|
|  |
Pamflet tegen inschrijvingsbeleid gemeente
Martijn le Noble - 12.09.2005 16:07
De Actiegroep Inschrijvingsbeleid Rotterdam (AgIR) heeft een nieuw
pamflet uitgebracht. Al enige tijd worden krakers en niet-krakers
geweerd uit het systeem van de Gemeentelijke Basisadministratie
Rotterdam. Inmiddels zijn er rechterlijke uitspraken geweest waaruit
klip en klaar blijkt dat iedereen gewoon moet kunnen worden ingeschreven
waar hij of zij daadwerkelijk woont.
Actiegroep Inschrijvingsbeleid Rotterdam (AgIR)
Dit pamflet is bedoeld voor krakers, woongroepen, onderhuurders, studenten en iedereen die ten onrechte niet wordt ingeschreven door de gemeente.
In de zomer van 2004 begon de Gemeente Rotterdam een nieuw experimenteel inschrijvingsbeleid uit te proberen: dat van de 'verhuurdersverklaring'. Van de inwoners, in het begin nog alleen van de wijk Feijenoord maar later ook van andere wijken, die zich in wilden schrijven bij de Gemeentelijke Basisadminstratie, werd in het vervolg verlangd deze verhuurdersverklaring te overleggen. Zo'n verhuurdersverklaring komt er op neer dat van de eigenaar van het betreffende pand zich met een formulier bereid verklaart toe te stemmen in de bewoning. Vanaf dit moment begon zich dus de praktijk te ontwikkelen dat wanneer het mensen niet lukte een dergelijke verklaring te verkrijgen, hen werd tegengeworpen dat dit een voorwaardelijke eis voor de inschrijving is. Met alle gevolgen van dien. Wanneer men nergens meer staat ingeschreven, kan men in sommige gevallen geen aanspraak maken op bepaalde rechten. Hier kan het verlies van een maandinkomen mee gemoeid zijn. En dit terwijl het niet kunnen overleggen van een verhuurdersverklaring nog niet wil zeggen dat men geen vaste woon- of verblijfplaats heeft. Het experiment was volgens de persberichten bedoeld om huisjesmelkers hun praktijken moeilijker te maken. Deze nieuwe gang van zaken was destijds noch op de wet, noch op enige gemeentelijke verordening terug te voeren. In een democratische rechtsstaat is het voor overheden verplicht om bevoegdheden vast te leggen in regelingen wanneer deze nadelig kunnen uitpakken voor de burger.
Sinds januari 2005 is de Gemeentelijke Verordening op de Gemeentelijke Basisadministratie Persoonsgegevens van kracht geworden. De verordening bevat een bepaalde toverformule die het stellen van de eis van de verhuurdersverklaring zou moeten rechtvaardigen. Maar niets is minder waar. De Verordening is in strijd met de hogere regelgeving, namelijk de (landelijke) Wet op de Gemeentelijke Basisadmistratie Persoonsgevens (verder: Wet GBA). De enige weigeringsgrond die in de Wet GBA is opgenomen, is dat de inschrijving niet geschiedt dan nadat de identiteit van de betrokkene deugdelijk is vastgesteld. Er staat in de hele wet niets over dat het aan de het College van Wethouders en Burgemeester (een orgaan van de gemeente) is toegestaan de weigeringsgronden aan te vullen. Terwijl voor allerlei andere zaken dit college van B&W wel genoemd wordt in het kader van aanvullende regelingen en bevoegdheden.
Er is ook nog een andere reden waarom de bovengenoemde verordening in strijd is met de hogere regelgeving. Het doel van de Wet GBA is de doelmatige voorziening van persoonsgegevens. Wanneer het vrij is aan gemeenten om ten behoeve van allerlei andere beleidsdoelstellingen de weigeringsgronden aan te vullen, dan zal het onvermijdelijk gebeuren dat personen die wel een vaste woon- en verblijfsplaats hebben, niet meer met behulp van het systeem dat met de Wet GBA is beoogd kunnen worden teruggevonden. Het is zelfs nog sterker: sinds de invoering van Koppelingswet van 2001 zijn Nederlandse ingezetenen verplicht om zich na een verhuizing binnen 5 dagen in te schrijven. Het niet voldoen aan deze eis levert een overtreding op. Onwillige ambtenaren bij de Dienst Burgerzaken (dat wil zeggen: zij die mensen weigeren in te schrijven zonder verhuurdersverklaring) zijn doen-plegers van dit strafbare feit.
Ondertussen is ook voor de rechter gebleken dat het stellen van het verhuurdersverklaringvereiste onrechtmatig is. Twee uitspraken van de voorzieningenrechter en twee van de Raad van State bevestigen dat zelfs al zouden mensen in een kippenhok leven, dat ze dan nog daarin moeten kunnen worden ingeschreven.1 Niettemin blijft de Gemeente Rotterdam op haar beleid hameren in haar hetze tegen de huisjesmelker. Overigens heeft de verhuurdersverklaring als vereiste voor de inschrijving geen enkele invloed op de praktijk dat woonruimte voor een te hoge prijs verhuurd wordt. De huisjesmelkers, of zij die daar van beticht worden, werken maar al te graag mee aan het afgeven van de verhuurdersverklaring. Misschien kunnen ze er nog wel wat extra administratieve kosten voor in rekening brengen ook.
Wellicht iets anders ligt het voor de allernieuwste inschrijvingsexperimenten van Gemeente Rotterdam, want ja: als het aan ons huidig bestuur ligt, zal de inschrijvingsrepressie onverschrokken doorgang vinden! De twee laatste 'slimme vondsten' van de gemeente zijn:
1)de inschrijving geschiedt niet wanneer reeds twee personen op het betreffende pand staan inschreven en er zijn geen familiebanden; in dat geval moet men de formele status van 'woongroep'* worden aangevraagd wil men nog voor de status van 'ingeschreven staan' in aanmerking komen;
2)de inschrijving zal niet voltrokken worden in geval het betreffende pand niet kadastraal als 'woonruimte' is aangemerkt.
Wie het bovenstaande heeft begrepen, begrijpt ook dat dergelijke voorwaardelijke eisen aan de inschrijving tot gevolg zullen hebben dat mensen die wél ergens wonen, toch níet ingeschreven zullen staan. Met de nadelige gevolgen voor betrokkenen, maar ook in strijd met het legaliteitsbeginsel, evenals de doelstelling van de Wet GBA.
Wie geweigerd wordt ingeschreven te worden en zich niet wil verenigigen in het gemeentelijke inschrijvingsbeleid, kan juridische actie ondernemen. Met een verklaring omtrent inkomen en vermogen (verkrijgbaar bij de sociale dienst) kan men zich tot een advocaat wenden die meedoet aan het stelsel van gefinancierde rechtsbijstand, zoals een advocatenkollectief. Men zal dan naar rato van het inkomen een eigen bijdrage moeten betalen (de laagste is 59 euro). Het voordeel is dan wel dat deze advocaat een kort geding kan beginnen waardoor men sneller resultaat behaalt.
Ook kan men zelf in bezwaar en beroep gaan. Hiervoor hoeft men zich niet door een advocaat te laten bijstaan, alleen duurt deze procedure wel langer. Een stappenplan met standaard bezwaarschriften zijn te vinden op het Internet:  http://www.inschrijven.tk
Uitspraken:
Voorzieningenrechter Rotterdam: Vz. reg nr. VBESLU 05/657 hou; Vz. reg nr. VBESLU 05/603 hou; Afdeling rechtspraak Raad van State: RvS 22 sept 2004; RvS 22 dec 2004. Zie ook ministriëel geschrift VROM: MG 2005 09; de inschrijving in de GBA moet aansluiten bij de feitelijke situatie.
 E-Mail: martijn@helpdehennep.tk  Website: http://www.inschrijven.tk
|
| Lees meer over: wonen/kraken | | aanvullingen | | |
