|
|  |
NEE, NIET ALLE IRANIËRS WILLEN EEN BOM!
Iran2006.info - 30.06.2006 09:34
“DE DEMOCRATISCHE VERANDERING IS HET ENIGE MIDDEL OM DE MULLAHS TE VERHINDEREN OM ZICH VAN HET NUCLEAIRE VUUR TE VOORZIEN”
Eén jaar na de komst van Ahmadinejad aan de macht, wordt de wereld door de dolle loop van gebeurtenissen ingehaald. Enerzijds blijft het Iraanse regime zijn inspanningen voor het verkrijgen van een atoomwapen en zijn inmenging in Irak voorzetten, anderzijds neemt de ontevredenheid in Iran toe.
** zie onderaan
In mei hebben massale opstanden de grote steden van de vier westerse provincies van het land, in meerderheid Azeri’s, getroffen; daarbij vielen 10 doden in Naghadeh. Een massa van driehonderdduizend mensen is door Tabriz gegaan. Tegelijk werd het land getroffen door een golf van studentenprotesten.
Gedurende de staking van de buschauffeurs van Teheran, in maart, werden meer dan 1.000 mensen opgepakt. De stakers werd de tong doorgesneden. In het zuidwesten van het land, in Ahvaz, werden verschillende demonstranten aangehouden en publiek opgehangen. In het zuidoosten heeft het regime verschillende dorpen gebombardeerd. Sinds de komst van Ahmadinejad telt men 4.000 protestbewegingen. Deze bewegingen spreken klare taal en zijn bereid er de prijs voor te betalen.
Onder deze omstandigheden profiteert het regime van de situatie om zijn invloed in Irak uit te breiden, met als doel dit land als een springplank te gebruiken voor zijn dominantie in de regio. Bovendien versnelt het zijn wedloop om de atoombom te verkrijgen. Het officiële standpunt van de nationale inzet voor de kernenergie is slechts een leugen. De Iraniërs zijn niet onnozel! Zij zijn met 69% in een confidentiële peiling van het regime om te zeggen dat het in strijd is met de belangen van het volk. De bevolking weet dat zij het eerste slachtoffer zal zijn van een dictatuur versterkt met de bom. Op 1 mei, in een zeer officiële optocht van de arbeiders zijn er slogans gelanceerd tegen het nucleaire programma en is er werkzekerheid geëist. In Teheran hebben onlangs studenten van het polytechnisch onderwijs geroepen: “Geef het nucleaire op, denk aan ons!”. De omvang van de crisis vandaag overschrijdt verreweg het feit dat een land nucleair wordt of niet. Het is van belang om te weten of een religieuze dictatuur die zijn volk onderdrukt en een fundamentalistisch imperium wil instellen, zich al of niet mag bewapenen met een atoombom.
Terwijl het Iraanse volk elke dag bij manifestaties aantoont dat het klaar is voor veranderingen, verkiest het Westen liever het regime gunstmaatregelen aan te bieden en het verzet beperkingen op te leggen. Laten we bedenken dat achter de concessies gedaan aan de mullahs, het etiket van terrorisme schuilgaat, dat ten onrechte de organisatie van de Mojahedin van het Volk van Iran, de voornaamste oppositiekracht, wordt opgeplakt.
In deze situatie dan, prijzen sommigen een militaire tussenkomst aan. Maar men mag vooral het lijden van het Iraanse volk niet verergeren. Wij zijn tegen een dergelijke militaire interventie. Toch moet men vermijden om in de val van de mullahs te trappen. Onder het voorwendsel een oorlog te vermijden geven bepaalde landen altijd meer toe aan het regime. Maar elke onderhandelingsdag brengt de mullahs dichter bij de atoombom en de wereld dichter bij de oorlog.
Rechtstreekse onderhandelingen met de Verenigde Staten zouden hetzelfde resultaat hebben als die met de Europese troika: een laaiende mislukking. Nochtans, gezien de stellingnames van het regime, hebben zij weinig kans ooit te starten. De verzoeningspolitiek met de mullahs die in de tijd van Rafsanjani en Khatami niet is geslaagd, zal een ramp veroorzaken onder Ahmadinejad. Men zal de oorlog niet vermijden met een verzoeningsbeleid.
Terwijl het regime de eisen van de Iraniërs gewelddadig onderdrukt, speelt het met succes het onschuldige slachtoffer van de internationale gemeenschap. Het misbruikt hierbij de dramatische gevolgen van het conflict in Irak en maakt van de legitieme gevoelens van de publieke opinie en de pacifistische verenigingen tegen de oorlog misbruik om ze in zijn gelederen binnen te halen. Men moet deze valstrik vermijden. Zich beperken tot de slogan “Neen tegen oorlog” zonder alternatieven aan te bieden, in net wat de mullahs wensen.
De wereld ontbreekt het werkelijk aan een strategie. In plaats van na te denken over mooie woorden die honderd keer verloochend werden, zou men de werkelijkheid onder ogen moeten zien. De internationale gemeenschap moet kiezen tussen de oorlog en de democratische verandering in Iran. Deze verandering is het enige middel om een oorlog te vermijden en te verhinderen dat de mullahs zich met de atoombom bewapenen.
De democratische verandering kan slecht door de Iraniërs en hun Verzet verwezenlijkt worden. Een Verzet dat bekwaam is om die verandering op gang te brengen. De grote bezorgdheid die de mullahs vanwege het verzet verontrust, is het beste bewijs van wat het kan.
Mevr Maryam Rajavi, Presidente van de Nationale Raad van het Iraans Verzet (NCRI)
** Mevr. Maryam Rajavi, gekozen presidente van de Nationale Raad van het Iraans Verzet voor een periode van 6 maanden na de val van de mullahs en tot de eerste democratische presidentverkiezingen in Iran
 E-Mail: contact@iran2006.info  Website: http://www.iran2006.info
|
| Lees meer over: militarisme vrijheid, repressie & mensenrechten wereldcrisis | | aanvullingen | | Mensenrechten? | Stephan - 30.06.2006 12:35
Mevrouw Rajavi, is dat niet de vrouw van de man die de mensenrechten van zijn eigen sekte niet respecteert? Van die organisatie waar volgens mij het merendeel van de Iraniers niks mee te maken wil hebben? Die op de terreurlijst staat?
Klinkt lekker democratisch! Er lijkt wel steeds meer propaganda voor haar te komen, op een gegeven moment zou je er zelf nog bijna in geloven ook..
| | Geen bom | Stephan weer - 30.06.2006 12:51
Overigens, als vrouw van de leider van de Mujahedin roepen dat niet alle Iraniers een bom willen is wat hypocriet als de organisatie die je leidt tal van Iraniers om heeft gebracht (inclusief "deserteurs") mbv. een bom.
| | ooja! Bronnen ? | Erik - 30.06.2006 22:52
Wat zijn je bronnen Stephan?
Het is gemakkelijk iemand te veroordelen!
En indien je verhaal van bom waar is, waarom hebben kranten daar nooit over gehad dat ze mensen met bom in Europa doden?
En waarom steunen europarlementariërs hen dan indien ze toch zo erg zijn (zie maar hun website hierboven vermeld)?
| | Mijn bron | Stephan - 03.07.2006 00:03
Erik, dat is een beetje google-werk, daar heb je mij niet persé voor nodig. Dat Massoud Rajavi de leider was van de Mujahedin Khalq is bekend en op tal van internet sites te vinden. Dat Maryam zijn vrouw is, is ook bekend. De Mujahedin Khalq heeft talloze onschuldige burgers (Iraniërs en Koerden) de dood in gejaagd en ex-leden hebben naar buiten gebracht hoe ze binnen de organisatie zijn gehersenspoeld en deserteurs fysiek en psychisch moesten martelen of vermoorden. 'Misleide martelaren' van Judith Neurink (journalist van Trouw) is er een goed boek over. Daar wordt ook verteld dat de organisatie het nu zogenaamd op een democratische manier gaat proberen, omdat ze dan weer steun krijgen van overheden en de bevolking van het buitenland. En dat Amerika momenteel zeer waarschijnlijk de Mujahedin gebruikt (al is het artikel "The Iran Plans" van Seymour Hersh een stuk uitgebreider:  http://www.newyorker.com/fact/content/articles/060417fa_fact).
Massoud heeft Maryam naar voren geschoven in de hoop zijn sekte te redden. De leden van Mujahedin Khalq zijn wereldvreemd en al helemaal Iran-vreemd aangezien velen het land vlak na de revolutie verlaten hebben en alleen gekleurde informatie krijgen van hun leider. Het gaat Massoud en Maryam niet om Iran en de Iraniërs. Mocht je geïnteresseerd zijn, dat boek wat ik noemde is best informatief.
| | Andere antwoorden | Stephan - 03.07.2006 00:13
Sorry, ik zal de volgende keer niet zo snel op 'Publiceer aanvulling' drukken.
De kranten hebben wel gepubliceerd dat de Mujahedin op de terreurlijst staat en Europarlementariërs steunen de Mujahedin dan ook niet. Dat dit een sub-groepje van de Mujahedin is die het onder een andere naam probeert is vrij duidelijk. Mocht dat niet zo zijn, dan hebben ze wel een hele foute en voor Iraniërs zeer bekende spreker uitgenodigd. Kranten publiceren lang niet alles wat relevant is, en wat ze publiceren is natuurlijk gekleurd net zoals Indymedia nieuws. Gelukkig zijn er ook tal van andere bronnen.
Ik weet niet of ze mensen in Europa doden, al geven oud-leden wel aan bedreigd te worden. De deserteurs werden vermoord of gemarteld op het moment dat ze uit de organisatie wilden stappen; meestal in of bij het Ashraf kamp in Irak.
| | direct geloven wat je gezegd wordt | Erik - 04.07.2006 01:38
Persoonlijk geloof ik liever een Europeaan in dergelijke onderzoeken. Nu je over zoeken in google had, heb ik volgende gevonden: http://jtwnetwork.nl/missie-rapport-NL.pdf
En indien iedereen die hen wou verlaten vermoord werd, hoe zijn er dan mensen naar buiten gekomen? En hoe kan men met zekerheid hen geloven. Als je boeken leest van WOII dan zie je ook veel deserteurs die éénmaal in verzet waren, maar na in handen te komen van de nazi's hun vrienden hebben bedrogen.
Ik leef zelf in België, en heb hier in kranten gelezen dat onze parlement en senaat hen uit het lijst wilt. Daarom vind ik het snel van jou om te zeggen dat europarlementariërs hen niet steunen, want bovenvermelde boek is nl. ook door een europalementariër geschreven.
Ik zie dan veel contradicties. Persoonlijk heb ik nog nooit een terrorist gezien dat door Europees Parlement uitgenodigd wordt. En daarom kan ik niet geloven dat ze terroristen zijn, want anders zouden ze nooit dergelijke steun krijgen.
| | De andere kant | Stéphan - 04.07.2006 13:33
Erik, het boek wat ik noemde is geschreven en onderzocht door een Europeaan, dus dat je het rapport meer zou vertrouwen dan het boek gaat niet op.
Ik heb het document waarnaar je linkte lang nog niet helemaal doorgelezen en kan er nog niet echt op antwoorden, maar heb wel antwoord op de vraag hoe het komt dat deserteurs nog leven. Zoals in je link te lezen is zouden enkele leden ontsnapt zijn uit de gevangenis of tijdens bezoeken aan Europa (het waren soms hooggeplaatste personen), al twijfelen de auteurs van het document over de waarheid van deze ontsnappingen. Als, zoals volgens sommige stukken in het document, personen voor het Iraanse regime werken om de Mojahedin tegen te werken, dan vraag ik me af hoe het komt dat sommige oud-leden nog steeds gescheiden zijn van hun kinderen en deze met rechtszaken nog niet terug hebben kunnen krijgen. Verkiezen ze een leven in ballingschap met een uitkering en zonder hun kinderen boven een normaal leven in Iran?
Ik kan nog niet echt oordelen over het document, maar het is voor zover ik zie grotendeels gebaseerd op verklaringen van personen. De vraag hoe ik de personen uit het boek met zekerheid kan geloven gaat dan ook voor jou op als je zo veel waarde hecht aan dit rapport.
Het Westen zou graag een ander regime in Iran hebben en in het verleden is meerdere keren gebleken dat immorele zaken door het Westen gebruikt zijn om er hun voordeel mee te doen, dus het niet kunnen geloven dat het terroristen zijn omdat ze anders nooit steun vanuit het parlement zouden krijgen is wat naïef. Wie garandeert de objectiviteit en onafhankelijkheid van deze parlementsleden? Als we dat aan moeten nemen, dan moeten we dat van elke persoon in deze discussie doen.
| | Suggestieve aanvulling | Stephan - 04.07.2006 13:48
Dit is een heel suggestieve aanvulling, maar je plaatst je berichten onder de naam Erik (veel voorkomende westerse naam), maar gezien je interesse in dit nieuwsbericht en het soort taalfouten die je maakt: "onze parlement", "bovenvermelde boek", "terrorist ... dat", heb ik het idee dat je niet vanaf je geboorte bent opgegroeid met de Nederlandse taal. Ik bedoel er niets anders mee dan op te merken dat je misschien Iraans bent en je in dat geval niet voor hoeft te doen als een buitenstaander in de Mojahedin-discussie, want dat zou een beetje zwak zijn en een echte discussie in de weg staan.
Als je geen banden met Iran hebt, dan mijn excuses voor het suggestieve gehalte van dit bericht.
| |
| aanvullingen | |
