|
|  |
Hongerstaking voor rechtvaardigheid
Alex Wolf - 06.08.2010 22:15
Wat doet iemand als zijn eigen kinderen bij hem weggehouden worden? Die stapt naar de rechter. En wat als dat niet helpt? De Engelsman Len Miskulin heeft zijn kinderen al tien jaar niet meer gezien en verkeert inmiddels in zijn tweede hongerstaking.
De Britse krant de Daily Mail noemde Engeland naar aanleiding van een onderzoek van de Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling (OESO) de Europese hoofdstad van de gebroken gezinnen. Volgens het onderzoeksrapport (Gender brief) dat begin dit jaar werd uitgebracht, telt Engeland de meeste eenoudergezinnen van Europa. Met het aantal echtscheidingen staat Engeland op de vierde plaats in Europa. Nederland staat in dit onderzoek op de zestiende plaats qua echtscheidingen en op de veertiende plaats wat betreft eenoudergezinnen.
Dat er in Engeland veel echtscheidingen plaatsvinden, blijkt ook uit de nationale statistieken van Engeland (National Statistics, 2008): 45 procent van de getrouwde stellen halen hun 10-jarig jubileum niet. Deze scheidingen hebben grote gevolgen voor kinderen uit het huwelijk. Sandra Davis is een echtscheidingsadvocate in Engeland en onderzocht de gevolgen van scheidingen voor kinderen (Parental Separation, Children and the Courts). Zij ondervond dat 37 procent van de vaders na een scheiding hun kinderen nooit meer zien. Een kwart van de ondervraagde kinderen vertelde in ditzelfde onderzoek dat ze gedwongen werden om te liegen, om zo een ouder voor de rechtbank zwart te maken. Sandra Davis vind naar aanleiding van haar onderzoek dat het huidige familierechtsysteem in Engeland, ondanks zijn goede bedoelingen, vaak gebrekkig uitpakt voor de kinderen en daarom aan verandering toe is.
Len Miskulin (59 jaar) is een gescheiden vader die na een echtscheidingsprocedure in 2000 het contact is ontzegd met zijn twee zoons Stephen en Mathew. Door middel van een hongerstaking probeert hij nu aandacht te vragen voor zijn zaak. Op het plein tegenover het Britse parlement in Londen bivakkeert Len Miskulin in een tent. Hij is nu al 42 dagen (vanaf 26 juni 2010) in hongerstaking en leeft op water en vitaminepillen. Len is al een keer eerder in hongerstaking geweest, namelijk van 16 december 2000 tot en met 17 februari 2001, met als doel het recht op te eisen om zijn kinderen te zien. De uitkomst daarvan was dat hij een spreekverbod kreeg opgelegd door een Britse rechtbank, die hem op straffe van geldboetes verbood de media op te zoeken. Dit was volgens de rechtbank nodig om de identiteit van de moeder en de kinderen te beschermen. Na de proceskosten en het verdelen van de inboedel belandde Len in 2003 berooid op straat. Sindsdien is hij dakloos.
De van oorsprong Kroatische Len vertelt zeer geëmotioneerd dat hij zijn kinderen Stephen (17) en Mathew (20) mist en ze graag weer zou willen zien. “Je kinderen verliezen is een pijn die nooit meer weggaat. Er gaat geen dag voorbij dat ik niet aan hen denk.” Stephen en Mathew zijn kinderen uit zijn tweede huwelijk, met de kinderen uit zijn eerste huwelijk heeft hij gewoon contact en deze staan volgens hem volledig achter zijn actie. Len is zeer verbitterd over de gang van zaken tijdens de echtscheidingsprocedure van zijn tweede vrouw, waarmee hij 13 jaar samen is geweest. “De rechtbank heeft alle leugens die mijn ex-vrouw over mij vertelde voor zoete koek aangenomen, zonder enige bewijsvoering van mijn kant te bekijken. De grootste misdaad die het rechtssysteem heeft begaan, is mij van mijn kinderen te beroven. God mag weten wat mijn ex in die tien jaar de kinderen over mij heeft wijsgemaakt.”
Len is zeer vastberaden in zijn hongerstaking. Adviezen van bezorgde omstanders om weer te eten slaat hij in de wind. Een aantal dagen geleden heeft hij een verklaring uitgegeven op zijn internetsite dat hij niet kunstmatig wil worden (bij)gevoed als hij flauwvalt of in een coma raakt. “Ik heb niks meer te verliezen", zegt hij "Ik ben dakloos en ben het bedelen moe en ga liever dood in de hoop dat mijn kinderen ooit later zullen horen dat ik voor ze gevochten heb.” Hij stopt pas met zijn hongerstaking als zijn eisen zijn ingewilligd. Len eist dat de uitspraak van de familierechtbank herzien wordt en dat degenen die verantwoordelijk zijn voor zijn geruïneerde leven aangepakt worden. Daarnaast eist hij een woning en hij wil dat de regering het probleem rondom het familierechtsysteem erkent.
Het verhaal van Len is niet enkel een Engels probleem, ook in Nederland verloopt het echtscheidingsproces niet soepel. Volgens de jongste cijfers van het CBS ziet 19 procent van de kinderen in Nederland na een echtscheiding hun vader nooit meer. Er waren in 2009 maar liefst 29.890 kinderen betrokken bij een echtscheiding. Ook het aantal eenoudergezinnen is in Nederland de afgelopen jaren fors toegenomen (CBS).
 http://www.youtube.com/watch?v=o-Eh_aydeGA
www.dottal.org
 Website: http://www.verspers.nl
|
| Lees meer over: europa vrijheid, repressie & mensenrechten | | aanvullingen | | Ja, maar... | NN - 07.08.2010 13:02
Het is aan de ene kant natuurlijk een problematische situatie als kinderen door een ruzie tussen ouders geen band meer kunnen houden met de vader die ze liefhebben. Deze cijfers geven dat echter niet weer. Zij geven alleen de hoeveelheden, maar niet de voor of tegenspoet van de kinderen weer.
| | respect | nn - 07.08.2010 15:33
ik ben zelf ook vader, en moet er niet aan denken om in zijn schoenen te staan, dikke vette respect voor deze man! ik hoop dat het hem lukt dat op z'n minst 1 van z'n eisen worden ingewilligd.
| |
| aanvullingen | |
