IndyMedia - Vrij Media Centrum Nederland

Artikel Parool:

Kraken: Hoogtijdagen zijn voorbij, maar de geest leeft nog
'Kraaksceneleeft nog volop'
Wat heeft de kraakbeweging voor Amsterdam betekend? En: is het nog wat, wordt het nog wat, of sterft het kraken uit? Tegen die kwesties werd gisteravond heel verschillend aangekeken.
PAUL VUGTS
We hoorden gisteravond in praathuis De Balie twee cijfers die een boel vertellen over de tijdgeest. Een half uurtje nadat socioloog, oud-kraker en kraakdeskundige Eric Duivenvoorden de zaal had voorgehouden dat de beweging op het hoogtepunt in 1981 in Amsterdam tienduizend krakers telde, memoreerde GroenLinksraadslid Zeeger Ernsting dat in de stad momenteel ruwweg tienduizend woningen worden verhuurd via Airbnb - voor groot geld, aan toeristen, niet aan mensen die zo graag in de stad willen wonen.
Kijk, een groteske ontwikkeling in de stad overzichtelijk in een notendop.
De avond over 'de erfenis van het kraken in Amsterdam', en de toestand van de kraakbeweging, beloofde geen grote wijzigingen in standpunten op te leveren. De zaal werd vooral bevolkt door bezoekers die het kraken een warm hart toedragen. VVD-raadslid Dilan Yesilgöz vertolkte zowat in heer eentje het tegengeluid. Maar een onderhoudende was het wel.
Gloriedagen
Filmmaker Leen van den Berg (voormalig kraker en fractievoorzitter van wijkpartij Buurt en Westerpark) toonde de beelden van de ontruiming van het kraakpand naast zijn huis in de Kinkerbuurt in 1978. "Schaefer, hondenlul!" klonk het over één van Amsterdams beroemdste woonwethouders, terwijl besnorde politiemannen met scheefgezakte helmen (en stropdassen!) op de meute insloegen, alvorens zich over ladders richting de krakers te vechten.
Hier begonnen de gloriedagen van de kraakbeweging, die medio jaren tachtig vanwege de radicalisering ontaardden in wat Duivenvoorden 'een interne burgeroorlog' noemde 'waarin de krakers tegen elkaar streden zoals ze eerder de ME bestreden'. In de eerste jaren stonden de meeste Amsterdammers ook achter de krakers, dus was de werkelijke beweging achter de voorhoede veel groter, bracht Duivenvoorden de aanwezigen in herinnering.
Zonder de krakers geen Nieuwmarkt en Jordaan zoals we die nu kennen, dat was geen punt van discussie. Het zouden snelwegen geweest zijn, dat is nauwelijks overdreven. "Heel het Leidseplein en omgeving zouden naar de kloten zijn geweest," vatte Duivenvoorden het krachtig samen.
Maar hoe staan we er nú voor? Het kraken leeft nog, verzekerden de betrokkenen, maar anders.
Gemeenteraadsleden Yesilgöz en Ernsting namen de stand van zaken door vanuit politiek perspectief. Yesilgöz schrok niet terug voor de hoon van de zaal. "Kraken is inbraak, vernieling en diefstal. Overlast. Dat vond ik in de jaren tachtig al ongepast, maar dat vind ik bijzónder ongepast nu er zo veel mogelijkheden zijn met de gemeente in gesprek te gaan."
De opmerking dat er inmiddels 63 'broedplaatsen' zijn waar je tegen zeer lage huren creatief kunt zijn, werd met cynisch gelach ontvangen.
Ernsting had het vanuit GroenLinks gemakkelijker. "Geweldloos verzet heeft óók heel veel opgeleverd." Over de broedplaatsen: "Dat zijn werkruimtes voor ondernemers, dat gaat niet over wonen."
GroenLinks en VVD delen het 'grote streven', begrepen we. Een gemengde stad waar alle groepen kunnen werken en wonen. Al kan volgens de eerste partij het kraken van nut zijn om dat te bereiken en bleef Yesilgöz namens de VVD krakers uitnodigen met de gemeente te praten, maar het kraken absoluut te laten.
Floris 'de Zachtbaardige' Hesseling van 'activistisch collectief' Schijnheilig drukte zich fraai archaïsch uit toen hij zei te strijden voor plekken voor 'kunst en cultuur waar mensen mogen falen'. Waar ze niet onmiddellijk worden geconfronteerd 'met de harde realiteit van het kapitalisme'.
Informatie
'Maks' van het studentenkraakspreekuur informeert mensen die willen kraken. Dat kán toch niet, nu de wet kraken sinds 2010 verbiedt, vond VVD-politica Yesilgöz. Maks: "Jawel. Informatie mag je geven. We leggen uit welke andere opties er zijn dan met de gemeente te praten of in zo'n broedplaats te zitten."
Hoewel minder groot, is de kraakscene nog 'levendig', stelde Hesseling. "Het leeft hartstikke."
De krakers en hun sympathisanten betoogden dat de kraakbeweging de stad aantrekkelijk heeft gemaakt door af te dwingen dat woonvormen bleven en dat kunstenaars en creatieven een plek hielden, waardoor de stad paradoxaal genoeg nu zo aantrekkelijk is geworden dat de krakers en 'armen' weer worden verdreven.
Daarom blijft kraken nodig.
Maks: "Kraken is geen doel, maar een middel. We hebben mensen nodig die buiten de lijntjes dansen om het beleid aan te scherpen."
Gejoel en applaus.