|
|  |
Over de arrestaties in Aachen
i - 24.03.2005 19:03
Volgende is een tekst die werd voorgelezen op de betoging in Berlijn op 18 maart: internationale dag van politieke gevangenen.
Demo 19.03.05 in Berlijn.... Bijdrage over de arrestaties in Aachen in Juni 2004
Dit is een persoonlijke bijdrage, aangezien de beslissing snel genomen moest worden en de mensen die aan deze zaak werken zijn over heel Europa verspreid. Iets anders was niet mogelijk. Toch werden de hier geformuleerde gedachten en opgeworpen vragen collectief bediscussieerd.
Wij laten hen niet zitten...
Bij de poging om tijdens een routinecontrole te vluchten werden Bart De Geeter, Jose Fernandez Delgado, Gabriel Pombo da Silva en Begoņa Pombo da Silva na een gijzelname en een achtervolging met schietpartij op 28.06.2004 in Aachen aangehouden.
Bart de Geeter is een 26-jarige Anarchist uit Belgie, die al jaren actief is, vooral in het solidariteitswerk met gevangenen en vluchtelingen.
Gabriel Pomba da Silva is 36 jaar oud en een bekend anarchist die 20 jaar in de Spaanse gevangenis heeft gezeten, waarvan 14 jaar in het beruchte FIES isolatieregime. In oktober 2003 keerde hij na een verlof niet meer terug naar de gevangenis en vluchtte uit Spanje. Gabriel is één van de sociale rebellen/anarchisten die jarenlang heeft gestreden tegen de isolatie, folter en mishandeling in de Spaanse gevangenissen door middel van publicaties, individuele en collectieve acties (alledaags verzet, honger- en wandelstaking, ontsnappingspogingen, etc.).
De 44 jarige Jose Fernandez Delgado zat 24 jaar in de gevangenis in Spanje en komt eveneens uit de anarchistische beweging. Ook hij vluchtte uit de gevangenis en leefde ondergedoken.
Begoņa is 34 jaar en de zus van Gabriel. Zij woont in Duitsland en heeft een zevenjarige dochter. Buiten dat zij de zus van Gabriel is, heeft zij geen relatie met de anarchistische beweging.
Zij worden nu aangeklaagd voor verzet tegen het staatsgezag, zware inbreuk op het wegverkeer, plegen en plannen van roofovervallen, tweevoudige gijzeling en zesvoudige poging tot moord. Daarbuiten zijn er uitleveringsverzoeken van Spanje.
De drie mannen zitten sinds de arrestatie in verschillende gevangenissen in Duitsland in geīsoleerd voorarrest. Begoņa kwam na drie maanden vrij, maar zal voorkomen.
Een aanklacht in het kader van 129b is niet waarschijnlijk, toch wordt ervan uitgegaan dat een internationaal onderzoek in het links-radicale milieu plaatsvindt. Anarchisten uit België, Spanje en Duitsland worden als 'internationaal netwerk' beschouwd. En zolang het gerechtelijk vooronderzoek niet rechterlijk gesloten is, kunnen nieuwe aanklachten en arrestaties volgen.
In juli vond er een huiszoeking plaats bij twee vrouwen in Dresden, die voor de betrokkenen advocaten regelt en bezoeken aanvraagt. In de auto van de arrestanten werd naar het schijnt een stadsplattegrond van Dresden gevonden waarop wapenhandels en politiebureaus waren aangeduid. Deze vondst, het verzoek om een bezoek, net als het toebehoren tot de 'extreem-linkse scene', waren reden genoeg voor de onderzoeksrechter om een onderzoeksprocedure op te zetten naar hulp bij roof en poging tot moord.
Elke gelegenheid wordt aangegrepen om in linkse kringen te snuffelen en actieve solidairiteit met gevangenen te bedreigen en te criminaliseren. In december trok men de aanklacht in.
In de laatste maanden vonden er enkele informatiebijeenkomsten plaats in Belgie, Spanje en Duitsland over het voorval. Daarbuiten waren er publicaties in linkse tijdschriften en postings op verschillende internetsites. Steeds weer kwam het tot vragen over solidariteit met de vier en discussies over militantie.
Voor mij roept dit voorval en de reacties weer vragen op over de realiteit en over het omgaan met repressie, gevangenis en solidariteit in het politieke veld, net zoals over het blijkbaar eeuwige onderscheid tussen 'geweldloos' en militant verzet.
Ik ben actief solidair met het viertal, omdat het opsluiten van mensen tussen vier muren niet menselijk is. Omdat het geen oplossing voor welk probleem dan ook bewerkstelligt. Omdat het mensen kapot maakt, en kapot maken moet.
En ik vraag me af waarom de confrontatie met repressie en gevangenis zo ver weg is, zelfs een taboe is. Staan er te veel mensen aan de veilige kant van een hobby-activisme zonder te kijken naar een realiteit buiten hun invloedssfeer? Of is het te abstract, zolang het hen niet persoonlijk treft? Overheerst de verdringing uit grote angst en onzekerheid voor repressie? Of voor de erkenning, dat het morgen ook mezelf kan overkomen?
Ik denk dat er geen politiek leven zonder repressie of gevangenis bestaat, dat deze reactie dwingend is en het bewustzijn daarvan enorm belangrijk is. Om nog maar te zwijgen van de sociale repressie. Natuurlijk zijn het vooral de persoonlijke ervaringen die begrijpelijk zijn. Maar toch bestaat het directe contact en gevangenis en de repressierealiteit voor IEDER eigen huisdeur en ook dit is een eigen ervaring.
Mijn angst mag mij niet verlammen: dan ben ik al verslagen. Noch mag ik haar verzwijgen: dan zal ik nooit boven haar uit groeien. Openheid en reflexie daarover kan mensen veel kracht geven. En het bewustzijn van de gevangenis legt de basis voor solidariteit. Zonder deze zullen mensen binnen in de isolatie alleen blijven.
Ik ben actief solidair met de vier omdat ik niemand het recht op zelfverdediging wil ontzeggen, niemand zonder zijn verhaal, en in dat licht ook zijn daden wil beoordelen.
FIES in de Spaanse gevangenissen heet isolatie, heet folter, heet de langzame. Ik, die nog geen gevangenis van binnen heb beleefd, wil uit deze zekere positie geen vlucht veroordelen die zal verhinderen opnieuw opgesloten te worden.
Ik ben actief solidair met de vier omdat zij hartstochtelijke vechters zijn; tegen onrecht, voor veranderingen, voor een brandend leven, voor hun eigen leven en hun zelfbeschikking. Buiten, zowel als binnen. Deze solidariteit en gedeelde passie is niet afhankelijk van het feit of zij een wapen bij zich dragen of niet. En ook niet van het feit of ik het al dan niet zou doen,
Ik zoek de verbinding als aanknopingspunt en de verscheidenheid als verklaring. Alleen zo kan beweging ontstaan die nodig is om altijd weer ontwikkelingen mogelijk te maken en individuele en collectieve processen te laten groeien. Jezelf nogmaals in twijfel trekken, kritiek aannemen, het verleden kennen, de tegenwoordigheid, de eigen omgeving en zichzelf aankijken, de eigen theorie in de praktijk toetsen en andersom, zich steeds weer opnieuw in de realiteit plaatsen.
Beweging, die voor mij daar veel van uitmaakt, wat ik anarchie noem. Uit reflexie ontstaat meer kracht, dan uit opsplitsing of zwijgen.
Van 10 tot 19 maart was er een internationale actieweek met informatiebijeenkomsten en open acties in Spanje, Belgie, Duitsland en andere landen.
De processen beginnen op 23 en 24 maart. Er wordt voor de eerste dagen en de uitspraak op 4 mei gemobiliseerd. De weken daartussen zijn er misschien bijeenkomsten. Al het nieuws en informatie zijn op de website: www.escapeintorebellion.info te vinden. Geld is dringend nodig en daarom zijn benefieten welkom.
Dan sluit ik deze bijdrage af met woorden van Bart:
Dat wij als vernietigend onkruid door jullie beton mogen groeien.
Voor de anarchie en het einde van dit spektakel.
|
| Lees meer over: vrijheid, repressie & mensenrechten | | aanvullingen | | | Politieke gevangenen? | Bert - 24.03.2005 21:17
Waarom worden deze figuren als politieke gevangenen beschouwd? Als je mensen gijzelt en overvallen pleegt ben je een misdadiger, punt! Dergelijke figuren verdienen geen solidariteit en horen zonder pardon in de gevangenis thuis!
| |
| aanvullingen | |
