UMTS en het Zwitserse onderzoek
F. van Velden - 29.01.2006 00:11
27 januari 2006 - Het onderzoek in Zwitserland naar de gevolgen van de straling van UMTS (mobiele telefonie) is afgerond. De resultaten worden binnenkort bekendgemaakt. Wat is de verwachting van de proefpersonen?
Eén meldt dat de psychologe hem zag verkrampen aan het begin van een test. Een ander weet nauwelijks meer hoe hij thuis is gekomen. Hij denkt dat de onderzoekers zullen rapporteren: "Ja, ze voelen het, maar het schaadt de gezondheid niet."
Drie jaar geleden begon TNO aan een onderzoek naar cognitieve functies en mobiele telefoons (Cofam). In opdracht van de Nederlandse regering, daartoe aangezet door de Tweede Kamer. De onderzoekers hadden geen gevolgen verwacht, maar zij vonden voor de straling van GSM én UMTS cognitieve effecten en voor UMTS gevolgen voor het welzijn van de proefpersonen (bij een stralingsdichtheid van 0,7 Volt per meter). Dat laatste was nieuw. Daarom heeft een team van de technische universiteit in Zürich (ETH) in Zwitserland dat deel van het onderzoek herhaald. Met stralingsdichtheden van 1 en 10 Volt per meter en een verbeterde vragenlijst. Binnenkort worden de resultaten gepubliceerd in een 'peer reviewed' wetenschappelijk tijdschrift. Ze zijn dan openbaar.
Video
Roger Meier heeft deelgenomen aan het onderzoek. "Ik moest vier keer naar Zürich. De eerste keer voor een proeftest. De tweede, derde en vierde keer voor bestraling met 0, 1 of 10 Volt per meter. Mij werd gezegd dat elke avond slechts één sterkte werd gebruikt. In de afgeschermde ruimte stond een houten tafel met een toetsenbord, plat scherm, muis en een kastje met knoppen. De stoel stond op een rood kruis op de vloer. Mijn hoofd was ongeveer twee meter van de antenne, een kleine antenne van 10 bij 15 centimeter op een statief. Achter mij was een camera, het gedrag van de proefpersonen werd op video opgenomen. Ik moest elke avond twee cognitieve tests van vijftien minuten doen op de computer. Voor en na de test vulde ik een vragenlijst in over mijn welzijn."
Onwel
Meier werd voor zijn gevoel de eerste avond niet bestraald, de tweede avond met 1 Volt per meter en de derde met 10 Volt per meter. "De derde avond werd voor mij steeds onverdraaglijker. Kort voor de pauze werd ik onwel. Ik kon bijna niet verder gaan. Maar ik heb de test afgemaakt, omdat ik vermoed dat mijn resultaten anders in de prullenmand zouden verdwijnen. Gelukkig was ik met de trein, ik weet niet hoe ik thuis gekomen ben. Mijn vrouw vroeg of het wel goed ging, ik zag er ernstig ziek uit. De volgende dagen had ik sterke migraine, die ik anders nooit heb. De week erna had ik hevige kiespijn. Ik heb mijn gezondheidsklachten op een vragenlijst ingevuld en naar de universiteit gestuurd, maar niemand heeft zich om mijn problemen bekommerd."
Verkrampt
Armin Furrer woonde in Visp, Zwitserland, met meerdere antennes in de omgeving. Hij kon niet meer slapen en kreeg hersenbloedingen. "Anderhalf jaar geleden kwam er een antenne van Vodafone bij. Ik moest overgeven, kreeg hoofdpijn en spanning in mijn spieren. Ik ben door de psychiater en specialisten onderzocht en ben gezond. Toen merkte ik dat het mij veel beter ging in een omgeving zonder antennes." Furrer is verhuisd naar een dorp zonder antenne en kan zijn werk, meubelmaker, weer gewoon uitvoeren. Hij nam deel aan het onderzoek van de ETH. "Ik heb tweemaal gevoeld dat 10 Volt per meter werd gebruikt. Mijn waarneming klopte met de videobeelden. De psychologe zei: 'ik zie dat u anders beweegt, met verkrampte spieren, u zit niet meer rustig'. Een half uur later kreeg ik een bloederige tong."
Miljarden
Furrer verwacht dat de onderzoekers zullen schrijven dat er niets aan de hand is. "Het gaat immers om miljarden. De onderzoekers mogen geen paniek veroorzaken, ze zullen proberen eromheen te schrijven. Ik verwacht dat ze zullen rapporteren: 'Ja, ze voelen het, maar het schaadt de gezondheid niet.' Ik vind het onderzoek niet professioneel. Ik heb alleen maar een psychologe gezien. Er zouden artsen bij betrokken moeten zijn. Het hartritme zou ook gemeten moeten worden en het bloed onderzocht op de vorming van geldrollen (van rode bloedlichaampjes) en op redox-reacties." Het maakt volgens Furrer niet veel uit wat de onderzoekers zullen schrijven. "Hier in Zwitserland is niemand meer geïnteresseerd in het onderzoek. Ze geloven het toch niet."
Politiek
In Nederland ligt dat anders. Hoewel de onderzoekers al in mei 2005 hebben laten weten dat de resultaten nooit gebruikt kunnen worden als basis voor beleid, omdat zij niets zeggen over de gevolgen van permanente bestraling door antennes, hebben zo'n 50 Nederlandse gemeenten de vergunningen voor nieuwe UMTS-zendmasten opgeschort totdat de resultaten van het Zwitserse onderzoek bekend zijn. Het ministerie van VROM wil direct nadat de resultaten bekend zijn geworden een persconferentie houden, waarvoor de onderzoekers naar Nederland worden gevlogen. Zestig procent van de kosten van het onderzoek zijn betaald door de Zwitserse en de Nederlandse overheid. De rest is gefinancierd door Swisscom Mobile, Orange en Sunrise, drie Zwitserse providers van mobiele telefonie. Informatie over het onderzoek is hier te vinden:
 http://www.mobile-research.ethz.ch/english/index_e.htm
Auteur: Frans van Velden
 fransp@dds.nl, 070 3820525
Bronnen:
e-mail van Roger Maier, proefpersoon
telefoongesprek met Armin Furrer, proefpersoon
e-mail van Martin Röösli, onderzoeker
publicaties van de ETH Zürich
 E-Mail: fransp@dds.nl  Website: http://-
|
