina 2,
red.), NAVO-generaal Wesley Clark en diplomaat Richard Holbrook, die
tijdens het diner een keer of tien aan de telefoon wordt geroepen.
Maar weinigen weten waarom: de volgende dag bombarderen de Amerikanen
de Serviërs in Bosnië. Bij vertrek tegen middernacht blijkt ook de
Bosnische president Alya Izetbegovic aanwezig op de ambassade. Mabel
zit er met haar neus bovenop.'
Pro-moslim
We kunnen zonder meer geloven dat Mabel pit heeft. Volgens Elsevier
verraden haar visies op de Balkan een pro-moslimgezindheid. In 1993
richtte ze het European Action Council for Peace in de Balkans op en
werd er directeur. In 1994 was ze betrokken bij een conferentie in
Macedonië die buitenlandse donoren bijeenbracht voor de financiering
van de binnenlandse oppositie in Joegoslavië. Sinds 1997 is zij
directeur van het Open Society Institute-Brussels, het kantoor van
het Soros Foundations Network in West-Europa van George Soros. Deze
Hongaarse speculant en multimiljardair heeft een belangrijke rol
gespeeld bij het organiseren van binnenlandse oppositiegroepen in
Oost-Europa.
In 1997 bepleitte zij al internationale bemoeienis met Kosovo en in
maart van het afgelopen jaar drong ze aan op een definitieve
scheiding van Servië en Montenegro. Veel 'action' dus, maar
weinig 'peace'.
Van links tot rechts wordt Mabel geprezen. Zoals door de organisatie
Press Now, die zich inzette voor de financiering van pro-westerse
media op de Balkan. Ex-GroenLinks-kamerlid Wilbert Willems, toenmalig
directeur, roemt in Elsevier haar `gedrevenheid en
betrokkenheid'. 'Ze keek verder dan de directe hulpverlening, maar
maakte meteen een politieke analyse van de situatie', aldus Willems.
We geloven hem op z'n woord.
Invloed op regeringsbeleid
Mabel is duidelijk zeer kundig in networking' en verkeert in de
hoogste kringen. Hoe hoog blijkt uit het NIOD-rapport over Srebrenica
in het hoofdstuk over de politieke situatie op de Balkan van juni tot
september 1993, waar staat te lezen: 'Bij het Nederlandse standpunt
speelde wellicht ook het nauwe contact met Mohamed Sacirbey mee.
Sacirbey en zijn toenmalige vriendin Mabel Wisse Smit zijn de enigen
die door ambtenaren van het ministerie van Buitenlandse Zaken werden
aangewezen als personen buiten het Nederlandse politieke en
ambtelijke circuit die invloed op het beleid uitoefenden', aldus
Elsevier.
Wanneer deze pro-moslim dame en haar moslim-Bosnische vriend zoveel
invloed op het regeringsbeleid hadden, dan is het goed om te kijken
welke politieke krachten zij dan vertegenwoordigden. In de media
wordt voortdurend het beeld opgehouden dat de moslims in Bosnië het
slachtoffer waren van Kroatisch en vooral Servisch geweld. Zij waren
het slachtoffer van twee agressors die hun eigen gewelddadige
politieke agenda's hadden. Over de politieke bedoelingen en misdaden
van de Bosnische moslims horen we vrijwel niets. Ook het Joegoslavië
Tribunaal heeft vrijwel tegen geen enkele moslim een aanklacht
ingediend.
Er wordt de suggestie gewekt dat de SDA (Partij van Democratische
Actie) van president Izetbegovic streed voor een vrij en democratisch
Bosnië-Herzegowina, tegenover door nationalisme bezeten
tegenstanders. Wanneer we de opvattingen en daden echter nader
bezien, dan blijkt dat we in feite te maken hebben met moslim-
fascisten, gedreven door uiterst reactionaire opvattingen, die zich
te buiten zijn gegaan aan buitengewone wreedheden. De rol van
slachtoffer werd vooral gespeeld om de NAVO tot militair ingrijpen te
krijgen, wat uiteindelijk ook gebeurd is.
De Islamitische Orde
Wat betreft de politieke agenda van de moslims is het verhelderend om
kennis te nemen van de opvattingen van SDA-leider Izetbegovic. Hij
publiceerde in 1970 voor het eerst zijn boek 'Islamitic Declaration',
soms vertaald als 'Islamitic Manifesto'. Hij belandde daarvoor in de
gevangenis, maar gaf het boek opnieuw uit in 1990, aan de vooravond
van de verkiezingen. Izetbegovic gebruikte het boek duidelijk als een
politiek program voor zijn campagne. Hij besteedt nogal wat woorden
met uit te leggen wat hij bedoelt met 'De Islamitische Orde' en hij
definieert die als volgt:
'De meest complete definitie van de Islamitische Orde is: de eenheid
van religie en wet, opleiding en kracht, idealen en belangen, de
spirituele samenleving en de Staat en al dit met de harmonisering van
de spontaniteit en verplichting ... de moslim bestaat absoluut niet
als een onafhankelijk individu. Als hij wil leven en moslim blijven,
dan moet hij een omgeving scheppen, een samenleving en een orde. Hij
moet de wereld veranderen of hij wordt het slachtoffer van
veranderingen. De geschiedenis heeft nog geen islamitische beweging
laten zien die niet gelijktijdig een politieke beweging was, want
islam is een religie, maar tegelijkertijd een filosofie, een ethiek,
een orde, een stijl en een omgeving; dat is, een totale wijze van
leven.'
Een duidelijke reactionaire opvatting. De moslim moet zijn omgeving
scheppen en de wereld veranderen, anders wordt hij het slachtoffer
van veranderingen. De nadruk op 'orde', de ontkenning van het
individu, de verwoording van 'een totale wijze van leven', het zijn
onmiskenbare eigenschappen van een fascistische samenleving.
Zo ook het volgende citaat:
'... in het principe van [moslim]broederschap ... ligt een
verplichting voor de islamitische gemeenschap om instituties te
scheppen waarin wordt recht gesproken in overeenstemming met haar
behoeften ... De verschillende wetten, procedures en initiatieven die
de werkelijke islamitische macht zou mogen doorvoeren om aan de
principes van de moslim broedergemeenschap te beantwoorden zijn
ontelbaar en onbeperkt.'
Verder:
'De opvoeding van de bevolking, en in het bijzonder de media die een
effect op het publiek hebben, zoals kranten, radio en televisie, moet
worden toevertrouwd aan mensen met een onbesproken islamitische
reputatie, morele houding en intellect.'
De verplichting om instituties te scheppen die in overeenstemming
zijn met haar behoeften, onbeperkte wetgeving voor de islamitische
macht en totale controle over opvoeding en de media; hier wordt een
pleidooi gehouden voor een totalitaire staat.
En wat schrijft deze man, waarvoor Mabel Wisse Smit zo gedreven bezig
is, over andere samenlevingsvormen:
'... de belangrijkste zaak die de Q'uran aanbeveelt is: alles van
islam; al het andere is slechts een detail en een verklaring van dit
centrale idee. Dit aspect van islam bevat het principe van de
Islamitische Orde, dat is te zeggen de vereniging van religie en
politiek, maar het heeft ook consequenties voor een fundamenteel
praktisch belang, waarvan de eerste is de onmogelijkheid om de
Islamitische Orde te vermengen met niet-islamitische systemen. Het is
in feite onmogelijk dat er vrede of samenleving kan bestaan tussen de
islamitische religie en niet-islamitische sociale en politieke
instituties.'
De onmogelijkheid om de Islamitische Orde te vermengen met niet-
islamitische systemen, ja zelfs de onmogelijkheid van vrede of
samenleving, geeft in duidelijkheid aan elke verantwoordelijkheid de
Bosnische moslimregering draagt voor de oorlog in Bosnië-Herzegowina.
Het laat ook duidelijk zien vanuit wat voor mentaliteit de Albanezen
een gruwelijke etnische zuivering van Kosovo hebben uitgevoerd, onder
het wakend oog overigens van de NAVO-troepen.
Praktische uitwerking
Elders schrijft Izetbegovic:
'Men kan geen Islamitische Orde vestigen, behalve in een land waar de
moslims de meerderheid van de bevolking uitmaken.'
Joegoslavië kon daarom geen optie zijn, aangezien de moslims veruit
in de minderheid waren. Maar ook in Bosnië vormden zij een
minderheid, de helft van het land was Servisch, slechts een kwart was
moslim. De consequentie van de opvattingen was dan ook niet alleen de
afscheiding van Joegoslavië, maar ook oorlog tegen andere etnische
groepen in Bosnië. Hierover schrijft Izetbegovic, daarbij
teruggrijpend op de Koran:
'En om tegen hen te vechten bereid je je voor met alles wat je hebt
op het gebied van macht en uitgeruste cavalerie, zodat je de vijanden
van Allah en jouw vijanden kunt bevechten, en andere vijanden die je
niet kent, maar die Allah wel kent. En alles wat je offert op het pad
naar Allah zal vorstelijk worden terug betaald en je zult geen
verliezen lijden.'
Dit is een regelrechte oproep om andere etnische groepen te
bevechten, waarbij een vorstelijke beloning in het vooruitzicht wordt
gesteld. Verder schrijft hij:
'Oh Profeet, spoor de gelovigen aan om te strijden. Als er onder
jullie twintig worden gevonden die weten vol te houden, dan zullen ze
tweehonderd overwinnen, als er honderd gevonden worden dan zullen
duizend ongelovigen worden overwonnen, want dat zijn mensen die dat
niet kunnen begrijpen.'
Hier wordt de profeet gevraagd de gelovigen aan te sporen te vechten
tegen de ongelovigen, d.w.z. de niet-moslims, 'die dat niet kunnen
begrijpen'. Als de media gelijk zouden hebben gehad dat de moslims
slachtoffers waren van Servisch geweld, dan hadden ze geen profeet
nodig om naar de wapens te grijpen om zich te verdedigen.
En hoe moeten de gelovigen vechten? Ziehier wat Izetbegovic schrijft:
'De sanctie voor een slechte daad is een andere en identieke slechte
daad (een straf). Maar wie vergeeft en hervormt, brengt een last op
Allah. Hij houdt niet van ongerechtigheid... Bestrijd op Allah's pad
zij die jou bestrijden en wees niet ongehoorzaam. Allah houdt niet
van de ongehoorzame! Dood ze wanneer je ze vindt, verjaag ze waar ze
jou verjaagd hebben, samenwerking is een grotere zonde dan moord.
Maar vecht niet tegen ze in de buurt van een heilige moskee, tenzij
zij beginnen. En als ze je daar aanvallen, dood ze dan. Dat is de
vergelding tegen de ongelovigen. Mochten zij stoppen, dan zal Allah
zeker genadig zijn.'
Oog om oog, tand om tand, moorden en niet vergeven, want dat betekent
een last voor Allah! Wees niet ongehoorzaam, dood de ongelovige.
Samenwerking is een grotere zonde dan moorden. De moordpartijen van
de moslimstrijders in Bosnië worden zorgvuldig buiten beeld gehouden.
De gebeurtenissen rond Srebrenica zijn een goed voorbeeld.
Voortdurend wordt het beeld overeind gehouden van de vermeende
massamoord op achtduizend moslims, terwijl er talloze feiten en
berichten zijn die de bewering onderuit halen. Waar niemand over
praat is dat in het jaar voorafgaande aan de inname van Srebrenica
meer dan honderd Servische dorpen rondom Srebrenica zijn verwoest
door moslimbendes onder leiding van Naser Oric, waarbij naar
schatting tweeduizend mensen het leven hebben gelaten. Oric loopt
gewoon vrij rond en heeft een nachtclub in Tuzla.
Handzar Divisie
Het fascistische karakter van Izetbegovic wordt nog duidelijker uit
de door hem persoonlijk heropgerichte Handzar Divisie. De
oorspronkelijke Handzar Divisie was opgericht door de Groot Moefti
van Jeruzalem, een bondgenoot van Hitler die een helpende hand
toestak door naar Bosnië te gaan en in een snel tempo jonge
moslimvrijwilligers recruteerde om in samenwerking met de Kroatische
fascistische Ustashe jacht te maken op joden en Serviërs. Meer dan
een miljoen zijn er in concentratiekampen omgebracht, op een wijze
waar zelfs de nazi's niet aan konden tippen.
Voordat de media Izetbegovic vertroetelden als 'democraat en
slachtoffer' schrijft de Daily Telegraph:
'Andere en vreemde machten hebben nu de leiding, sommigen van het
laagste allooi van het Bosnische moslimleger. Dit zijn de mannen van
de Handzar Divisie. "We doen alles met het mes en we vechten altijd
in de frontlinie", vertelde een Handzar tegen een VN-officier. Met
zo'n zesduizend man sterk, verheerlijkt de Handzar Divisie de
fascistische cultuur. Zij zien zichzelf als de erfgenamen van de SS
Handzar Divisie, gevormd door de Bosnische moslims in 1943 om voor de
nazi's te vechten. Hun spirituele model was Mohammed Amin al-Hussein,
de Groot Moefti van Jeruzalem, die samenwerkte met Hitler. Tot
verbazing van VN-officieren spraken een aantal van hen, die de
leiding over de Handzars hadden in Fojnica, goed Servisch-
Kroatisch. "Veel van hen waren Albanezen, hetzij uit Kosovo of
Albanië."
Zij worden getraind en geleid door veteranen uit Afghanistan en
Pakistan, aldus VN-bronnen. De sterke aanwezigheid van Albanezen is
een onheilspellend teken. Het kan betekenen dat het zaad van de
oorlog zich al uitspreidt naar het zuiden via Kosovo naar Albanië en
naar de Albanezen in Macedonië. Pakistaanse fundamentalisten hebben
een grote hand in wapenleveranties en de kleine wapenindustrie voor
de Bosnische moslims.
Hardliners van het Bosnische leger, zoals de Handzar, lijken in
toenemende mate steun te krijgen van een groeiend extremistisch
leiderschap in Sarajevo, vertegenwoordigd door Ejup Ganic, minister
van Buitenlandse Zaken, Haris Silajdzic, de eerste minister en Enver
Hadjihasanovic, de nieuwe legeropperbevelhebber.'
Voor deze lieden heeft Mabel 'met pit' zich op gedreven wijze in
volle overtuiging ingezet. En niet alleen dat. Zij heeft met haar,
inmiddels door Interpol gezochte, vriend Sacirbey invloed uitgeoefend
op het Nederlandse beleid, zo blijkt uit het Srebrenica rapport dat
op dit moment in discussie is.
Het feit dat een ambassadeur van een ander land invloed uitoefent op
het Nederlandse regeringsbeleid is ongehoord. Nog ernstiger is het
feit dat de betrokken ambassadeur één van de deelnemende partijen in
de oorlog was.
De vraag die velen stellen waarom juist Nederland zo nodig
een 'mission impossible' wilde uitvoeren, lijkt te worden beantwoord.
Nederland heeft zich aangeboden het vuile werk op te knappen om de
Amerikanen een alibi te geven tot militair ingrijpen. Hun luchtsteun
aan het Kroatische leger bij het verdrijven van 250.000 Serviërs uit
de Krajina, was de eerste aanvalsoorlog buiten het NAVO-grondgebied,
en de eerste stap in de uitvoering van de plannen die begin jaren
negentig al klaar lagen: het bombarderen van geheel Joegoslavië.
TARGETS, januari 2003.
 Website: http://groups.yahoo.com/group/DeWaarheid/message/984
|
