IndyMedia - Vrij Media Centrum Nederland

Koerdische moeders bouwen muren en loopgraven in Nusaybin om de Turkse troepen uit hun wijken te weren. Bron: @rojinakin

Foto: 

Groep Koerden Noord in hongerstaking, http://www.at5.nl/artikelen/151656/groep-koerden-noord-in-hongerstaking

PERSBERICHT

Donderdag 14 januari, 2016 16:10

Oorlog tegen Turkije en ISIS/Daesh: Internationale strijders in Rojava roepen jongeren op zich aan te sluiten bij het verzet in Bakur (Koerdistan, Turkije, Syrië)

QAMISHLO - ANF

In een verklaring begroeten internationale strijders in de gelederen van YPG/YPJ (Volks-/Vrouwenverdedigingseenheden) het verzet in Bakur in (Noord-)Koerdistan. Revolutionairen roepen jongeren op om de krachten te bundelen met de YPS (Volksverdedigingseenheden) en guerrilla-eenheden.

De persconferentie van internationalistische strijders werd gehouden op de grens van Qamishlo-stad in Rojava en de stad Nusaybin in Bakur, Koerdistan. De verklaring in het Koerdisch, Spaans, Duits en Engels roept jongeren wereldwijd op om de Koerdische revolutie te steunen.

Het persbericht van revolutionairen uit Duitsland, Frankrijk en Spanje luidt:

"Wij zijn revolutionairen van over de hele wereld die uit vrije wil naar Koerdistan zijn gekomen om ons aan te sluiten bij de strijd voor bevrijding.

We leven in een tijd van constante nood. Terwijl in het hart van de Leviathan de vijand op de meest kwaadaardige manier mensen blijft afstompen, verdoven en tot slaaf maken, raken de randgebieden in de oorlog verloren. Vijfhonderd jaar onderdrukking onder het kapitalisme leeft in talloze vormen voort.

De machthebbers kennen geen grenzen als het gaat om het veiligstellen van hun rijkdom en het nastreven van hun belangen. Kijkend naar het dagelijkse nieuws is het gemakkelijk om in wanhoop te verzinken. En dat is precies het punt; we worden geacht te geloven dat er geen alternatief is, dat het systeem waarin we leven de enige optie is. Toen de Sovjet-Unie instortte werd gezegd dat we aan "het einde van de geschiedenis" stonden. Maar nu, 25 jaar later, zien we eens te meer dat het kapitalisme nooit in staat is geweest onze problemen op te lossen. Integendeel, elke zogenaamde oplossing heeft de bestaande problemen alleen maar verveelvoudigd.

Het systeem gedijt op onderdrukking. De onderdrukkers hebben ons nodig. Zij kunnen niet bestaan ​​zonder ons, maar we kunnen zonder hen. Slavernij, oorlog en verdriet, eenzaamheid en wanhoop zijn noch lot noch toeval, ze zijn onvermijdelijke kenmerken van een kapitalistische maatschappij. Het is dan ook onze meest dringende opdracht hiertegen te organiseren. Hoezeer ze proberen ons geweten te overweldigen en hun waarheid in ons hart te planten - wij zullen niet langer worden misleid. Het alternatief bestaat, vlak voor ons.

Het 40 jaar durende verzet van de PKK tegen de bezetters, met name de Turkse staat, is nog nooit stukgelopen. De PKK vecht voor vrijheid en autonomie, niet alleen voor de Koerden, maar voor alle volkeren van het Midden-Oosten. Vier jaar geleden ontvlamde het vuur in het westelijke deel van Koerdistan genaamd Rojava, dat vervolgens werd bevrijd van de Syrische bezetting. Burgers in Rojava organiseerden zelfbestuur, wat leidde tot een volledige sociale revolutie. Overal richtten zij gemeenten en gemeenten voor het lokale bestuur op, en coöperaties als basis voor een nieuwe economie. Het historische verzet dat de revolutie mogelijk maakte, de guerrillastrijd; de bevrijding van de vrouw, radicale democratie en ecologie als fundament voor een alternatieve maatschappij - dit is onze hoop in de 21e eeuw. We halen moed en overtuiging uit de revolutie in Koerdistan.

De situatie is nu zeer kritiek. De oorlog in Noord-Koerdistan, het deel dat is bezet door Turkije, woedt al een half jaar. De aanval op gebieden onder guerrilla-gezag dat door de Turkse bezettingsmacht op 24 juli begon, werd door de burgers beantwoord met verklaringen van Democratische Autonomie in veel delen in Noord-Koerdistan. Ze bouwden gemeenten en gemeenschappen op, net als in Rojava. Onder leiding van de YDG-H en YDG-K-jongeren en vrouwenbewegingen organiseerden burgers hun zelfverdediging en richten barricades op in hun wijken. De Turkse staat zag dit als een bedreiging voor zijn gezag die de laatste jaren alleen maar symbolisch was en viel de Koerdische regio met ongehoorde wreedheid.

Al maanden verzetten de burgers zich, met name de revolutionaire jongeren, tegen het op een na grootste leger van de NAVO. Zware gevechten duren voort in de steden Cizîre, Silopya, Nisêbîn, Kerboran, Şirnex, Gever en de Sûr en Farqîn buurten van Amed (Diyarbakir).

In de wintermaanden beperkt de sneeuw de mobiliteit van de guerrilla. Om deze reden doet de vijand voor het begin van de lente alles in zijn macht om de wil van het volk te breken. In de jaren '90 brandde de staat duizenden dorpen af om de bevolking te scheiden van de guerrilla en werden van inwoners vluchtelingen gemaakt. Vandaag proberen ze precies dezelfde, door met tanks, helikopters en zware artillerie burgers aan te vallen.

Dagelijks is er nieuws over kinderen, jongeren en hele families die door het leger worden afgeslacht. De staat stuurt duizenden van zijn beste troepen met zware wapens naar de Koerdische gebieden om de revolutionaire opstand te onderdrukken. De bezettingstroepen hebben in alle Koerdische steden uitgaansverboden afgekondigd, water en elektriciteit afgesneden en verspreiden anti-Koerdische propaganda terwijl de Turkse media zwaar worden gecensureerd. Ondanks dit alles houden de burgers stand te midden van de intimidatiepogingen en vechten ze dagelijks met niet aflatende moed en overtuiging in de straten van Noord-Koerdistan. Onlangs is de YPS, de Burgerbeschermingseenheden, gemodelleerd naar de YPG in Rojava, opgericht om deze weerstand te ondersteunen.

Wij feliciteren de oprichting van de YPS en sturen onze hartelijke groeten en respect voor de YDG-H. Veel van onze kameraden zijn voor deze strijd gevallen. Herinneringen aan hen geeft ons kracht en hun offer zal niet vergeefs zijn geweest. We zullen de vlam van de revolutie met heel ons hart en geest dragen. Hier is ons thuis, zij aan zij met onze kameraden, vechtend voor een vrij Koerdistan en het Midden-Oosten.

Wij roepen alle revolutionairen in de wereld - sluit je aan bij het verzet. Dit is niet de tijd om thuis te zitten en na te denken over wat zou kunnen zijn. We bouwen en verdedigen nu de toekomst. We roepen op tot verzet en solidariteit. Sta op ​​tegen de imperialistische machten. Val wereldwijd de instellingen van de Turkse staat aan. Kom naar Koerdistan en word lid van YPJ, YPS en de guerrilla!"

http://325.nostate.net/?p=18530

NRC 18 januari 2016

Diyarbakir ligt in puin, de Koerden zijn er wanhopig

Zuidoost-Turkije In de grootste Koerdische stad in Turkije liggen de lichamen van doodgeschoten jongeren al wekenlang op straat. Tienduizenden Koerden raakten de afgelopen maanden ontheemd.

Marloes de Koning Diyarbakir

Inwoners van Diyarbakir protesteerden zondag tegen het uitgaansverbod in het centrum van de stad. Wie het uitgaansverbod negeert, kan worden beschoten.

Halil Tüzülerk (31) klom op 10 oktober naar het dakterras van zijn woning. Hij wilde er zijn werkkleding aantrekken die hing te drogen. En de duiven binnenhalen, want er werd gevochten in de wijk tussen gewapende Koerdische opstandelingen en de politie. Hij had één been in zijn pantalon, toen hij in zijn zij werd geraakt door een kogel. Die ging dwars door zijn bovenlijf en kwam bij zijn schouder weer naar buiten. Pas drie uur later durfden familieleden zijn lichaam naar binnen te verplaatsen.

Zijn moeder van 75 vertelt het huilend. Ze zit op de vloer van een kaal appartement in een afgelegen buitenwijk. Als het verdriet haar overmant, wiegt ze haar bovenlijf heen en weer. Het gezin van Tüzülerk, vrouw en vijf kinderen, zijn voor het geweld binnen de oude stadsmuren gevlucht en bivakkeren in dit huurhuis.

Tienduizenden Koerden zijn de afgelopen maanden ontheemd geraakt door het geweld in de steden in het zuidoosten van Turkije. Groepen gewapende stadsjongeren die banden hebben met de verboden Koerdische Arbeiderspartij (PKK) hebben zich verschanst in woonwijken en barricades opgeworpen en boobytraps gelegd. Antiterreureenheden maken jacht op hen. Pantservoertuigen rijden af en aan. Er klinken explosies. Lijken liggen op straat. Uitgaansverboden duren weken. Wie zich tijdens de uitgaansverboden buiten waagt, riskeert te worden beschoten door scherpschutters en antiterreureenheden. Er is onvoldoende onderscheid tussen wie bewapend is en wie niet, zeggen mensenrechtenorganisaties als Human Rights Watch. Schrijnende verhalen over burgers die verstoken van medische hulp en soms voedsel en stromend water opgesloten in huis zitten.

De meeste winkels zijn gesloten

Buiten buurten waar sinds 2 december een uitgaansverbod geldt, gaat het leven in Diyarbakir door. Op vrijdag gaan tientallen mannen naar het middaggebed in de Ulumoskee. Ze laten zich gedwee op wapens controleren bij een checkpoint.

Hoewel de Gazistraat sinds twee weken toegankelijk is, zijn de meeste winkels gesloten. De militairen aarzelen over het doorlaten van een journalist. „Ik heb onvoldoende mankracht om haar in de gaten te laten houden”, zegt een commandant tegen een collega. Hij geeft schoorvoetend toestemming. Het is hiervandaan niet te zien wat zich achter de huizen afspeelt. De informatie beperkt zich tot niet te controleren cijfers van dode PKK’ers, militairen en agenten.

„Van ons huis is niets over”, huilt Halil Tüzülerks moeder. Ze weet niet van wie de kogel kwam: scherpschutters, politie, of de PKK. Zoals bij de meesten van de honderden slachtoffers was er geen onafhankelijk onderzoek naar de oorzaak.

Behalve in Diyarbakir, de grootste Koerdische stad in Turkije, wordt nu hevig gevochten in Cizre en Silopi, beide pal op de grens met Syrië en Irak. De strijd legt de regio lam. Veel infrastructuur is kapot. De vooruitgang is tenietgedaan.

De strijd legt de regio lam. Veel infrastructuur is kapot. De vooruitgang van de afgelopen jaren is tenietgedaan
In maart 2013 kondigde de PKK een wapenstilstand af en trok zich deels terug in de bergen in Noord-Irak. Er begon een ‘oplossingsproces’, waarbij Koerdische delegaties shuttlediplomatie bedreven tussen de gevangen PKK-leider Öcalan en de regering. Vier decennia geweld leken ten einde.

De regio begon aan een inhaalslag, vertelt Sahismail Bedirhanoglu, voorzitter van de associatie van zakenlieden en industriëlen in Zuidoost-Turkije. Zelf opende hij een hotel in het stadshart van Diyarbakir. „Niemand in de zakenwereld had deze negatieve uitkomst kunnen bevroeden.” Alleen al in Diyarbakir zijn door het geweld 1.500 bedrijven dichtgegaan, tienduizenden zitten zonder inkomen. Bedirhanoglu probeert met andere ondernemers te bemiddelen in het conflict en met alle partijen te praten. Volgens hem zijn leger en politie bereid de operaties te staken, als eerst de opstandelingen zich terugtrekken.

De ondernemers zijn vlak voor de legeroperatie begin december werd opgevoerd de belegerde wijken in geweest om met de opstandelingen te praten. „We zeiden tegen hen: ‘Dit wordt kort en bloederig.’ We kregen als antwoord dat ze niet konden beslissen zonder bevel uit Kandil.” Kandil is het gebergte in Noord-Irak waar de PKK-leiding zit en traint.

Bedirhanoglu houdt zowel de regering als de PKK en de uit de Koerdische beweging voortgekomen politieke partij HDP verantwoordelijk voor het falen van het vredesproces en het heropgelaaide geweld. De dynamiek daarin oversteeg vanaf september 2014 de Turkse grenzen op een manier die niemand had voorzien.

PKK werd overmoedig

De inname van de Syrisch-Koerdische stad Kobani door IS werd een keerpunt. De Turkse regering weigerde militair in te grijpen ten behoeve van de Koerden of de grens te openen voor PKK-strijders die er tegen IS wilden vechten. De PKK is nauw verwant aan de Syrisch-Koerdische milities (YPG) die in Syrië een eigen regio runnen. De PKK geldt in Turkije, Amerika en Europa als terreurorganisatie.

Maar door de militaire successen van de PKK en de YPG tegen IS in Syrië en Irak krijgen de milities tegenwoordig ook veel erkenning en in Syrië zelfs internationale steun in de vorm van wapens en luchtbombardementen. Dat en het succes van Koerden bij de Turkse parlementsverkiezingen hebben de PKK overmoedig gemaakt, zegt Bedirhanoglu. „Ze dachten door hun acties in Turkije op te voeren hetzelfde te kunnen bereiken als de Koerden in Syrië. En sterker te staan in gesprekken met Ankara. Een misvatting, volgens mij.”

De ondernemer blijft proberen de partijen aan tafel te krijgen. Hij is somber. De Turkse regering noch de PKK steekt op dit moment een hand uit. En met elke militaire operatie of PKK-aanval groeit de kloof. Daar komt bij dat de PKK wordt gesteund door Rusland en Iran.

In een zaaltje van de Koerdische mensenrechtenorganisatie IHD is een hongerstaking. Het zijn nabestaanden van vier jongeren die in december zijn omgekomen in het afgegrendelde deel van de stad. Hun lichamen liggen nog op straat. Een van hen was een meisje van zestien.

Ihsan Seviktek (40) wil de overblijfselen van zijn broer Mesut Seviktek (24), die op 24 december is doodgeschoten. Hij eet sinds 2 januari niets meer.

Van de politie mogen mensenrechtenactivisten de lichamen op eigen risico weghalen. Ze moeten dan ook explosieven in de buurt van de lijken verwijderen. Nabestaanden zien het als een valstrik.

Sevikteks leven staat in het teken van de Koerdische strijd. De familie wordt continu in de gaten gehouden. In 2012 zat hij met zijn broer vast. Ook hij wil een wapenstilstand, zegt hij. Maar niet zonder toezeggingen van de regering over meer rechten voor de Koerdische minderheid.

Door de manier waarop de Turkse autoriteiten politiek actieve Koerden onderdrukken, is ook zijn zoon geradicaliseerd, vertelt hij. De jongen van zestien heeft zich recent bij de opstandelingen in de wijk gevoegd. De kans is klein dat hij hem levend terug ziet. Is dat het waard? „Ik respecteer zijn keuze”, zegt zijn vader zonder emotie te tonen. „De staat heeft hem niet meer dan zestien jaar gegeven.”

NA TOENADERING LAAIT GEWELD WEER OP

Maart 2013

De gevangen Koerdische rebellenleider Abdullah Öcalan roept vanuit zijn cel op tot een wapenstilstand met Turkije: „Laat de wapens zwijgen en politiek domineren.”

April 2013

De Koerdische guerrillabeweging PKK zegt alle troepen terug te trekken uit Turkije naar Noord-Irak, een teken dat het conflict na dertig jaar ten einde is. Turkse Koerden, die zich altijd gemarginaliseerd hebben gevoeld, worden meer rechten toegezegd op politiek en cultureel gebied.

September 2014

De Syrische grensstad Kobani wordt veroverd door IS, waarna honderdduizenden Koerden hun heil zoeken in Turkije. Demonstraties van Koerden om de Turkse regering tot actie te bewegen en zo de stad te redden, lopen uit op rellen – twaalf mensen vinden daarbij de dood. Begin 2015 wordt IS weer uit Kobani verdreven door Koerdische strijders.

Maart 2015

Vanuit zijn cel roept Koerdenleider Öcalan de Koerdische guerrillabeweging PKK weer op tot ontwapening, om vredesbesprekingen met de Turkse regering een serieuze kans te geven, net als de gematigde Koerdische partij HDP.

Juni 2015

De partij AKP van president Recep Tayyip Erdogan verliest bij parlementsverkiezingen de absolute meerderheid, mede doordat de pro-Koerdische partij HDP de hoge kiesdrempel van 10 procent haalt. AKP moet nu een coalitieregering gaan vormen, voor het eerst.

Juli 2015

IS pleegt een aanslag op vredesactivisten in het grotendeels Koerdische Suruç, waarbij 33 doden vallen. Uit wraak voor vermeende Turkse betrokkenheid worden snel daarna twee Turkse politieagenten in Oost-Turkije vermoord. De PKK ontkent betrokkenheid, maar het Turkse leger begint een grote operatie tegen Koerdische troepen in Syrië en Irak. De wapenstilstand is voorbij. Aan de PKK gerelateerde groepen jonge opstandelingen graven zich in in overwegend Koerdische steden in het zuidoosten van Turkije, en roepen daar zelfbestuur uit.

November 2015

Na het mislukken van coalitiebesprekingen zijn er nieuwe verkiezingen. Erdogans AKP haalt als vanouds een absolute meerderheid. Zijn winst wordt onder meer toegeschreven aan al het geweld sinds de zomer. Na de verkiezingen escaleert de strijd in het zuidoosten verder. Tienduizenden burgers ontvluchten hun huizen.