|
|  |
Wil je protesteren tegen Japanse walvisjager?
Claire Morgan - 13.01.2006 11:07
Antartica: Het Greenpeace-schip de Arctic Sunrise is opzettelijk geramd en beschadigd door de Nisshin Maru, het fabrieksschip van de Japanse walvisvloot. Onmiddellijk hierna verliet de Nisshin Maru de "plaats delict". Zowel de Arctic Sunrise als de Esperanza volgt de vloot echter op de voet, met de bedoeling de vreedzame protesten tegen de jacht voort te zetten.
Go to www.tpc.int or www.denotos.de and send a fax (faxnumbers are already formatted for TPC)
Embassy of Australia
31703107863
Embassy of New Zealand
31703632983
Embassy of Japan
Fax: 31703106341
Walvisvaarders rammen Greenpeace-schip Arctic Sunrise
Het Greenpeace-schip de Arctic Sunrise is opzettelijk geramd en beschadigd door de Nisshin Maru, het fabrieksschip van de Japanse walvisvloot. Onmiddellijk hierna verliet de Nisshin Maru de "plaats delict". Zowel de Arctic Sunrise als de Esperanza volgt de vloot echter op de voet, met de bedoeling de vreedzame protesten tegen de jacht voort te zetten.
Zuidelijke Oceaan, Antartica - Het Greenpeace-schip de Arctic Sunrise is opzettelijk geramd en beschadigd door de Nisshin Maru, het fabrieksschip van de Japanse walvisvloot. Onmiddellijk hierna verliet de Nisshin Maru de "plaats delict". Zowel de Arctic Sunrise als de Esperanza volgt de vloot echter op de voet, met de bedoeling de vreedzame protesten tegen de jacht voort te zetten.
Expeditieleider Shane Rattenbury, aan boord van de Arctic Sunrise: "Dit kan alleen maar worden opgevat als een opzettelijke aanvaring, waarmee de veiligheid van ons schip en het leven van onze bemanning bewust in gevaar zijn gebracht." De Nisshin Maru is meer dan twee keer zo lang en zes keer zo zwaar als de Arctic Sunrise. Door de botsing is de Sunrise "gehavend en geschonden", maar gelukkig zijn er geen bemanningsleden gewond geraakt.
's Nachts had de Nisshin Maru walvisvlees dat zich begon op te hopen, overgeladen op een bevoorradingsschip, en vanochtend vroeg hebben onze actievoerders vanuit hun rubberboten de woorden "Walvisvlees uit zeereservaat" op de zijkant van het bevoorradingsschip geschilderd.
Terwijl de actievoerders het schilderen van de slagzin voltooiden, maakte de Nisshin Maru zich plotseling los van het bevoorradingsschip, keerde zich 360 graden om, om vervolgens koers te zetten richting de Arctic Sunrise, die ongeveer een kilometer verderop lag, en deze aan bakboordzijde te rammen. De kapitein van de Arctic Sunrise probeerde de naderende walvisvaarder te ontwijken.
Op 21 december, toen de walvisjager de Kyo Maru de Esperanza ramde, zei het Japanse Instituut voor Walvisonderzoek (ICR) dat "hetzelfde vijf jaar geleden ook gebeurde, toen er in 1999 een aanvaring plaatsvond tussen Japanse onderzoeksschepen en een schip van Greepeace".
Ook in 1999 was het echter niet de Arctic Sunrise, maar de Nisshin Maru die de aanvaring veroorzaakte, zoals officieel is vastgelegd in het Lloyd's Register (het internationale register van maritieme activiteiten en ongevallen). Volgens internationaal zeerecht moet "een schip dat een ander schip inhaalt, het schip dat wordt ingehaald niet te dicht benaderen."
We hebben de walvisvloot en haar leidinggevende organisatie in Tokio, het Instituut voor Walvisonderzoek (ICR), herhaaldelijk op de hoogte gesteld van onze vreedzame bedoelingen, en uitgelegd wat het doel is van het protest tegen de jacht.
Maar ondanks het rammen en de persberichten, laten we ons niet ontmoedigen. "Hoezeer we ook getreiterd en geïntimideerd worden, het zal ons er niet van weerhouden de walvissen te verdedigen en beelden van de slachtpartijen de wereld in te sturen", aldus Shane.
Jetske beschermt de oceanen - 10-
Er is veel gebeurt de afgelopen dagen. De walvisjagers zijn weer begonnen met jagen. Wij zijn er weer op uit gegaan op het water om hen te stoppen.
08 januari wordt ik met het onwerkelijke nieuws wakker gemaakt dat de Arctic Sunrise aangevaren is door het Japanse verwerkingsschip, Nisshin Maru.
In week 01 zijn, nadat wij hen tien dagen van het jagen hebben weten te weerhouden, de walvisjagers weer begonnen met jagen. Wij gaan er weer op uit op het water om hen te stoppen. Het zijn zware dagen. Zowel fysiek als mentaal. Uren achter elkaar varen we tussen de harpoenen en de walvissen. Met onze rubberboot met waterpomp proberen we het zicht van de jagers te verhinderen. Soms lukt het ons om de jagers voor een lange tijd van het jagen af te houden en soms is het onverwachts snel raak.
Tijdens het varen protesteren de spieren in mijn armen, handen en rug. Continu moeten mijn benen en rug de klappen van de rubberboot op het water opvangen. Om mijzelf staande te houden heb ik alleen het stuur en de hendel voor het regelen van de snelheid om aan vast te houden. Ondertussen krijg ik van mijn linkerkant instructies over welke kant de jager op vaart en aan de rechterkant hoor ik waar de walvissen zijn. Ik kijk afwisselend voor mij en dan weer achter mij. Ik zie overal om mij heen walvissen zwemmen. Ze duiken even boven en dan weer onder. Achter mij zie ik de harpoenier zijn harpoen op een groep walvissen richten. Als ik naar de groep toe vaar heeft hij zijn harpoen alweer op een andere walvis gericht. Ik gooi mijn stuur om en vaar er heen. Snel kiest de harpoenier een doel aan de andere kant. Zo gaat het keer op keer. Later vertelt Hughie, de helikopter piloot, dat hij tijdens onze inspanningen vele walvissen heeft zien wegzwemmen. Hij zag ook een hele grote walvis wegkomen. Hij vermoed dat het een vinvis geweest is. Dit is het op een na grootste zoogdier op de wereld na de blauwe vinvis.
Wanneer de actievoerders terugkomen hebben sommigen tranen in hun ogen. Iedereen is erg van streek van wat we net hebben meegemaakt.
Op zaterdagochtend 06 januari hebben de actievoerders in de rubberboten een bijzonder akelige ervaring. Ik sta voor die ochtend ingepland voor werkzaamheden aan dek. Wanneer ik een kijkje neem op de brug is het jagen in volle gang en zie ik dat een walvis voor de zoveelste keer geraakt wordt. De walvis is door zijn staart geschoten en door zijn vin. Ondanks dat blijft de walvis wegzwemmen. We zien de walvis onder duiken en weer bovenkomen. Het bloed is duidelijk te zien in het helder blauwe water. Omdat het dier ondanks de harpoenschoten door blijft zwemmen besluiten de jagers op het dier te schieten met een geweer. Ook dit stopt de walvis niet. Dan wordt de walvis weer geraakt door de harpoen. De kabel wordt naar binnen gehaald en de walvis hangt met de staart naar boven in het water. De walvis blijft worstelen en om los te komen. Zelfs vanaf de brug zie ik het bloed alle kanten opspatten. Hoewel ik het eigenlijk niet wil zien, dwing ik mijzelf om toch met een verrekijker te kijken naar wat er gebeurt. Via de radio horen we dat een stuk uit de rug van de walvis is weggeschoten. Overal om mij heen hoor ik kreten van afschuw en verbazing over het onvermogen van de walvisjagers om de walvis te doden. Uiteindelijk duurt het zeker een half uur voordat de walvis sterft door verdrinking. Wanneer de actievoerders terugkomen lopen er tranen over sommige gezichten. Iedereen is duidelijk erg van streek van wat ze net van dichtbij hebben meegemaakt. De gedachten dat walvissen tot hun dood alles bewust meemaken zullen mij denk ik nog lang bij blijven. Doordat wij getuige zijn van deze verschrikkelijke jacht worden realiseren we ons nog eens extra hoe belangrijk het is dat we dit aan de wereld laten zien. Deze jacht is verre van humaan en moet zo snel mogelijk gestopt worden.
Arctic Sunrise geramt
De volgende ochtend, zondag 08 januari, wordt ik met het onwerkelijke nieuws wakker gemaakt dat de Arctic Sunrise aangevaren is door het Japanse verwerkingsschip, de Nisshin Maru. Twee seconden later sta ik op een overvolle brug. Ik zie dat mast voor op het dek van de Arctic Sunrise in een erg onnatuurlijke hoek staan. De boeg is op de punt ingedeukt. Al snel hoor ik het verhaal van die ochtend. Midden in de nacht heeft de Nisshin Maru weer het bevoorradingsschip ontmoet maar ze hadden al getankt. Om erachter te komen waarom het verwerkingsschip nog een keer het bevoorradingsschip ontmoet gaat onze helikopter de lucht in om een kijkje te nemen. Wanneer de helikopter dichterbij het bevoorradingsschip komt zien ze de reden achter de ontmoeting. Het bevoorradingschip is deels verbouwd tot vrieskist. Pallets met dozen worden midden in de nacht van het verwerkingsschip overgebracht naar het bevoorradingsschip. Inhoud: walvisvlees. Opnieuw een duidelijke aanwijzing voor de werkelijke reden achter de walvisjacht. Het bevoorradingschip is in dit gebied gebleven om een deel van het walvisvlees te kunnen vervoeren naar de Japanse supermarkten.
Na deze ontdekking wordt er snel besloten om actie te ondernemen: we zullen een tekst op de scheepswand van het bevoorradingsschip schilderen. In korte tijd is het schip beschilderd met de tekst 'Whale Meat from Whale Sanctuary'. Snel hierna worden de trossen tussen het verwerkingsschip en het bevoorradingsschip de twee schepen in grote haast losgegooid en draait het verwerkingsschip 'Nisshin Maru' weg van het bevoorradingsschip. Na een draai van 360º vaart ze van bakboordzijde (links) naar de Arctic Sunrise die op een kilometer afstand achter de twee schepen toezicht hield op het schilderen. Wat volgt is de aanvaring. De reden van de zeer ongebruikelijke en onnodige manoeuvre is ons een groot raadsel. We kunnen alleen maar gissen. Een helaas aannemelijke verklaring is dat ze met de aanvaring de aandacht hebben willen afleiden van de beelden van de trage dood van de walvissen en nu dit transport van het walvisvlees. Dat ze hiervoor een risico hebben willen nemen met de veiligheid van de mensen aan boord van de Arctic Sunrise is onbegrijpelijk. Gelukkig is de schade aan het schip beperkt en kan er na enige reparaties op een veilige manier verder gevaren worden.
De achtervolging gaat door...
10 januari. De acties zijn (voorlopig) weer voorbij maar de achtervolging gaat door. De Nisshin Maru is inmiddels met hoge snelheid vertrokken en met de Esperanza volgen we haar weer op de voet. Hoelang en waarheen we zullen varen is opnieuw de grote vraag. Deze dagen zonder acties zijn onwennig rustig. Ze zijn ook erg nodig. Ik probeer, net zoals de anderen aan boord, veel te slapen en de ervaringen van de afgelopen dagen in mijn hoofd op een rijtje te krijgen. Ik had niet kunnen bedenken dat er zoveel zou gaan gebeuren. Ik vraag me ook af hoe we ons protest tegen de jacht op een veilige manier kunnen voortzetten? Wat kunnen we nog meer doen om de walvissen te beschermen zonder zelf te grote risico's te lopen? Tijdens mijn wacht zie ik een bultrugwalvis uit het water omhoog springen. Het doet mij goed een walvis zo te zien. Zonder jagerschip en zonder harpoen. Een ding wat zeker is, we geven niet op.
Jetske beschermt de oceanen - 9-
Wij volgen nog steeds het verwerkingsschip de Nisshin Maru. Maar de jagers zijn nog steeds van onze radar verdwenen. Zonder verwerkingsschip in hun buurt kunnen de jagers eigenlijk niks uithalen.
Wij ontdekken op een avond aan de horizon een schip. Omdat dit het spannendst is wat er in dagen gebeurt loopt de brug vol met mensen. Zou het een jagersschip zijn?!?
Al sinds kerst volgen we het verwerkingsschip de Nisshin Maru. Met gemiddeld 14 knopen varen we met haar mee in westelijke richting. Sindsdien heeft de vloot voor zover wij kunnen zien en aannemen niet op walvissen kunnen jagen. De jagers zijn nog steeds van onze radar verdwenen en zouden kunnen blijven jagen maar zonder verwerkingsschip kunnen de walvissen niet ontleed en opgeslagen worden. Het is voor de jagers niet mogelijk door te blijven jagen met meerdere dode walvissen langszij gebonden. Aan boord gonst het van de theorieën over de strategie van de walvisvaarders. Waarom varen ze zo snel en in deze richting?
Op 30 december ontdekken wij 's avonds aan de horizon een schip. Omdat dit het spannendst is wat er in dagen gebeurt, loopt de brug vol met mensen. Iedereen grijpt een verrekijker en probeert te zien of het een van de jagerschepen is of een onderzoeksschip. Het is nog niet goed te zien en al snel worden er weddenschappen afgesloten. Na lang turen, is de beslissing gevallen: het is een van de jagers. Dan verandert het schip van koers en verdwijnt uit ons zicht. Wat zou deze nieuwe ontwikkeling betekenen? Gaan ze weer jagen? Is dit schip verschenen om het verwerkingsschip met een bepaalde activiteit bij te staan? Komen ook de andere twee jagers onze kant op? Meer vragen, geen antwoorden.
Wanneer we later in de avond na de Japanse les weer naar de brug gaan blijkt dat we gezelschap hebben gekregen. De jager, Yushin Maru nr 1 volgt ons aan stuurboordzijde op de voet. Een vreemde situatie. Wij weten niet wat zij gaan doen en zij weten niet wat wij gaan doen. Om hun reactie te testen kiest Frank, onze kapitein, een andere koers weg van het verwerkingsschip. Na enige zichtbare verwarring volgt de jager ons weer. Blijkbaar zijn ze van plan daar te blijven. Dit betekent in ieder geval geen hervatting van de jacht. De rubberboten kunnen dus nog even op het dek blijven.
Tijdens de dagenlange achtervolging hebben we weer tijd voor veiligheidstrainingen. Bij brand of een man overboord of een verlaat-het-schip situatie moeten mensen immers snel kunnen reageren. Hoewel ik geen specifieke taak heb bij deze noodgevallen is het goed om met de materialen te oefenen. Ik kan dan de mensen die brand moeten blussen helpen bij het aantrekken van de speciale kleding en beademingsapparatuur en je weet nooit wat er bij een ramp verder moet gebeuren. Bij deze oefening krijg ik de spullen aan. Het ademen door dit masker doet me denken aan mijn duiklessen, maar de helm en de fles op de rug blijken amper bewegingsruimte over te laten. Dan worden we door het schip geleid. Dit is best inspannend zeker door de vele kruipruimtes en trappen. Tijdens de tweede ronde is mijn masker afgeplakt. Als er veel rook is kun je immers ook weinig zien en dan moet je toch je weg kunnen vinden. Hoewel ik op de meeste plekken ontelbare keren ben geweest lijken de gangen nu een stuk langer, een obstakel op het dek ineens veel groter. Nu ik weer zonder masker rondloop bekijk ik mijn wegen een stuk nauwkeuriger. Ik wil wel mijn weg naar buiten kunnen vinden als dat op de tast moet.
Op 2 januari zorgde het uitzicht wederom voor een druk bezochte brug. Het lijkt buiten wel spitsuur. Behalve het verwerkingschip, het jagerschip en wijzelf is de groep uitgebreid met de andere twee jagerschepen en een onbekend schip. Het blijkt een bunkerschip te zijn met brandstof voor de walvisvloot. Ik zal hier vanaf vannacht waarschijnlijk weer uitgebreid van kunnen genieten want dan ga ik weer wachtlopen. Deze keer is het de wacht van 12 tot 4, zowel overdag als 's nachts.
JAPAN
Embassy of Japan, UK
442074919347
442074919348
441312254828
 info@jpembassy.org.uk
Embassy of Japan, New Zealand
cojchc@jpncon.org.nz
6493777784
6433653173
Japanska Ambassaden i Stockholm
4686618820
Consulate General of Japan in Sydney
61292216157
61292234027
6129221 8807
6129232 4240
Embassy of Japan in Australia
61262731848
61396393820
cultural@japan.org.au
Embassy of Japan in Singapore
6567335612
Embassy of Japan, Washington D.C.
12023282187
12023282184
Consulate Japan. New York
12123196357
Consulat General Montreal
general@consuljaponmontreal.org
15143956000
infosection@japan-embassy.no, info@embjp.at, access@japancg-toronto.org, consul@japan.khv.ru, embassy@japan.com.bn, cultural@japan.org.au, general@consuljaponmontreal.org, info@jpembassy.org.uk, cojchc@jpncon.org.nz, consular@botschaft-japan.de, e.info@jetro.at, info@embjapan.at, info-pr@japangk-munich.de, Konsular-visum@japangk-munich.de, cultural@embjapao.pt, consulate@ge-japan.ch,
AUSTRALIA
Embassy of Australia, USA
14076294569
admin@aviewtrans.com
Embassy of Australia in Auckland, New Zealand
6493770798
Australian Embassy in Sweden
4686132982
publicaffairs@austemb.se
Australia House, London
442074658217
Australian Embassy Beirut
9611973971
Embassy of Japan, Beirut
9611989754
publicaffairs@austemb.se. Australian.embassy@mail.dk, admin@aviewtrans.com, london@investaustralia.gov.au, australian.embassy.cambodia@dfat.gov.au, ausconsmia@aol.com, dima-belgrade@dfat.gov.au, dimia.bali@dfat.gov.au, consular@australia.or.kr, Dima-India-Bangkok@dfat.gov.au, beijing@investaustralia.gov.au, Australian.embassy@mail.dl, information@embaustralia.es, postmaster@australianembassy.ru, marcos.soares@austrade.gov.au, australia@mail.fm, dima-colombo@dfat.gov.au, dima-tel.aviv@dfat.gov.au, dima-warsaw@dfat.gov.au, info@australian-embassy.de, info@austrade.gov.au, info-rome@dfat.gov.au, firstenquiries.lhlh@dfat.gov.au, ahckl.consular@dfat.gov.au, austemle@dfat.gov.au, dima.india@dfat.gov.au, austcom@sri.lanka.net,
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
Whalers ram Greenpeace ship
08 January 2006
Southern Ocean, International - This morning our ship the Arctic Sunrise was deliberately rammed and damaged by the Nisshin Maru, the factory ship of the Japanese whaling fleet. Straight after the ramming, the Nisshin Maru began to steam away from the "scene of the crime". However both the Arctic Sunrise and the Esperanza are in pursuit with every intention of continuing to peacefully protest the hunt.
Speaking from onboard the Arctic Sunrise, expedition leader Shane Rattenbury said, "There is no way to describe this as anything but a deliberate ramming which placed the safety of our ship and the lives of our crew in severe danger." The Nisshin Maru is more than twice as long and six times heavier than the Arctic Sunrise. The impact has left the Sunrise "battered and bruised" but luckily no crew members were injured.
Overnight the Nisshin Maru had been offloading accumulated whale meat onto a supply vessel and early this morning our activists, in inflatables, began to paint the words "whale meat from sanctuary" on the side of the supply ship. This action in no way impeded the transfer of the meat and the tiny inflatables did not represent a threat to either vessel.
As the activists completed painting the slogan, the Nisshin Maru suddenly disengaged from the supply vessel coming around a full 360 degrees before making for the Arctic Sunrise, which was about a kilometre away, and striking it on the port side. The captain of the Sunrise tried to pull out of the way of the oncoming whaler.
Back on December 21, when the catcher ship the Kyo Maru bumped the Esperanza, the Japanese Institute for Cetacean Research (ICR) said "the same thing occurred five years ago when in 1999 another collision occurred between Japan's research vessels and a Greenpeace vessel".
However, it was the Nisshin Maru, not the Arctic Sunrise, which was at fault for the collision in December 1999 also, as officially recorded in the Lloyd's database (the international record of maritime movements and casualties). International maritime law states that "any vessel overtaking any other shall keep out of the way of the vessel being overtaken."
01/09/2006
Japanese Whaling Fleet on the Run Again - 48 Hours Without Whaling
As soon as the Sea Shepherd ship Farley Mowat arrived on the scene on the morning of the 8th of January, the Japanese factory ship Nisshin Maru began to run. She is still running and is now 300 miles to the west of the position the Sea Shepherd crew found her. She has also not processed any whales for over 48 hours.
Captain Paul Watson believes that the Nisshin Maru and the Oriental Bluebird are attempting to rendezvous to continue off-loading whale meat from the factory ship to the supply ship for transport back to Japan. The ships were in the process of transferring cargo when the Farley Mowat arrived. The Nisshin Maru slipped the mooring lines attached to the Oriental Bluebird and began to flee when the Farley Mowat was spotted. The Captain of the Nisshin Maru then collided with the nearby Arctic Sunrise causing damage to the Greenpeace ship. The Nisshin Maru fled north and the Oriental Bluebird fled northeast.
The Farley Mowat found the Oriental Bluebird on the morning of the 9th of January. The supply boat had her fenders out and appeared to be waiting to meet up with the Nisshin Maru to continue to transfer whale meat.
Captain Paul Watson ordered the Oriental Bluebird out of the Whale Sanctuary and sideswiped the vessel with the Farley Mowat.
"We hit her," said Captain Watson. "We hit her because she is a whale meat smuggler illegally loading contraband whale meat in the Whale Sanctuary. We acted in accordance with the World Charter for Nature to uphold international conservation laws protecting the whales. This ship has no business down here. We believe our actions this morning disrupted the plans by the Nisshin Maru to transfer their cargo. We have no apologies."
The Japanese whaling fleet has lost almost two weeks of whaling time so far this season.
There is no doubt that the Japanese fleet is running from the Sea Shepherd crew. The fleet left Commonwealth Bay and ran north for 3 days as the Farley Mowat first approached their position. When the Farley Mowat caught up and intercepted the fleet on December 25, the whalers ran over 3,000 miles to the west.
When the Farley Mowat caught up again on January 8, the whalers began to run again another 300 miles west and they are still running at 14 knots.
The Sea Shepherd crew have disrupted operations three times and forced the ship to run each time.
Captain Watson is confident that if he can secure a faster ship that he will be able to return next year to prevent the Japanese fleet from killing 50 humpbacks and 50 fins and another 1,000 piked whales.
"We have not seen one whale killed down here nor do we intend to. I can promise that no Sea Shepherd ship will stand by and watch the murder of a whale. This has never happened and it will never happen. We are down here to stop whaling not to watch it." said Captain Watson.
Sea Shepherd Conservation Society has been stopping outlaw whalers since 1979 and in that time has sunk nine illegal whaling ships without ever causing a single injury to any whaler.
In response to criticisms that he is violating the rules of the road, Captain Watson noted, "That Japanese have been in clear violation of these rules of the road (in addition to violating many international laws) and no one seems to be overly concerned with their behaviour. These ruthless, murdering cowards must be stopped and it is a disgrace that non-governmental organizations have to come down to these waters to do the work of governments."
The Sea Shepherd ship Farley Mowat continues to pursue the Japanese fleet westward across the bottom of the Indian Ocean. It is a bizarre race: One whaling factory ship, four harpoon vessels, one spotting vessel, one supply vessel, two Greenpeace ships, and a Sea Shepherd ship. Ten ships in total in a struggle over the lives of the great whales.
"This is the greatest whale story since Moby Dick," said Captain Watson. "Killers and defenders - a classic struggle between life and death, good and evil. This has the making of a great epic. The question is who will win? Life or death? Good or evil? Whale defenders or whale killers? I am thrilled to be on the side of the angels and of the leviathans."
01/11/2006
Sea Shepherd Continues to Pursue Pirate Whalers - No Whales killed for the Last Three Days
Report from Captain Paul Watson
Things are heating up in the cold war to save the whales. New Zealand is sending Air Force Orion aircraft to monitor the situation. Japan is threatening to send something called the "Airborne Police" to protect their outlaw whalers. Politicians are fuming and so-called experts are pontificating. Australian politicians are sitting on the fence conflicted between representing the will of their anti-whaling citizens and their allegiance to their corporate buddies in Tokyo.
Lots of talk, lots of posturing, and lots of opinions.
The bottom line - whales are dying! They are being systematically slaughtered by a highly illegal operation.
The regulations and the moratorium of the International Whaling Commission are being violated. The Southern Ocean Whale Sanctuary is being violated. The Antarctic Treaty territory is being violated. The Australian Antarctic Territory is being violated. The rules of the Convention on the International Trade in Endangered Species (CITES) are being violated.
This Japanese whaling fleet is a criminal operation, no different than drug traffickers or ivory smugglers. They are despicable poachers.
We are down here because governments are not doing anything to uphold the law against Japanese violations.
When Australian Environment Minister Ian Campbell states that, "Sea Shepherd is setting back the cause of whale conservation ten years," my response to him was, "Good, ten years ago far fewer whales were killed each year than today. Going back ten years is a positive move."
When New Zealand Environmental Minister Chris Carter says that Sea Shepherd is acting irresponsibly, my answer to him is we are down here because you have acted irresponsibly in not upholding the laws against Japan.
When Greenpeace criticize us for our tactics our response to them is, "We're glad you're down here. We appreciate everything you are doing to expose Japan's illegal activities. You have our full support. If you disagree with us, we have no problem with that. You are entitled to your opinion. But we are not down here for Greenpeace nor are we down here for people. Our clients are the whales."
When critics say we are going to far our answer is that for the whales, things have already gone way too far. These whales are being killed, their living flesh torn from their bodies. They are being electrocuted for up to twenty minutes to kill them as their heads are submerged beneath the sea. Imagine the agony of being drowned and electrocuted at the same time as your body pours hot pulsing blood into a cold sea from a gaping wound, and your body is riddled with burning shrapnel from the grenade tipped projectile that exploded with unimaginable pain, shredding your organs yet not killing you.
We have not injured anyone and we have no intention of injuring anyone. I have been disabling whaling ships for decades without causing a single injury so all this holier than thou speculation is boringly distracting.
What part of the word "illegal" do people not understand?
Yes, we risk our lives because whales are worth risking our lives for. Politicians express horror that lives are risked to protect whales as they send young people off to lose their life and get maimed to defend oil wells.
Critics then say we have no right to put Japanese lives at risk. Why not? They are criminals. If they were running drugs or robbing banks, there would be little sympathy for them, yet their crime is even more serious. The killing of an endangered species is a crime against nature and it is a crime against humanity.
Critics are saying that we have violated the so-called "rules of the road." The Japanese are doing that out here all the time without much comment from the same critics.
If we are committing a crime we should be arrested but no one has accused us of committing a specific crime. We sideswiped a whaling fleet support vessel yet the whalers have rammed two Greenpeace ships and attempted to ram the Farley Mowat. No one is talking about arresting the Japanese whalers for their attacks. Is the law there for only one side?
There is chaos down here, and this chaos is a result of the neglect by governments to uphold the international rule of conservation law.
If these were Indonesian poachers down in these waters, the government of Australia would be all over them. The message they are sending is that wealthy poachers are to be tolerated and poor poachers are to be persecuted.
The stench of hypocrisy is reeking.
Sea Shepherd Conservation Society is a voice of honesty in this debate. We are not denying hitting the whalers. That is why we are here. We did not come down to these remote waters to take photographs or to say, "Pretty please, Mr. Whaler, sir, do not kill the whales."
We came here to demand an end to the killing and to demand that Japanese whalers comply with conservation law. We have no apologies for this position.
There is real violence down here in these waters. Forget about the clang-clang of ship's hulls against each other. Forget about the minor bruises and soakings from water hoses. Forget about the war of banners and name calling between the Japanese whalers and Greenpeace. This is all trivial stuff.
The violence is the horrific death of sensitive, intelligent, socially complex beings that we human beings have absolutely no right to be killing.
We are down here because of the screams of the whales and believe me they scream. I have heard them - shrill agonizing human-like screams of incredible pain. We are down here because of the blood that is staining the cold seas and is flowing from the drainage pipes of this floating obscenity of an abattoir called the Nisshin Maru. We are down here because we want to stop the flow of blood and the senseless slaughter. We are down here because the Japanese whalers are vicious criminal killers and we must defend their defenseless victims from their cruel harpoons.
If there is a human critic who disagrees with what we are doing our answer to them is we don't care. We represent the whales not them. Find us one whale that disagrees with our efforts, our tactics or our activism and I promise you I will retire.
For most people, the oceans and the whales are out of sight and out of mind. But not for us. We are here because we deeply care about the lives of these incredible sentient and intelligent beings. We are here because they are being murdered by criminals.
What person among you could stand by and watch a dog being kicked to death and would do nothing? What person among you could stand by and watch a horse whipped to death and would just take pictures. What person among you could witness a kitten tortured and could turn away?
If you are such a person then you are a person of no integrity, no courage, no heart, and no soul - the kind of monster that could pull the trigger and send a deadly harpoon into the back of a fleeing whale.
If you are such a person we could care less what you think for you would be beneath contempt and your opinions undeserving of respect.
So we are either serious about defending whales or we are not.
The barbaric and bloody trade in whale flesh must be abolished and the very idea of killing a whale must be eradicated from the behaviour of humankind.
Human salvation will only be found through compassion and through the courage to act passionately in defense of compassion.
The Japanese whalers must be forced out of the Antarctic Whale Sanctuary and if governments refuse to do so then we as non-governmental organizations and as individuals must do so.
To that end, our Sea Shepherd ship Farley Mowat is moving in on the Japanese fleet.
The Nisshin Maru and two harpoon vessels are near Cape Boothby off Kemp land - a day and a half from the Sea Shepherd position. They have resumed whaling activities. The Sea Shepherd ship Farley Mowat is heading towards that position with the objective of "persuading" the Japanese fleet to once again cease and desist from their illegal whaling activities.
Greenpeace finds and engages the whaling fleet in the Southern Ocean
International - Southern Ocean, 21 December 2005 -- Two Greenpeace ships, the MY Esperanza and the MY Arctic Sunrise, today confronted the Fisheries Agency of Japan whaling fleet and called on it to "Leave the Southern Ocean Whale Sanctuary immediately." In eight inflatable's carrying banners which read "defending the whales" and "stop whaling" crew from the two ships declared their intention to block the hunt.
While the Greenpeace ships were relaying their message, two 'catcher ships' arrived on the scene with dead minke whales hung from their hulls, ready to be transferred to the fleet's factory ship, the Nisshin Maru. However, the Esperanza was blocking access to the Nisshim Maru's stern ramp and one 'catcher', the Kyo Maru Number One, twice tried to push the Esperanza out of the way, in the interest of safety the Esperanza pulled back.
"This whale hunt is unnecessary, unjustified, and unwanted," said Greenpeace Expedition leader Shane Rattenbury. In a radio call to the whaling vessels, from the bridge of the Arctic Sunrise, Yuko Hirono, of Greenpeace Japan called upon the whalers to stop killing whales "and leave the internationally recognised Southern Ocean Whale Sanctuary."
Flying in the face of international protest and repeated calls from the International Whaling Commission (IWC) to stop its annual 'scientific' whale hunt, this year the Fisheries Agency of Japan has more than double its planned catch of minke whales to 935 and added 10 endangered fin whales. Over the next 2 years 40 more fin whales will be added to the annual kill along with 50 humpback whales. Fin whales are the second largest creatures on earth, after blue whales.
"No one is fooled by the giant new "RESEARCH" sign which has been painted on the side of the fleet's factory ship, the Nisshin Maru. Once the whales are have been measured and weighed by the 'scientists' the onboard butchers get to work and the whales are cut up and boxed for market," said Rattenbury. "This is all about money and not science!"
Greenpeace is using every available means to bring the hunt to an early end and make it the last time the Sanctuary is breached by the whalers. This includes tracking the money behind the fleet.
Greenpeace, the Environmental Investigations Agency and the Humane Society of the US, have been tracking the money behind the whaling fleets. Greenpeace is currently focussing its attention on the US sea food giant Gorton's, the US frozen seafood market leader. US consumers are familiar with its 'friendly family business' image, but they are not so whale friendly. Gorton's is owned by Nissui USA, a wholly-owned subsidiary of Nissui, Japan's second-largest marine products company, and one third of owner of Kyodo Senpaku, the company that operates the whaling fleet. Greenpeace is calling on Gorton's to use its influence to convince Nissui to bring an end to whaling.
"In a world were international public opinion is ignored and where high level diplomatic pressure has failed, Greenpeace hopes that consumers can once and for all demonstrate that there is no profit in whaling," said Rattenbury.
For more information on the campaign to defend the whales go to:  http://oceans.greenpeace.org
Video and stills of whales being harpooned today and being transferred from the catcher ships to the factory ship and being cut open on board the factory ship are being transmitted from the Greenpeace ships and will be available within the next few hours.
Notes to Editor
The campaign to defend the whales in the Southern Ocean Whale Sanctuary is the first stage in an ambitious new Greenpeace campaign 'Defending our Oceans'. Over the next year the Esperanza will be Greenpeace's main platform in arguing for a network of marine reserves or parks covering 40% of the world's oceans: places to be protected from industrial exploitation and destruction, from industrial fishing and hunting, and places from which our oceans can begin the process of repair and recovery. Seventy crew and campaigners from 19 countries are on board the two Greenpeace vessels: UK, Netherlands, Canada, Australia, Ghana, Russia, Norway, Denmark, USA, France, Italy, Japan, Ireland, India, New Zealand, Spain, Sweden, Austria and Argentina.
 E-Mail: claire_morgan@graffiti.net  Website: http://www.greenpeace.nl
|
| Lees meer over: natuur, dier en mens | | aanvullingen | | aanvuling | buurman - 13.01.2006 12:06
Protest tegen walvisjacht
Sea Shepherd houdt Vrijdag 20 januari een demo bij het bedrijf NISSUI in Amstelveen. Dit bedrijf heeft een lange geschiedenis als walvisjachtbedrijf. In 1934 is het begonnen met de Antarctische walvisjacht. In 1984 werd de commerciele walvisjacht verboden. Ondertussen was dit bedrijf, door de decimering van de walvispopulaties, gedwongen om met twee andere bedrijven hun walvisjachtpraktijken samen te bundelen in een nieuw wa;visjachtbedrijf. Ondanks de ban gaat het bedrijf nu door met de illegale walvisjacht onder het mom van "wetenschappelijk onderzoek."
Dit jaar (winter 2005/2006) staan er 1000 walvissen op het verlanglijstje van deze walvismoordenaars. Kapitein Paul Watson is momenteel in de Antarctica met het Sea Shepherd schip de Farley Mowat om de japanners te dwarsbomen en walvissen te redden. Er zijn al twee ontmoetingen geweest, en twee keer is het walvisjacht schip vervolgens op de vlucht geslagen. Blijkbaar kennen de japanners Paul Watson's reputatie! (hij heeft meerdere walvisjachtschepen tot zinken gebracht.)
de demo heeft als doel druk op NISSUI uit te oefenen, en druk op bedrijven die zaken doen met NISSUI. Dit jaar zijn er wereldwijd meer acties tegen dit bedrijf. NISSUI, STOPPEN OF VERTREKKEN! GEEN WALVISJAGERS IN NEDERLAND!
De demo is vrijdag 20 januari. verzamelen tramhalte Kronenburg om 11.15 (Amstelveen), gemakkelijk bereikbaar vanuit amsterdam met tram 5. Om 11.30 lopen we naar de Bavincklaan waar het bedrijf gevestigd is. we delen flyers uit aan iedereen, etc, en laten horen wat we van NISSUI vinden.
je hoeft je niet aan te melden maar het is wel zo gemakklijk om te weten hoeveel mensen er ongeveer komen, dus als het kan stuur een mailtje als je komt. voor meer info herwin@seashepherd.nl
| |
| aanvullingen | |
