De Ramp.
Jaap den Haan. - 07.09.2006 23:09
Het paspoort.
'Een ruiter viel van 't paard, en sinds die tijd noemde ieder die van 't paard viel zich een ruiter.' Multatuli.
Burgerlijke vrijheden.
Renesse. Schouwen-Duiveland. Nederland.
Zomer in Zeeland.
'Burgerlijke' en 'vrijheden' gaan helaas niet samen.
Vrijheid van meningsuiting wortelt in een bepaalde verstandhouding. Die laatste wordt continu gemanipuleerd in eigen voordeel. Het was te voorzien dat dit constante misbruik van woord en betekenis overal tot een tegen-reactie zou leiden in de vorm van onderdrukking van mening(s-uiting). Deze onderdukking zit in de burgerij ingebakken die constant klaagt: over het koude of te warme weer - maar nog eerder het warme, omdat haar bestaan is gebaseerd op innerlijke kilte. Met discriminatie enzovoort wordt vooral door de middenstand vaak de spot gedreven. Als iemand gediscrimineerd wordt en daarvan gewag maakt, wordt hij weggehoond en uitgelachen.
Zo hadden we op een zonnige dag eens iemand gerapporteerd - die inmiddels anoniem is geworden - die van een strandtent, De Branding, bij Renesse, dependance van cafe Zeerust aan de andere kant van het duin, Rampweg 1, op Schouwen-Duiveland (Zeeland) werd weggestuurd omdat hij zijn tafel onder een parasol afstond aan vier zoekende toeristen, en zelf elders op het terras in de zon wilde gaan zitten.
De nieuwe bezoekers hielden naar zijn mening wat aan: 'Blijf toch - bij ons - zitten!', maar onze gast ging elders alleen zitten, omdat hij niet langer onder een parasol uit de zon wilde zitten, zo excuseerde hij zich. Hij zei nog: 'Anders wordt ik ook nog zo - als die parasols!' Toen hij nog wat wilde bestellen, werd hij - voorgoed - weggestuurd omdat 'er veel klachten waren' dat hij de klanten weg zou jagen door zijn 'gedrag en uiterlijk'. Hij noemde daarop artikel 1 van de Grondwet, dat iedere vorm van discriminatie verbiedt; maar dat heeft alleen betrekking op politiek erkende minderheden zoals vrouwen, homos en allochtonen, lijkt het - met alle respect. Bovendien heeft een klacht over de sektarische middenstand bij de politie nooit effect, omdat die laatste zelf tot de midenstand behoort, 'haar brood verdienende' zogenaamd.
Het publiek op een terras - als metafoor van de open samenleving - is in toenemende mate, alleen maar, nuttig voor consumptie en spreekt en gedraagt zich hier onderdanig naar en bepaalt de toon - en nog het liefst je leven - en als iemand soms al jaren bij zo'n gelegenheid komt, daar bekend en min of meer ontspannen is en hier in de buurt zelfs, nu bescheiden op vakantie, is geboren en getogen, zoals in dit geval, zal hij weggejaagd worden vanwege een willekeurige, verveelde toerist (die zich bijna altijd verveelt en bezig gehouden moet worden of gaat klagen). 'Hoe hebben we zo dom kunnen zijn?', oppert men (ten onrechte achterom kijkend) bij dit soort gelegenheden.
Op de genoemde plaats in Zeeland heeft het massatoerisme een vlucht genomen met iemand van hotel (enz.) 't Klokje - altijd weer die klok; tijd is geld - die in de oorlog vermeend bij de NSB en later de plaatselijke politie zat hier. Zijn getal is 138338 (naam en adres bij de redactie bekend, maar we moeten voorzichtig zijn bij justitie). Misschien moest hij noodgewongen de politie verlaten; ik weet het niet. In ieder geval komt 80 procent van alle Duitse toeristen naar Nederland nu in deze omgeving, zonder hiermee de Duitsers te willen beschuldigen. Maar de details zijn blijkbaar sfeerbepalend geweest - en nog steeds. Sinds jaar en dag bestaat hier heel humaan (men kan niet overal doorgestoken kaart in zien) een opvangcentrum voor mongooltjes die zo op vakantie kunnen; ik weet niet of die ook Duits zijn. Dit is kennelijk gebruikt als dekmantel voor weer een nieuw vakantiepark. Of zijn bewoners dan ook verstandelijk gehandicapt zijn, is onduidelijk. Zelf beweren die absoluut van niet. Harde bewijzen ontbreken.
Commercie is een soort verkapte oorlog, of ook wel: landverraad, met als achtergrond een niet al te ruim (hierover lopen de meningen al uiteen) denkvermogen. De vorm die dit aanneemt is de totale uitverkoop. En oorspronkelijke dorpen worden aan elkaar gebouwd met voor een groot deel van het jaar, verplicht, leegstaande serie-bungalows. Hieromheen liggen - van hetzelfde laken een pak - de vele jachthavens. Maar zeer af en toe gebeurt hier iets. Dan ligt daar een toerist op zijn belegging, een gemotoriseerd jacht, uit te rusten van zijn genuttigde bier met kroketten. Zijn buik steekt ruim boven de reling uit. Luctor et Emergo! Roerend en onroerend goed heet dat: ontroerend. Of er wordt gebarbecued. In de verte zien we de rozige dampen van Pernis in een sliert langs de horizon trekken. Wat zuidelijker ligt de kerncentrale van Borssele. Hier ligt de Westerschelde, laatste open zeearm van Zeeland, die aan de haven van Antwerpen is uitbesteed. Iedereen kent het managerstype wel, dat quasi onverschillig de post doorbladert om te zien of er iets van jou tussen zit, om dan - om een of andere obscure reden - in dezelfde beweging de politie te bellen. En wie kent niet zijn vrouw, die een bijbaantje heeft op een strandtent of zo, nu de kinderen wat groter zijn? Als je er niet aantrekkelijk genoeg uitziet voor haar, voelt ze zich gediscrimineerd - zoniet aangerand - en belt de gezondheidszorg, of je niet opgenomen kan worden in een inrichting. In hetzelfde gevoel gaat ze geld inzamelen voor tsunami-slachtoffers. Partnerruil is natuurlijk ook altijd nog een optie. Hiertoe wordt de strandtent (met nooit gezien uitzicht op zee) omgebouwd tot een prive(-nacht)club met portier en pas, waar, als smeer- of glijmiddel en om de potentie te verhogen, besmuikt gelachen wordt om ' die sul van toen'. Daarna kan er pas verantwoord geneukt worden. Beste vrienden, ik maak geen grappen. Dit soort dingen gebeurt heel vaak. En in deze omgeving woonde ooit Jan van Renesse, van de Guldensporenslag - een van de vroegst bekende vormen van klassenstrijd, in 1302 bij Kortrijk, Belgie, waarin de rijke (Franse) adel, te paard, met gulden sporen, de arme, opstandige boeren weer eens in de pan moest hakken, ware het niet dat mensen als hij (zelf als aanvoerder van de Vlaamse troepen te paard) en de zijnen er net op tijd waren voor de boeren. Zie ook: De Leeuw van Vlaanderen van Hendrik Conscience. Maar, schreef Multatuli: 'Een ruiter viel van 't paard, en sinds die tijd noemde ieder die van 't paard viel zich een ruiter.'
Alles en iedereen is vacant (leeg), op de bankrekening van een paar pooiers na. Hier had Reynaert de Vos nog geen antwoord op.
Een bekend filosoof heeft eens gezegd: 'Zodra een vrouw haar dienstbaarheid verliest, verliest ze haar vrouwelijkheid.' Zijzelf ontdekt dat meestal pas als het al te laat is. Daarom heeft de handelsgeest dit ter hand genomen, en zijn er allerlei kunstmatige vormen van dienstbaarheid ontworpen om de vrouwelijke (en naar men beweert zelfs menselijke) soort te redden. Minderheden, die het beeld van de zwakkere bepalen en zich deze dienstbaarheid laten welgevallen, vormen hier een gat in de markt. En hieruit voortvloeiend is deze vorm van - al dan niet geveinsde - afhankelijkheid niets meer of minder dan algemene dienstplicht geworden. De inburgeringscursus wordt ook gebruikt om het vereenzaamde en langzaam wakker wordende individu verder te onderwerpen. De algemene verstandhouding lijkt dat deze toch impotent is. Hij verantwoordt zich nog met allerlei schemas om zijn ondergang te verzachten. En om maatschapelijk relevant te blijven, kan hij zijn dienstplicht altijd nog vervullen door - al dan niet gesubsidieerd - naar de hoeren te gaan of te doen alsof en al dan niet in zijn eentje of als homo de overbevolking bestrijden. Maar vluchten kan niet meer.
De rest mediteert en/of krijgt een mes in zijn rug.
Er is wel romantisch beweerd dat Odysseus ooit in Zeeland is geweest - als hij zelf al geen Zeeuw was - en dat Zierikzee vernoemd is naar de heks Circe, die alle mannen die bij haar in de buurt kwamen in varkens veranderde. Zou dat de reden zijn dat - vooral Nederlandse - vrouwen nog steeds zo onbetrouwbaar zijn? Of is dit een universeel probleem? Zou de vloek al opgeheven zijn, of bestaan er helemaal geen mannen meer? Deze en andere vragen worden spontaan opgeworpen door de onvoorstelbare, gore lafheid die we om ons heen zien. Mythen en symbolen ontstonden om het onvoorstelbare vooral niet te onderschatten. Voormalig - 17e eeuws - zeeheld Michiel de Ruyter kan daar nog wel bij, maar die is ook al niet meer de jongste. Hij heeft nu heel andere zorgen aan zijn hoofd na de emancipatie (na mij de zondvloed).
We hebben nog gezwegen over Jan Peter Balkenende als premier van Nederland. We hebben het nu over de 21e eeuw.
Mensen zijn hier domweg te dogmatisch: alles wordt gerationaliseerd. En de Duitsers zijn soms ook nogal rigide. Daardoor valt het niet zo op.
Ook milieuactivisten helpen niet altijd mee, want die zijn inmiddels professioneel en zien bijvoorbeeld boerenland niet langer als natuur, maar gelijkwaardig aan toeristisch gebied, bebouwde kom enzovoort - alles democratisch en op de tekentafel bepaald.
Alles is opgedeeld door de verschillende belangengroepen die de gemeentebesturen hebben vervangen die zelf weer zijn gefuseerd in een efficienter, overzichtelijk en commercieel geheel. Bestuurlijke vernieuwing is slechts een variant op het constant manipuleren van structuren, terwijl - misschien moeten we zeggen: juist omdat - iedere kwaliteit of integriteit ontbreekt om die in te vullen. Zo ziet Nederland eruit in het nieuwe Europa, een andere variant hierop.
Het paspoort is niet overbodig geworden; het wordt gedigitaliseerd en geperfectioneerd tot steeds verdergaande controle, alom - en in de diepte, ter vervanging of vernietiging van iedere werkelijke identiteit danwel compensatie en bewijs van verder verlies of hiervan inmiddels de totale afwezigheid. We zien de gevolgen om ons heen.
Terrorisme is het voorwendsel om dit proces te versnellen en te intensiveren; toerisme is de uiteindelijke vorm.
In deze laatste levensfase zien we de reeds lang geplande modelburger ontstaan, want hij kreeg een Europees paspoort - iets waar geen Frankenstein ooit eerder op is gekomen.
Waar al natuur bestaat, wordt deze weggehaald en een eindje verder met een schop weer opgegooid. Kreken worden aangelegd en het grondwaterpeil kunstmatig omhooggebracht zodat even verder in de stad Zierikzee het water in de kelder staat. En het gaat maar door. Boeren voelen zich beledigd boer genoemd te worden. Zij noemen zich nu zelfstandig ondernemer. Dit minderwaardigheidsgevoel is misschien nog het meest tekenend. Het ligt alles in dezelfde lijn.
Het klopt dat Nederland, en met name Zeeland, een kwetsbaar gebied is. Daarom zijn er - vooral van hieruit - ooit zoiets als kolonies gesticht. Hiermee is, misschien uit dezelfde - kortzichtige en als democratie opgediende - hebzucht, nauwelijks iets nuttigs gedaan. Iedere opbouw werd uit het oog verloren zodra het begrip winst opdook. Het is nog steeds apart hoe in Zuid-Afrika het officiele Afrikaans 17e eeuws Zeeuws dialect is, zoals men daar beweert. Maar laat me hier nu liever niet verder ingaan op Apartheid. Een van de grootste slaventransportcentra ooit, een monument, staat in Senegal. En hier ligt dan Goree - van 'goor' en van het eiland Goeree, net noordelijk van Schouwen-Duiveland. Nooit stierven meer slaven dan op Hollandse schepen, want ze waren vaak goed verzekerd. Er is al een cultureel uitwisselingsprogramma geweest.
De rollen zijn al omgedraaid. De nieuwe slaven hebben misschien geen (haat-liefdeverhouding met een) baas maar (met) een titel of een ander waardeloos document. Slaven blijven echter altijd onbetrouwbaar. Bussen met geblindeerde ramen rijden af en aan alsof ze een of andere schande te verbergen hebben. Het zouden begrafenisdiensten kunnen zijn. Waarom anders blinderen, als men toch al blind is? Televisie en gerichte controle - niet alleen op een ticket maar de hele persoon - dat komt op hetzelfde neer - doen hun intrede. Mogelijk krijgen we examenvragen over de laatste quiz. Als we zakken, worden we eruit gezet.
De Deltawerken waren een commercieel voorwendsel en een vorm van geimplodeerd kolonialisme.
Natuurlijke landaanwas is er niet meer. De stinkende oevers van de Grevelingen, maar ook de hygienischer oevers van de Oosterschelde zakken weg in het water.
De Watersnoodramp van 1953 was natuurlijk geen plezier.
Wel kan men zien hoe hebzucht op angst is gebaseerd.
De Ramp is slechts het Madurodam van hoe het Atlantis (tengevolge van zwarte magie) is vergaan - de Zondvloed. Noach is nog steeds een populaire Zeeuw.
In onze oude moedertaal Sanskriet betekent 'vak' gewoon 'leegte'. Vakantie is dus de viering van de leegte. Maar dit wordt ter plekke wel erg fundamentalistisch opgevat.
Wat heeft dit alles met elkaar te maken? Dat snappen veel mensen niet eens.
Waar dit in ieder geval mee te maken heeft, is dat in een door geld zozeer bepaalde samenleving - geld als enige genoegdoening voor afstomping en slavernij - de begrippen vrijheid, rechtvaardigheid en democratie geen enkele inhoud meer hebben en zelfs de Wet die niet heeft. Het begrip 'gelijkheid voor de wet' wordt al volkomen verkeerd geinterpreteerd, dus de wetten zelf volgen automatisch. Vrijheid van meningsuiting bestaat alleen in de gevangenis.
Aangezien een volk de leiders krijgt die het verdient, is het relevant uit te leggen hoe dergelijke commerciele structuren - zoals de gevangenis waar we in feite in zitten - hun basis hebben in verraad, bijvoorbeeld NSB, al dan niet goedbedoeld of uit onwetendheid, want vooral dat laatste is veel voorkomend. NSB'ers zijn (of waren) niet speciaal meelopers, maar kunnen ook gezien worden als oorzaak van en voorafgaand aan het (invallende) fascisme, dat weer wat orde moet brengen in die slangenkuil.
Het ligt voor de hand hoe de valsheid en de dubbelzinnigheid van de burger nog steeds tot intolerantie en uiteindelijk fascisme leiden en hoe ze zelf ontstaan zijn - zoals in het Westen en vooral een land als Nederland, dat kan (en doet) discrimineren uit ijdelheid, zelfgenoegzaamheid en cynisme - en onder de vlag van tolerantie. Hierop lezen we: 'Horeca'.
'Zo dan, omdat gij lauw zijt en noch heet, noch koud, zal ik u uit mijn mond spuwen.'
Wie maar een zweem van kritiek in zich heeft, wordt de prangende vraag gesteld: 'Waarom emigreer je dan niet?!'
We tolereren alleen nog applaus.
Ziehier de multiculturele samenleving: van buiten bont, van binnen stront.
Iedereen zit elkaar af te leggen. Gebrek aan zelfkennis en introspectie gaan hand in hand met exploitatie en inspectie. Als dit ratio wordt, hebben we een systeem van onderdrukking, alle openluchtvoorstellingen - ter versiering - ten spijt. Dagelijkse gesprekken lopen automatisch die kant uit en dragen hiertoe bij. De repeterende breuk van nieuws en sport is slechts het alfabet van verder intrige.
Zou Van Dale dat zo bedoeld hebben?
Iedereen is schoolhoofd, maar niemand heeft iets geleerd.
Op een gegeven moment moet die zwakte zich bewijzen en je krijgt karaktermoord of moord ter legitimatie van achterstallig onderhouden eer. Sprak men al met twee tongen, men spreekt nu met twee woorden.
U heeft het recht om te zwijgen.
Alles wat u zegt, kan - en zal - tegen u gebruikt worden.
Het kan geen toeval zijn dat zojuist het Judas-evangelie opnieuw is uitgekomen. Ook Maria Magdalena is nu eindelijk ge-emanicipeerd. Want iedereen is hoer.
Dit komt doordat iedereen hier altijd maar gelijk moet zijn, want: als je iets nieuws of bijzonders te vertellen hebt of een bepaalde verstandhouding zoekt (in termen van de intelligentie van de burger is iedere verstandhouding bijzonder; het gaat eigenlijk om simpele feiten die deze klasse veracht, omdat zij niets anders beneden haar peil kan vermoeden waaraan zij haar exclusieve rechten moet ontlenen; hierin schuilt haar dubbelzinnigheid) of desnoods uit zelfrespect en op inspectie (...'En hoe oud bent u?! Dat is toch een normale vraag? Ik ben ook al bijna dood, en heb altijd goed de kost verdiend!') juist even niet zoveel te vertellen hebt of gewoon iets spiritueels of eigenzinnigs hebt, irriteren middenklasse en middelmaat zich en gooien je eruit. Zo gaat het in ALLE sectoren van de maatschappij, al zou je van honger en dorst om moeten komen. Vooral onze weldoeners moeten het ontgelden. Ze moeten bezig zijn maar mogen dat niet. Want iedereen is bezig maar doet niets - dan zichzelf en anderen trachten te verplaatsen. Zo vergaat het ook de feiten en zelfs de plaatsen waar we leven, die allen uit hun context worden gehaald. Wie iets doet, heeft een uitkering en wordt gekort, door bijvoorbeeld een Surinaamse ambtenaar. Want die heeft een baan.
Verkeers- en gedragsregels worden nauwlettend in de gaten gehouden. Vervreemding en zelfmoord zijn epidemisch.
Dit heet opvoeding.
Daarna komt pas de werkgelegenheid.
Ze wilde weer eens wat.
Inmiddels begint iedereen allerlei luchtjes te ruiken, en haalt verontwaardigd zijn neus op.
Wie het eerste ruikt, heeft zijn kontje gebruikt. Allerlei mannetjes staan nu in de rij of lopen in de maat. De politiestaat is geboren.
Ik ontmoette eens iemand die ieder jaar naar de Noordpool ging, maar vroeg me af wat hem bezielde. Niet zoveel later zag ik hem samen met zijn vrouw. Hij kwam wat vermoeid en ongeduldig over. Het antwoord was gegeven.
Hij was op zoek naar wat warmte.
Te Scharendijke is een nieuw attractiepark geopend. Als je de kinderen in de zee nabij ziet spelen, dan weet je dat dit zich ontwikkelende circus hier louter commercieel opportunisme is dat zich op deze nieuwe doelgroep heeft gericht, die straks niet meer zelfstandig - in overeenstemming met de natuur - zal kunnen denken.
In de Bijbel - hoofdstuk einde der tijden - wordt nogal cru gewag gemaakt van de grote hoer. Het is natuurlijk beeldspraak.
Het enige optimistische hieraan is het einde zelf, want oorspronkelijke culturen beweren dat tijd een illusie is - en lijden. De moderne wereld zegt dat tijd geld is. Dit komt op hetzelfde neer. 'Uur' en 'hoer' lijken dezelfde stam te hebben.
Aldus sprak Jaap den Haan vanuit zijn verbanning op het eiland Schouwen.
We weten nu ongeveer waar deze nieuwe opvoeding vandaar komt, waarom er zo hard om vrijheid van meningsuiting en 'andere onzin' wordt gelachen en waar - bijvoorbeeld in het democratische Nederland - en door wie.
Het zonlicht, de lucht en zelfs de innerlijke ruimte worden geprivatiseerd, maar dan in omgekeerde volgorde. Vandaar dat er wellicht zoveel - zure - regen valt. De ziel huilt. Dat is democratie.
Straks worden de kinderen volwassen, zoeken tevergeefs terug naar hun jeugd en zijn nu democratisch pedofiel. Dan heeft het volk tenminste weer wat om zich mee bezig te houden en een reden zijn verontwaardiging, suggestie van een eigenwaarde uit te roepen die het tot dan toe nooit bezat toen het zat te speculeren en te insinueren.
De roep om de doodstraf wordt steeds luider. Want wat is het leven tenslotte waard? Per saldo is dat niet zoveel.
Dat vonnis is al geveld.
Kom eens een kijkje nemen op deze symbolische plek.
|
