IndyMedia - Vrij Media Centrum Nederland

Hier kun je discussieren over Jean Tillie: Het gezicht van de verstikkende bestuursklasse.
Tillie beweert twee keer slachtoffer te zijn geworden van de inmiddels legendarische matpartij in de Grootte Keijser in 1982. Een keer van de fascisten die hun zetelwinst die avond vierden door aanwezigen tot bloedens toe te mishandelen en een tweede keer van zijn “kameraden” van destijds die schouderophalend op zijn verwondingen reageerden.

Als ik Tillie destijds gekend had, dan had ik hem vooral liefdevol behandeld want mishandeling grijpt diep in op iedereen zijn ziel. Medeleven is immers nagenoeg het zelfde als solidariteit. Medeleven hoeft Tillie niet op te brengen voor de bezetters van het Maagdenhuis, maar dat hij zich als ex-anarchist niet met hen kan identificeren en ze op voorhand wegzet als latent gewelddadige radicalen is een farce. In Tillie’s beleving kan pril links activisme in Nederland over een kam geschoren worden met de perverse gewelddadigheden van de radicale islam.

Wie mee doet aan de vergaderingen in het Maagdenhuis zal ervaren dat geweld als politiek middel daar niet aan de orde is. Deze vergaderingen zijn in geen enkel opzicht te vergelijken met de onthoofdingen zoals die in Noord Irak door islamo-fascisten op de bumper van een Toyota pick-up truck worden gepland. Het misstaat een hoogleraar om van het woord “radicaal” een containerbegrip te maken. Daarmee draagt hij bij aan de verstikkende angstcultuur die elke vorm van gezonde oppositie poogt te smoren. En dat niet alleen. Met zijn criminaliserende uitlatingen is Tillie het gezicht geworden van de verstikkende bestuursklasse die een heilzaam democratiseringsproces schade wil toebrengen.

Als Tillie recht wil doen aan zijn anarchistische verleden, dan zou hij er vanaf moeten zien om zich te bedienen van groteske en idiote generalisaties. Hij zou er beter aan doen om te spreken over de toenemende heilzame anarchistische tendensen in onze samenleving. Deze worden namelijk zichtbaar in uiterst constructieve verschijnselen zoals buurtmoestuinen, socratische gesprekken, autarkische energie opwekking en, ja... ook hard werkende jonge politieke activisten in het Maagdenhuis.