|
|  |
De republiek Kanaan. Een geloofsbelijdenis.
Peter Edel - 15.10.2004 16:49
Een aantal jaren geleden heb ik me nogal fanatiek in het pro-Palestijnse activisme in Nederland gestort. Uiteindelijk houd ik er een stevige kater aan over.
Wat me het meest irriteert, is de verontwaardigde reactie bij pro-Palestijnse activisten wanneer de zionistische misdadigers weer eens een misdaad tegen de menselijkheid plegen. Alsof je van een dergelijke onmenselijke ideologie iets anders kan verwachten.
door Peter Edel
De meeste pro-Palestijnse activisten redeneren alsof er een bepaalde afspraak tussen het zionisme en de samenleving bestaat over het naleven van ethische waarden. Als zich een bepaald incident voordoet, reageert men niet afwijzend op het zionisme op zich. In plaats daarvan reageren de meeste pro-Palestijnse activisten verontwaardigd, als zouden dergelijke fictieve afspraken zijn verbroken. Omgekeerd weet het zionisme natuurlijk van geen enkele afspraak. Daar telt alleen het voortleven van de ideologie en is al het andere van ondergeschikt belang. Het is niet toevallig dat het pro-Palestijnse activisme zich grotendeels in een linkse context afspeelt, want een vergelijkbare opstelling zie je al eeuwen bij de bejegening van het kapitalisme door links. De Franse socioloog en filosoof Jean Baudrillard omschreef het in de jaren tachtig als volgt: ""Capital doesn't give a damn about the idea of the contract which is imputed to it - it is a monstrous unprincipled undertaking, nothing more. Rather, it is 'enlighted' thought which seeks to control capital by imposing rules on it. And all that recrimination which replaced revolutionary thought today comes down to reapproaching capital for not following the rules of the game. 'Power is unjust, its justice is a class justice, capital exploits us, etc.' - as if capital were linked by a contract to the society it rules. It is the left which holds out the mirror of equivalence, hoping that capital will fall for this phantasmagoria of the social contract and fulfil its obligation towards the whole of society at the same time, no need for revolution: it is enough that capital accept the rational formula of exchange".
Vervang "capital" door "zionism" en je hebt zo'n beetje het verhaal van het pro-Palestijnse activisme in Nederland: telkens doet men weer alsof die vervelende zionisten zich niet aan de afspraak houden. Het laatste jaar kwam dat duidelijk naar voren met de protesten tegen de apartheidsmuur. Verschrikkelijk die muur, maar dat ding zat er decennia aan te komen. Schreef Wladimir Jabotinsky al niet voor de Tweede Wereldoorlog een boek met als titel "The Iron Wall"? Van een wrede ideologie als het zionisme kan je niet anders verwachten dan mensenrechtenschendingen. En de pro-Palestijnse activisten maar verontwaardigd reageren. Begrijp me niet verkeerd: ik protesteer en demonstreer tegen ieder exces dat door zionisten is begaan. En ik schrijf erover. Maar altijd om het verwerpelijke karakter van het zionisme te illustreren. Want daar bevindt zich de kern van het probleem. Al het andere is symptoombestrijding dat neerkomt op dweilen met open kraan.
De tweestaten oplossing
In Nederland hebben critici van de staat Israël de oplossing steevast voor handen. Geef de Palestijnen hun eigen staat en het probleem is opgelost. Was het maar zo simpel. Feit is dat de tweestaten oplossing niet alleen in pro-Palestijnse kringen wordt geopperd. Ook in zionistische kringen gaan steeds meer stemmen op in deze richting en op zich ligt dat voor de hand. Want zelfs een havik als de huidige premier Ariel Sharon realiseert zich maar al te goed op een demografische tijdbom te leven. Zoals de zaken er nu voor staan kent Israël/Palestina een joodse meerderheid. Maar omdat de autochtone bevolking zich aanmerkelijk sneller voortplant dan de joodse, zal de balans binnen een aantal decennia in de andere richting verschuiven. En met de lessen van de apartheid in Zuid-Afrika in het achterhoofd raken zionisten er steeds dieper van doordrongen dat een specifiek joodse staat onder dergelijke omstandigheden nauwelijks nog een voedingsbodem zal hebben. Uitzondering zijn natuurlijk de religieus georiënteerde zionisten, zoals van de kolonistenorganisatie Gush Emunim. Voor hen is er geen weg terug, ook al krijgen Palestijnse vrouwen veertig kinderen per stuk; het land behoort hen toe. Maar niet-religieuze zionisten zien geen andere mogelijkheid dan de Palestijnen te concentreren in hun eigen gebied, met als het moet de status van eigen staat. Eerst was het vooral de Arbeiderspartij waar men voor een dergelijke manoeuvre te vinden was. Maar ook Likoed weet nu dat er iets moet gebeuren. Zo lijkt in ieder geval de beslissing van Sharon om volgend jaar op grootschalige wijze nederzettingen in de Gaza te ontmantelen, geïnterpreteerd te moeten worden.
In mijn artikelen en boeken heb ik al vaker geschreven dat een afzonderlijke Palestijnse staat de Palestijnen weinig te bieden heeft. Al is het alleen maar omdat het zeer twijfelachtig is of Israël zijn greep op het gebied in dat geval volledig prijs zal willen geven. Bovendien is het de vraag of de Palestijnen er in economisch opzicht op vooruit zouden gaan. Zeker als Israël in zee zou gaan met de corrupte bende van Yasser Arafat, zoals tijdens de periode van de Oslo-akkoorden in de jaren negentig, lijkt daar weinig voor te zeggen. Maar het is vooral het separatistische karakter van het zionisme dat het slagen van een tweestatenoplossing in de weg zal staan. Want dit scenario maakt zeker geen einde aan het zionisme. Het is weliswaar strijdig met het oorspronkelijke zionistische streven naar een Groot-Israël. Maar zoals ik zojuist al schreef, zijn de meeste hedendaagse zionisten er zo langzamerhand wel van doordrongen dat zoiets er niet meer in zit. Een essentieel punt is dat een tweestatenoplossing geen einde maakt aan het specifiek joodse karakter van de staat Israël, het is er zelfs eerder een bevestiging van. Vanuit zionistisch perspectief is het een uit wanhoop geboren poging om 't zich in een diepe crisis bevindende zionisme voor een totale ondergang te behoeden. De onvermijdelijke consequentie is dat iedere voorstander van de tweestatenoplossing in feite het zionisme verdedigt. Een ander punt is dat een afzonderlijke Palestijnse staat goed lijkt aan te sluiten bij de ontwikkeling van wat links 'Globalisering' noemt en extreem rechts 'De Nieuwe Wereldorde'. Want het enthousiasme voor een tweestatenoplossing beperkt zich niet tot Jan Marijnissen en Gretta Duisenberg. Zo stuurt ook de transatlantische machtselite (waar de echtgenoot van Gretta tot voor kort een prominente rol in speelde) aan op het ontstaan van een afzonderlijke Palestijnse staat. Het zijn vooral de ultra rechtse zionisten die zeer afwijzend staan tegenover deze globaliserings/nieuwe wereldorde bemoeienis en ik kan hen niet helemaal ongelijk geven.
Seculiere democratie
Mede omdat een tweestatenoplossing nooit kan opleveren wat de voorstanders eraan toeschrijven, ben ik voorstander van de invoering van een seculiere democratie met volledige rechten voor alle inwoners van Israël/Palestina. Alleen dat traject kan de autochtone bevolking van het land rechtvaardigheid brengen; het is de enige optie voor een langdurige vrede in het Midden-Oosten. Maar het zullen niet alleen de Palestijnen zijn die profijt hebben van de invoering van een absoluut seculiere democratie. Het is zeker niet zo dat een afscheid van het zionisme in het nadeel zal werken van de joodse bevolkingsgroep, integendeel. Er zijn tal van redenen om te veronderstellen dat ook joden er hun voordeel mee doen. De grondleggers van het moderne politiek georiënteerde zionisme stelden zich voor dat het jodendom de mentaliteit van zich af zou schudden die ontstond gedurende het eeuwenlange bestaan in de getto's. Zionisten als Theodor Herzl en Max Nordau vonden dat joden moesten leven zoals alle andere bevolkingsgroepen. Naast al de pseudo-wetenschappelijke onzin uit de negentiende eeuw, was dit een van de elementen van het zionisme die wel degelijk hout sneed. Nadat de staat Israël eenmaal was uitgeroepen, gebeurde er zeker niet wat de vroege zionisten hoopten. Want in de praktijk werd Israël al snel het grootste getto uit de joodse geschiedenis. Dat gebeurde niet alleen als reactie op de vijandige opstelling van andere landen in de regio. Een minstens even belangrijke factor was dat het juist binnen de context van een joodse staat erg moeilijk bleek definitief afstand te doen van de door Herzl en Nordau zo gehate gettomentaliteit. "Je kan een jood uit het getto halen, maar om het getto uit de jood te halen is een ander verhaal" werd een vaak gehoorde uitdrukking.
Een afscheid van het specifiek joodse karakter van de staat Israël - en daarmee van het zionisme - zal er paradoxaal genoeg toe leiden dat het voornemen van de vroege zionisten om joden te laten leven zoals andere volken, werkelijkheid zal worden. Want een ontmanteling van het zionisme zal de barrière tussen het jodendom en de niet-joodse wereld zo sterk beperken dat de gettomentaliteit definitief tot het verleden zal komen te behoren. Maar het wordt nog mooier. Want met het één-staat scenario kan iedereen (blijven) wonen waar hij of zij dat wil. En dan heb ik het niet alleen over de Palestijnen in Israël en de Palestijnse vluchtelingen, die aldus de kans krijgen naar hun vaderland terug te keren (al valt de vernietiging van Palestijnse dorpen natuurlijk niet meer terug te draaien). Ik heb het ook over de joodse kolonisten, die bij het ontstaan van een seculiere democratie met rechten voor alle inwoners ongestoord in hun huizen kunnen blijven. Het is juist op dit punt waar de tweestatenoplossing steken laat vallen. Enerzijds komt dat omdat Israël bij welke bespreking met het Palestijnse Gezag dan ook, nimmer heeft willen toegeven aan de eis van terugkeer van vluchtelingen. Anderzijds zal de vorming van een afzonderlijke Palestijnse staat onherroepelijk tot het opheffen van nederzettingen leiden. En dat is voor het niet geringe aantal zionisten rechts van Likoed, simpelweg onaanvaardbaar. Op het moment dat ik dit zit te schrijven, is net het bericht verschenen dat Sharon heeft gewaarschuwd voor een burgeroorlog. Dat deed hij naar aanleiding van een aantal zorgwekkende reacties uit ultrarechtse hoek op zijn voornemen volgend jaar nederzettingen in de Gaza af te breken. Hoewel ik Sharon nog nooit gelijk heb gegeven, kan ik daar nu niet omheen. Want het is zeker niet ondenkbeeldig dat seculiere en religieuze zionisten elkaar te lijf zullen gaan als de Israëlische regering dit plan doorzet. En van een burgeroorlog wordt natuurlijk niemand beter, mede omdat de zionistische kemphanen de Palestijnen uiteindelijk wel eens als zondebok aan zouden kunnen wijzen.
Vast staat dat de mogelijkheid van een burgeroorlog een realistisch gegeven is in een land waar al een premier om dezelfde reden is vermoord. Natuurlijk, Yigal Amir heeft de moord op Rabin in zijn eentje gepleegd en een samenzwering is nooit bewezen. Maar tegelijkertijd bestond er in ultrarechts Israël veel enthousiasme over zijn daad. Dat zal ook Sharon niet ontgaan zijn. De Israëlische premier liet dan ook direct zijn beveiliging intensiveren nadat hij van de ultrarechtse reactie op zijn plannen had vernomen.
Sharon heeft het niet eenvoudig. Hij voelt de hete adem in zijn nek van de joodse extremisten en de dreiging van een burgeroorlog. Maar tegelijkertijd is hij zich als seculiere nationalist, veel meer dan zijn religieuze critici, bewust hoe diep de crisis is waar het zionisme zich in bevindt. Het opgeven van nederzettingen is voor hem een aderlating die de ondergang van het zionisme uit moet stellen. Of misschien moet ik schrijven: de marteldood moet verlengen. Aan de andere kant kan ik de kolonisten in hun nederzettingen niet helemaal ongelijk geven. Goed, een aantal van hen is bij wijze van spreken gisteren uit Brooklyn naar de Gaza gekomen om de autochtone bevolking van Palestina hun rechten te ontzeggen. Maar de nederzettingen bestaan veel langer dan gisteren. Kolonisten zijn er vaak geboren en hebben er hun gehele leven gewoond. Zij zijn daarmee op gelijke wijze aan het land verbonden als de autochtone bevolking van Palestina. Hen verdrijven is niet minder wreed dan het verdrijven van Palestijnen. Ook op dit punt zal ik protesteren als Sharon binnenkort voor een bezoek naar Nederland komt.
De Association
Als er in Israël/Palestina een democratie tot stand komt met volledige rechten voor alle inwoners, breekt er geen burgeroorlog uit, hoeft Sharon niet voor zijn leven te vrezen en worden er geen mensenrechten meer geschonden. Alleen maar voordelen dus. Bovendien biedt een afscheid van het zionisme ook nog eens de mogelijkheid om op nucleair gebied orde op zaken te stellen. Want zoals ik in het vorige Kleintje al schreef is dat hard nodig om een ramp te voorkomen. Zoiets kan alleen in volledige openheid plaatsvinden en is daarom ondenkbaar binnen de vele beperkingen van het zionisme. De enorme voordelen van een één-staat oplossing in aanmerking genomen, is het merkwaardig dat zo velen vasthouden aan een twee-statenoplossing. De laatste optie is vooral uit negativisme geboren. Alom heerst de overtuiging dat twee volken onmogelijk met elkaar in vrede samen kunnen leven na elkaar jaren achtereen naar het leven te hebben gestaan. Ik weiger me neer te leggen bij zoveel cynisme en blijf geloven dat verschillende bevolkingsgroepen elkaar ook onder dergelijke omstandigheden kunnen vinden op basis van archetypisch humanistische waarden. Vandaar deze geloofsbelijdenis.
Binnen de pro-Palestijnse beweging in Nederland heeft het cynisme ondertussen zulke vormen aangenomen dat vrijwel niemand zich zonder omhalen uitspreekt voor de invoering van een seculiere democratie met rechten voor alle inwoners. Uitzondering is wellicht de 'Arabische Europese Liga', die wel geluiden in een dergelijke richting heeft laten horen. Helaas is men er daar niet erg duidelijk over. Voor de vorming van een democratie met gelijke rechten voor Israëliërs en Palestijnen moeten we in het buitenland zijn. Zoals in Israël, waar een aantal jaar geleden een alliantie ontstond tussen de Arabische partij van Azmi Bishara (BALAD), de communistische partij van Israël (HADASH) en de onlangs door Russische emigranten opgerichte 'Slavische Unie'. Voor het eerst werkten joden en niet-joden daardoor samen in de strijd tegen de zionistische apartheid. Verder is twee jaar geleden in het Zwitserse Lausanne op initiatief van de Palestijnse Rooms-katholieke priester Sami Aldeeb, de 'Association For One Democratic State In Israel/Palestine' opgericht. Deze organisatie kent een bestuur met joodse, niet-joodse, Israëlische en Palestijnse leden en streeft naar: "the establishment of one democratic state in Palestine/Israel for the residents of the State of Israel and of the Palestinian territories occupied in 1967, as well as for Palestinian refugees. This State will respect human rights and the principle of non-discrimination based on religion, gender, nationality, ethnicity or language." De Association draait er op zijn site (www.one-democratic-state.org) niet omheen hoe een seculiere democratie in Israël/Palestina met rechten voor alle inwoners eruit moet zien. Zo spreekt het vanzelf dat alle vluchtelingen recht op terugkeer krijgen en dat alle politieke gevangenen op vrije voeten komen. Verder stelt men zich commissies voor die beide bevolkingsgroepen met elkaar zal verzoenen en een fonds dat de (overlevende) slachtoffers moet compenseren voor hun verlies tijdens de jaren van strijd. De Association stelt een parlement voor waarvan de leden niet alleen democratisch zijn gekozen, maar waarvan tevens wordt verwacht dat zij het principe van non-discriminatie onderschrijven. Leger en politie zouden moeten worden opgebouwd uit beide bevolkingsgroepen en hetzelfde geldt voor het justitiële systeem. Dat zou voortaan geheel gebaseerd moeten zijn op het concept van scheiding tussen kerk en staat, waardoor iedere vorm van religieuze rechtspraak voortaan uit den boze zou zijn. Onderwijs dient er op gericht te zijn de verschillende bevolkingsgroepen met elkaar te integreren, terwijl Arabisch en Hebreeuws de officiële talen van het land zouden worden. Volgens de ideeën van de Association bepaalt de bevolking op democratische wijze zaken als de vlag en het volkslied van het land. Hetzelfde geldt voor de naam. Want het is logisch dat de namen Israël en Palestina onder de nieuwe omstandigheden niet langer bruikbaar zouden zijn. Overigens ligt die nieuwe naam voor de hand. Want ooit leefden de voorvaderen van zowel Israëliërs als Palestijnen in een streek die het land Kanaan werd genoemd. Als beide bevolkingsgroepen zich met elkaar verzoenen, is er geen reden om die naam niet in ere te herstellen: de republiek Kanaan.
ps: een oplettende lezer wees mij er op dat in mijn artikel over Mordechai Vanunu in het vorige Kleintje twee fouten zijn geslopen. Menachem Mazuz die ik als minister van justitie aanwees, is in werkelijkheid een openbaar aanklager, terwijl Vanunu niet als kernfysicus in Dimona werkte, maar als technicus. De oplettende lezer sprak in dit verband van desinformatie, maar in feite was er van niets anders sprake
dan een vergissing.
--------------------------------------------------------------------------
Dit artikel is verschenen in Kleintje Muurkrant nr 395, 24 september 2004
 Website: http://www.stelling.nl/kleintje/
|
| Lees meer over: vrijheid, repressie & mensenrechten | | aanvullingen | | | Edel is een fantast | Quote - 17.10.2004 00:33
"Edel pleit voor een seculiere democratie in het hele Palestijnse gebied, met volledige rechten voor alle inwoners, joden en Palestijnen. De verwerkelijking van die heilvolle droom lijkt mij voorlopig ergens in de wolken te liggen. In onze weerbarstige realiteit zou zo een staat en zo een bestel alleen tot stand kunnen komen door massieve interventie van de wereldmachten, zowel politiek als militair. Wie daarvoor ergens de voorwaarden aanwezig acht lijkt mij een fantast. Er blijft dan toch niets anders over dan met diplomatieke en economische middelen de tweestaten-oplossing af te dwingen."
Milo Anstadt, "Een ster heeft meerdere kanten" in: Ravage #3, 21 februari 2003.
Website: http://www.antenna.nl/ravage/archief2003/2003archief/0303ar12.htm
| | Iedereen blij, behalve godsdienstwaanzinnigen | JV - 18.10.2004 11:17
"Edel pleit voor een seculiere democratie in het hele Palestijnse gebied, met volledige rechten voor alle inwoners, joden en Palestijnen."
Ik denk dat Edel helemaal gelijk heeft.
Zionisme blijkt in de praktijk een misantrope ideologie, die zo snel mogelijkheid in de vergetelheid hoort te raken, samen met andere verwerpelijke ideologieën zoals het stalinisme en nazisme.
Sharon en zijn kornuiten hebben de vestiging van een separate Palestijnse staat sowieso onmogelijk gemaakt, het voortduren van de status quo (met andere woorden: het blijven moorden) is geen optie, en Israel zal zichzelf niet zo gauw heropvoeden tot een echte democratie met gelijke rechten voor iedereen.
en vooral:
"Want met het één-staat scenario kan iedereen (blijven) wonen waar hij of zij dat wil. En dan heb ik het niet alleen over de Palestijnen in Israël en de Palestijnse vluchtelingen, die aldus de kans krijgen naar hun vaderland terug te keren (al valt de vernietiging van Palestijnse dorpen natuurlijk niet meer terug te draaien). Ik heb het ook over de joodse kolonisten, die bij het ontstaan van een seculiere democratie met rechten voor alle inwoners ongestoord in hun huizen kunnen blijven."
Iedereen blij, behalve de godsdienstwaanzinnigen.
| | Iets positiefs | JV - 18.10.2004 22:34
De Hebreeuwse en Arabische Openoffice.org teams werkten samen aan lokale versies van het open-source pakket, dat deze woensdag 4 jaar oud is geworden.
Overeenkomsten tussen de Arabische en Hebreeuwse taal hebben groepjes Israelische en Arabische ontwikkelaars in staat gesteld elkaar te ondersteunen bij het oplossen van gemeenschappelijke problemen bij het ontwikkelen van lokale versie van OpenOffice.org software.
Ik ga niet het hele verhaal vertalen, maar het feit dat Arabisch en Hebreeuws beide van rechts naar links gelezen worden betekende simpelweg dat beide teams konden profiteren van elkaars kennis.
Het echte nieuws is dat ze dat ook daadwerkelijk deden, en zich niet afwendden van de ander.
Website: http://news.zdnet.co.uk/software/linuxunix/0,39020390,39170349,00.htm
| |
| aanvullingen | |
