Vrijspraak van moord op gehandicapte zoon
Herman van Wietmarschen - 09.11.2005 12:52
‘Je zult voor de rest van je leven gestraft worden door de gedachten aan wat je gedaan hebt, en wat je hebt verloren,’ oordeelde rechter Gross.1
Wendolyn Markcrow werd met deze woorden vrijgesproken van de moord op haar zoon. Ze gaf haar zoon 14 kalmerings tabletten waarna ze hem verstikte met een plastik zak.
Volgens de rechter heeft ze 30 jaar lang onder ondraaglijke druk geleefd, druk van het verzorgen van haar zoon. Vandaar deze vergevende uitspraak, legde Gross uit.
Wendolyn’s zoon heeft het syndroom van Down en ontwikkelde autistische eigenschappen. De Britse rechter Gross achtte zijn verzorging een dermate grote opoffering dat vrijspraak van moord wenselijk was. Hij noemde Wendolyn’s toewijding voor haar zoon zelfs ‘heilig’.
Rosa Monckton, een moeder van een 10 jarige dochter met Down spreekt in de Daily Mail haar verbazing uit over de vrijspraak. Ze is bang dat mensen het voorbeeld van Wendolyn zullen volgen, nu blijkt dat vrijspraak mogelijk is. ‘In wat voor maatschappij leven we, die zo gemakkelijk het leven van iemand zo weinig waarde toekent,’ schrijft Monckton.2
Het is niet de eerste keer dat het verzorgen van mensen met een handicap beschreven wordt in termen van ‘opoffering’. Er wordt een sfeer gecreerd dat we met ons allen veel te lijden hebben onder al die gehandicapte mensen. Ook wordt van ‘gehandicapten’ steeds vaker gezegd dat ze een onwaardig bestaan hebben, en veel lijden. Echter het is vooral het beeld dat zogenaamde ‘normale’ mensen hebben van ‘gehandicapte’ mensen dat niet klopt. Wetenschappelijke studies laten telkens weer zien dat mensen met een handicap over het algemeen een veel positiever zelfbeeld hebben, dan hoe ‘normale’ mensen zichzelf in een dergelijke positie zien.3
Helaas maakt de overheid het niet gemakkelijk voor mensen met een handicap. Een rapport van New Philanthropy Capital (NPC) meldt dat 55 procent van de Britse gezinnen met een gehandicapt kind op de rand van de armoede leven, vier keer zo vaak als andere gezinnen. Vooral de combinatie van hogere kosten voor het opvoeden van een gehandicapt kind, plus het moeten thuisblijven voor de zorg, resulteert in het armoede verschil.4 Geen wonder dat verzorgers gestresst raken. Ook al is overheidsbeleid voor een groot deel schuldig aan de beroerde positie van gehandicapte mensen, een toevlucht tot moord kan toch niet goedgepraat worden.
Bronnen:
1. BBC News, 2 november 2005 ‘Mother who killed son avoids jail’
2. Rosa Monckton, Daily Mail, 4 november 2005 ‘My down’s daughter keeps our family together’
3. Gregor Wolbring, University of Calgary ‘Science and Technology and the triple D (Disease, Disability, Defect)
4. Daily Mail, 6 july 2005 ‘Families with disabled children at risk of poverty’
 E-Mail: herman@biopolitiek.nl  Website: http://www.biopolitiek.nl
|
