Tomsk : Het ALF en nieuw-rechts?
Raf Grinfeld - 09.03.2003 15:53
In de nieuwe Tomsk bijdragen over het ALF, Laïs, nieuw-rechts, De Morgen, wat ze met elkaar al dan niet gemeen hebben,... We publiceren er hier twee teksten uit die ik schreef.
0. Inleiding.
Met de heisa rond Soetkin Collier, haar extreem-rechtse verleden en de onduidelijkheid die er heerst rond de ideologie die ze nu aanhangt, waardoor ze niet als zangeres voor België naar het Eurosongfestival kan, komen er ook andere discussies in beweging. Daarbij spelen De Morgen en Indymedia België een centrale rol. Collier heeft zelfs juridische stappen ondernomen tegen Indymedia. Maar ook voor authentiek libertaire kringen in Noord-België is deze discussie van belang, vermits er al jaren pogingen worden ondernomen aan positiebepaling te doen als het over nationalisme, ecofascisme en de ecologische stromingen gaat. Met mijn tijdschrift Tomsk probeer ik ook al jaren in grote mate duidelijkheid in de zaak te scheppen om de discussie te verrijken.
Jammer genoeg ben ik één van de weinigen die dat met diepgang en nuance probeert. De grotere media behandelen de zaak vaak met nogal wat sensatiegerichte journalistiek. Een goed voorbeeld daarvan is de manier waarop men over de ALF-zaak bericht heeft. Journalisten van De Morgen, zoals Jan De Zutter met zijn boek over de heidenen van het Vlaams Blok, hebben er ook diepgang in proberen te brengen, maar waren misschien teveel journalist en te weinig objectief-wetenschappelijk of maatschappijkritisch om to the point te kunnen zijn.
Wat de ALF-zaak in België betreft, ik heb er veel (doch het bleef legaal) aan gedaan om de boel van dichtbij te kunnen volgen, en ik ben van de ene verbazing in de andere gevallen. Gerechtsjournalisten die erop uitkwamen dat kringen die met brandstichtingen bij McDonalds in verband waren gebracht geïnfiltreerd werden door een aantal undercoveragenten. Jongeren die zich, verward en zwaarmoedig, lieten meeslepen in een zaak van criminalisering. Ideologische cocktails van het slechtste uit de anarchistische en communistische tradities. Provocaties, wanhoopsdaden, zware gevangenisstraffen, psychiaters, het hield niet op.
Nu zijn de acties van het ALF blijkbaar al een paar jaar gestopt in dit land. Of zijn ze een stuk minder zichtbaar. We kunnen ons afvragen wat er gebeurd is met diegenen die ten tijde van de brandstichtingen er actief in waren, of er onterecht mee in verband zijn gebracht. In hoeverre er linkse mensen bij betrokken waren. Of er ook rechtse mensen een rol speelden. Of dat in opdracht van de staat gebeurde, etc. In hoeverre weet A.H. zich bijvoorbeeld los te worstelen van haar grote levensproblemen? Welke rol spelen psychiaters nog in haar dagelijks bestaan? In hoeverre hebben anderen haar manipulatieve praktijken vergeven? Wat is er gebeurd met de mensen die verliefd op haar waren? In hoeverre is L.V.K. losgekomen van haar christelijk-religieuze en links-nationalistische overtuigingen? Hoe denkt G. W. uit Beveren, na een jarenlange gevangenisstraf, terug op de half-goede contacten die hij behield met zijn Vlaams Blok gezinde broer, of zijn biocentrische levensovertuiging en anti-organisatie standpunten? Welke rol speelden drugsverslavingen en drugsroezen in de affaire? Waarom betuigt P.T. nu openlijk sympathie met de vroegere activisten van de CCC? Ja, wat is er allemaal gebeurd met diegenen die met de ALF-zaak in verband zijn gebracht? Ik ben geen journalist en heb het dus niet voor u uitgespit. Maar dat er aardig wat veranderd is daar kan u van op aan.
Bij het lezen zal niet alles even duidelijk worden voor u. Ik wil slechts aanzetten geven tot nadenken over deze kwestie en ga daarbij nogal experimenteel te werk. Ik heb me bijvoorbeeld de vraag gesteld wat er zo aantrekkelijk kan zijn voor nieuw-rechts aan het anarchisme. Mij lijkt dat bijvoorbeeld vooral anarcho-primitivisme te zijn, een pseudo-libertaire stroming die voortbouwt op een negatief-individualistische traditie die denkers als Max Stirner omvat. Anarcho-primitivisten zijn niet links, ook naar eigen zeggen niet (al zijn er misschien uitzonderingen). Men kan zich afvragen wat er overblijft als men het sociale uit het anarchisme wegneemt. In hoeverre men dan bijvoorbeeld geïnteresseerd geraakt in organisaties als het ALF? Als we dat al een organisatie mogen noemen, want veel wijst er op dat het eerder om een project gaat waarbij mensen elkaar niet noodzakelijk kennen. Anarcho-primitivisten houden van een gebrek aan organisatie. Rechts houdt van de chaos, tenzij het haar slecht uitkomt. Misschien is het dat wel wat anarcho-primitivisme en rechts het meest verbindt, de voorliefde voor een bepaald soort chaos, psychosociale entropie.
Laïs, Vrijbuiter en De Morgen.
Op 22 februari verscheen er in De Morgen een lang artikel over Soetkin Collier en haar banden met extreem-rechts, door die associaties mag de zangeres België niet vertegenwoordigen op het Eurovisiesongfestival dit jaar. Nochtans had men dit de zangeres eerder toegezegd. Soetkin Collier was ook ooit een lid van de folkgroep Laïs, waarmee voor de zangeressen van Laïs de steen aan het rollen ging. Er werd van hen verteld in het artikel dat ze als oudere tieners alledrie acief waren in de extreem-rechtse Nationalistische Studentenvereniging (NSV).
In een recht van antwoord weerlegde Laïs, dit weekend in De Morgen, deze en andere zaken die in het artikel vermeld staan. Het lijkt erop dat extreem-rechts de groep voor haar kar probeert te spannen want Laïs distantieert zich in niet mis te verstane bewoordingen van alles wat naar racisme en fascisme ruikt. Zowat het enige dat Laïs verweten kan worden is dat wat het over Vrijbuiter schrijft. Laïs-zangeres Jorunn Bauweraerts werd als jonge tiener, schrijft de folkgroep, "een paar jaar lid van Vrijbuiter, een volksanarchistische, ecologische en anti-kapitalistische jongerenbeweging die zich enkel met cultuur, muziek, poëzie en de natuur bezighoudt en waar politieke stellingen geweerd worden. Deze beweging streeft voornamelijk naar het behoud van het leefmilieu en heeft als leuze 'niet links, niet rechts, maar vooraan.' "
Waarop de journalisten in een naschrift Vlaams Blok- kenner Marc Spruyt uit 2001 citeren. Vrijbuiter wordt genoemd als een nieuw-rechtse actiegroep en Laïs wordt ervan beschuldigd het Recht van antwoord aan te grijpen als een "lofzang op de vzw Vrijbuiter".
Vreemd is het wel wat Laïs stelt. Wie het tijdschrift van Vrijbuiter kent, weet dat het niet zo'n onschuldig blad is, maar een podium biedt aan aardig wat rechtse denkers en aangebrande milieugezinden. Misschien is de folkgroep op dit punt wel even naïef over nieuw-rechts als Agalev-oprichter Luc Versteylen, wanneer die in een interview met De Morgen (zie het artikel van 22 februari) het volgende stelt : "Meer en meer Vrijbuiters beginnen te beseffen dat je geen politiek kunt voeren op basis van haat. Dat juich ik toe. De Vrijbuiters zijn uiteindelijk goede gasten. Ze voelen zich Vlaams en volks, maar dat vind ik alleen maar gezond." De al jaren bij Vrijbuiter erg actieve Arnout Collier, broer van Soetkin, stond in oktober 2000 nog op de lijst van het Vlaams Blok in Beveren. Versteylen zelf draait er zijn hand niet voor om om regelmatig samen te werken met mensen die op het Blok stemmen en zelfs met Blok-kopstuk Alexandra Colen.
 Website: http://www.jahsonic.com/RafGrinfeld.html
|
