|
|  |
Guinese oorlogsmisdadiger Dadis Camara moet berecht worden
Alex Wolf - 26.03.2011 16:45
Op brute wijze werd in Guinée op maandag 28 september 2009 door veiligheidstroepen een einde gemaakt aan een demonstratie van ongewapende burgers. Zij protesteerden tegen het toenmalige regime van president Moussa Dadis Camara. In een paar uur werden 156 mensen vermoord en meer dan honderd vrouwen publiekelijk verkracht. Er vielen ruim 1.500 gewonden en veel demonstranten werden gearresteerd en gemarteld. De daders lopen nog vrij rond.
Oorlogsmisdadiger Moussa Dadis Camara
Bloedbad 28 september 2009
Internationale druk heeft geen invloed gehad op Guinée om toenmalige president Camara en zijn handlangers te berechten. Alle onderzoeken wijzen uit dat zij verantwoordelijk zijn voor de gruwelijkheden. De Verenigde Naties hebben een maand na de demonstratie op 28 oktober 2009 een onafhankelijke onderzoekscommissie ingesteld die tot de conclusie kwam dat Moussa Dadis Camara verantwoordelijk kan worden gehouden voor misdaden tegen de menselijkheid. Ook het in Den Haag gevestigde Internationaal Strafhof (ICC) heeft in 2009 direct een juridisch vooronderzoek ingesteld. En deze concludeerde eveneens dat er misdaden tegen de menselijkheid zijn gepleegd. Desondanks lopen voormalig president Moussa Dadis Camara en zijn handlangers nog vrij rond.
Mensenrechtenorganisaties trekken geregeld aan de bel over zware misstanden in Guinée. Wijdverspreide corruptie en militaire onderdrukking ontlokten in 2006 en begin 2007 ook al een groot volksprotest. Vakbonden organiseerden toen een algemene staking en eisten dat er een einde zou komen aan het slechte regeringsbeleid. De levensstandaard in Guinée moest worden verhoogd.
Maar ook toen werden de protesten, die vreedzaam begonnen, hardhandig de kop ingedrukt. Onderzoek van verschillende mensenrechtenorganisaties wijst uit dat er in 2007 ruim 250 mensen zijn vermoord en 1.500 mensen gewond raakten. Veel demonstranten werden gemarteld of verkracht door de veiligheidstroepen. En hoewel er ook toen een internationale veroordeling volgde, heeft druk van het Westen op Guinée er nooit toe geleid dat de daders van de moordpartijen werden berecht, zo is te lezen in het jaarrapport uit 2008 van Human Rights Watch.
Guinée is een voormalige Franse kolonie (Frans Guinée) en ligt aan de westkust van Afrika. Op 28 september 1958 hadden de Guinezen de keus om in een referendum te kiezen voor toetreding tot een statenbond onder Franse leiding (Communauté Française) of voor totale onafhankelijk. Na een succesvolle onafhankelijkheidscampagne van Ahmed Sékou Touré koos een meerderheid voor het laatste. De onafhankelijkheid werd op 2 oktober 1958 uitgeroepen. Ahmed Sékou Touré werd tot president verkozen en de nieuwe republiek Guinée was een feit. Ondertussen behoort het land tot een van de armste landen ter wereld, dit ondanks haar rijkdom aan grondstoffen zoals goud, diamanten en bauxiet.
Frankrijk heeft Guinée volledig aan haar lot overgelaten. Alle financiële steun en investeringen werden onmiddellijk na de onafheidsverklaring gestaakt. President Touré voerde een socialistisch revolutionaire politiek en tolereerde geen tegenspraak, tienduizenden Guinezen verdwenen in kampen of werden gemarteld en geëxecuteerd. Het dictatorschap van Touré eindigde met zijn overlijden, hij stierf in 1984 aan de gevolgen van een hartaanval. Een paar dagen later nam generaal Lansana Conté met een staatsgreep de macht over.
Conté beloofde Guinée politieke en economische hervormingen. Deze leken van 1997 tot en met 1999 hun vruchten af te werpen, maar als gevolg van burgeroorlogen in de buurlanden Siërra Leone, Ivoorkust en Liberia zakte de economie totaal in. Guinée werd meegezogen in de conflictsituatie van West-Afrika, mede doordat honderdduizenden vluchtelingen vanuit de aangrenzende gebieden naar het land trokken. Op een bevolking van tien miljoen mensen was dit een flinke belasting.
Van deze situatie maakte president Conté gebruik. Hij vond in de vluchtelingen een goede zondebok voor zijn mislukte hervormingen en beschuldigde hen in 2000 van inmenging in de binnenlandse politiek. Hierop werden duizenden vluchtelingen mishandeld, verkracht en gevangengezet. Zijn dictatorschap zou nog acht jaar voortduren. Op 23 december 2008 overleed Lansana Conté. Maar de situatie in Guinée werd er niet beter op.
Een dag na de dood van Conté nam het leger met weer een staatsgreep de macht over. Kapitein Moussa Dadis Camara verklaarde zich tot president. Hij stelde de grondwet en het parlement buitenwerking en hij verbood alle politieke- en vakbondsactiviteiten. Camara richte zijn eigen partij op; Conseil National pour la Démocratie et le Développement (CNDD). Op 14 januari 2009 benoemde hij een overgangsregering die voornamelijk uit militairen bestond. Deze had als taak om presidents- en parlementsverkiezingen te organiseren en hiermee over te gaan naar een nieuw grondwettelijk regime.
Toen echter duidelijk werd dat Moussa Dadis Camara zichzelf ook verkiesbaar wilde stellen dreigde de Vredes- en Veiligheidsraad van de Afrikaanse Unie (AU) half september 2009 met sancties. Vakbonden, maatschappelijke organisaties en de gezamenlijke oppositie, die zijn verenigd in de ‘Forces Vives’ riepen burgers op om op 28 september te gaan protesteren tegen de kandidatuur van Camara in het voetbalstadion van Conakry. Dit leidde tot een confrontatie tussen veiligheidstroepen en ongewapende burgers die zijn weerga niet kent, aldus het onderzoeksrapport van Amnesty International ‘Guinea: “You did not want the military, so now we are going to teach you a lesson” the event of 28 september 2009 and their aftermath’, gepubliceerd in februari 2010.
Wat begon als een vreedzaam protest eindigde al snel in een gruwelijke geweldsuitbarsting waarbij de veiligheidstroepen; gewapende milities en zogeheten Rode Baretten (de presidentiële garde) een slachting aanrichtten onder de demonstranten, meldt het rapport. In een paar uur zijn ruim 150 demonstranten neergeschoten of vermoord met messen. Ruim veertig vrouwen zijn in het stadion door de veiligheidstroepen publiekelijk verkracht en meer dan 1.500 mensen raakten gewond. Veel demonstranten werden gearresteerd en in de dagen daarna gemarteld of verkracht. De getuigenverslagen in het rapport beschrijven een misselijkmakend beeld van de wreedheid waarmee de veiligheidstroepen, milities en Rode Baretten de demonstranten te lijf gingen.
Getuigen vertellen in het rapport: “De Rode Baretten vergrepen zich aan haar, ze waren met zijn vijven. Ze hielden haar vast terwijl de anderen met hun bajonet haar kleren verscheurden. Vervolgens verkrachten ze haar beurtelings. Daarna duwde een Rode Baret diverse malen een pistool in haar vagina een andere schoot een kogel in haar vagina. Ik heb haar niet meer gezien en denk dat ze dood is.”
Een andere getuige vertelt dat de Rode baretten gericht op het publiek schoten. “Zij richtten op hoofd en borst.”
Weer een andere getuige vertelt over een vrouw die probeerde te ontsnappen. “Ze schreeuwde, vier Rode Baretten hadden haar gegrepen. Twee hielden haar armen vast en één haar benen, terwijl de ander haar verkrachte. Daarna sneden ze haar keel door.”
Guinée heeft op 14 juli 2003 het statuut van Rome van het International strafrechthof geratificeerd waardoor deze bevoegdheden heeft om misdaden tegen de menselijkheid te berechten. Maar zo’n rechtzaak kan alleen plaatshebben bij het Internationaal Strafhof in Den Haag als de Guinese rechtbank ongeschikt is om dit zelf te doen. In Guinée is veel onzekerheid over wat te doen. Het is nu anderhalf jaar na de demonstratie van 2009 en de daders en verantwoordelijken van de massaslachting worden nog niet vervolgd. Nabestaanden van de slachtoffers zitten in het ongewis waarom het zolang duurt.
Door het uitlekken van documenten via wikileaks begin dit jaar is een reconstructie te maken van wat er in de maanden na de demonstratie van september 2009 is gebeurd. Zo is er een document (1) vrijgekomen waarin staat dat diplomaten van de Amerikaanse ambassade in Parijs in oktober 2009 de mogelijkheid hebben besproken om Camara van zijn troon te stoten. De weg moest worden vrijgemaakt voor een democratische regering. De Verenigde Staten en Frankrijk zagen voor dit proces een onderhandelingsrol weggelegd voor de president van Burkina Faso en voorzitter van ECOWAS (Economische Gemeenschap van West-Afrikaanse Staten) Blais Compaore.
Franse diplomaten zijn vervolgens op 2 november naar Burkina Faso gevlogen om het plan voor te leggen Campoare. Ze verzochten hem te overwegen of er mogelijkheden zijn om een strafzaak van het Internationaal Strafrechthof (ICC) tegen Moussa Dadis Camara te ontwijken. Dit terwijl het ICC druk bezig was met vooronderzoek naar de massamoord.
Frankrijk ziet volgens dit document liever dat Moussa Dadis Camara door een Afrikaans tribunaal berecht wordt, met als uitkomst dat hij en zijn medeplichtigen gehuisvest worden in een ander land. Frankrijk wil zo tegemoet komen aan de wensen van de militaire junta van Guinée opdat zij dan hun macht zullen opgeven.
De plannen leken te worden ingehaald door de werkelijkheid. Want terwijl de onderzoekscommissie van de VN in Guinée waarheidsvinding ter plaatse deed werd er een aanslag op Camara gepleegd. Op 3 december 2009 keerde de leider van de Rode Baretten (de presidentiële garde), Aboubacar Diakité alias Toumba, zich tegen zijn predident en schoot hem in het hoofd. Toumba had de indruk dat hij de schuld van de massamoord naar zich toe geschoven kreeg. Hij wordt medeverantwoordelijk gehouden voor de gruweldaden, omdat hij rechtstreeks het bevel had over de Rode Baretten. Een getuige vertelt in het onderzoeksrapport van de VN wat Toumba riep tegen zijn milities in het stadion; “Ik wil geen overlevenden. Vermoord ze allemaal. Zij denken dat we hier een democratie hebben.”
Camara overleefde de aanslag. Hij werd naar Marokko gevlogen, waar hij medische hulp kreeg. Hij stemde ermee in dat het land tijdens zijn herstel geleid zou worden door zijn plaatsvervanger, de minister van Defensie en medecouppleger generaal Sekouba Konate. De poging van de VS en Frankrijk om Camara op een zijspoor te zetten raakte hiermee in een stroomversnelling.
Uit de wikileaksdocumenten over de Amerikaanse ambassade in Rabat, Marokko blijkt dat Konate geen heil zag in de terugkeer van Camara. Konate wilde het land liever leiden in de overgang naar een burgerregering. Hiervoor kreeg hij volledige steun van de Verenigde Staten, Frankrijk, Marokko en ECOWAS. Maar Camara moest wel eerst buitenspel worden gezet. In een nieuw plan, dat werd opgesteld door ECOWAS en ondertekend door de eerder genoemde landen, zou Camara een verbod krijgen om terug te keren.
Konate kondigde de volgende dag, op 6 januari 2010, in een Guinese nationale radio-uitzending officieel aan dat er een overgangsregering gevormd zou worden. Marokko moest Camara wel zo lang mogelijk daar proberen te houden. Maar omdat Marokko de hete adem voelde van de onderzoekscommissie van de VN besliste het dat Camara in een ander land moest worden ondergebracht. Op 7 januari vroeg koning Mohammed VI van Marokko aan de president van Gabon of hij Camara kon huisvesten. Deze weigerde. Ondertussen probeerden Frankrijk en de VS om Saoedi Arabië over te halen Camara te huisvesten. Dat duurde Mohammed VI te lang. Op 12 januari 2010 gaf hij opdracht om de voormalige president van Guinée naar Burkino Faso over te brengen. Camara mocht absoluut niet in in zijn land zijn tijdens de overweging in de veiligheidsraad. Deze beslissing kwam voor de Amerikanen en de Fransen nogal abrupt, blijkt uit een derde wikileaksdocument (2).
Camara dacht zelf dat hij naar Guinee werd gevlogen. Hij vertelde de minister van Buitenlanse Zaken van Marokko, Taieb Fassi Fihri, dat hij niet kon wachten om bij thuiskomst verhaal te halen. Letterlijk zei hij: “To cut off hands and heads”, aldus het wikileaksdocument (3). Eenmaal aangekomen in Burkina Faso heeft Marokko hem alle medische steun beloofd die hij maar nodig heeft. Zijn vrouw en kinderen mogen in Marokko verblijven op kosten van de staat, zo lang Camara Burkina Faso niet verlaat.
Zo werd Camara buitenspel gezet en kreeg Konate alle steun die hij maar kon wensen. Deze Konate blijkt een goede troef te zijn. Hij maakte de weg vrij naar de democratisering van Guinée. Op 27 juni 2010 werden er voor het eerst in een halve eeuw (52 jaar) onafhankelijkheid vrije democratische verkiezingen gehouden. Na beschuldigingen van fraude was er een tweede verkiezingsronde nodig. Maar op 24 oktober 2010 won uiteindelijk oppositieleider Alpha Condé de presidentsverkiezingen.
Condé liet onlangs in een interview met de BBC (4) doorschemeren dat hem een zware taak te wachten staat. Hij stelde dat de militaire junta het land bankroet heeft achtergelaten. In het interview verklaarde hij verder dat Camara naar Guinée terug mag komen. Maar Condé zei niet wat er dan met de voormalige president gebeurt.
Gedacht wordt aan ‘reconciliation’, oftewel verzoening met het verleden, om de ingezette democratische lijn niet te verstrooien. Maar of de slachtoffers ermee instemmen de oorlogsmisdadigers te laten gaan als prijs voor democratie zal nog moeten blijken. Als het aan de plaatsvervangend hoofdaanklager van het ICC, Fatou Bensouda, ligt gebeurt dit niet. In een persverklaring tijdens haar bezoek aan Guinée op 10 november 2010 stelde Bensouda dat “de slachtoffers van de moordpartij recht moeten krijgen, zodat het einde van onschendbaarheid groot geschreven kan worden op de eerste bladzijden van de geschiedenis van het nieuwe Guinée.”
De Guinese mensenrechtenorganisatie OGDH (Organisation Guinéenne des Droits de l'Homme) maakte op 11 maart jongstleden bekend dat er financiele middelen zijn gevonden voor een compensatiefonds voor de slachtoffers van 28 september 2009. De EU had hierop aangedrongen. Directeur van OGDH, Thierno Madjou Sow stelde dat dit fonds ten goede komt aan de rechtspraak. "Dit nooit weer in Guinee", zei Sow in een artikel op Guinée news (5).
In datzelfde artikel verklaart de Guinese advocaat Hamidou Barry dat ook huidig president Condé vergeven en vergeten niet vindt passen bij misdaden tegen de menselijkheid passen. Barry: "Zolang de daders nog leven willen de slachtoffers gerechtigheid. Maar het Guinese rechtsapparaat heeft op dit moment niet de capaciteit noch de competentie om de daders te vervolgen". Van reconciliation hoeft dus geen sprake te zijn. Moussa Dadis Camara en zijn handlangers moeten worden berecht. Het ICC is aan zet.
1 -  http://www.wikileaks.ch/cable/2009/10/09PARIS1465.html
2 - http://www.wikileaks.ch/cable/2010/01/10RABAT22.html
3 - http://www.wikileaks.ch/cable/2010/01/10RABAT34.html
4 - http://www.bbc.co.uk/news/world-africa-12531738
5 - http://www.guineenews.org/articles/detail.asp?num=2011311141114
 Website: http://www.verspers.nl
|
| Lees meer over: vrijheid, repressie & mensenrechten | | aanvullingen | | uit dit artikel zijn aanvullingen verplaatst naar de ruispagina | | | | rare jongen | nn - 26.03.2011 17:12
Nog niet zo lang geleden pleitte je op deze site voor het niet berechten en het verlenen van asiel aan afghaanse oorlogs misdadigers. Was het martelen,vermoorden en verkrachten in dienst van het communistische marionetten regime in Kabul minder kwalijk?
| | Bloedbad zonder bloed | BB - 26.03.2011 20:16
Waar is het bloed op de tweede foto? Of is dat onderdeel van het protest of zo?
| | Goed dat je hier aandacht aan besteed! | NN - 26.03.2011 23:44
De ex-juntaleider van Guinee, Moussa Dadis Camara, moet worden berecht vanwege het bloedige neerslaan van de oppositiedemonstratie. Goed dat je hier aandacht aan besteed. Ik hoop dat het Internationaal Strafhof nou eens eindelijk doet waarvoor het opgericht is. Zo lang er media aandacht is voor deze gruwelijkheden zal het Internationaal Strafhof misschien de druk opvoeren om de daders te berechten.
| | daadkracht? | Saartje - 27.03.2011 00:11
Het is in en intriest wat er gebeurt is Conakry en het is nog triester dat het Internationale Strafhof daadkracht mist om zelfs na de conclusie dat er misdaden tegen de menselijkheid zijn gepleegd tot berechting over te gaan.Dit betekent voor mij toch wel het failliet van deze organisatie.
Nu alle pijlen van het Internationale Strafhof en Media op Khadaffi zijn gericht zullen de oorlogsmisdadigers van Guinee vast en zeker in de vergetelheid raken.
| | dictators | nn - 27.03.2011 19:21
Franse diplomaten zijn vervolgens op 2 november naar Burkina Faso gevlogen om het plan voor te leggen Campoare. Ze verzochten hem te overwegen of er mogelijkheden zijn om een strafzaak van het Internationaal Strafrechthof (ICC) tegen Moussa Dadis Camara te ontwijken. Dit terwijl het ICC druk bezig was met vooronderzoek naar de massamoord.
Frankrijk ziet volgens dit document liever dat Moussa Dadis Camara door een Afrikaans tribunaal berecht wordt, met als uitkomst dat hij en zijn medeplichtigen gehuisvest worden in een ander land. Frankrijk wil zo tegemoet komen aan de wensen van de militaire junta van Guinée opdat zij dan hun macht zullen opgeven.
Frankrijk is er niet vies van om de hand boven het hoofd te houden van voormalige dictators. Daarom wonen ook veel voormalige Afrikaanse dictators in de Avenue Foch in het chique zestiende arrondissement van Parijs. Deze avenue is een van de favoriete straten onder dictators en hun familie. Laten ze daar maar eens een bom op gooien!
--------------------------------------------------------------------------------
| | Sadly Impunity is the norm | GVCD - 27.03.2011 19:31
A report by the Special Adviser to the Secretary-General on the Prevention of Genocide after a mission to Guinea in March 2010 offered a bleak account of past atrocities and the state's inability deal with them effectively. "Impunity is the norm; perpetrators of past violence and human rights violations have gone unpunished, including those responsible for massive human rights violations committed during the previous regimes of Sékou Touré and Lansana Conté."
Sow said nothing had changed with the election of Condé. "Look at the events of September 28, 2009, when you had hundreds of people killed at the stadium, thousands more injured, women and girls raped and killed in public. But it's as if nothing happened." Sow says despite the interest of the International Criminal Court (ICC) and the support of other bodies, the Guinean government was doing little to bring the perpetrators of the stadium massacre to justice.
What to do with soldiers?
A major concern for both civil society activists and international partners is the continuing strength of the military. But as the International Crisis Group (ICG) noted in a report, Reforming the Army, issued in September 2010, restructuring and scaling down the armed forces will not be easy. "The army's well-deserved reputation for indiscipline and resistance to democratic civilian rule is a product of its troubled past," the ICG warned. Successive regimes have built up their own patronage networks, often favouring troops from their own ethnic group and/or home region, or recruiting from outside. As the ICG pointed out, Guinea plays host to "multiple militias and irregulars".
http://www.irinnews.org/Report.aspx?ReportID=92253
Website: http://www.irinnews.org/Report.aspx?ReportID=92253
| | Sancties | GVCD - 28.03.2011 13:27
Wat ook groot probleem is dat de opheffing van de sancties door de Europese Unie tegen leden van de CNDD, dit blijft vreemd selectief.
De vriendelijkheid van de Europese Unie ten aanzien van officieren criminelen wat toevallig samenvalt met het bezoek van de heer Alpha Conde in Frankrijk is zorgwekkend. Oke Sekouba Konate moet gearresteerd en bracht voor internationale gerechtigheid. Alle massa misdaden die hij gepleegd werden geïdentificeerd. Getuigen en slachtoffers zijn in Conakry.
Rare opmerkinge van BB. Op de foto zijn de doden lichamen te zien van Guinezen die bruut vermoord zijn. Voor bloedig beelden kan je zien op
http://www.youtube.com/watch?v=3XFElaiORhA
http://www.youtube.com/watch?v=UUEjaiC92U4
Website: http://www.lamin.nl/GVCD.html
| | vreselijk | peace - 29.03.2011 13:36
Getuigen vertellen in het rapport: “De Rode Baretten vergrepen zich aan haar, ze waren met zijn vijven. Ze hielden haar vast terwijl de anderen met hun bajonet haar kleren verscheurden. Vervolgens verkrachten ze haar beurtelings. Daarna duwde een Rode Baret diverse malen een pistool in haar vagina een andere schoot een kogel in haar vagina. Ik heb haar niet meer gezien en denk dat ze dood is.”
Een andere getuige vertelt dat de Rode baretten gericht op het publiek schoten. “Zij richtten op hoofd en borst.”
Weer een andere getuige vertelt over een vrouw die probeerde te ontsnappen. “Ze schreeuwde, vier Rode Baretten hadden haar gegrepen. Twee hielden haar armen vast en één haar benen, terwijl de ander haar verkrachte. Daarna sneden ze haar keel door.”
En dan heft de EU maar de sancties op tegen de oorlogscriminelen. Waar alle media nu gefocust is op Khadaffi creeeren ze een uitweg voor andere oorlogsmisdadigers. Hetzelfde gebeurt nu ook in Ivoorkust maar daar schijnt weinig belangstelling voor te zijn.Worden daar de burgers ook beschermd tegen de regeringstroepen??
http://www.trouw.nl/tr/nl/4496/Buitenland/article/detail/1866505/2011/03/28/Burgeroorlog-Ivoorkust-bijna-onafwendbaar.dhtml
| |
| aanvullingen | |
