Over solidariteit (of het gebrek daaraan)
copypaste - 14.01.2005 13:03
Bij de ontruiming van het Lappersfortbos en in de week die erop volgde werd de toen 16 jarige Jessie twee maal opgepakt bij solidariteitsacties. De tweede keer werd ze hard aangepakt bij een éénvrouwsactie. Dat die solidarteit niet wederkerig is weet ze sedert deze morgen, toen zij en Larbi moederziel alleen de massaal opgekomen pers te woord stonden en er her en der in de buurt wat mannen alleen stonden rond te draaien of schijnbaar doelloos in hun auto zaten. Ik stond er bij en ik keek er naar. Schaamte, woede, teleurstellingen waren de gevoelens die op dat moment bij mij opkwamen.
Jessie op 17 oktober 2002
“Toen ik deze middag van de biekorf naar de burg liep, zag ik dat er iets te doen was op de markt. Toen ik bleef staan zag ik sommige flikken naar me kijken, waardoor ik sporadisch begon te glimlachen. oen zag ik 2 "verdachte" :-) heerschappen achter mij staan. Toen Moenaert uiteindelijk buiten kwam, riep ik "moenaert den boom in". En toen werd ik met veel geweld op de bank en dan tegen de muur gesleurd. De toeristen keken gechoqueerd. Ik kreeg handboeien om (en dat als 16jarige !!!!!) die heeeeel strak zaten. Ik kon mn polsen niet meer bewegen. Er werd ook op mn voet gestaan. De sporen van de handboeien zijn nog steeds een beetje zichtbaar, maar ik voel ze vooral. Na 1u15 werd ik vrijgelaten. De manifestatie was voorbij.
FUCK POLICE BRUTALITY!!!!”
 http://belgium.indymedia.org/news/2002/10/34200.php
Treinstopping, planespotting, andere anti-oorlogsacties, anti-GATS, telkens zocht en vond ze een manier om met haar beperkte financiële middelen ter plaatse te komen, was ze er (vaak van s' morgens vroeg) bij en stak ze haar nek uit, als anderen niet hadden ingegrepen bij de arrestatie van een activist op de anti GATS betoging zou ze ook opgepakt zijn, zo kwaad was ze, ze heeft heel wat uurtjes in de cel gezeten uit solidariteit met andere actievoerders, maar sedert vandaag weet ze dat die solidariteit niet wederkerig is en dat zijzelf nauwelijks op iemand kan rekenen.
Het lijkt misschien triviaal dat zij het recht wil om samen te leven met de partner van haar keuze, dat ze het inroepen van dat recht luidkeels uitschreeuwt in de pers, dat ze nu weer in haar eentje af te rekenen krijgt met een woedende rechter en procureur die helemaal niet te spreken zijn over de media-aandacht voor deze zaak en dat de instanties hieruit waarschijnlijk zullen afleiden dat macht inderdaad boven recht staat en zich gesterkt zullen voelen verder met willekeur in te grijpen in iets wat zo persoonlijk is als partnerkeuze, want er is geen publieke steun voor.
Recht op zelfbeschikking, open grenzen, t zijn mooie principes en er worden leuke symbolische actietjes rond opgezet, maar als het er op aan komt om solidair te zijn met iemand die van haar kant op dat vlak niks meer te bewijzen heeft, is het blijkbaar te veel gevraagd.
Vanaf 4 januari werden aankondigingen voor deze actie op zowat alle indymediasites geplaatst, werden er grote mailings verstuurd, werd de aankondiging van de actie opgenomen in de assez kalender, niemand vond het nodig om solidair te zijn.
Ik ben serieus pissed.
http://ovl.indymedia.org/news/2005/01/4147.php
 Website: http://ovl.indymedia.org/news/2005/01/4181.php
|
