english
nederlands
Indymedia NL
Vrij Media Centrum Nederland
Indymedia NL is een onafhankelijk lokaal en mondiaal vrij communicatie orgaan. Indymedia biedt een andere kijk op het nieuws door een open publicatie methode van tekst, beeld & geluid.
> contact > zoek > archief > hulp > doe mee > publiceer nieuws > open nieuwslijn > disclaimer > chat
Zoek

 
Alle Woorden
Elk Woord
Bevat Media:
Alleen beelden
Alleen video
Alleen audio

Dossiers
Agenda
CHAT!
LINKS

European NewsReal

MDI klaagt Indymedia.nl aan
Rechtszaak Deutsche Bahn tegen Indymedia.nl
Onderwerpen
anti-fascisme / racisme
europa
feminisme
gentechnologie
globalisering
kunst, cultuur en muziek
media
militarisme
natuur, dier en mens
oranje
vrijheid, repressie & mensenrechten
wereldcrisis
wonen/kraken
zonder rubriek
Events
G8
Oaxaca
Schinveld
Schoonmakers-Campagne
Hulp
Hulp en tips voor beginners
Een korte inleiding over Indymedia NL
De spelregels van Indymedia NL
Hoe mee te doen?
Doneer
Steun Indymedia NL financieel!
Rechtszaken kosten veel geld, we kunnen elke (euro)cent gebruiken!

Je kunt ook geld overmaken naar bankrekening 94.32.153 tnv Stichting Vrienden van Indymedia (IBAN: NL41 PSTB 0009 4321 53).
Indymedia Netwerk

www.indymedia.org

Projects
print
radio
satellite tv
video

Africa
ambazonia
canarias
estrecho / madiaq
kenya
nigeria
south africa

Canada
hamilton
london, ontario
maritimes
montreal
ontario
ottawa
quebec
thunder bay
vancouver
victoria
windsor
winnipeg

East Asia
burma
jakarta
japan
manila
qc

Europe
alacant
andorra
antwerpen
armenia
athens
austria
barcelona
belarus
belgium
belgrade
bristol
bulgaria
croatia
cyprus
estrecho / madiaq
euskal herria
galiza
germany
grenoble
hungary
ireland
istanbul
italy
la plana
liege
lille
madrid
malta
marseille
nantes
netherlands
nice
norway
oost-vlaanderen
paris/île-de-france
poland
portugal
romania
russia
scotland
sverige
switzerland
thessaloniki
toulouse
ukraine
united kingdom
valencia
west vlaanderen

Latin America
argentina
bolivia
brasil
chiapas
chile
chile sur
colombia
ecuador
mexico
peru
puerto rico
qollasuyu
rosario
santiago
tijuana
uruguay
valparaiso

Oceania
adelaide
aotearoa
brisbane
burma
darwin
jakarta
manila
melbourne
oceania
perth
qc
sydney

South Asia
india
mumbai

United States
arizona
arkansas
atlanta
austin
baltimore
big muddy
binghamton
boston
buffalo
charlottesville
chicago
cleveland
colorado
columbus
danbury, ct
dc
hampton roads, va
hawaii
houston
hudson mohawk
idaho
ithaca
kansas city
la
madison
maine
miami
michigan
milwaukee
minneapolis/st. paul
new hampshire
new jersey
new mexico
new orleans
north carolina
north texas
nyc
oklahoma
omaha
philadelphia
pittsburgh
portland
richmond
rochester
rogue valley
saint louis
san diego
san francisco
san francisco bay area
santa barbara
santa cruz, ca
seattle
tallahassee-red hills
tampa bay
tennessee
united states
urbana-champaign
utah
vermont
western mass
worcester

West Asia
armenia
beirut
israel
palestine

Topics
biotech

Process
discussion
fbi/legal updates
indymedia faq
mailing lists
process & imc docs
tech
volunteer
Credits
Deze site is geproduceerd door vrijwilligers met free software waar mogelijk.

De software die we gebruiken is beschikbaar op: mir.indymedia.de
een alternatief is te vinden op: active.org.au/doc

Dank aan indymedia.de en mir-coders voor het creëren en delen van mir!

Contact:
info @ indymedia.nl
Venezuela: The case of RCTV and the fictional ...
El Libertario' editorial staff - 10.06.2007 02:13

* The Collective of “El Libertario”, Venezuelan anarchist newspaper, makes public its reasoned out position in the debate generated by the case of RCTV, in where the current government imposes a solution where we pass from the meanness that the capitalistic private oligopoly of TV to the dreadful that could be the monopoly of a bureaucratic and authoritarian state.

Venezuela: The case of RCTV and the fictional democratization of communication

Since two decades ago, by means of our publications, the Venezuelan anarchists have denounced and being against the vices and slants of the private media corporations as RCTV. This company had guaranteed its economic success combining evil oligopolistic practices, opportunist bonds with the current state power and the emission of “garbage-content” with the excuse of “giving the people what they want”. However, the problems that indeed this company represented are taken now as an excuse for the imposition of a solution that means a repetition and multiplication of the same vices. In the 2007´s Venezuela, the meanness of a part of the private oligopoly is supposed to be corrected by the dreadful of a state monopoly, increasing the unprecedented insane advantages for the government and justifying the production of “garbage-content” with the condition of being “rojo-rojito” (red-small red) *1. In concrete terms: we do not have Miguel Ängel Rodríguez anymore but we will have the acclaimed Mario Silva, the presenter of the journalistic paradigm of the V Republic.

The history of the Venezuelan television teaches that the private owners of the media have never recognized the right to freedom expression, particularly when this right affects their profits and its privileged political and cultural position. However, the State –before of after 1999- has never made nothing different in this field to understand the television to consider it as one for the exercise and defense of their power interests. For that reason, the little space that could have been constructed for free diffusion and discussion of ideas on the TV has been very weak because those who have the power in this field have always want it to be this way.

And if that wasn't enough, in the struggle unleashed after the coming of Chávez to the presidency for the control of the state and the consequent access to the oil rent, the governmental and oppositionist factions have compete equally in order to use opportunistically and tendentiously the mass media because this has been converted in a battlefield scenario where the recognition of the right to freedom of expression means to give in space to the enemy, within this perverse logic of polarization that we have suffered in the last times, in where those of us that dissent and criticize to the contenders of power had been equally detested and excluded for both sides.

However, despite all the nuances and warnings that are applicable to the Venezuelan case, the struggle for guaranteeing the little one that could be preserved in terms of freedom of expression today when several evidences lead to think that the main risk that faces up this freedom in the current situation comes from the state with its clear intention of creating a communicational model suit made to the size of a so-called “socialism” that is nothing more than the new face of the capitalistic domination in Venezuela. We have no doubts of that we have to be so naïve to believe in vociferating important figures of today like Granier of RCTV or Ravell of Globovisión (and that for not mentioning the today´s silent Armas Camero of Televén or Cisneros of Venevisión), but the measures taken against those figures will be prompt adopted against the rest of the dissidence of the country, including those within the governmental sector.

We have no doubt about the fact of that we suffer from a regime that is so opposed to any kind of critique or disagreement that they even proclaim as a virtue to repress any manifestation of this class between their adepts because they immediately discredit the legitimacy of the reactions of protest against the abuses of power and official incompetence attributing them to so-called criminal conspiracies (the “CIA”, the “Colombian paramilitary groups”, the “right that wants to give a coup d`état”, etc.) that would be behind any possible kind of dissidence in Venezuela. According to this paranoiac-Stalinist approach, the mere demand of rights is just the unquestionable proof of the evil conspiracies that threaten the “revolutionary process” and also for not to agree to or to repress to those who make that demand. Indeed, just from the authoritarian dogmatism that is characteristic of the Venezuelan government could be justified the aggression to those rights in the name of an absurd “socialism” that is proud to damage seriously to Granier but comes to an agreement with Cisneros, gives rights of property to multinationals and gives its protection to the brand-new “boli-bourgeoisie” *2.

Faced with that situation, we the Venezuelan anarchists could not do another thing that put ourselves firmly in the defense of the now mutilated right to free expression as so as of all the other social and political rights which are indispensable for the mere existence and rising of autonomous grass roots social movements. The faculty of communication, in the fullest and more human sense that has this word is –for us- a mean but also a goal in this proposal of a society of free and equal people that we want to come true. At the same time, we denounce the use of the current situation of confrontation to advance in the way of the criminalization of the dissidence and the structuring of a juridical ordination that are fit of a police state. In this way, the left wing authoritarian state is supporting measures (illegalization of the closes of ways and the burning of tires for example), that in a short term will be used against popular sectors that will demand claims. We also denounce the use of armed gangs to confront the demonstrators in the streets; a brand-new kind of paramilitary groups that serve to the Venezuelan state to copy the practice of its commercial partners: Álvaro Uribe and the North American multinationals. Finally, we will point out the clear relation between the Venezuelan government and sectors of the globalised economy such as Gustavo Cisneros, relation that wants to ensure precarious employment, the subordination and the servility of the entire male and female oppressed of our country.

--- Numbers and facts of the “democratization of the radioelectric spectrum” (that often are not to mention by the “Bolivarian socialism” and the “democratic opposition”)

- En 1999, the presence of the Venezuelan state in the radioelectric spectrum was demonstrated only through one tv channel (VTV) and two frequencies of the National Radio. Nowadays, they have at one´s disposal the direct control over 6 television stations (VTV, TVES; Vive TV, Telesur, Ávila TV and ANTV), plus 2 radio networks (Nacional and YVKE Mundial) with 8 radio stations. We have to add to the last thing said, the recently acquired control over CANTV that is the biggest provider of support for telecommunications in the country.

* In the total ordinary budget of the Venezuelan State for the year 2007, it is supposed to assign 165,3 thousand millions bolivars (more than 77 million dollars) for the communications field, without talking about additional credits.

* According to the enterprise of measurements AGB, between February of 1999 and December of 2006, the government imposed the production of 1339 obligatory transmissions to the non-official radios and TV´s for a total of 810 hours, 56 minutes and 42 seconds. Those data do not include the hours of transmission of Alo Presidente.

* The movement to establish communitarian radios and TV´s that 10 years ago gave positive steps toward a model of autonomous alternative communication, has been subjugated by the power of the state throughout the economic control because, the majority of the 167 radio stations and 28 tv stations that nowadays work with the denomination of “communitarian” depend upon the government subsidies (according to the Asamblea Nacional, in 2006 they received 5,7 thousand millions bolivars, aprox. more than 2.650.000 dollars), and for that reason they tend to become official mouthpieces and to repeat the same communicational vices they question.

* According to the official mouthpiece Mari Pili Hernández, the hypothetic volume of businesses of RCTV for the year 2007 would be of 420 thousand millions bolivars (more than 195 million dollars). The promise of such a candy, together with the fear of confront the Chavista revenge spirit can explain the things that happened to the rest of the private tv stations (with the exception of Globovisión, a savage criticist), where – for example -: according to the report of observers of the EU about the distribution of the time at the TV regarding to the electoral presidential campaign, Venevisión gave 84% to the official candidate and 16% to the opposition, while at Televen the respective numbers were 68% and 32%; La Tele –channel 12- fired to the journalist Marietta Santana for criticizing in public the close of RCTV and the journalist Ana María Hernández resigned after the prohibition of denouncing the irregularities in the state oil corporation PDVSA; while the channel of music Puma TV was bought in 2004 by Wilmer Ruperti, a notorious “boli-bourgeois”, who wants to turn it into a news channel (the announced Canal i).

* During more than 30 years, RCTV (of the corporative group 1BC or Phelps) and Venevisión (of the Cisneros group) formed the duopoly that imposed their bad and weird habits to the country´s television. This agreement had a economic rather than political character, and, in various occasions they were confronted each other and also with the current government. It can´t be compare with the economic and political monopoly in the hands of soldiers and selfish interests that we face today. After the Presidential Referendum of 2004, the pact was broken when the Cisneros group decided –for the good health of their businesses- that the best was to make peace with the government, operation legitimated in a meeting held in the main barracks of Caracas between Chávez and Gustavo Cisneros with Jimmy Carter as the mediator of appearance. And from that moment on begins a honey moon between the “twenty one century socialism” and this corporate gang, in which the engagement ring acquired the form of the renewal of the dealership to Venevisión por 5 more years, that began to count the same day that the end of the signal of RCTV. Of course, to bother to any Chavista it is enough to remind them that it´s been a short time while their faction fight against Venevisión and The Cisneros or to ask them for the cualitative differences between the both enterprises that justify the close of one and the prizing of the other one.

* The systematic application of a repressive policy against the dissenting communicational expressions is not stopped only in the issue of the dealerships to broadcast TV signals. It also exists the blackmail throughout the SENIAT with the collection of real or so-called fiscal insolvencies; the criminalization of the critique by means of the numerous judgments to journalists and media not so fair for the government and the arbitrary application of The Law of Social Accountability of Radio and Television that because it is not regulated, it is used arbitrarily by CONATEL –the corresponding organization- as a weapon against any journalist, program o station in order to make them to change their position.

Collective of “El Libertario”
www.nodo50.org/ellibertario //  ellibertario@nodo50.org //  ellibertario@hotmail.com

*1 N. B. “red-small red” is a phrase used by the President Chávez and their people to describe the color of the socialist sign of their political movement with an emphasis using the expression “small red” to mean that is very or totally red.

*2 N. B. A word composed of “boli” of Bolivarian and “bourgeoisie”.

- E-Mail: ellibertario@nodo50.org Website: http://www.nodo50.org/ellibertario
 

Lees meer over: globalisering media

aanvullingen
Venezuela en de vrije meningsuiting: vier leu 
Bolivariaanse Kring NL - 10.06.2007 09:32

 http://bolivariaansekring.blogspot.com/

Enkele maanden geleden kondigde de Venezolaanse president aan dat de Bolivariaanse regering de uitzendlicentie van tv-station RCTV niet zou vernieuwen.

Sindsdien is er wereldwijd een bijtende mediacampagne bezig die Hugo Chavez beschuldigt van het muilkorven van de persvrijheid om “de oppositie het zwijgen op te leggen”.

Veel kranten zingen datzelfde deuntje, hoewel de onderliggende argumenten op valse veronderstellingen zijn gebaseerd. Een veel voorkomende aantijging is dat de Venezolaanse overheid een van de weinige privé-zenders heeft uitgeschakeld waardoor een van de weinige onafhankelijke informatiebronnen de mond is gesnoerd. De reden daarvoor is zogezegd dat het tv-station “een obstakel was voor het populistische project van Chavez”. Dit zijn valse beschuldigingen die we makkelijk kunnen ontmaskeren.

1-“Hugo Chavez heeft RCTV gesloten.”?

Hugo Chavez heeft RCTV niet gesloten. RCTV mocht zijn programma’s uitzenden via tv-frequenties die publiek bezit zijn en die gedurende bepaalde periodes door de overheid worden toegekend aan deze of gene tv-station.
Bij het aflopen van de licentie op 28 mei is die niet vernieuwd. De Venezolaanse wet (net zoals de wet van elk ander land) bepaalt helemaal niet dat de overheid bepaalde tv-frequenties constant aan dezelfde bedrijven moet toekennen. De overheid mag kiezen. En we zullen hieronder uitleggen waarom de Bolivariaanse regering besliste de licentie van RCTV niet te vernieuwen.

2-“RCTV is een van de weinige privé-zenders in Venezuela.”?

Volgens een officieel rapport van het Venezolaanse ministerie van Communicatie en Informatie in juni 2006, is een grote meerderheid van de massamedia (tv-, radiostations en kranten) vandaag in privé-handen.
In de televisiesector in het bijzonder is 90 procent van de markt in handen van vier privé-zenders: RCTV, Globovision, Televen en Venevision.
De eigenaar van RCTV, Marcel Granier, bezit nog veertig tv-stations over heel Venezuela (meestal lokale tv-stations). Concreet zijn 79 op een totaal van 81 tv-kanalen (97 procent) in privé-handen; 706 van de 709 radiozenders (99 procent) en alle 118 kranten zijn in handen van de privé.

3-“RCTV was een obstakel voor het populistische project van Chavez.”?

Het ligt niet in de bedoeling van dit artikel om het project van Chavez te definiëren. Niettemin is het opmerkelijk dat media die toebehoren aan lokale ondernemers de neiging vertonen om elk politiek project als “populistisch” te bestempelen wanneer het zich niet baseert op steun voor en aanvaarding van de uitbuiting van arbeid.

Wanneer gezegd wordt dat RCTV een obstakel was voor het beleid van de Bolivariaanse regering, dan moet men ook duidelijk uitleggen in welke zin.
De waarheid is dat RCTV direct en openlijk betrokken was in de staatsgreep van 11 april 2002, die probeerde de democratisch verkozen president Hugo Chavez af te zetten.
De deelname van RCTV aan de coup was zo openlijk dat de toenmalige productiemanager van RCTV, Andres Izarra, die tegen de coup was, snel zijn ontslag gaf om geen deel te hebben aan deze misdaad. In een officiële getuigenis aan het Venezolaanse parlement vertelde Izarra dat hij formele instructies van Granier had gekregen om de dag van de coup en de daarop volgende dagen geen nieuws uit te zenden over Chavez, zijn personeel, de ministers of eender wie verbonden was met de president.

Dat is ook wat gebeurde. RCTV vertelde enkel dat president Chavez ontslag had genomen (wat een grove leugen was aangezien hij door de coupplegers was ontvoerd). En toen twee dagen later miljoenen Venezolanen de straat op trokken om te eisen dat hun democratisch verkozen president zou terugkeren, zond RCTV enkel cartoons uit! Een Ierse reportersploeg die vastzat in het presidentieel paleis tijdens de staatsgreep, maakte met hun beeldmateriaal een inspirerend verslag van die dagen.
Deze documentaire draagt de betekenisvolle titel: ‘De revolutie zal niet worden uitgezonden’.

4-“Het uit de ether halen van RCTV betekent de mond snoeren van een van de weinige informatiebronnen die niet direct afhankelijk zijn van de staat.”?

Zoals we reeds uitlegden, is dit helemaal niet zo. De meerderheid van de Venezolaanse media staan openlijk aan de kant van de politieke oppositie. Het is een vreemde paradox dat in een land waar bijna twee derden van de bevolking de regering steunt (volgens de verkiezingen van december 2006), de overgrote meerderheid van de media actief campagne voeren tegen die regering. In 2002 moest zelfs Human Rights Watch, dat over het algemeen de campagne tegen de Venezolaanse regering steunt, toegeven dat “verre van aan eerlijke en juiste verslaggeving te doen, de media onvrede en woede onder de bevolking trachten uit te lokken om de harde oppositie te steunen.”
(Venezuela's Political Crisis, Human Rights News, Human Rights Watch, 9 oktober 2002)

Ondanks dit alles is de Venezolaanse regering zo tolerant geweest ten opzichte van de oppositiemedia dat geen tv-stations, radio’s of kranten werden gesloten. Enkel nu, na vijf jaar, heeft de regering beslist om de licentie van RCTV niet te vernieuwen.

Wij vragen u, welk ander ‘democratisch’ land zou accepteren dat een tv-zender die openlijk een staatsgreep steunt, verder kan uitzenden na de mislukking van die couppoging?
Welk ander land zou aanvaarden dat de eigenaar van zo’n tv-zender niet voor de rechtbank gedaagd wordt wegens die steun aan een staatsgreep?
In Italië bijvoorbeeld kon de eerste minister van een zogenaamd democratisch land, met name Berlusconi, via een ‘dictaat’ twee populaire journalisten (Biagi en Santoro) en een satirische acteur (Luttazzi) verbannen van de tv-schermen op zowel de openbare als de privé-zenders, enkel en alleen omdat ze zijn regering bekritiseerden!


Simon Bolivar zei dat een volk nooit vrij zou zijn als vrije meningsuiting niet wordt gegarandeerd. Dat is zeker en vast waar.

We moeten ons echter de vraag stellen of vrije meningsuiting werkelijk gegarandeerd wordt door een systeem waar de massamedia in handen zijn van een klein clubje rijke mensen en de belangen dienen van die enkelingen tegen de belangen van de meerderheid.

Alessandro Villari



Website: http://bolivariaansekring.blogspot.com/
 
aanvullingen
> indymedia.nl > zoek > archief > hulp > doe mee > publiceer nieuws > open nieuwslijn > disclaimer > chat
DISCLAIMER: Indymedia NL werkt volgens een 'open posting' principe om zodoende de vrijheid van meningsuiting te bevorderen. De berichten (tekst, beelden, audio en video) die gepost zijn in de open nieuwslijn van Indymedia NL behoren toe aan de betreffende auteur. De meningen die naar voren komen in deze berichten worden niet zonder meer door de redactie van Indymedia NL gesteund. Ook is het niet altijd mogelijk voor Indymedia NL om de waarheid van de berichten te garanderen.