|
|  |
Van Rijksdagbrand tot heden
Dolle Hond - 27.03.2006 17:22
Een nieuwe titel bij Uitgeverij de Dolle Hond.
Bij uitgeverij de Dolle Hond verschijnt heden een nieuwe titel:
Van Rijksdagbrand tot heden
Hoe geschiedenis gemanipuleerd wordt.
Door Nico Jassies.
Deze brochure van 36 pagina’s zal voor € 1,50 te verkrijgen zijn bij de betere boekhandel, zoals het Fort van Sjakoo te Amsterdam - www.sjakoo.nl
Ook is het mogelijk om deze brochure te bestellen bij de Dolle Hond. De prijs bedraagt dan (inclusief portokosten) € 2,50, over te maken op gironummer 4937573, ten name van M. v.d. Linde te Amsterdam, onder vermelding van DH28 en uw naam en adres.
Hieronder de flaptekst:
De vraag wie de Rijksdag, het Duitse parlement, op 27 februari 1933 in brand heeft gestoken, nadat Hitler een maand eerder tot rijkskanselier was benoemd, is aanleiding geweest voor verbitterde debatten. Meteen na de brand schoven nazi’s en communisten elkaar de schuld in de schoenen en raakte de eenmansactie van Marinus van der Lubbe ondergesneeuwd door de propagandaslag van beide totalitaire grootmachten, fascisme en bolsjewisme, waartussen de versie van Marinus zelf: een sein tot opstand van het Duitse proletariaat, gemangeld werd. Alleen een handvol kameraden probeerde tegen de stroom in te roeien maar werd nauwelijks gehoord. Na de Tweede Wereldoorlog was het algemene gevoelen dat de nationaal-socialisten de ware aanstichters van de brand waren geweest. De uitdrukking ‘Rijksdagbrand’ werd zelfs een algemeen aanvaarde term om naar een door de staat geregisseerde provocatie te verwijzen met het doel de oppositie uit te schakelen. Toen de Duitse vrijetijdshistoricus Fritz Tobias rond 1960 met overvloedige bewijzen aantoonde dat Van der Lubbe wel degelijk op zijn eentje had gehandeld, kreeg hij een storm van kritiek te verduren op grond van de drogreden: als je de nazi’s ‘vrijpleit’ van betrokkenheid bij de Rijksdagbrand, dan trek je in principe hun schuld in twijfel wat al hun andere misdaden betreft. Ondertussen is de these van de eenmansversie in recente standaardwerken over de NS-periode volmondig overgenomen, zoals onlangs door de Britse historicus Ian Kershaw in zijn Hitler-biografie.
Slechts een klein groepje historici, die zich profileren als aanhangers van de Zwitserse historicus Walther Hofer, blijven onverminderd vasthouden aan de these van de naziprovocatie. Zij putten uit precies dezelfde processtukken als de Duitse justitie in 1933, die vergeefs zocht naar bewijzen van een communistische samenzwering, om er omgekeerd het bestaan van een nazicomplot uit te concluderen. Op die manier zijn zij, uit naam van een heilig soort antifascisme, slachtoffer van het achterhaalde complotdenken rondom de Rijksdagbrand.
Er zijn ook auteurs die op grond van al deze complottheorieën van de weeromstuit een soort algemeen ‘anticomplotdenken’ ontwikkelen, waardoor elke analyse van de provocaties van de kant van de staat, in welke vorm dan ook, teniet wordt gedaan. Deze dogmatische manier van anticomplotdenken wordt met name verdedigd door Charles Reeve en Yves Pagès, die onlangs Van der Lubbe’s reisdagboek, artikelen en brieven in het Frans uitgaven. Toen de Éditions Antisociales eind 2004 de Franse vertaling uitbracht van de brochure van Nico Jassies over Marinus van der Lubbe en de Rijksdagbrand (in 2002 gepubliceerd door de Dolle Hond), maakte de auteur van de gelegenheid gebruik om, in een uitvoerig gedocumenteerd nawoord, de polemieken rond de Rijksdagbrand samen te vatten en de drogredenen daaromtrent te ontzenuwen. Het is dit nawoord dat nu in bewerkte vorm voor u ligt.
--------------------------------------------------------------------
Bij uitgeverij de Dolle Hond verschenen inmiddels de volgende titels:
DH1- De eer en het slijk, een discussie over rituele solidariteit met gevangen stalinisten
DH2 - Werken is misdaad, door Herman J. Schuurman
DH3 - Protest tegen de kapitulaties van 1937,
door een ‘incontrolado’ van de IJzeren Kolonne
DH4 - Manifest der Communistische Partij, door Karl Marx en Friedrich Engels
DH5 - Het recht op luiheid, door Paul Lafargue
DH6 - Fransen, de revolutie is moeilijker dan u denkt, door D.A.F. de Sade
DH7 - Dialoog tussen een priester en een stervende, door D.A.F. de Sade
DH8 - De practische anarchist
DH9 - Wat elke revolutionair moet weten over repressie, door Victor Serge
DH10 - George Orwell and the IRD, door John Newsinger
DH11 - George Orwell en de geheime diensten, door John Newsinger
DH12 - Fantastische gebeden, door Richard Huelsenbeck
DH13 - Zelfmoordbureau, door Jacques Rigaut
DH14 - De Russische revolutie, door Rosa Luxemburg
DH15 - Kwatrijnen van Omar-I-Chayyam
DH16 - Over de Wijn en de Hasjiesj vergeleken als middelen om de individualiteit te vermenigvuldigen, door Charles Baudelaire
DH17 - De spektakelmaatschappij, door Guy Debord (uitverkocht)
DH18 - Marinus van der Lubbe en de Rijksdagbrand, door Nico Jassies
DH19 - Het grote spel, door Benjamin Péret
DH21 - Direkte Aktie, door Arnold Roller
DH22 – De lijdensweg van Erich Mühsam, door Kreszentia Mühsam
DH23 – Bulgaria, a new Spain, The Communist terror in Bulgaria
DH24 – Handleiding voor het beteugelen van woelingen
DH25 – De strijd tegen het fascisme begint met de strijd tegen het bolsjewisme, door Otto Rühle
DH26 – Over moord beschouwd als een der schone kunsten, door Thomas de Quincey
DH27 – De bolsjewiki en het arbeiderszelfbestuur, door Maurice Brinton
 E-Mail: dollehon@dds.nl  Website: http://www.dollehon.dds.nl
|
| Lees meer over: zonder rubriek | | aanvullingen | | aanvulling op verschenen document | Paul - 30.03.2006 00:21
In tegenstelling tot de vermeende touwtrekkerij zoals hierboven omschreven 'tussen grootmachten' gaat het om de feiten. Fascisme en bosjevisme in éen adem te noemen wordt door nieuw rechts c.s. vaak gebruikt. Fascisme is totale onderdrukking, oorlog en vernietiging van eigen en andere volkeren. Bolsjevisme= meerderheid in het Russisch en was bedoeld in de Oktoberrevolutie als aanduiding van een meederheid tegen een minderheid (mensjewieken). Dus volkomen verkeerd gebruik van begrippen en hier niet relevant.
Tevoren echter richtte de eerste aanval van de fascisten zich tegen de georganiseerde arbeidersbeweging en speciaal tegen de KPD. Als aanleiding gebruikten zij de door henzelf georganiseerde brand in het gebouw van de Rijksdag op 27 februari 1933, die zij door keiharde propaganda in de schoenen van de communisten wilden schuiven. De Rijksdagbrand moest de leiding van de KPD, die afgeschilderd werd als een bende criminele avonturiers, van de werkende massa's isoleren. Op 9 maart 1933 namen de fascisten Georgi Dimitroff gevangen die in Berlijn voor de Communistische Internationale werkzaam was, en verder twee Bulgaarse communisten, die zij als vermeende initiatiefnemers van de brandstichting voor het gerecht sleepten. Maar de propagandistische opzet van het proces mislukte volledig. Dimitroff weerlegde de door de nazi's geconstrueerde aanklacht, werd zelf openbaar aanklager van het fascistische terreursysteem en dwong de vrijspraak af van alle aangeklaagde communisten. Dat was een gevoelige nederlaag voor de fascisten. (Bron: Ravensbrück Comité)
| | Nie wieder Stalin | X - 30.03.2006 20:08
Quote: "Dimitroff weerlegde de door de nazi's geconstrueerde aanklacht, werd zelf openbaar aanklager van het fascistische terreursysteem en dwong de vrijspraak af van alle aangeklaagde communisten"
Nog wat preciezer: Dimitrov eiste de doodstraf voor de communist Marinus van der Lubbe en kreeg wat dat betreft ook zijn zin.
En dan heb ik het nog niet over de verschillende gelegenheden waarbij nazi's en bolsjewieken broederlijk samenwerkten, met als startschot de Schlageter-rede van Karl Radek in 1923 en als hoogtepunt het Stalin-Hitlerpact van 1939.
Tsja. En dan heb je anno 2006 nog een neostalinist op indymedia.nl die het allemaal veel beter weet.
| | nog iets preciezer | Quico - 03.04.2006 14:31
Het kan nog wat preciezer: Paul schrijft "Bolsjevisme= meerderheid in het Russisch en was bedoeld in de Oktoberrevolutie als aanduiding van een meerderheid tegen een minderheid (mensjewieken)", hetgeen volstrekt onjuist is. De termen bolsjwiki en mensjewiki dateren van rond 1905 toen de Russische sociaaldemocratische partij splitse in de twee genoemde richtingen. Dat heeft niets met de Oktoberrevolutie te maken.
Bij de door de Bolsjewiki uitgeschreven verkiezingen voor de Constituente (Grondwetgevende vergadering) van maart 1918 behaalden de bolsjewieken `slechts' 25 % van de stemmen, tegenover 50% van de stemmen voor de Partij van Sociaal Revolutionairen - PSR). De links revolutionaire PSR - die voor hernieuwde verkiezingen voor soldaten- arbeiders en boerenraden ijverde en grote aanhang genoot op het Russische platteland - werd door de Bolsjewiki in de loop van enekele jaren fysiek de nek omgedraaid. Dus laat Paul alsjeblieft niet over meerderheid beginnen. De bolsjewiki waren een minderheid in de Sovjet Unie. Het bolsjewisme betekende tevens grootschalige "onderdrukking, oorlog en vernietiging van eigen en andere volkeren", denk hierbij aan de grote zuiveringenscampagnes in de jaren twintig en dertig, de oorlogen tegen Finland en de Baltische staten, de inlijving van Oost-Polen, Besarabië, de deportaties van bijna gehele ethnische groepen (Wolgaduitsers, Tsjetjenen, enz). Wat dat betreft waren beide (fascisme en bolsjewisme) aan elkaar gewaagd. En dat kan je rustig zeggen zonder getalsmatige vergelijkingen te gaan houden á la het "Zwartboek van het Communisme" van Stéphane Courtois en consorten.
| | een lange baard | Paul - 04.04.2006 01:23
Beide inzendingen leveren 'goede' diensten aan het reactionaire oorlog en wapenkapitaal. Het is niets nieuws om hard werkende mensen tegen het fascisme in één adem te noemen met nazi's. Het is wederom de zoveelste belediging van de verzetsmensen die hun leven gegeven hebben in vuurpeletons van de fascisten voor uw vrijheid. Het Molotov-Von Ribbentrop pact is een uitermate goede stap geweest om versterkingen aan te brengen in de anti fasitische linie. Overigens heeft Dimitrov alles gedaan in het proces Van der Lubbe voor zijn client. Gelukkig dat de nazilegers tot in hun bunker achtervolgd werden door de door u zo verfoeide bolsjevieken toch?
| | correctie | Paul - 04.04.2006 01:31
De links revolutionaire PSR - ging later meeheulen met de kozakken en tegenstanders van de revolutie. De PSR was ook voorstander van voortzetting van de oorlog met Duitsland (sic!), vergelijk de IV Internationale, een soort Vijfde colonne ter sabotage: op de vooravond van Operatie Barborossa een 'opstand' ontketenen. Over verraad gesproken. Overigens: Finland was een trouwe bondgenoot van Hitler-Duitsland (wel goed de geschiedenisboekjes lezen hoor!)
| | Weg met het neo-stalinisme | Sandra - 05.04.2006 22:05
Dankzij de buitengewone tolerantie van de indymedia-redactie denkt een enkele neo-stalinist nog wel eens (als hij tenminste niet meteen in machteloze woede begint te schelden) dat hij hier in discussie zou kunnen gaan met een van zijn meest fervente tegenvoeters, in casu: uitgeverij de Dolle Hond. Ik voel evenwel niet de behoefte om het gesloten wereldbeeld en de tientallen jaren systematisch gefabriceerde geschiedsvervalsingen van een onbeduidend kluitje malloten dat op de een of andere trieste wijze overleeft op de mestvaalt van de geschiedenis en het gezonde verstand, te gaan weerleggen. De "feiten" zijn voor dat soort lieden allang onderworpen aan de politieke wensen van het Centraal Comite, de "geschiedenisboekjes" aangepast aan alle draaien van de Komintern. En als ze zich geen raad meer weten, komen ze wel weer met hun gesneuvelde verzetslieden uit de Tweede Wereldoorlog op de proppen, die wij zouden beledigen, terwijl zij hen zelf als de laatste stoplap misbruiken, als een armzalige vaatdoek om de meest bloederige sporen van ruim zeventig jaar totalitarisme mee schoon te wissen.
En zo wordt hierboven voorgesteld dat Marinus van der Lubbe ten tijde van het Rijksdagbrand een "client" zou zijn geweest van Georgi Dimitrov. Een mooie "advokaat", die voor zijn "client" de doodstraf eiste!
En mooie geschiedenisboekjes ook, waarmee tientallen jaren van arbeidersverzet worden omgedraaid. Want wat gebeurde er in Kroonstad in 1921, in Barcelona in mei 1937, in Oost-Berlijn in 1953, in Boedapest in 1956, in Praag in 1968, in Polen gedurende vele jaren? De neo-stalinisten hebben overal hun aangepaste a-historische antwoord op. Een discussie met hen is dus per definitie zinloos, zoals ik jaren geleden al constateerde. Als een stalinist ademt, liegt hij!
Om de eerste brochure van de Dolle Hond uit 1999 (die nog steeds verkrijgbaar is en waarvan een centrale these onlangs nog eens bevestigd werd door lekken uit de Belgische staatsveiligheidsdiensten) nog maar eens te citeren:
"Om terug te komen op 'de eer van communisten' die ik door het slijk zou hebben gehaald: wat moet ik me daarbij voorstellen? Van Kroonstad tot Berlijn, van Boedapest tot Shanghai, van Praag tot de sloppen van Lima, van de Goelag-archipel tot de Lao Gai, van het verraad in Barcelona tot de killing fields in Cambodja: sinds Lenin zijn volgelingen opriep om zich communist te noemen hebben de bolsjewieken overal en voortdurend hun uiterste best gedaan om het communisme in diskrediet te brengen, om het woord communisme synoniem te maken met onderdrukking en uitbuiting, dwangarbeid, folter, gedwongen volksverhuizingen, laffe politieke moorden, massahysterie, blinde terreur, verraad, leugens en laster en de heerschappij van enkelen over velen. In plaats van de afschaffing van de staat en de klassenmaatschappij, inplaats van het collectieve beheer over de produktiemiddelen en de distributie van goederen en diensten naar ieders behoefte, brachten ze slechts de schaarste van het staatskapitalisme. In plaats van de diktatuur van het proletariaat als klasse brachten ze de totalitaire partijburokratie. Of de bolsjewieken hun gebedskleedjes nu verlegden in de richting van Moskou, Peking, Tirana of Ayacucho, het resultaat bleef hetzelfde: hun 'wetenschappelijke methode' stond en staat garant voor de georganiseerde waanzin. Zoals de situationisten het in de jaren zestig al stelden: het theoretiese en praktiese aan de kaak stellen van het stalinisme in al zijn vormen moet de basisbanaliteit zijn van alle toekomstige revolutionaire organisaties. De keuze voor of tegen de stalinisten is dan ook onlosmakelijk verbonden met de keuze voor of tegen de vrijheid."
(uit: De eer en het slijk, een discussie over rituele solidariteit met gevangen stalinisten)
| |
| aanvullingen | |
