|
|  |
Darfoer - de waarheid achter de crisis
Expliciet - 18.10.2004 10:35
De wereld heeft voor het moment zijn blik verlegd van Irak naar Darfoer. We leven in een wereld waarin zelfs nieuws is verworden tot een vorm van vermaak en waarin de media ondernemingen zijn geworden, meer belang hechtend aan winstgevendheid dan aan het verzorgen van objectief en eerlijk nieuws.
Mede daarom wil Expliciet in deze uitgave zijn licht laten schijnen over de situatie in Darfoer en de feiten presenteren die vooralsnog on- of onderbelicht zijn gebleven. Dit, opdat men zich een eerlijk en juist beeld mag vormen over de crisis in Darfoer.
De situatie in de regio Darfoer in Soedan is het nieuwe focus-punt van de westerse wereld geworden, als gevolg van de berichten dat meer dan een miljoen mensen uit het gebied verdreven zijn en tienduizenden vermoordt. Momenteel wordt druk uitgeoefend door de internationale gemeenschap, in het bijzonder de Verenigde Staten, om een nog grotere catastrofe in Darfoer te voorkomen. Amerikaans congreslid voor Californië Nancy Pelosi verklaarde recent nog: "we dienen nu te handelen willen we verdere slachting en een herhaling van de genocide in Ruanda tien jaar geleden voorkomen. Dit is een crisis, een noodzaak. Onder Internationale Wetgeving zijn we verplicht te handelen." Donald Payne, congreslid voor New Jersey, verklaarde op een persconferentie: "wij dringen bij de Minister voor Buitenlandse Zaken Colin Powell er op aan een onmiddellijk ingrijpen te steunen, om een eind te maken aan het moorden. Als we niet handelen zou het kunnen zijn dat een miljoen mensen sterven voor het eind van het jaar."
De Verenigde Staten hebben de schuld voor de gebeurtenissen in de Darfoer-regio op de stoep gelegd van de Soedanese regering in Khartoem. Men stelt dat deze de Janjaweed militie ondersteunen en aansporen tekeer te gaan en te moorden in Darfoer, zoals ze nu zo nadrukkelijk doen. President George W. Bush stelde in een speech gegeven in Washington dat "zij (de regering in Khartoem) dienen het geweld van de Janjaweed te stoppen en zij dienen humanitaire hulp toe te laten om het leiden voor de mensen te verlichten." Deze en andere uitbarstingen en aantijgingen van de hand van de westerse overheden hebben de meeste mensen doen concluderen dat de situatie in Soedan door het land zelf tot stand is gebracht. Maar, dit is mede het geval daar het idee dat deze situatie het resultaat is van inmenging in nationale aangelegenheden door westerse landen, en dat er dus een politiek doel achter deze gebeurtenissen zit, niet geopperd is in de westerse media. Het heersende idee over de crisis in Darfoer is, echter, zoals wel vaker een te eenvoudige en beperkte voorstelling van zaken.
Soedan is het grootste land van het Afrikaans continent met een oppervlakte van 2,5 miljoen km2 (ter vergelijking: Nederland is 41 duizend km2, België 30 duizend km2), en kent een onafhankelijke status sinds 1 januari 1956. Hiervoor was het gebied onder koloniaal bestuur van Groot-Brittannië. Het is een voornamelijk moslim land (70% van de bevolking van 39 miljoen mensen) maar kent ook een kleine Christelijke minderheid (5%), naast de wat grotere groep van mensen die nog altijd hun traditionele natuurreligies aanhangen (25%). Het land is rijk aan verschillende natuurlijke mineralen, petroleum, goud en diamant, vooral in het zuiden (voornamelijk in het geval van de olie).
Het relatief korte bestaan van het land kenmerk zich voornamelijk door conflict, voornamelijk als gevolg van het feit dat westerse mogendheden actief proberen hun "belangen te behartigen" in het zuiden van het land vanwege de minerale rijkdom aldaar. Het zuiden van Soedan verkeert sinds jaren reeds in opstand tegen de overheid van Soedan in het noorden, in de hoofdstad van het land Khartoem. Deze opstand, die vrij recent heeft geleid tot de ondertekening van een verdrag door de opstandige fractie, het Soedanees Volks Bevrijdings Front (of SPLA voor Sudan People's Liberation Army), en de regering in Khartoem, als gevolg waarvan het zuiden een onafhankelijk deelstaat is geworden met een eigen regering, wetgeving, politiemacht en leger. Oorspronkelijk was het deze SPLA die de opstand in het zuiden ook was begonnen. De SPLA heeft het altijd doen voorkomen alsof het "Christelijke" zuiden gediscrimineerd en onderdrukt werd door de nationale regering in Khartoem en claimde dat de Christenen in zuid-Soedan leedden onder de islamitische wetgeving die ten uitvoer werd gebracht op hen. We zouden hier kunnen beargumenteren dat dit een feite een excuus was om een opstand te rechtvaardigen, bijvoorbeeld door te verwijzen naar het feit dat ook in het zuiden van Soedan een meerderheid van de mensen moslim is (en er dus geen "Christelijk" zuiden bestaat) of door duidelijk te maken dat er geen islamitische wetgeving ten uitvoer wordt gebracht in Soedan (zelfs niet in het noorden), maar dit zou ons slechts afleiden van de kwestie Darfoer, het werkelijke onderwerp van dit artikel.
Breed uitgemeten in de westerse media zijn de ontelbare misdaden die de SPLA heeft begaan tegen zowel Soedanese soldaten als tegen de locale bevolking, zowel Christenen als Moslims. The Economist magazine beschreef de SPLA als "weinig meer dan een groep dinkas… moordend, plunderend en verkrachtend. Hun onverschilligheid, bijna vijandigheid tegenover de mensen die het eigenlijk hoorde te 'bevrijden', was maar al te duidelijk (The Economist, maart 1998)." Evenzo breed uitgemeten in de pers is de rol die de verenigde Staten hebben gespeeld in dit conflict. De Verenigde Staten steunt namelijk al jaren deze bende werkelijke terroristen in hun strijd tegen het bewind in Khartoem. Het was oktober 1999 toen de toenmalige Amerikaanse Minister van Buitenlandse Zaken, Madeline Albright, de SPLA terroristen-leider John Garang ontmoette. The Sunday Times heeft ver voor deze ontmoeting tussen Albright and Garang reeds geopenbaard dat het Clinton-bewind de terroristische organisatie SPLA ondersteunde, in een poging "de regering van Soedan de destabiliseren…. Meer dan 20 miljoen dollar aan militair materieel, inclusief radio's, uniformen en tenten zal verscheept worden naar Eritrea, Ethiopië en Oeganda over de komende weken. Hoewel dit materiaal geclassificeerd is als bestemd voor de legers van deze landen zal veel ervan doorgevoerd worden naar de SPLA dat in voorbereiding is voor een offensief tegen de regering in Khartoum (The Sunday Times, 17 november 1996)." Deze schaamteloze steun en financiering voor een terroristische organisatie door de Verenigde Staten, die gecontinueerd is door de administratie van George W. Bush, is goeddeels genegeerd door westerse overheden, alhoewel ze dus uitgebreid gerapporteerd is geweest in de standaard media, zoals is gebleken.
De SPLA heeft vrijuit de gebieden waar zij aanwezig was geterroriseerd, brandde moskeeën tot de grond af, verscheurde demonstratief kopieën van de Nobele Koran in plaatsen als Tawreet en viel openlijk de centra aan waar het memoriseren van de Koran plaats vindt, zoals Hamshkureeb. Ze organiseerde bombardementen op moslims tijdens het Fajr (ochtend) gebed en koos uitgerekend de 27e Rajab, de dag van Isra en M'iraj, als datum voor intensivering van haar campagne van terreur. Tussen al deze wreedaardigheden door ging de SPLA echter ongegeneerd verder met het verkondigen van haar mantra, dat ze onderdrukt werd door de toepassing van de wetten van islam op haar, wat feitelijk haar haat tegen islam en de moslims overduidelijk maakte.
De reden voor Amerika om deze terroristische organisatie te ondersteunen is gelegen in haar doel het soevereine land Soedan in twee gebieden op te splitsen, een Noordelijk en een Zuidelijk deel. Dit is niets meer dan het gebruikelijke kolonialistische plan om islamitische gebieden op te splitsen om overheersing mogelijk te maken, een methode die reeds honderden jaren op de gehele islamitische wereld toegepast is en niet zonder succes. Dit kan men zien als men het gedrag van de historische grootmachten zoals Groot-Brittannië, Frankrijk en Rusland ten opzichte van de islamitische staat analyseert. Het westen heeft altijd geprobeerd de islamitische staat op te splitsen in deelgebieden en heeft dus altijd ook altijd individuen en groepen aangemoedigd te rebelleren en de materiele vereisten hiertoe geboden. Een voorbeeld hiervan is de opstand van Ibn Saud, welke als gevolg van de steun van Groot-Brittannië resulteerde in de verovering en afscheiding van het wilayat (gouvernement) van Hijaz, nu Saudie-Arabië, van de islamitische staat. En heden ten dage wordt de gehele islamitische wereld bevolkt door landen (ruim 50) met een geschiedenis die in de meeste gevallen niet verder teruggaat dan tot 1924, het jaar waarin de islamitische staat uiteindelijk ten onder ging aan het geweld dat tegen haar werd gebruikt door de westerse mogendheden; en (daarmee) het jaar tot wanneer al deze landen een gemeenschappelijke geschiedenis delen, namelijk als deel van dezelfde staat. Soedan is hiermee niet meer dan de volgende in de lijn van gebieden zoals bijvoorbeeld Kashmir en de landen van de koerden in Turkije, Irak en Iran: opgedeelde gebieden die van oudsher een eenheid zijn geweest. Dit maakt ook beter begrijpelijk de recentere insinuaties tot opsplitsing van Irak in een Soenni, Shia en Koerdisch deel, het idee creërend dat deze groepen een lange geschiedenis van onderlinge strijd delen.
Terug naar Darfoer, haar verhaal gaat verder waar de opsplitsing van Soedan in een Noorden en een Zuiden gebleven zijn. De Britse krant The Observer schreef: "De opstand in Darfoer barste los in het begin van vorig jaar, toen twee gewapende bewegingen - het Soedanees Volks Bevrijdings Front en de Rechtvaardigheid en Gelijkwaardigheid Beweging - een opstand begonnen tegen het regime in Khartoum omdat het de regio had verwaarloosd. In een reactie mobiliseerde, bewapende en dirigeerde de regering een militie bekend als de Janjaweed (wat "tuig" of "vogelvrijen" betekent in het locaal dialect), en gebruikte de tactiek van verschroeide aarde, slachting en uithongering als goedkope wapens om de opstand te counteren (The Observer, 25 juli 2004)." Dit schetst een volledig ander beeld van de opstand dan wat de meeste mensen bekend is. Initieel werden de onlusten voorgesteld als sectarisch geweld waarin moslims de locale christenen probeerden te verdrijven en te vermoorden. Toen al snel duidelijk werd dat dit niet volgehouden kon worden werden de Janjaweed een Arabische militie die vocht tegen de locale etnisch Afrikanen. Echter, zo schrijft wederom The Observer in hetzelfde artikel: "Het karakteriseren van de oorlog in Darfoer als tussen Arabieren en Afrikanen verdoezelt de waarheid. Darfoer's Arabieren zijn zwart, inheems, Afrikaans en moslim - net als Darfoer's niet-Arabieren."
Op basis van feiten, derhalve, ontstaat een geheel over de crisis in Darfoer ander beeld dan dat wat de wereld vooralsnog voorgeschoteld is geweest. De oorsprong van het geweld in Darfoer, namelijk, ligt bij de SPLA en daarmee dus (mede) bij de Verenigde Staten: haar financier, steun en toeverlaat. Tegelijkertijd is duidelijk geworden dat de media welbewust de massa manipuleert en ideeën de wereld instuurt die strijdig zijn met de werkelijkheid, maar die wel de Verenigde Staten de mogelijkheid geven haar werkelijk doel te realiseren, namelijk een gewapende interventie door haar troepen of bondgenoten in de regio om Soedan effectief in drie delen opgesplitst te krijgen. Dit is ook waarom de Britse krant The Guardian reeds veel eerder het Amerikaans beleid in Soedan vergeleek met haar optreden in Zuid- en Latijns-Amerika in de tachtiger jaren van de twintigste eeuw: "Welkom in de jaren tachtig. Lang leve Ronald Reagan. Herinnert u zich nog het scenario - een groep rebellen wordt getraind en bewapend door de CIA om een soevereine regering omver te werpen, vijandelijke invallen over grenzen vanuit afgezonderde kampen, met de gehele destabiliserende operatie gesteund door sancties en enorme media campagnes? Het klinkt als Nicaragua en Angola in 1984, in werkelijkheid is het Soedan 1998 (The Guardian, 1 mei 1998)."
Men dient te begrijpen dat het ondersteunen van terroristische groeperingen voor een staat als Amerika altijd een normaal, toelaatbaar en zelfs veelvuldig benut middel is geweest om haar belangen mee te dienen. Maar in de kwestie Darfoer valt ook de regering van Soedan het nodige te verwijten. Zij zijn medeverantwoordelijk voor het feit dat de Verenigde Staten haar plannen in Soedan ten uitvoer hebben weten te brengen. Zij hebben de politieke acties ondernomen die de SPLA politiek gelegitimeerd heeft en die haar van invloed hebben doen worden, en hiermee heeft zij mede aan de wieg gestaan van de feitelijke opsplitsing van Soedan in een Noord en een Zuid in 2004. En de onderdrukking die de Soedanese overheid plaats laat vinden in Darfoer tot op de dag van vandaag, haar reactie op het geweld begonnen door de SPLA in de regio, geeft een reden voor en een legitiem karakter aan een mogelijke internationale interventie en de stationering van vreemde troepen in de regio. Zij heeft de macht een einde te maken aan de crisis maar laat dit na, waarmee noch de belangen van haar volk, noch die van haar land dient. Dat zij derhalve de belangen van een ander (lees: de Verenigde Staten) dient, moge hiermee duidelijk zijn.
Het politieke spel dat we hiermee geschetst hebben, dat waar de Verenigde Staten, de SPLA en de regering van Soedan de spelers zijn, is de waarheid achter crisis in Darfoer. En het is de waarheid achter het gecompliceerde en wreedaardige buitenlands beleid van de Verenigde Staten. Zij stookt en intrigeert, vaak terwijl de "vijand" niet meer is dan pop aan hun touw, om een klimaat te creëren dat politieke veranderingen toelaat, zodat zij uiteindelijk het politiek landschap naar haar eigen wensen vorm kan geven. Daarbij zijn het ditmaal helaas zijn de arme mensen in Darfoer die het slachtoffer zijn. Maar voor mensen die het in de Verenigde Staten voor het zeggen hebben is het lijden dat hun beleid in de wereld veroorzaakt slechts "part of the game (onderdeel van het spel)" en gerechtvaardigd omdat het Amerika de mogelijkheid geeft haar invloed in de wereld te vergroten. De tot op heden dertigduizend doden in Darfoer zijn hiermee verworden tot "collateral damage (onvermijdelijke zijdelingse schade)", in feite nodig om het beleid volledig ten uitvoer te kunnen brengen.
Het is treurig wat de wereld wordt aangedaan, maar te verklaren vanuit de ideologie die de wereld, het denken en het gedrag van de mensen regeert kapitalisme. Te verklaren omdat kapitalisme al het gedrag van de mens laat baseren op eigenbelang en tussen de mensen een relatie van concurrentie doet ontstaan, het jij of ik. Als we alles terugbrengen tot zijn essentie, dan is dit de ware oorzaak voor de crisis in Darfoer. We denken, de waarheid is gediend.
 Website: http://www.expliciet.nl/exp18/Commentaar-2.htm
|
| aanvullingen | | | Bont gezelschap | Jon - 18.10.2004 11:39
Ah, kijk, Indymedia ook al een podium voor deze heren? Moslimfundamentalisten in de ware zin. Maar ja, anti USA, dus wellicht een welkome aanvulling.
Volgens de huisregels zal dit bericht toch echt verwijderd moeten worden. Maar laten we gokken welk bericht eerder verwijderd zal worden, de mijne of bovenstaande. Ik zet 10 euro op mijn aanvulling. Wie gokt mee?
In het berichtje over Dittrich staan volgens mij ook 21 aanvullingen die ook niet echt aan de huisregels voldoen, dus ik geef mezelf, tegen beter weten in, een goede kans.
 E-Mail: m.olrichs@chello.nl | | mee eens | auteur - 18.10.2004 13:55
Dit kan inderdaad beter weg. Ik kan niet goed nagaan hoe hard de werkelijkheid onrecht aangedaan wordt in het relaas over Darfur, maar een kijkje op de rest van de website levert schokkende fascistoide kletspraat op. Zoals de oproep om palestina te komen bevrijden met in de eerste regel al de woorden "redt het reine bloed". Indymedia biedt gewoon geen plaats aan fascisten, ook niet als ze namens een gediscrimineerde groep claimen te spreken.
| |
| aanvullingen | |
