Hier kun je discussieren over Anti-autoritair/ antikapitalistisch blok op Zorg demo-Amsterdam.
We willen ook graag in een zichtbare groep deelnemen, een soort anti-autoritair/ antikapitalistisch blok, maar zeer open toe naar onze mede-demonstranten zodat we makkelijk met andere deelnemers in contact kunnen komen.We roepen mensen daarom op om mee te helpen met het uitdelen van dat pamflet, en gezellig mee te lopen met spandoeken, rood-zwarte vlaggen en wat dies meer zij.
We verzamelen daartoe vanaf 11.00 op de Dam, pal voor/ tegenover Madame Tussaud op de hoek met het Rokin. Daar zullen al zwart-rode vlaggen te zien zijn, daar zijn de pamfletten beschikbaar. We hebben er veel, dus hoe meer uitdeelmensen, hoe fijner!
Hopelijk zien we jullie daar en hebben we een goede, vruchtbare en strijdbare dag.
Met Solidaire groet,
Enkele Vrije Bond leden, uit Eindhoven, Tilburg, Amsterdam.
http://vrijebond.org
Hier de tekst van het pamflet dat word uitgedeeld:
------------------------------------------------------------------------------------------------------
De zorg, ieders zorg
De zorg wordt gesloopt, van bezuinigingen en reorganisaties zijn zowel
personeel als patiënten de dupe. Dat is méér dan een kwestie van slecht
regeringsbeleid, inhalig management en het winstbejag van de
farmaceutische industrie. De kern van het probleem ligt dieper: bij het
winststreven in het héle bedrijfsleven en de staatsstructuren als
verlengstuk hiervan. Het gaat om winsten van een farmaceutische industrie
die enorme budgetten uitgeeft aan patenten en aan reclame. Dat maakt zorg
nodeloos duur. Maar er is veel meer.
Het bedrijfsleven wil winst en dus willen ze kosten drukken. Belastingen
maken van die kosten deel uit, belastingverlaging hoort bij het
pro-kapitalistische standaardpakket van rechtse en sociaaldemocratische
politici. Politici zijn daarom voor bezuinigingen in de collectieve
sector. De zorg is een nogal kostbare aangelegenheid. Bezuinigingen in de
zorg zijn nodig om overheidsuitgaven omlaag te krijgen zodat de
belastingen kunnen worden verlaagd en de winstgevendheid verhoogd.
Maar datzelfde kapitaal heeft wèl zorg nodig, al willen ze er niet voor
dokken. Winst maken vergt een reproductiesector die productief personeel
levert. Zieke mensen en mensen met een beperking zijn veelal niet
productief. Dode mensen nog minder, en die moet je als ondernemer dan ook
nog weer vervangen tegen extra kosten. Zorg is dus nodig, vinden ook
ondernemers, maar door anderen betaald. Door wie? Door patiënten zelf.
Vandaar de trend naar eigen bijdragen, naar hogere zorgpremies en
dergelijke. Bazen profiteren van onze gezondheid. Maar wij mogen steeds
meer zelf voor de kosten opdraaien. Verder worden we teruggeworpen op
elkaar, op mantelzorg, waarbij vanwege hardnekkige traditionele
rolpatronen, vrouwen nog zwaarder onder druk staan dan mannen. Terwijl de
bezuinigingen zelf, vanwege het relatief grote aantal vrouwelijke
zorgmedewerkers, ook niet bepaald evenredig uitwerken qua gender.
Tenslotte ontstaan er steeds meer zorginstellingen op commerciële basis,
en waar de zorg nog in staatshanden is rukt 'rendementsdenken' op.
Privatisering en commercialisering maken de zorgsector tot winstobject
voor ondernemers, ten koste van arbeidsvoorwaarden en patiëntenbelangen.
Dit maakt de zorg duurder: reclamekosten, topsalarissen en bonussen moeten
ergens van worden betaald, en ook aandeelhouders willen geld zien.
Winstbejag is het probleem.
Waar ligt de oplossing? De zeggenschap leggen bij degenen die het aangaat:
de zorgverleners, en degenen die zorg nodig hebben. Niet bij de markt, die
winst tot hoogste norm maakt, ten koste van de zorg en de solidariteit.
Niet bij de bestuurders voor wie zorg een carrière is. Managers,
aandeelhouders, directies: ze voegen niets toe aan de zorg maar kosten
bakken met geld. Zelfbestuur haalt de zorg uit hun overbodige graaiende
handen.
Voor dat zelfbestuur is strijd nodig, op allerlei manieren, want bazen en
politici geven niets cadeau. En voor die strijd geldt hetzelfde als voor
het bestuur van de zorg. Wie kan beter bepalen hoe we strijden, met welke
methoden? Alleen van onderen op maken we echt een kans. Bestuurders, zelfs
de beste vakbondsbestuurders, weten niet wat de mensen in de zorg weten.
Zoals de zorg een zaak is van zorgwerkers en mensen die zorg behoeven, zo
is ook de strijd voor die zorg een zaak van verzorgers en degenen die zorg
nodig hebben samen.
Hoe dat moet? Dat vinden we samen uit.
Vrije Bond: http://www.vrijebond.org
email: secretariaat@vrijebond.nl
tel: 0858778958
Hoe te organiseren: http://libcom.org/organise
--------------------------------------------------------------------------------------------
Comment was hidden
HUN STRIJD, ONZE STRIJD, INTERNATIONALE SOLIDARITEIT!
In het bovenstaande commentaar stond dat asielzoekers gratis zorg krijgen. Volgens de inzender is het ook belangrijk om de veronderstelde jaarlijkse kosten van een asielzoeker te noemen. Het veronderstelde geldbedrag, in het commentaar, is € 36000 per jaar terwijl asielzoek(st)ers bij aankomst nog niets financieel hebben bijgedragen, aldus de commentator. Het is een herkenbaar argument wat vaak door Wilders' PVV aanhangers wordt gehanteerd. Bovendien kan de zorg volgens hen niet betaald worden doordat de opvang van vluchtelingen en arbeidsmigranten veel te veel geld kost. Het verwijderen van het commentaar suggereert dat we niet luisteren naar andere meningen.
Eerdergenoemde argumenten hoor ik regelmatig en mijn reactie is dat de Nederlandse gemeenschap het geld niet zelf heeft verdient maar vooral door haar deelname aan de wereldeconomie door de 'exploitatie' van lage lonen en goedkope grondstoffen elders met soms oorlog als gevolg. De internationale kapitalistische productieverhoudingen hebben metropolen nodig en vooral ook lage lonen hier en elders. De komst van vluchtelingen en arbeidsmigranten is een reactie op de internationale politiek die inmiddels alleen maar voorwaarden wil scheppen voor hoe de wereldeconomie 'beter' werkt (n.b. TTIP, het Trans-Atlantisch Vrijhandels- en Investeringsverdrag).
Het is onbillijk en niet realistisch om vluchtelingen en arbeidsmigranten te weren in landen en regio's waar de metropolen de dienst uitmaken. Uiteindelijk is het een strijd tegen de internationale kapitalistische productieverhoudingen die belangrijk is voor alle mensen die in de verdrukking raken door het kapitalisme en haar imperialistische oorlogen, honger en geweld. Net zoals voor mezelf vindt ik dat iedereen het recht heeft op een beter leven, waar dan ook! Er zijn werkende arme mensen die nauwelijks nog kunnen bestaan van hun inkomen. Ik ken mensen die onverzekerd zijn en niet meer gemakkelijk aanspraak kunnen doen op een zorgverzekering. Het alternatief is dat we solidair zijn met alle werkenden, ook in de zorg, die betaald en onbetaald hun werk verrichten.