Asielzoeker Schiphol Oost spreekt
Astrid Essed - 31.10.2005 04:43
Zoals iedereen diep geschokt door de Schiphol-brand, die aan tenminste 11 asielzoekers het leven heeft gekost wil ik met het onderstaande krante-artikel namens alle omgekomenen een gezicht geven.
Om te voorkomen dat hij en de anderen als anomieme slachtoffers voortleven
Om te laten zien, dat ieder mens telt
Beste Indymedia-lezer,
Evenals ieder humanitair denkend mens ik met veel verdriet en onsteltenis kennisgenomen van de Schiphol-brand in het cellencomplex, die aan tenminste 11 asielzoekers het leven gekost heeft.
Tav de brand:
Uit de mij ter beschikking staande informatie is reeds gebleken, dat de detentieomstandigheden niet voldeden aan de criteria voor brandveiligheid.
Eveneens was er althans volgens getuigenverklaringen, sprake van een te late reactie van de bewakers, met alle voor betrokkenen fatale gevolgen van dien.
Verder was er tevens sprake van een systeem van handmatige onthrendeling ipv electronische ontgrendeling, hetgeen onacceptabel is ivm het daardoor ontstane gebrek aan adequaat handelen bij een brand!
Het is voor mij duidelijk:
Of het nu zware criminelen, bolletjesslikkers of uit te zetten asielzoekers is, het is mij om het even:
Veiligheidsmaatregelen tav gedetineerden dienen te allen tijde optimaal te zijn.
Niet alleen ben ik van mening, dat de hiervoor verantwoordelijke autoriteiten de juridische consequenties gepresenteerd dienen te krijgen, er moeten zo snel mogelijk alle voorzorgsmaatregelen in acht genomen worden om herhaling van een dergelijke te voorkomen ramp te voorkomen!
Geheel hieronder volgt een verschrikkelijk voorbeeld van de plaatsgevonden ramp.
Een slachtoffer krijgt een gezicht
Uiteraard is dit ''slechts'' een van de 11 gezichten, mensen met hun eigen verhaal, hen aangedaan door een inhumaan asielbeleid
Ik wil echter aan dit verhaal aan u doorgeven, dat symbool staat voor die tien andere bij de brand omgekomen mensen en al die opgejaagde asielzoekers in Nederland, die hun niet terug kunnen naar hun land vanwege dreigende persoonlijke vervolging hetzij een gevaarlijke situatie in het herkomstand.
Namens hieronder vermelde Vitaliy Khvylovyy en al de andere naamlozen wil ik u vragen dit bericht in zo breed mogelijke kring te verspreiden
Om te laten zien, dat ieder mens telt en zij niet worden vergeten
Laat de strijd voor gerechtigheid in Nederland en overal op de wereld doorgaan!
Ieder mens op de wereld telt!
Vriendelijke groeten
Astrid Essed
Zie tav de Schiphol-brand de volgende links:
Elf doden bij brand cellencomplex
Schiphol (video)
Apart onderzoek Haarlemmermeer
naar brand Schiphol (video)
Balkenende noemt brand
verschrikkelijk
'Cellencomplex voldeed niet aan
de veiligheidseisen' (video)
Nog vijf voortvluchtig na brand
Schiphol (video)
Spoeddebat over Schipholbrand
(video)
Technisch onderzoek naar brand
Schiphol begonnen
 http://www.nu.nl/news/616411/21/Vaticaan_kritisch_over_detentie_asielzoekers
.html
Reportage
Van onze verslaggever Peter de Graaf
HORST - Zaterdag heeft ze Vitaliy Khvylovyy (30) voor het laatst
gezien, in de gevangenis waar ze hem opzocht voordat hij uitgezet zou
worden. `Kom snel langs, zei hij, we zien elkaar in Oekraïne. Nu is
hij dood.'
Poolse vriendin van slachtoffer Schiphol-brand: `Nergens kreeg hij
medische hulp'
Snikkend zit de Poolse Halina Denis (23) in het kantoor van de
champignonkwekerij Champibelle in Horst. Ze heeft vrijdagmorgen
gehoord dat haar Oekraïense vriend Vitaliy Khvylovyy (30) bij de
brand op Schiphol-Oost om het leven is gekomen. `We zouden in januari
gaan trouwen. Woensdagmiddag belde hij nog. Hij zou worden uitgezet
naar Oekraïne. Kom snel langs, zei hij, we zien elkaar in Oekraïne.
Nu is hij dood.'
Vorige week woensdagavond werd Vitaliy opgepakt bij een inval van de
Vreemdelingendienst in de Limburgse champignonkwekerij. Hij was daar
niet eens om te werken. Hij zocht zijn vriendin Halina, die toen
echter nog in Polen was. Champibelle-directeur Piet Heniger: `Hij
wilde net weer gaan, toen de Vreemdelingendienst binnenviel. `Als hij
een minuut eerder was vertrokken, was er niks aan de hand geweest.'
Vitaliy had geen werk- of verblijfsvergunning. Volgens Heniger is het
bijna onmogelijk voor een persoon uit Oekraïne hier een vergunning te
krijgen: `Ik heb al in december 2001 een vergunning aangevraagd, voor
hem en anderen, maar die is afgewezen.' Hij werkte illegaal bij tal
van bedrijven en stuurde het verdiende geld naar zijn familie in Lvov.
Na de inval werd Vitaliy in vreemdelingenbewaring gesteld in Venlo.
Hij had last van zijn nieren, vroeg om een dokter, maar kreeg volgens
Halina geen medische hulp. Afgelopen zaterdag bezocht Halina haar
vriend in de gevangenis: `We konden elkaar omhelzen, een beetje
praten en er waren veel tranen.'
Zondag vertrok hij naar Tilburg, dinsdag naar Rotterdam en woensdag
naar het cellencomplex op Schiphol-Oost. `Nergens kreeg hij medische
hulp', vertelt Halina huilend. `Als ze hem een dokter hadden gegeven,
had hij nu ergens in een ziekenhuis gelegen. Ze hebben hem als een
hond behandeld. Maar hij was geen crimineel. Hij kwam uit een arme
familie en wilde hier geld verdienen voor zijn familie.'
Donderdag was nog niet duidelijk dat Vitaliy tot de slachtoffers
behoorde. Directeur Heniger belde de hele dag, naar de marechaussee,
het Rode Kruis en de IND, maar kreeg geen antwoord: `Ze wisten niet
of hij dood was of dat hij naar een andere gevangenis was vervoerd of
dat hij misschien was gevlucht.'
Gistermorgen om acht uur belde hij weer. Ook toen nog geen antwoord.
Pas het telefoontje van half elf bracht de verschrikkelijke
waarheid. `Halina was aan het werk, champignons aan het plukken.
Samen met haar vriendin Monika heb ik haar verteld dat Vitaliy was
overleden. Dat was heel emotioneel. Die twee hielden echt van elkaar.'
Halina, die drie kinderen heeft en midden in een scheidingsprocedure
zit, ziet haar wereld instorten. Ze wordt voortdurend geknuffeld en
gesteund door vriendinnen. Die zijn razend vanwege de omstandigheden
in de gevangenis. `Zo weinig bewakers op zo veel gevangenen', briest
Anna Koziej. `Die bewakers dachten ook nog dat het een geintje was.'
Vitaliy was een goeie, vrolijke, hardwerkende en gevoelige man,
vertelt Halina, die hem op de champignonkwekerij leerde kennen. `Mijn
kinderen noemden hem al papa.' Ola: `Hij had altijd die lach op zijn
gezicht, zat vol grappen en grollen.' Directeur Heniger: `Je kon
altijd een beroep op hem doen. Hij woonde op een kamer in Venray en
kwam op de fiets naar Horst.'
Vrijdag werd ook bekend dat Vitaliy in werkelijkheid Taras Bilyk
heet. Heniger: `Als ze hier worden opgepakt, kunnen ze in eigen land
grote problemen krijgen. Dan is het veiliger met een valse naam.'
Bron: Volkskrant, 29 okt. 2005
|
