|
|  |
Hoger Beroep: Steun Daniel Reyes (15 maart )
Latinos Locos - 12.03.2004 10:43
Toon je solidariteit a.s. maandag 15 maart.
Rey Piuma werd op 1 februari 2002 op de Dam in Amsterdam door de politie opgepakt wegens majesteitschennis. Hij demonstreerde die dag op de Dam met affiches en flyers tegen het – in zijn ogen – misdadige karakter van de ontkenning van Willem Alexander van het bestaan van verdwenen politieke gevangenen in Argentinië en de rol van zijn toekomstige schoonvader in de fascistisch Argentijnse dictatuur in de jaren 70 en 80.
Daniel 1-02-02 DAM
Maandag 15 maart 2004, 1030 uur.
Amsterdam, Prinsengracht 434-436
Vijftien maanden na zijn detentie moest Daniel Rey Piuma voor de rechter verschijnen. Dat was 6 mei 2003. De rechter oordeelde dat op grond van de artikelen 14a, 14b, 14c, 23, 24, 24c en 112 van wetboek van strafrecht hij schuldig was. De rechter had ‘’begrip’’ voor de hele aktie, maar Rey Piuma had een grens overtrokken: het ‘’beleidigen’’ van het Oranje Huis, in dit geval de zichzelfnoemende “troonopvolger’’.
Rey Piuma werd op 1 februari 2002 op de Dam in Amsterdam door de politie opgepakt wegens majesteitschennis. Hij demonstreerde die dag op de Dam met affiches en flyers tegen het – in zijn ogen – misdadige karakter van de ontkenning van Willem Alexander van het bestaan van verdwenen politieke gevangenen in Argentinië en de rol van zijn toekomstige schoonvader in de fascistisch Argentijnse dictatuur in de jaren 70 en 80.
Voor zijn protest maakte hij gebruik van fotografische bewijzen van verminkte lichamen van doodgefolterde mensen die aangespoeld waren op de stranden van Uruguay in de jaren 70. Dat materiaal wordt door internationale mensenrechten organisaties [vaste mensenrechtencommissie van de O.E.A., Amnesty International, SIJAU in Parijs, COLARCH in Belgie, alle mensenrechtenorganisaties in Uruguay en in Argentienie] beschouwd als unieke historische bewijzen van wat er gebeurd is tijdens de Argentijnse en Uruguayaanse dictaturen in die jaren.
Hij werd opgepakt op de Dam in aanwezigheid van nationale en internationale pers zonder dat hij geinformeerd werd over de reden van het politieoptreden, werd urenlang drie keer verhoord zonder advocaat, werd in zijn woning midden in de nacht een inval gedaan en werden computer, originele foto’s uit zijn mensenrechtenarchief, documenten en protestmateriaal in beslag werden (zonder dat alle spullen teruggegeven werden).
Hij werd tenlastegelegd:
- dat hij opzettelijk de vermoedelijke opvolger van de koningin opzettelijk heeft beledigd (artikel 112 Wetboek van Strafrecht),
en subsidiair:
- dat hij materiaal heeft verspreid en/of openlijk tentoongesteld en/of in voorraad had, wetend dat een zodanige belediging voorkwam (artikel 113 Wetboek van Strafrecht).
Daniel had niet zomaar ‘een mening’, hij heeft bewijzen.
Het gaat hier niet alleen om zijn rechtzaak, het gaat er om dat diegenen die het bestaan van de folter- en moordpraktijken in de Argentijnse dictatuur ontkennen openlijk hun excuses aanbieden aan alle tienduizenden familieleden van de politieke slachtoffers in Argentinië en zich in het openbaar rectificeren.
Toon je solidariteit a.s. maandag 15 maart.
|
| Lees meer over: vrijheid, repressie & mensenrechten | | aanvullingen | | | Wie stil blijft geeft toe en maakt zich medep | L.L. - 12.03.2004 10:47
El que calla otorga y es complice de un crimen.
Wie stil blijft geeft toe en maakt zich medeplichtig aan een misdaad.
Actievoeren op de Dam, op 1 februari 2002, was voor mij heel spannend maar ook heel makkelijk, want ik twijfelde op geen enkel moment aan de noodzaak daarvan.
Immers, van klein kind af had ik van mijn ouders, van mijn familie en van mijn opvoeders de boodschap gekregen om eerlijk en oprecht te leven, altijd mijn best doen en de medemens nooit te vergeten.
Consequent blijven tot de laatste snik heeft mij veel gekost: de laatste jaren van mijn leven in Uruguay met een dubbel leven als lid van het verzet tegen de dictatuur, het afscheid van mijn familie, land en vrienden voor jaren, de ontvoering en marteldood van mijn oom Carlos, de dood van pater Roman Lezama als consequentie van folterpraktijken en jarenlange opsluiting in detentiekampen voor politieke gevangenen. En in deze context bijna ongelofelijk: het verlies van mijn onschuld voor altijd toen ik zag, 19 jaar oud, hoe politieke gevangenen gemarteld werden.
Ik volgde de reacties in Nederland en alle ophef rond de keuze van de vermoedelijke troonopvolger voor een partnerschap met de dochter van een lid van een van de beruchtste dictaturen in de wereld in de tweede helft van de 20ste eeuw.
Mijn attitude van ‘even aan de zijkant wachten’ duurde tot het moment dat de kroonprins het bestaan van de verdwenenen ontkende en de wreedheid van de Argentijnse dictatuur en de rol van zijn toekomstige schoonvader relativeerde, die als grootgrondbezitter, nauw betrokken is geweest bij de voorbereiding van de militaire coup op 24 maart 1976. Het toppunt was het aanhalen van de prins van een ‘open bron’’ (Videla, nota bene) om zijn uitspraak te rechtvaardigen.
De prins wilde de Vuile Oorlog in Argentinië rechtvaardigen door naar een ingezonden brief van Juntaleider en crimineel Videla te verwijzen, en ontkende het bestaan van duizenden doodgefolterde burgers tijdens de dictatuur.
Voor mij was en is dat hetzelfde als iemand die de vernietigingskampen in de tweede wereld oorlog waar miljoenen mensen zijn vermoord (joden, zigeuners, homo’s, linksactivisten en -sympathisanten) wil ontkennen. En zo iemand beroept zich meteen op “open bronnen” zoals Eichman, Himmler, Bormann of Hitler zelf.
Ik vergeleek zijn uitspraken met die van de Franse fascist Jean Marie Le Pen. Deze laatste ontkende de omvang van de jodenvervolging rond de tweede W.O. en noemde dit ‘een detail in de geschiedenis’. Voor hem was Europa te klein geworden: hij moest het Europese Parlement verlaten.
Groot was mijn verbazing toen die reactie van verontwaarding in Nederland over de uitlatingen van W.A. niet leidde tot een verantwoording van de prins. Het feit dat hij en zijn toekomstige echtgenote maanden later geen spijt betoogden tijdens het tv-interview in januari 2002 was voor mij het signaal dat er dringend iets moest gebeuren.
Ik zag die woorden van de kroonprins leiden tot de ontkenning van de misdaden. In Nederland wordt alles voortdurend zo gerelativeerd dat het wel kan lukken om wat fout is goed te spreken en viceversa.
In de wereld van vandaag ervaren wij dit vooral in het fascistisch negationisme waarin gepoogd wordt ‘de leugen van de concentratiekampen te ontmaskeren’, waar beweerd wordt dat de gaskamers waar miljoenen mensen werden vernietigd een mythe zijn en dat het dagboek van Anne Frank niet bestond. ‘De Auschwitzleugen’.
Zijn uitspraak over het wetenschappelijk rapport van Professor Baud ’het is maar een mening’ ervaarde ik als een poging om feiten tot een ’welles/nietes’ borrelpraat te degraderen. En ik wilde dit definitief voorkomen.
Ik wist, samen met tientallen miljoenen Latijns-Amerikanen, wat de prins kennelijk niet wilde weten. En ik had ook nog de bewijzen.
+ In 1977 ben ik getuige geweest van de detentie van een Argentijnse burger in de haven van Colonia (Uruguay). Hij werd in de Prefectura en Marinedependances van Uruguay gemarteld door Uruguayaanse en Argentijnse militairen tot de dood erop volgde.
+ In 1978 ben ik getuige geweest van de detentie en ondervraging van een lid van het Argentijnse verzet in Uruguay. Na twee maanden ondervraging werd hij door de Uruguayaanse luchtmacht en begeleid door Argentijnse en Uruguayaanse leden van de marine getransporteerd naar de SIPNA (Buenos Aires) waar hij dezelfde dag vermoord werd.
+ In ben betrokken geweest bij de opsporing in Europa van een Uruguayaanse marinier die bezig is geweest met het geheime transport van half doodgefolterde politieke gevangenen tussen Argentinië en Uruguay.
+ Persoonlijke vrienden uit Uruguay zijn opgepakt en gemarteld in geheime concentratiekampen in Buenos Aires. Van sommige van hen zijn hun kinderen (toen klein) bevrijd door een afgezant van mensenrechtenorganisaties uit België en met hulp van de Belgische regering, eind jaren 70.
+ Ik ben bevriend met Maria Victoria Moyano Artigas, geboren in het concentratiekamp ’Banfield’ in Buenos Aires. Haar moeder werd op dat moment gemarteld, na haar geboorte zijn haar ouders vermoord en het kind is aan de familie van een politieagent cadeau gegeven.
+ Alle verzetscollega’s van mijn vroegere echtgenote zijn gevlucht naar Argentinië toen de coup in Uruguay begon. Mijn ex kon niet op tijd vluchten en belandde in een Uruguayaans concentratiekamp voor zes jaar. Haar collega’s werden allemaal opgepakt in Argentinië en maandenlang gemarteld tot de dood erop volgde. Van elk geval hebben de Argentijnse autoriteiten een apart dossier gemaakt en zij zijn erkend als vermisten in Argentinië.
+ Ik heb gelezen grote delen van de 7 onderzoeksrapporten die in opdracht van de Argentijnse regering zijn gemaakt over de vermissing en dood van tienduizenden Argentijnse burgers (ik laat kopie achter).
+ Als lid van het verzet ben ik jarenlang bezig geweest met het verzamelen van bewijzen over mensenrechtenschendingen in Uruguay en in Argentinië. Dat leidde tot de opsporing van 19 als ‘geheim’ geclassificeerde dossiers, waarin minutieus rapport wordt gemaakt van de geweldsporen van gemartelde mensen wiens lijken aanpoelden op de stranden in Uruguay. De Argentijnse oorsprong van de slachtoffers is bij sommige lijken duidelijk te zien. De microfiches, negatieven en foto zijn door mij uit de geheime dienst van de Uruguayaanse marine gesmokkeld en in Brazilië met de hulp van het toenmalige hoofd UNHCR, François Fuinat, naar Europa gebracht.
+ In samenwerking met CNN is de identiteit van een van de slachtoffers vastgesteld, haar lijk gevonden en contact gelegd met haar zoon.
Met mijn actie op de Dam van 1 februari 2002 heb ik de duizenden mensen die zijn verdwenen een stem gegeven tegen elke poging om hen tot een verzinsel te bagatelliseren. Ik ben er trots op. En ik zou vandaag en morgen en overmorgen hetzelfde doen.
| | EVRM | Rob van der Putten - 12.03.2004 11:43
Moguh
Kan het begrip majesteitsschennis niet eens getoetst worden
aan het EVRM?
Vr.Gr,
Rob
 Website: http://www.sput.nl/
| | dubbele moraal foto's? | a42 - 12.03.2004 12:10
het is toch wel opvallend dat deze foto's een beledeging van een 'belangrijk' iemand zijn en dat ze daarom niet getoond mogen worden terwijl in denhaag foto's van israelische 'martelaren' een uiting van de vrijheid van menings-uiting zijn.... hoe kunnen ze, met inachtneming van het gelijkheidsbeginsel, rechtvaardigen dat de ene foto wel beledigend genoeg is om zo repressief op te treden terwijl de andere foto-dragers blijkbaar beschermd moeten worden???
| | Voorwaardelijk... | De Clown - 12.03.2004 16:47
In alle boosheid om dit nieuws zou je je bijna vergeten af te vragen wat de uitspraak was van de rechter.
Na enig rondzoeken heb ik het - niet in bovenstaand artikel - gevonden: 2250 euro voorwaardelijke boete.
Voor de volledigheid...
| | De prins amoreel en dom noemen kost geld | L.L. - 16.03.2004 15:50
Het Parool
AMSTERDAM - De 45-jarige Daniel R.P. vindt het niet terecht dat de politierechter hem vorig jaar heeft veroordeeld tot een onvoorwaardelijke boete van 250 euro voor het beledigen van kroonprins Willem-Alexander. Gisteren diende zijn beroep tegen dit vonnis bij het gerechtshof in Amsterdam. ''Dat vonnis is in strijd met de vrijheid van meningsuiting,'' betoogde zijn raadsman Marq Wijngaarden.
P. stond op 1 februari 2002, een dag voor het huwelijk van de kroonprins met Máxima Zorreguieta, op de Dam met een sandwichbord en bijbehorende pamfletten. Hij vroeg daarmee aandacht voor de slachtoffers van het dictatoriale regime in Argentinië in de jaren zeventig en tachtig. In de tekst op het bord en de pamfletten noemde hij de kroonprins dom en het bruidspaar bedorven en amoreel.
P. had zich geërgerd aan de publiek gedane, relativerende uitlatingen van Willem-Alexander over de rol van diens schoonvader, Jorge Zorreguieta, in het regime van de voormalige Argentijnse president Videla. Vooral dat de kroonprins het kritische rapport hierover van professor Michiel Baud had bestempeld als een mening, had hem gekrenkt.
P., afkomstig uit Uruguay, kwam in 1980 als politiek vluchteling naar Nederland en heeft de wreedheden van het Argentijnse schrikbewind van nabij meegemaakt.
De politierechter toonde eerder volop begrip voor de behoefte van P. te protesteren, maar dat gold niet voor de formuleringen die hij had gebruikte in zijn pamfletten. 'Ik kots mijn walging in jullie gezichten. En ik wens jullie geen rust. Gerechtigheid zal geschieden,' had de actievoerder opgeschreven. De tekst ging gepaard met foto's van schedels, lijken en gemartelde lichamen.
Met het geheel ging P. over de schreef, oordeelde de politierechter.
De advocaat meende dat de kroonprins zich nadrukkelijk in het publieke debat over de Argentijnse kwestie en de rol van Jorge Zorreguieta had gemengd en dus op kritiek had kunnen rekenen. P. kon door zijn geschiedenis niet anders dan reageren op de uitlatingen van de prins.
De advocaat-generaal vond echter dat een grens was overschreden en eiste een voorwaardelijke boete van 250 euro.
Uitspraak van het gerechtshof 29 maart.
uit  http://www.parool.nl
| |
| aanvullingen | |
