live verslag van de clown missie (eindelijk)
Elfie - 15.05.2006 16:54
En dan hier (eindelijk) een live verslag van de clown missie Havelte
….By the left, quick, march … left …left …left… klinkt het op eens vanuit prachtige bossen iets ten noorden van het idyllische dorpje Havelte. Met een spoor van roze veertjes achter zich, marcheren precies 7 clown soldaten, enigszins chaotisch, richting het terrein van de open dag van CloLoNeL (Clownlijk Loslopend Nederlands Leger).
Mensen kijken verbaast op, maar worden zichtbaar vrolijk van de liefde, lach en eerlijkheid van de clowns. Kinderen reageren al helemaal dolenthousiast en collega soldaten van de landmacht weten niet zo goed hoe ze moeten reageren. Eigenlijk willen ze wel vrolijk worden en meedoen met de clowns, maar ze zijn bang dat ze daarmee hun fragiele autoriteit zullen verliezen. Gadegeslagen door een lieve man met een filmcamera passeren de clowns met gemak de poort van de clownspeelplaats. Enkele op wacht staande soldaten van de landmacht lachen de clowns vriendelijk toe en reiken hen een programmaboekje uit. Een vooruit gestuurde undercover clown, die de speelplaats al uitgebreid verkend heeft, wijst de overige clowns de weg. Ondertussen maken de soldaten van CloLoNeL, hoewel in flinke pas doormarcherend, gretig gebruik van de gelegenheid om diens eigen propaganda en wervingsblaadjes te verspreiden. Onder het mom ‘Kan jij CLOWN ARMY aan?’ hebben de clowns deze dag uitgekozen om mensen te keuren voor het Clown Army. Tenslotte is iedereen geschikt voor het Clown Army, of eigenlijk, hoe meer gebreken iemand heeft, hoe beter geschikt die is voor de clowns. Met andere woorden ONGESCHIKT = SUPER! Daar waar mensen worden afgekeurd voor het bommen en granaten leger, zijn ze uitmuntend geschikt voor het clown leger. Bovendien is het veel leuker om de wereld te veroveren met lachen, knuffels, vrijheid, blijheid, respect, eerlijkheid, vertrouwen en gastvrijheid, dan door schieten met bommen en granaten.
Een politieagent van de landmacht (ook wel marechaussee genoemd), die blijkbaar de clowns iets te snel vind lopen, laat hen even stil staan door hen het commando ‘Effe Wachten’ te geven. Dit commando wordt uiteraard strikt opgevolgd door de clowns door effe stil te staan en daarna gelijk weer verder te marcheren. Dan komt een grote tank met hele lange loop in zicht. Vol bewondering stappen de clowns hier op af en zien kinderen spelen boven op de tank. ‘Dat willen wij ook!’, roepen de clowns en door een soldaat van de landmacht worden ze uitgenodigd om in en op de tank te klimmen. De clowns zijn helemaal door het dolle heen en zwaaien uitgebreid naar alle mensen die naar hun staan te kijken. Eén van de toeschouwers neemt ondertussen de geschiktheidtest af en wordt geschikt bevonden door en voor de clowns (en dus ongeschikt voor de landmacht). Hij krijgt een Ongeschikt = Super! stikker opgeplakt.
Maar dan plotseling verschijnen steeds meer boze soldaten van de marechaussee. Ze zwaaien met hun armen en roepen onverstaanbare dingen naar de clowns. Onverstaanbaar, omdat uitgerekend op dat moment enkele lawaaierige straaljagers overvliegen. Met handgebaren (wijzen naar de oren en de lucht en schouders ophalen) proberen de clowns de marechaussee (KMar) soldaten duidelijk te maken dat men ze niet kan horen. De clowns besluiten om maar naar de KMar soldaten toe de gaan, om duidelijk te krijgen wat deze mensen nu eigenlijk willen en klimmen gezamenlijk van de tank. Dit gaat niet zo snel, want de clowns zijn een beetje onhandig en willen de eveneens aanwezige kinderen niet zomaar verdringen of opzij duwen. Dan beneden aangekomen kijken de KMar soldaten nog bozer en krijgen alle clowns zilveren armbandjes om. Er worden busjes gehaald met blauwe discolampen op het dak en muziek van tweetonige tekno. De verwarring is groot bij de clowns. Ze zijn geschrokken van de boze gezichten van de KMar soldaten, maar nu lijkt het toch een nieuw spelletje te zijn. Ze mogen plaats nemen in de tekno/disco bus en krijgen een soort achtbaanritje naar een ander gebouw (iets buiten de clownspeelplaats). Waarom dit gebeurt wordt de clowns niet duidelijk gemaakt. In het gebouw worden ze eerst met 9 personen (alle 7 clowns, de vriendelijke meneer met camera en de undercover clown) in een soort slaapkamertje gezet, waarna ze één voor één de zilveren armbandjes weer worden afgenomen. Dikke striemen blijven achter op de polsen, als herdenking aan de zilveren armbandjes. Ook worden alle bezittingen van de clowns afgepakt. De kleurige haren, rode neuzen, plumeaus, petjes en zelfs de bril van een kippige clown (deze krijg ze even later, na enig aandringen, wel terug). Hierna komen ze in een betonnen mini speelplaats terecht. Gelukkig heeft één van de clowns stiekem enkele ballonnen mee gesmokkeld, zodat er toch nog iets te spelen valt. Ondertussen worden ook nog wat oefeningen en commando’s doorgenomen en beginnen de clowns zich af te vragen of ze misschien hier zitten, omdat ze de commando’s nog niet goed kennen en deze dus inderdaad hier moeten oefenen. Na enige tijd wordt iedereen één voor één uit de speelplaats gehaald. Ze worden om de beurt in een kamertje gezet waar twee mannen op enige afstand van de clown gaan zitten (waarom die afstand? Zijn ze bang besmet te worden met het lachvirus?) De mannen vertellen dat de clowns zijn gearresteerd en ze hier worden voorgeleid! Omdat ze niet zouden hebben geluisterd naar de bevelen van de KMar soldaten. De mannen leggen uit dat de clowns afzonderlijk van elkaar verhoord gaan worden over het in hun ogen strafbare feit. De clowns zijn verbolgen hierover, omdat ze juist wel alle bevelen hebben opgevolgd. Maar de clowns zwijgen. Ze zijn geschrokken, boos, verdrietig en plotseling heel erg verlegen. De KMar soldaten kunnen niet zo goed omgaan met deze zwijgende clowns. Zeker niet tijdens het verhoor. De clowns wordt het vuur aan de schenen gelegd. Een uitgebreide vragenlijst wordt op hen losgelaten. In de verhoorkamer, waar het bloed van de voorgangers nog van de muren druipt, wordt een lamp vol in het gezicht gezet. Twee grote, donker geklede figuren erachter stellen de vragen om en om. De clowns worden met zware middelen onder druk gezet. De ondervragers willen alles weten. Wie ze zijn, waar ze vandaan komen, hoe ze als groep heten (we zijn niet heet, ja soms met marcheren kan het best heet zijn….), wie de posters en flyers heeft gemaakt (oh, wat een mooie poster…) en vooral, of ze anti-mi-li-taa-ris-ties… zijn (wat is dat? zo’n moeilijk woord). Maar de clowns zijn sterk, ze houden hun kaken stijf op elkaar (euh, behalve over de bloemetjes in het raamkozijn en het liever maken van een boswandeling enzo). Na het zware verhoor worden ze weer in de kleine speeltuin gezet. Ontdaan vliegen de clowns elkaar weer in de armen en worden rijkelijk knuffels aan elkaar uitgedeeld. Na het uitwisselen van alle spannende verhalen over hoe ze onder druk zijn gezet door de boze KMar soldaten komen ze weer een beetje tot rust en worden ze weer vrolijk en kunnen ze weer lachen en spelen.
Na enige tijd mogen drie clowns de kerkers van de KMar verlaten, omdat zij hun eigenlijke namen hebben gegeven. Uiteraard blijven ze wel trouw wachten op hun vriendjes die nog onder zware omstandigheden vast zitten. Ondertussen halen ze de clownmobiel op voor voedsel en extra kledig. Deze stond op enige afstand in een mooie beschutte omgeving geparkeerd. Maar tot zeer grote schik van de clowns hebben de KMar soldaten van de bus één grote bende gemaakt. En dat zonder het de clowns te vertellen! En vooral dat laatste vinden de clowns wel heel erg gemeen. Waarschijnlijk hadden de KMar soldaten gehoopt hier de namen te vinden van de nog vast zittende clowns. Maar gelukkig zijn de clowns niet voor één gat te vangen en was men hier al creatief op voorbereid.
Ondertussen moeten de andere clowns nog op een politieburo ver van Havelte hun vingerafdrukken achter laten en hun niet-clown-gezicht op de foto laten zetten en mogen ze enkele uren daarna ook weg. Zodoende kunnen alle clowns toch samen weer terug naar OpperCloLoNeL om verslag uit te brengen van deze bijzondere missie. Geen van de clowns heeft een uitnodiging van justitie meegekregen, maar de KMar soldaten hebben wel de camera van de vriendelijke meneer afgepakt. De clowns veronderstellen dat de KMar soldaten jaloers waren op deze meneer en de camera zelf wilden houden. Daarnaast zullen ze de mooie missiebeelden willen bewaren ter herinnering aan het bezoek van de clowns, omdat ze de clowns stiekem toch een beetje leuk vinden. Uiteraard gaan de clowns nog werk maken van het terug krijgen van de camera en missiebeelden en van het feit dat ze stiekem een rommeltje hebben gemaakt van de clownmobiel. De missiebeelden zijn natuurlijk zeer belangrijk voor het archief en voor promotiefilmpjes voor CloLoNeL! Helaas kunnen deze missiebeelden (op enkele vergeten telefoonfoto's na) om reden van diefstal dus ook niet op internet getoond worden. Hopenlijk worden de vergeten telefoonbeelden snel geplaatst op deze site.
pfffff
gegroet en tot de volgende missie.......
 E-Mail: clolonel@ddh.nl  Website: http://www.clolonel.nl
|
