|
|  |
Wij leven in een Egocratie
Bernhard Fynbaum - 05.04.2011 18:32
Wat is democratie? Een interessante vraag, niet? Voordat dat je verder leest moet je eerst proberen om de vraag zelf te beantwoorden. Schrijf maar eens op wat jij vindt wat democratie is of hoort te zijn. In dit artikel zal ik, met een licht autistische inslag en niet gehinderd door enige kennis van zaken, proberen deze vraag te beantwoorden. Ook zal ik proberen aan te geven wat dat wat wij als democratie krijgen voorgeschoteld in mijn ogen werkelijk is.
Het woord democratie stamt af van de Griekse woorden δῆμος (dèmos), "volk" en κρατέω (krateo), "heersen, regeren" en betekent dus letterlijk "volksheerschappij", zo lezen we op de openbare encyclopedie Wikipedia. In een democratie is de voltallige bevolking soeverein, zij heeft zogenaamd de macht en zou iedere beslissing die genomen wordt, gebaseerd dienen te zijn op de wil van het volk. Hierbij geldt ook nog het gelijkheidsbeginsel waarbij iedereen, ongeacht zaken als geld, macht, ras en opleiding, dezelfde rechten en plichten heeft.
Er staat dus zoiets als "heersen en regeren door of namens het volk, gebaseerd op de wil van het volk". Als we dan naar de tegenhanger van democratie kijken, namelijk een dictatuur, dan krijgen we: "Eén persoon of een kleine groep van mensen heersend over het volk waarbij beslissingen gebaseerd zijn op de eigen wil van die heerser(s)." Deze heersers vormen dus de staat en de burgers zijn ondergeschikt aan de staat, terwijl in een democratie de staat (de beslissingen van de staat) ondergeschikt is aan de wil van het volk.
Volksvertegenwoordigers
In de bovenstaande uitleg van wat democratie inhoud gaat het dus om de beslissingen van de staat, het door de staat gevoerde beleid dat, in een democratie, de wil van het volk dient te volgen. Niets in deze algemeen geldende definitie zegt iets over vertegenwoordigers van het volk als dragers van de wil van het volk. Ook is het niet zo dat een systeem van om de zoveel jaar opnieuw kiezen van volksvertegenwoordigers van het volk, een echtheidskenmerk van een democratie is.
Ik zeg dit niet om een andere vorm van democratie te promoten, maar meer als basis voor een discussie. Wat uiteindelijk van belang is, zou moeten zijn, is dat de wil van het volk wordt gevolgd. Op welke manier dit wordt gedaan is van ondergeschikt belang. Maar het sturen op basis van de wil van het volk is het kenmerk van een democratie volgens bovenstaande definitie, waarbij voorkomen moet worden dat andere belangen dan de wil van het volk het beleid kunnen bepalen.
Een gekozen dictatuur
Volksvertegenwoordigers in onze vorm van democratie hoeven niet te luisteren naar het volk. Zij roepen wat zij willen en wij kiezen die personen en groepen die het meest in de richting komen van wat wij zelf willen. Vervolgens zetten zij een tijdelijke dictatuur op, die werkt op basis van hun wil. Het zijn dus niet de politici die moeten luisteren, maar wij moeten luisteren om die personen te kunnen kiezen die het meest bij onze voorkeuren aansluiten. Het zijn de politici die de bandbreedte van de keuzemogelijkheden vooraf bepalen. Wij kunnen niet kiezen of we ijs of patat willen, alleen of het vanille of aardbeiensmaak wordt. Ik stel dus dat de westerse landen geen democratie hebben maar een democratisch gekozen dictatuur.
Dit systeem komt voort uit de permanente koppeling tussen gezag en persoon of groep, met als basis het idee dat het individu belangrijker is dan het collectief. Met deze vorm van democratie, de democratische dictatuur, is het volk dus ondergeschikt aan een kleine machtige groep. Op deze manier hoeft niemand onder onze (potentiële) volksvertegenwoordigers te luisteren naar het volk. Met uitzondering dan tijdens de laatste maanden voor de verkiezingen tijdens welke de standpunten in wat aangepast vorm worden gebracht om het electoraat te verleiden hun de regering in te stemmen.
Leren luisteren
In tegenstelling tot deze, laten we het noemen, 'Egocratie', dient er dus gezocht te worden naar een systeem waarbij de wil van het volk centraal staat en niet meer de mens die tijdelijk de wil van het volk zou moeten verwoorden. Er dient dus gezocht te worden naar een vorm van democratie waarbij de wil van het volk heerst en niet de wil van de mensen die het volk kiest. Als alternatief voor de Egocratie denk ik dan aan een 'Auscultacratie', wat zoiets zegt als ‘Heersen door luisteren’, als mijn amateuristisch gespeel met oude talen mij niet bedriegt.
Als we de mens niet meer centraal stellen als vertegenwoordiger van het volk en sterker; als we alleen de wil van het volk nog maar van belang achten, dan kunnen we helemaal afstappen van mensen als gekozen vertegenwoordiger van het volk. Wat een geweldige besparing zou dat opleveren. Zo kunnen bij voorbeeld alle politieke partijen opgeheven worden. Er is namelijk maar één wil van één volk en we hebben dus geen vertegenwoordigers nodig van verschillende ’willen’. Er hoeft dus ook niet meer van vertegenwoordigers gewisseld te worden maar de staat dient in plaats van een om de zoveel jaar terugkerende stoelendans een goed luistersysteem op te zetten en er dient een goed controlesysteem te worden opgezet, voor controle op de naleving van de wil van het volk.
Controle van het systeem
Belangrijke spelers ter controle van dit luistersysteem en van de wetgevende macht (die de wil van het volk omzetten in beleid en wetten) zijn de rechtelijke macht en de vrije pers. Wel moet dan opgemerkt worden dat die vrije pers VRIJ moet zijn en niet misbruikt moet kunnen worden als propaganda apparaat voor bepaalde belangen. Zij dient dan alle visies een gelijk platform te bieden zodat het volk, op wiens wil de het systeem hoort te sturen, zich een goed beeld kan blijven vormen van alle aangelegenheden van de staat en de gevolgen van alle mogelijke politieke en economische keuzes die gemaakt moeten worden. Maar dit is uitwerking van het systeem. Ik heb daarvoor geen kennis en geen tijd. Wel zou het leuk zijn als anderen met dit idee verder aan de slag gaan.
Terechte kritiek
Je kunt dus gerust stellen dat sommige kritieken op de democratie zoals wij die nu kennen absoluut terecht zijn. Wij leven niet in een democratie maar, zoals gezegd, in een Egocratie. Ons als volk wordt, om de zoveel jaar slechts een beperkte keuze aan mogelijkheden voorgehouden. Deze begrenzing houdt in dat we niet vrij zijn. De keuzes zijn op voorhand beperkt en een fundamentele verandering van het systeem in de richting van echte democratie is iets waar de politici van gruwelen.
Het zou zomaar kunnen dat ook deze kritiek als een gevaar wordt gezien door de belanghebbenden bij het huidige systeem, en zich op termijn zal mogen verheugen in aandacht van de AIVD. “Het is een gevaar voor de democratie” wordt dan geroepen en het volk wordt voorgehouden dat hun vrijheden in gevaar zijn. Maar niets in minder waar. Die vrijheid hadden ze nooit. Het volk, u en ik, zit gevangen in een kooi van andermans belangen. Alleen echt luisteren naar het volk en het volgen van wat men daar hoort betekent vrijheid.
|
| Lees meer over: globalisering media vrijheid, repressie & mensenrechten zonder rubriek | | aanvullingen | | prioriteiten | DudeoftheDunes - 08.04.2011 12:30
Luisteren naar de wil van het volk... Maar wie is het volk dan? Ik en velen met mij hebben hebben rechtlijnig tegenovergestelde standpunten op allerlei fronten ten opzichte van mensen die op de VVD, het CDA of de PVV stemmen. Je bent terecht verontwaardigd dat onze stem niet vertegenwoordigd is in de regering en dat mensen die op de bovenstaande partijen hebben gestemt er veelal bedrogen vanaf zijn gekomen. Maar het afschaffen van partijen is -denk ik- niet de oplossing. Het probleem met jou variant van democratie of Auscultcratie is dat de "luisterende beleidsmaker" die jij beschrijft, kan beslissen naar welke stem van het volk hij kan luisteren en naar welke niet. Hij bepaald welk gedeelte van de stem van het volk prioriteit krijgt. Voorbeeld:
Stel je hebt een meerderheid die tegen onderwijsbezuinigingen is en tegelijk een meerderheid die voor het voeren van een oorlog in Libie is. De regering heeft maar beperkte middelen (geld), dus moet er een keuze gemaakt worden: Oorlog in libie of behoud van onderwijs? De luisterende beleidsmaker zal dan afhankelijk van zijn eigen mening over de zaak prioriteiten stellen. De beleidsmaker in kwestie kiest ervoor om de onderwijsbezuinigingen niet door te voeren en dus ook geen oorlog in Libie te voeren. Misschien dat er een groot deel van de mensen boos wordt om de beslissing die hij maakt, maar achteraf nog meedoen aan de oorlog in Libie is onmogelijk. Het is een grove versimplificatie, maar het laat wel zien een beleidsmaker extreme hoeveelheden macht krijgt.
Ik denk dat het probleem van onze staatsvorm dan ook is, dat het te gecentraliseerd is; top-down ipv grassroots. Als gemeentes meer macht krijgen krijgt het volk meer macht. De gemeente als belangrijkste macht ipv de landelijke regering; dat is een interessant idee denk ik. Als een gemeente je niet zint ga je maar lekker naar een andere... Het probleem daarmee is natuurlijk wel dat wetten per gemeente kunnen verschillen. Wat natuurlijk erg onhandig kan zijn.
Nog mooier:
There's
No Goverment
like
No Government
| |
| aanvullingen | |
