37 gevangenen niet vrijgelaten
Stg. Zelfbeschikking West Sahara - 27.03.2006 13:07
De Koning van Marokko heeft, in antwoord op de viering van de verjaardag van de onafhankelijke Saharaanse republiek, een bezoek gebracht aan het door Marokko bezette deel van West Sahara. Na afloop van het bezoek zijn is een groep gevangenen vrijgelaten.
Aichatou Ramdan Chafii
37 Saharaanse politieke gevangenen niet "gepardonneerd" door Marokkaanse koning
Rotterdam, 26 maart 2006 - Vanaf 25 maart zijn de Marokkaanse penitentiaire inrichtingen in steden van bezet West-Sahara en in Marokko overgegaan tot de vrijlating van zo'n 216 gevangenen. Vandaag is bekend geworden dat in totaal 30 Saharaanse politieke gevangenen en mensenrechtenactivisten (zie lijst hieronder) zijn vrijgelaten. De overige vrijlatingen betreffen gevangenen vallend onder het commune strafrecht; het gaat gedeeltelijk om Marokkanen.
Onder de Saharaanse politieke gevangenen en mensenrechtenactivisten die niet zijn vrijgelaten bevindt zich de vooraanstaande activist Ali Salem Tamek, en 18 Saharaanse gevangenen onder wie Brahim Dahane (voor een overzichtslijst, zie  http://www.arso.org/intifadalistpris.htm). In weerwil van de vrijlatingen gaat de "berechting" van laatstgenoemden gewoon door; enkele dagen geleden stelde het Marokkaanse justitie-apparaat de datum van hun proces vast op 4 april.
In totaal 37 Saharaanse politieke gevangenen worden nog altijd vastgehouden. Het gaat om onder valse voorwendselen gearresteerde mensen en mensen die, geterroriseerd en gemarteld, op valse beschuldigingen zijn veroordeeld. Het is geen "koninklijke grootmoedigheid" die Mohamed VI tot deze vrijlatingen heeft geïnspireerd, maar de internationale druk en het vastberaden verzet vanuit de Saharaanse bevolking.
De vrijlatingen moeten gezien worden in het licht van de naderende zitting van de Veiligheidsraad over West-Sahara (eind april), waarvoor Marokko probeert zijn blazoen op te poetsen.
De Saharaanse bevolking in bezet gebied van West-Sahara viert niet alleen de vrijlatingen maar sedert gisteravond ook het vertrek van koning Mohamed VI, na een periode van intimidatie, geweld, ontvoeringen en arrestaties.
Het bezoek heeft de spanning in het gebied alleen maar verder opgevoerd. De vrijlatingen doen daar niets aan af. Ze zullen de Saharaanse bevolking niet kalmeren maar alleen maar meer vastberaden maken zich te verzetten tegen de repressieve Marokkaanse bezettingsmacht en op te komen voor hun rechten.
Vrijwel dagelijks vindt wel ergens in bezet Sahara een demonstratie of een protestactie plaats. Daarbij worden leuzen geroepen tegen de Marokkaanse bezetter, tegen het bezoek van de koning, tegen de repressie, en voor een referendum en voor onafhankelijkheid van West-Sahara.
De lijst van vrijgelaten Saharanen, politieke gevangenen en mensenrechtenactivisten, luidt als volgt (de 5 laatstgenoemden waren reeds voor aanvang van de volksopstand in mei 2005 gearresteerd en veroordeeld) met tussen haken de gevangenis waaruit zij zijn vrijgelaten:
1. Noumria Brahim (Zwarte Gevangenis, El Aaiun - West-Sahara)
2. Moutawakil Mohamed (idem)
3. Hossein Lidri (idem)
4. Larbi Mesoud (idem)
5. Hmad Hammad (idem
6. Bougarfa Abderrahman (idem
7. Hammadi Elkarcha (idem)
8. Alwat Sidi Mohamed (idem)
9. Bachir Yaya (idem)
10. Ndour Hossein (idem)
11. Nafaa Bouchama (idem)
12. Lamin Badda (idem)
13. Mahmoud Moustafa Hadad (idem)
14. Mousaoui Sidahmed (idem)
15. Chteioui Mahyoub (idem)
16. Yenhi Lejlifa (idem)
17. Lehueidi Mahmoud (idem)
18. Elwali Amaidan (idem)
19. Ismaili Hammada (idem)
20. Mohamed Bahiya Rachidi (idem)
21. Otmani El-loud Emman (idem)
22. Balla Sidi Mohamed (idem)
23. Bougrein Mohamed El Mehdi (plaatselijke gevangenis van Smara - West-Sahara)
24. Lekhfaouni Abdalahi (Centrale Gevangenis van Kenitra - Marokko)
25. Agdadi Ali (plaatselijke gevangenis van Marrakech - Marokko)
26. Daagui Mohamed (plaatselijke gevangenis van Kalaat Sraghna - Marokko)
27. Baba Elarabi ( plaatselijke gevangenis van Ait Melloul - Marokko)
28. Elhafed Taoubali (idem)
29. Mohamed Mahmud Elfak (idem)
30. Abdelaziz Day (idem)
Het bezoek van de Marokkaanse koning Mohamed VI aan El Aaiun (hoofdstad van door Marokko bezet West-Sahara) is gepaard gegaan met een golf van geweld jegens de Saharaanse bevolking.
Leger en politie hadden al hun manschappen gemobiliseerd en steden als El Aaiun, Smara en Dakhla daags voor de aankomst van de koning afgegrendeld en overal barricades en controles ingericht. Hordes veiligheidsagenten in burger die meereisden met de koning maakten de stad onveilig. Hele wijken werden afgegrendeld. Veiligheidsdiensten sloegen in op willekeurige Saharaanse passanten, dreven met blind geweld betogingen uiteen van demonstranten die het vertrek van Marokko uit West-Sahara eisten, deden invallen in huizen van familieleden van demonstranten, van mensenrechtenactivisten en van politieke gevangenen. Tientallen Saharanen werden meegenomen voor verhoor en honderden raakten gewond; enkelen van hen werden zwaar mishandeld in het politiebureau en zwaar gewond op straat achtergelaten.
Verder werden de Marokkaanse kolonisten in het gebied, in een sfeer van chauvinistische hysterie, aangezet tot geweld tegen alles wat Saharaans is. Zij vielen mensen aan, vernielden huizen, namen mensen mee naar onbekende bestemmingen.
Hoe de Marokkaanse staat tewerk gaat en op de meest grove wijze Saharaanse gevangenen en hun familie onder druk zet, blijkt uit een onlangs door de echtgenote van Ali Salem Tamek afgelegde verklaring - een zeer schokkende en ook moedige getuigenis die zij in Madrid bekend maakte. Aichatou Ramdan Chafii vertelde over de meervoudige aanranding en verkrachting door Marokkaanse veiligheidsagenten waarvan zij het slachtoffer werd nadat zij bezoek had gebracht aan haar man in de gevangenis. Aichatou's getuigenis vindt u onder aan dit bericht en is tevens te lezen op www.west-sahara.nl/getuigenis_aichatu.php.
Aichatou heeft politiek asiel gekregen in Spanje.
Temidden van al dit geweld tegen een vreedzame bevolking die niet anders doet dan opkomen voor haar rechten, doet de VN-missie voor organisatie van het referendum (MINURSO) helemaal niets. De secretaris-generaal van het Front POLISARIO Mohamed Abdelaziz en de Saharaanse minister voor de Bezette Gebieden, Sid-Ahmed Batal, hebben de VN opgeroepen de MINURSO meer taken en bevoegdheden te geven, waaronder de bescherming van de Saharaanse bevolking.
Stichting Zelfbeschikking West-Sahara roept op tot het verlaten van de hypocrisie tegenover Marokko. Vreedzaam volksprotest wordt overal ter wereld geprezen en gesteund. Waarom niet in West-Sahara? Waarom kijken Europese regeringen een andere kant op? Waarom geeft de Nederlandse regering over het vreedzaam volksprotest en de repressie daarvan in West-Sahara geen verklaring af, waarom steunt ze niet de mensenrechtenorganisaties van de Saharaanse bevolking in hun vreedzaam protest?
Voor meer informatie:
www.west-sahara.nl
www.arso.org
Liesbeth den Haan
Tel. 010-2141191 / 06-10858899
Testimony of Aichatou Ramdan Chafii
On the occasion of the International Day of the Woman on March 08 th , 2006, I would like to salute the sacrifices and militant work of the support of all the women's organisations, the democratic forces, and some governmental and parliament figures as well as certain media, intellectuals, writers and artists who supported me and participated in the unveiling of the rape that I was subjected to committed by the Moroccan DST agents.
Here is my testimony concerning what I underwent, and which was published on the Spanish paper, El Mundo in June 2005, written by the famous Moroccan journalist, Ali Lemrabet.
My husband, Ali Salem Tamek, was arrested in August 2002 in the Moroccan capital, Rabat, charged of "being a member of the Polisario Front organisations, the Interior Sector in the Occupied Territories and South of Morocco". That was after he was dismissed of work because of his refusal to obey his forcible deportation from Assa, where he used to work, to Meknes Al Manzah, Morocco. My daughter, Thawra who was only two years old then, and I led a miserable life for two main reasons; we had difficulty with surviving on the one hand and the Moroccan Intelligence agents' intimidation on the other.
They followed me when I visited my husband in Ait Melloul, Inezgane and Salé prisons trying to convince me work with them, trying to seduce me sometimes and threatening me with inventing a " prostitution case" against me in order to put me in prison if I refuse spying on my husband and his comrades.
In June 2003, after paying a visit to my husband in Ait Melloul prison which is in a remote area, my daughter and I went out of the prison going home. Suddenly a car in which there were three DST agents stopped us. We were forced to get on despite my daughter's and my crying. I was completely terrified. In half an hour, I found myself in a house in front of a group of DST agents. I recognised some of them: "Mbarek Arsalane", the head responsible for DST in the region of Agadir, South of Morocco, to Dakhla in extreme south of the Western Sahara, "Brahim Tamek" a cousin of my husband and the brother of the WAli of Dakhl-Lagouira, Mohamed Saleh Tamek, and TAYAR Mohamed, a DST officer in Agadir. They interrogated me on my husband's private life, his eating system, his behaviour towards me, towards his family and his comrades. They showed me a list of his comrades and asked me about them. They also interrogated me on our sexual relationship, his militant work in the prisons , his hunger strikes and his relationship with the Polisario Front. They threatened of killing my little daughter. But what is bitter is that they took off all my clothes, raped me all of them and disgracefully urinated on me. They did things that I'm not courageous enough to tell... They simply humiliated me.
They asked me to make sex with some of my husband's comrades: Mohamed Elmoutaoikil and Hucine Lidri who are now in the Black Prison in El Ayun, in order to charge them of a "prostitution case".
I felt that they were taking revenge of me and my husband because he defends his convictions that are different from the Moroccan regime's concerning the Western Sahara.
After my husband's release in the beginning of 2004, I tried to go abroad via Mauritania to reveal my testimony, but I couldn't for things that were beyond my reach.
My testimony is not the only one. There are some Sahrawi women who underwent harder experiences, enduring different torture practices, among them is rape, that very few women can talk about in my very conservative society.
I am sure that what happened to me was targeting my husband since I was simply a mere housewife who had no political activities. Therefore I had to flee to Spain in order to escape from persecution and revenge.
Not only did the Moroccan authorities arrest my husband again and inject him with "certain injections" that he is still suffering from, but they also tried to put him in an asylum in Inezgane, Morocco. They also tried to assassinate him using a Moroccan prisoner in prison in Salé in January 2003, who tried to kill him.
Finally, I would like to sincerely thank all those who supported me and call them to help me bring those responsible for my raping to court. I also declare that I will go on a 24 hour-hunger strike on March 08th,2006, protesting against what I was subjected to and against the flagrant violations of human rights in the Western Sahara.
Aichatou Ramdan Chafii, political Refugee in Madrid, Spain
The wife of Ali Salem Tamek, the prisoner of conscience
in the Black Prison in El Ayun, Western Sahara
 Website: http://www.west-sahara.nl/
|
