|
|  |
Leeuwarder raad buigt voor leugens IND
Werkgroep Vluchtelingen Vrij - 21.05.2005 16:44
Wie begrijpt er nog iets van de Leeuwarder gemeenteraad. Met de garantie van haar college van B&W dat er geen vluchtelingen op straat gezet zouden worden stemde ze in november 2004 in met het tijdelijke verwijderkamp Burmania. Vanuit Ter Apel mochten deze mensen wel gedropt worden.
De in het verwijderkamp Burmania ondergebrachte uitgeprocedeerde vluchtelingen werkten actief mee aan het verkrijgen van reisdocumenten. Desalniettemin werden deze mensen eind maart op straat gedumpt vanuit het vertrekcentrum Ter Apel en de raad verwacht nu dat het college hierover boos is op minister Verdonk. Het college stelt hier tegenover dat de op schrift gestelde garantie van Verdonk dat er geen Burmania vluchtelingen op straat zouden belanden nooit is afgegeven en het op straatzetten van deze vluchtelingen niet haar pakje aan is. Wat doet de raad nu? Is ze boos op haar college dat het haar voorgelogen heeft? Nee, ze schrijft op 26 april in een brief aan minister Verdonk dat ze begrip heeft voor het op straat dumpen van de vluchtelingen, met uitzondering van één gezin met twee kleine kinderen dat nog in procedure is en ook op straat moet zien te overleven. We vragen ons daarom af of de bestuurlijke besluitvorming over mensen in gemeenten als Leeuwarden is gebaseerd op leugens of lafheid. Zoniet beide.
Als de gemeenteraad haar duale verantwoordelijkheid rond de komst van een tijdelijk kamp voor uitgeprocedeerde vluchtelingen in Leeuwarden ter harte had genomen, had ze kunnen weten dat vanaf juli 2000 met de sluiting van het vorige vertrekcentrum in Ter Apel het landelijk beleid is om vanuit de asielzoekerscentra vluchtelingen, die niet terug kunnen naar hun land van herkomst, op straat te dumpen. Vanaf haar aantreden ligt minister Verdonk dan ook overhoop met gemeentebestuurders die - onder druk van de lokale bevolking en media - het onacceptabel vinden dat in hun gemeenten van gezicht bekende vluchtelingen op straat belanden.
Met de komst van nieuwe vertrekcentra en kamp Burmania gaf minister Verdonk de garantie aan de burgemeesters van de grote steden en de VNG dat er geen vluchtelingen meer op straat gezet zouden worden. Hierdoor kreeg ze steun van de lokale bestuurders om de vluchtelingen af te voeren naar vertrekcentra. Vervolgens zijn de lokale bestuurders blindemannetje gaan spelen. Hun vluchtelingen worden immers niet langer op straat gedumpt, maar vertrekken nu ‘vrijwillig’ met onbekende bestemming (MOB) zoals dat eufemistisch in de IND verwijderstatistieken wordt vermeld. Al dan niet geboeid afgevoerd en met lege handen bij een treinstation gedropt door de lokale politie. De bestuurders die slechts voor 80% blind zijn vangen dan een klein deel van deze drop-outs na lokale commotie en media-aandacht weer op in een noodvoorziening. Wie houdt nu wie voor het lapje?
In het vertrekcentrum Ter Apel belanden – net als in Burmania - vrijwel alleen mensen die geen reispapieren kunnen krijgen en hun wordt voor de schone schijn een aantal weken respijt gegeven om deze onmogelijke opgave toch te realiseren. Na die weken worden ze vervolgens gedwongen ‘vrijwillig’ na vier tot zestien jaar verblijf in Nederland de poort van het vertrekcentrum MOB te verlaten. Zoniet dan worden ze in een politiebusje afgevoerd naar station Emmen of naar een interneringskamp. Ze kunnen immers moeilijk naar een reguliere gevangenis omdat ze geen strafbaar feit hebben gepleegd.
Wie kan nu begrijpen dat de gemeenteraad (met uitzondering van VVD ) enerzijds verwacht dat haar college boos is op de minister over het op straat zetten van Burmania-vluchtelingen vanuit Ter Apel. Terwijl dezelfde raad anderzijds op 26 april - op basis van leugens van de IND - aan Verdonk een brief stuurt, waarin ze aanvoert dat het de schuld van de vluchtelingen zelf is dat ze op straat zijn beland. De raad stelt immers: “Helaas hebben 19 van hen dit centrum weer verlaten omdat zij niet mee wilden werken aan hun terugkeer. Veertien van hen zijn met onbekende bestemming vertrokken.” Deze vrijwel allen uit Angola afkomstige mensen hadden tijdens hun verblijf in Leeuwarden al hemel en aarde bewogen om papieren te krijgen en konden in Ter Apel daar niks meer aan toevoegen. Hoezo is er dan sprake van niet meewerken? Een ieder kan weten dat als je al papieren voor Angola kunt krijgen daar gemiddeld een jaar overheen gaat.
Onze Leeuwarder pantoffelhelden hebben voor hun eigen gemoedsrust toch nog op een armzalige manier hun nek uitgestoken door aan de minister ‘aandacht’ te vragen voor één gezin met kleine kinderen.
Werkgroep Vluchtelingen Vrij
 E-Mail: werkvluchtvrij@hetnet.nl  Website: http://home.wanadoo.nl/werkvluchtvrij/
|
| Lees meer over: anti-fascisme / racisme media | | aanvullingen | | |
