Aachen: achtste dag, 20 april 2005
steungroep - 22.04.2005 15:12
De gevangenen werden zoals gewoonlijk een voor een in zaal 339 van het Lnadsgericht Aachen binnengebracht en er was voor ieder van hen een staande ovatie. Toen het hof de zaal betrad ging iedereen zitten. Zeven ondersteuners trokken de kleren uit en scandeerden "Isolatie is moord". Op de naakte lichamen was te lezen : "jullie justitie eet mensenvlees!"
e voorzittende rechter Nohl wachtte eerst af en vroeg degenen die zich uitgekleed hadden naar de rechtertafel te komen, waar de identiteit vastgesteld werd. Hij eiste dat ze zich terug aan zouden kleden, wat ze allen deden, buiten een. De weigeraar verklaarde dat zolang er niets veranderde aan de gevangeniscondities van de aangeklaagden en Gabriel gedwongen werd uit protest naakt in de gerechtszaal te zitten, de protesten van de ondersteuners zouden blijven duren. Toen daarop geapplaudisseerd werd, berispte Nohl de toeschouwer*s. De openbare aanklager Geimer noemde dat "een totale ontsporing die in mijn twintig jaar diensttijd nog niet voorgekomen is." Hij sprak van een goed georganiseerde actie.
Het ging verder met de eis om degene die nog steeds naakt was met twee dagen, en de sympathisanten met een dag Ordnungshaft (dwangmaatregel die in de vorm van een boete kan worden opgelegd, nvdv) te bestraffen. Hij bedoelde ook de sympathisantenes die enkel geapplaudisseerd hadden, waartegen Barts verdediger Sven Lindemann protesteerde, gezien applaus geen organisatie vergt.
Nohl vroeg de betrokkenen een stellingname over Geimers vordering. Ze verklaarden dat zij het "niet correct vinden", zich solidair toonden met de aangeklaagden en hun actie gericht was tegen de voorleidingscondities, en zij zo tegen de isolatie protesteerden. Verder spraken ze zich uit tegen de veiligheidsmaatregelen waaraan de toeschouwer*s onderhevig zijn. Dit ales moest van het Vlaams in het Duits vertaald worden, en omgekeerd, gezien de activistenes uit Belgie komen. Gabriel riep "kom in mijn afdeling, we maken een assamblea!"
Het Hof trok zich terug en verkondigde na haar terugkeer dat de ondersteuner die nog steeds naakt was, drie dagen Ordnungshaft kreeg wegens "schuldig gedrag voor het gerecht", waartegen hij binnen de week bezwaar kon aantekenen. De andere zes moeten wegens "onbetamelijk gedrag" de zaal verlaten. Gelijktijdig met de actie in de gerechtszaal werden voor de rechtbank pamfletten verdeeld. Deze actoe trok meteen een drietal flikken in burger aan die zich bekend maakten en de identiteit van de ondersteunersters eisten.
Een exemplaar van het pamflet werd aan het Hof voorgelegd en door Nohl voorgelezen en in de aktes opgenomen. Gabriel zei dat hij het pamflet zou ondertekenen. Nohl verkondigde en liet protocolleren dat bij verdere verstoringen, incluis applaus, de zaal ontruimd zou worden.
Na een korte pauze gaf Gabriel een verklaring. Hij zei dat het moeilijk is de voorvallen in Aken te kunnen verstaan. Om die dingen te kunnen beoordelen, moet men de oorsprong ervan kennen. Het gerecht interesseert zich echter niet voor die oorsprong, en wou de aangelegenheid eerder zo snel mogelijk afsluiten. De interesses van het Hof en de waarheid zouden frontaal op elkaar knallen. Wie gelooft dat gerecht en justitie waarheid zouden kunnen betekenen, gelooft ook dat er humanitaire oorlogen, resocialisering in gevangenissen en gelijkwaardigheid onder mensen bestaat.
Het gerecht is noch onbevangen, noch objektief, anders hadden ze de getuigen van de verdediging niet afgewezen. Het gerecht is waarschijnlijk niet in de waarheid geinteresseerd. Indien de Duitse consul in Spanje niets te verzwijgen zou hebben, waarom wordt hij dan niet opgeroepen, wat heeft het gerecht te verliezen. In plaats daarvan worden de aangeklaagden als terroristen behandeld. Hij sprak over de slechte gezondheidstoestand van Jose, waarvoor het gerecht zich niet interesseert, in plaast daarvan waren de voorleidingscondities nog steeds niet veranderd. Hij wees de authoriteit van het gerecht af.
Hij heeft de verantwoording voor zijn daden genomen, ze kunnen hem veroordelen, maar ze hebben niet de macht om hem ethisch, moreel en politiek te beoordelen. Hij vroeg naar de veiligheidsmaatregelen, waardoor zijn moeder zich moet uitkleden als ze hem in het gerecht wil zien.
Nohl zei daarop dat het Oberlandesgericht (OLG, Hoger gerechtshof, nvdv) nu over de veiligheidsmaatregelen zou beslissen en Gabriels moeder met de doorzoeking akkoord was, omdat ze hem wou omarmen, het dus tot lichaamscontact gekomen was. Waarop Gabriel vroeg wat dit ganse theater bij de aanwezigheid van zo'n massa politie dan wel moet.
(Gabriels redevoering, alsook het pamflet zullen op  http://www.escapeintorebellion.info te lezen zijn.)
Er kwam applaus en een ondersteunster werd op het matje geroepen. Nohl liet dit opnieuw protocolleren. Hij sprak erover hoeveel moeite hij wel deed om de waarheid te weten te komen, het hem zeer interesseert wat in de Spaanse gevangenissen met Jose en Gabriel gebeurd is en hij dat zou weten te waarderen. Hij wou weten waarom er, ondanks zijn duidelijke vermaningen, opnieuw geapplaudisseerd werd, waarop Gabriel zei dat er daarvoor een simpel woord bestaat: "solidariteit!" Omdat Gabriel net op iets kauwde, zei Nohl "men spreekt niet met volle mond!"
Nohl verklaarde aan de eerder vermelde onderesteunster, dat hij niet uit boosaardigheid de post voor de aangeklaagden zou verwerken of zo zonder uitstel toelating voor bezoek zou geven. Hij wees "er een laatste maal dringend op", dat er bij een volgend applaus met Ordnungsgeld of uitzetting rekening moet worden gehouden, wat voor iedereen zou gelden die hieronder gerekend kon worden. Toen de ondersteunster terug in de toeschouwersrijen plaats nam, waarbij zij op weg daarnaartoe haar vriend Bart kuste, wond Nohl zich op, sprak van "olie op het vuur gooien" en zei dat ze tenslotte had kunnen vragen of ze hem had mogen kussen. Er volgden enige onrust en geroep.
De eerste getuige Van Hasselt werd opgeroepen. Hij is beambte van de Bundesgrenzschutz (BGS) Aachen en vertelde over de achtervolgingsjacht achter de rode BMW, de vluchtauto waarin zich ook de gijzelaars bevonden. Hij beschreef de route, haalde de hoge snelheid aan, de gevaarlijke rijstijl. Hij was met zijn kollega Doktor van dienst, toen ze via de radio redelijk verstoord over de "schietpartij" aan het tankstation en de aansluitende vlucht vernamen. Van Hasselt reed met de dienstauto, zijn kollega dirigeerde en zorgde voor de communicatie naar buiten, zo goed als mogelijk. Hij had kunnen vaststellen dat achteraan links een man een vuurwapen tegen het hoofd van een vrouw hield en besloot hieruit dat de daders gijzelaars hadden genomen. Toen zij de vluchtauto hadden ontdekt, hebben ze geprobeerd die tegen te houden, wat echter niet geluktt was, gezien de auto op het voetpad uitweek. Het had de hele tijd het knipperlicht aan en ondertussen de indruk gegeven, niet helemaal te weten waarheen precies te willen. Hij sprak van drie schoten vanuit de auto, die hij omschreef als "afschrikking" tegen hen. De schutter had "stunts" geleverd, toen hij uit het venster links hing om de schoten te lossen. Na het tweede schot waren de beambten vertraagd en hadden ze een "respectabele afstand" genomen.
Tijdens de vlucht was de snelheid zo hoog geweest, dat hij geloofde, dat de vluchtelingen in de REAL-supermarkt zouden razen, ze konden dan echter toch de bocht nemen.
De vluchtauto gaf vervolgens de indruk dat iets kapot was en daadwerkelijk was hij gestopt. Vijf personen sprongen uit de auto en een persoon kwam vlot met getrokken pistool op hen toegelopen, loste enkele gerichte schoten op hen. Er was een band gesprongen en de electronica "sloeg door". In zijn paniek kreeg hij hem niet in achteruit geschakeld en kon ook geen gas geven. Hij dacht al "O mijn God! Dit is het einde!" en "de dag was voorbij". Toen kreeg hij hem toch in achteruit en reed met plate band achteruit. Bij het achteruitrijden liet de schutter af en was naar de anderen teruggegaan. Zijzelf zijn dan ook uit de auto gestapt en hebben dekking gezocht en hebben zich langzaam voortbewogen. De daders "kaapten" een andere auto, een Mercedes S-klasse. Hij had enkel gezien hoe ze wegreden en wist bij navraag niet of ze met of zonder gijzelaars verder gevlucht waren. Hij had alleen gezien hoe de twee mannen dicht bij de Mercedes stonden, vanuit de verte zag het er zo uit. Er werd tegen de auto geslagen, hij kon echter geen persoon benoemen. De schutter was kaal, evenals een van de mannen die eerst bij de auto stonden, de andere had "normale haargroei" gehad.
Op foto's die Nohl hem voorlegde, identificeerde hij Jose als schutter. Hij zei dat hij een bril op had. Bij navraag van Sven, of hij wist waarom de Mercedes gestopt was, kon hij niets zeggen. Hij meende ook dat hij niet veel heeft waargenomen, gezien hij zich concentreerde op het achteruitrijden en dekking zoeken en eigenlijk alleen maar weg wou.
Zijn collega Herr Doktorwas de volgende getuige. Hij was net bezig controles uit te voeren, toen Van Hasselt naar hem toekwam en van het radiobericht sprak, dat zeer emotioneel doorgegeven werd.
Hij bevestigde inzoverre de getuigenis van zijn collega. Hij had nadat de vluchtauto, de BMW, tot staan gekomen was en voor de Mercedes gewisseld werd, in wijzerzin met "wapen in aanslag" de plaats beveiligd, gezien zij niet wisten of alle daders wel weg waren. Hij was ook eerst "grof" geweest tegen de gijzelaars omdat hij dacht dat het om passanten ging. Ze hebben dan echter eerste hulp geboden, de Mercedesbestuurder was licht gewond aan het voorhoofd. Hij had ook een slaande handbeweging van een van de daders gezien tegen de Mercedes maar niets gehoord, noch had hij gezien welke van de mannen het was en ook niet of met het wapen tegen de Mercedes geslagen werd. Dan beveiligden zij de plaats van de misdaad en de sporen. Beiden waren na het "voorval" behandeld geworden, maar "alleen psychologisch".
De derde en laatste getuige voor deze dag was de Akense agent Mouhle. Hij had, bij het horen van het radiobericht en nadat hij zich met zijn motor langzaam in beweging had gezet, "zonder hoop de vluchtauto te achterhalen" op de rijweg op de vluchtweg per toeval een patroonhuls gevonden.
Op het einde volgde een stellingname van Geimer over de bewijsaanvraag van advocaat Pusch, Begonia's advocaat. In de bewijsaanvraag ging het erom, de regeringswoordvoerster Schneider aan te horen, die zou kunnen bevestigen, dat Begonia nadat zij toelating kreeg haar dochter te contacteren, zich bij de identificatie coöperatief had getoond. Geimer beschouwde dat als onnodig. Nohl zal haar voor de volgende woensdag voorleiden.
Er volgden nog enkele afspraken rond de voorleiding van de getuigen, of die eventueel achterwege zouden kunnen worden gelaten. Tegen 15.30u was de procesdag voorbij.
De volgende zitting is op 22 april 2005 om 10u in zaal 339 van het Landgericht Aachen.
www.escapeintorebellion.info/News/article/sid=171.html
|
