|
|  |
Opinie: Het Elektronisch patiëntendossier (EPD)
Maikel - 09.11.2008 16:26
.
Het Elektronisch patiëntendossier (EPD); Een orwelliaanse ontwikkeling
We have now sunk to a depth at which restatement of the obvious is the first duty of intelligent men.
--George Orwell
9 november 2008, Amsterdam,
Snelle link om bezwaar indienen?
 http://www.ingoEPD.nl
Tel. 0900- 232-43-42 (0,10 p/m)
Inleiding:
Afgelopen week is er een brief in de brievenbus gevallen bij 7 miljoen van de 17 miljoen huishoudens in Nederland. De brief was ongeadresseerd en leek erg op zoveelste reclame folder in de brievenbus, echter ging het deze keer om het zeer omstreden elektronisch patiëntendossier.
Hierin verteld minister Ab Klink van Volksgezondheid haarfijn dat men instemt met het EPD als men niet reageert met een bezwaarschrift tegen het EPD. Voor de burger is dit de zoveelste aanslag op haar privacy omwille van haar 'veiligheid'.
De minister verteld in de bijgevoegde folder van het bezwaarschrift: “Via dit EPD kunnen zorgverleners die u behandelen snel uw actuele medische gegevens opvragen en inzien. Op een veilige betrouwbare manier.” Bij mij bekruipt het gevoel dat dit een zoveelste orwelliaanse ontwikkeling in de Nederlandse maatschappij is. Dit is een essay van een bezorgde burger...
Definitie van het elektronische patiëntendossier (EPD)
De volgende definitie van het EPD word gegeven door de website Wikipedia:
Het elektronisch patiëntendossier (EPD) is een software toepassing waarin medische patiënten gegevens in digitale vorm bewaard en beschikbaar gemaakt worden. Het doel van een EPD is meestal het huidige of toekomstige zorgproces rondom een patiënt te ondersteunen.
De meeste EPD-systemen bevatten de patiëntengegevens afkomstig van één enkele organisatie (of organisatiedeel), bijvoorbeeld een ziekenhuis of een huisartsenpraktijk. Sommige EPD's bevatten de patiëntengegevens afkomstig uit een regio of een land. Een voorbeeld is het Nederlandse initiatief tot het vormen van een nationaal EPD.
De bezwaren van het EPD
Het beroepsgeheim van de zorgverlener in relatie tot het justitie apparaat
Een van de vele bezwaren is wat het beroepsgeheim nog inhoudt als het dossier gedeeld wordt door diverse disciplines in de gezondheidszorg. Aangezien justitie nogal een handje van het schenden van het beroepsgeheim, biedt het EPD nog meer kansen voor justitie om hier nog eens verder in te breken.
Al in 1996 in het tijdschrift Gezondheidsrecht (p 189) schrijft Prof. m.r. Wr. Kastelein (*1) over het beroepsgeheim van mensen in de gezondheidszorg en de vraag van justitie om het beroepsgeheim te schenden: “...Deze eisen van politie en justitie staan op gespannen voet met het beroepsgeheim van de arts en andere direct bij de zorg betrokken hulpverleners. Dit beroepsgeheim beoogt nu juist te waarborgen dat zonder toestemming van de patiënt niemand inzage in zijn gegevens kan krijgen. (..) Politie en justitie hebben hiervoor vaak geen begrip en zetten artsen, verpleegkundige en ziekenhuizen onder aanzienlijke druk om gegevens van belang voor opsporing en vervolging te verkrijgen. In het algemeen ten onrechte. (...)”
Het verontrustende met het EPD is dan ook, waar het beroepsgeheim begint en eindigt en wie hier voor verantwoordelijk is. Immers bij een EPD is het makkelijk voor justitie om hier snel inzage in te krijgen, zonder dat dit door een individu getoetst kan worden, die direct verantwoordelijk is voor de genoteerde informatie. Als zorgverlener weet je simpelweg niet op welk bureau de informatie komt te liggen. Ook dat een patent kan bekijken door wie de informatie is geraadpleegd is geen sluitend systeem. Zogenaamde achterdeurtjes zijn snel gebouwd in een systeem, zoals het EPD. Een eed van Hippocrates(“ . Ik zal geheim houden wat mij is toevertrouwd.” ) wordt dan ook snel een farce. Het is namelijk niet meer geheim te houden...
Ja-ik-ga-akkoord, tenzij methode:
Al jaren gaan stemmen op om het donorcodicil automatisch aan mensen te geven, tenzij ze hier bezwaar tegen maken. Dit is tegengehouden, omdat men vindt dat men zelf het recht moet kunnen nemen om dat te beslissen. Dan doet het natuurlijk zeer de wenkbrauwen fronsen van mensen zoals
M.F. Meijer voorzitter Vereniging Nierpatiënt, Holland Noorden. M.F. Meijer geeft aan de zelfs over het graf heen de mening gerespecteerd moet worden, omtrent een donorcodicil. Hij legt zich erbij neer dat meer dan 70% van de Nederlandse bevolking een nee-tenzij methode prefereert. Hij zegt in de Volkskrant: “...Deel ik Klink hierbij mee, dat ik het elektronische patiëntendossier zal boycotten zolang de wens van de meerderheid van de bevolking niet is ingewilligd. Bovendien zal ik alle belangenorganisaties vragen hun leden op te roepen hetzelfde te doen.”
Niet geadresseerd, slecht bezorgd en te weinig bezwaar mogelijkheden
Zeer merkwaardig was de bezorging van het bezwaarformulier van het EPD door minister Klink. Het ministerie gaf aan dat het bezorgd is bij 7 miljoen huishoudens (we leven in een land met 17 miljoen mensen?) en dan nog eens ongeadresseerd. Dit komt zeer halfslachtig en afgeraffeld over. Alsof de andere tien miljoen mensen er niet toedoen. In huizen met meerdere huishoudens achter een deur, kregen maar 1 brief. In de folder wijst de minister dat het bezwaarschrift toegestuurd kan worden op aanvraag via een 0900 nummer a 0,10 cent per minuut. Ook is de mogelijkheid om het via internet het formulier te downloaden en uitprinten, vele lastige stappen voor de burger om bezwaar te kunnen maken. Waar is überhaupt Digi-id gebleven? Dat is ook zo'n technische ict oplossing voor de overheid om verschillende administratieve handelingen gemakkelijker te maken Nu met een ict ontwikkeling is men deze methode vergeten te integreren in de bezwaar procedures.
Zwakkere in de samenleving hebben geen kans op dossier opbouw en vrezen uitsluiting
Mensen in de samenleving die geen sofi/bsn nummer beschikken kunnen niet aan dossier opbouw doen. Zorgverleners hebben de plicht om iedereen in ieder geval et helpen als er sprake is van levens bedreigende situaties. Dat mensen zoals daklozen en mensen zonder papieren hier niet altijd over beschikken, wordt over het hoofd gezien. Minster Klink schrijft: “Om ervoor te zorgen dat de juiste medische gegevens worden gekoppeld aan de juiste persoon, wordt gebruikt gemaakt van het bsn-nummer . Uw zorgverlener moet zeker weten dat u degene bent die hoort bij het BSN en andere gegevens in zijn administratie. (...) Neem daarom altijd een geldig identiteitsdocument mee.”
Dit is wederom een aanslag op het sociale vangnet voor diegene die het zwakst in de Nederlandse maatschappij staan.
De alternatieven
Er zijn op dit moment twee zeer succesvolle alternatieven die ieder persoon zelf de keuze mogelijkheid geeft om te kiezen voor elektronisch dossier.
De Medikeeper
De medikeeper is een usbstick die speciaal voor hulpdiensten is ontwikkelt om snel tijdens een ongeval of als men niet instaat is de medische gegevens te geven, snel te raadplegen:
“Medikeeper is een gebruiksvriendelijk medisch hulp- en reisdossier op USB-stick dat direct kan worden uitgelezen door hulp- en zorgverleners bij lopende behandelingen, acute ziekte, ongevallen en spoedeisende hulp in binnen- en buitenland. Deze applicatie is in samenwerking met de Universiteit Twente/SST ontwikkeld voor computers die op Windows draaien (minimaal Windows 2000).”
Een chip implantaat
Chips worden steeds kleiner en de data capaciteit wordt steeds groter. Op dit moment is het mogelijk om een chip bij een persoon te implanteren om hier gegevens in stoppen, te verwerken. Zodoende heeft het persoon altijd zijn of haar dossier bij zich. Hierdoor is de kans op het dupliceren moeilijker en weet de patiënt altijd wanneer zijn dossier geraadpleegd wordt.
Paul Eersel schrijft over de pols-chip in de Volkskrant:
“Men neme een chip. Men plaats hierop de benodigde info die de toesnellende hulpverlener nodig heeft. Vervolgens plaatst men de chip in een stevige armband model polshorloge, zodat de chip beschermd is tegen water en magnetische stralen. Eigen net zoals als een SOS- Talisman. Men geve alle ambulance een chiplezer en alle ziekenhuizen ook. Hier heeft men alleen nog een 9-volts batterij nodig om de chiplezer te activeren. Iedereen is tevreden en erg handig bij een internet storing.” De implantaat zou zeer handig zijn bij mensen die verward zijn (zoals bij de ziekte Alzheimer) .
Conclusie
De enorme incompetentie van het ministerie van Volksgezondheid om mensen goed te verwittigen over de haken en ogen omtrent de privacy én de diverse alternatieven, zet minister Klink buitenspel om het EPD in te voeren. Een privacy schending van deze aard had zelfs George Orwell niet zo goed kunnen bedenken.
Aangezien het dossier al jaren door ministers van Volksgezondheid vooruit wordt geschoven om nu ineens in een vogelvlucht er doorheen gejaagd te krijgen, wordt het gevoel gewekt dat het afgeraffeld wordt, met alle gevolgen voor de burger van dien.
Naar mijn inziens dient de minister alle activiteiten omtrent de EPD per direct te staken, te kijken naar de alternatieven en de bevolking zijn excuses aan te bieden vanwege zijn totale ontkenning van het recht op bezwaar van minstens tien miljoen burgers.
Al met al is de EPD een farce die gevaarlijke potenties voor de bevolking in zich heeft. Het beroepsgeheim zal altijd boven de gemakkelijkheid voor de zorgverlener moeten prevaleren.
Door Maikel
* 1. Kastelein, Prof.mr. W.R.
Expertise
Beroepsgeheim; Klachtrecht; Medische aansprakelijkheid; Patiënten; Tuchtrecht
Copyleft, 2008
|
| Lees meer over: media vrijheid, repressie & mensenrechten | | aanvullingen | | werkend linkje | provinciaaltje - 09.11.2008 17:21
link werkt niet.
wat is de juiste link?
ps: Hoezo chip implanteren betere oplossing???
| | website correctie | Maikel - 09.11.2008 17:58
http://www.infoEPD.nl
Wat betreft geimplanteerde chip bedoelde ik op vrijwillige basis, zoals soms al gebeurd in de gezondheidszorg. Sorrie voor de gemakkelijke mis interpretatie.
| | Chips... gegriezel | Defiance - 09.11.2008 18:50
Ik wordt een beetje bang van mensen die beginnen over het implanteren van chips. Het gaat hier om een toepassing die weer wordt verkocht als handig maar resulteert in de inbraak op je privacy (EPD). Dit kan bijvoorbeeld gebeuren doordat politie en justitie, zonder toestemming informatie over jou zien te verkrijgen en jou hiermee onder druk kunnen gaan zetten. Bijvoorbeeld met gegevens die jij niet wil dat de rest van de wereld ze weet.
Een chip klinkt dan als een mooi alternatief als jij zegt dat je kan controleren wie je dossier leest. Maar dit is helemaal niet het geval. Was het niet het probleem met het chipje in de nieuwe identiteitskaart dat deze te lezen was op afstand? Jazeker, en waarom zou zich dat in dit geval ook niet kunnen voordoen. Dat kan dus wel. En kan het niet van afstand, dan loopt er toch een B100-geheimagent met een scanner langs die per ongeluk tegen je op botst en zo je gegevens achterhaald? Het is maar net hoe graag men die informatie wilt hebben.
Een tweede bezwaar tegen zo'n chip is overigens ook nog eens een keer dat jou persoonlijke informatie niet overal op hoeft te zijn opgeslagen. Die zit in je hoofd, en als je niet wilt dat iemand anders dat weet, dan krijgen ze die niet, want er bestaat nog steeds geen hersenscan voor gedachten (zeker niet als je niets zegt).
| | Chip | Maikel - 09.11.2008 19:39
Het is hier discussie platform.
Mensen die zware allergieën bijv. hebben kunnen opvrijwillege basis kiezen voor de chip en normaal persoon hoeft dit dus niet te doen. Je kan er zelf voor kiezen.
| | ekd | w - 10.11.2008 15:03
Is er ook al iemand bezig met het elektronisch kinddossier, en hoe je (als ouder) daar bezwaar tegen zou kunnen maken?
| | Kinder dossier | Maikel - 10.11.2008 15:22
Je bedoeld de EPD, maar dan voor je kinderen?
Ja, dat was volop in het nieuws. Je kan bezwaar maken, echter moet je een uittreksel van het bevolkingsregister hebben. Dat kost geld, deze kosten kan je terug vragen van het ministerie. Nadat je kind 16 is, moet je kind ook toestemming geven.
| |
| aanvullingen | |
