IndyMedia - Vrij Media Centrum Nederland

Hier kun je discussieren over 200.000 deelnemers bij extreem-rechtse demonstratie in Warschau, waaronder internationale fascisten.
Op eerste blik lijkt dit een typische nationale feestdag, met patriottische families en vrienden die de 100-jarige soevereiniteit van Polen komen vieren. Bij nader inzien duikt er een meer sinister beeld op. Sommige deelnemers dragen sjaals met de witte suprematistische versie van het Keltisch Kruis, terwijl anderen die uit de metrostations aan komen vloeien Odal Rune’s en Nazi SS zwarte zonnen tatoeages op hun armen en gezichten hebben die deels verstopt gaan achter bivakmutsen met doodskoppen erop gedrukt.

De menigte begint zich rond het middaguur te verzamelen bij de Dmowski Rotonde. Terwijl patriottische liederen over de afgesloten straten galmen verzamelen groepjes zich rond een groene partytent, het bovenste zeil trotseert een tekening van een gebogen arm met een zwaard in de hand, het logo van het National Radicaal Kamp (Obóz Narodowo Radykalny – ONR). De tafels zijn afgeladen met stickers, buttons, T-shirts, bandana’s met de opschrift “Good Night Left Side” en een selectie boeken waaronder een zelf gepubliceerde Poolse vertaling van Norman Finkelstein’s The Holocaust Industry. De mannen die het geld inzamelen dragen bivakmutsen, legerbroeken, bomberjacks en zwarte Dr Martens.

Het Nationaal Radicaal Kamp is een fascistische groep genaamd naar een antisemitische organisatie uit de jaren ‘30 met dezelfde naam. Ze zijn alom bekend als de organisatoren van jaarlijkse demonstraties in het teken van anti-Joodse rellen in 1936 in de stad Myślenice.

De ONR werd vergezeld door de groep Volledig Poolse Jeugd, samen met ONR medeorganisatoren van de demonstratie, een uiterst homofobe en rechtsextremistische groep wiens motto “Jeugd, Religie, Nationalisme” is. Ze plaatsten hun eigen tent naast die van de ONR en hijsen hun eigen driehoekige vlag – een zwaard met een groene achtergrond – waarna ze beginnen met flyers en stickers uit te delen.

Als de klok 14 uur nadert verzamelen er zich steeds grotere groepen mannen met bivakmutsen en wordt de eerste van talloze rode fakkels ontstoken. In de stad weergalmt het geluid van ontploffend vuurwerk waardoor iedereen behalve de meest ervaren demonstranten schrikt. Wat begon als een druppelsgewijze toestroom transformeert zich in een vloed, mensen komen vanuit elke straat, steeg en metrostation aangelopen.

De politie inzet is aanzienlijk laag, een paar groepjes agenten staan hier en daar, zij het met shotguns en riemen nieuwe kogels om hun schouders. De demonstratie wordt door de extreemrechtse organisatoren zelf begeleid, zo hebben ze dus ook hun eigen ordedienst. De straten langs de route zijn afgezet door Volledig Poolse Jeugd activisten, ze dragen bivakmutsen, rooie tape om hun armen heen en militaire helmen en veiligheidsbrillen.

De ONR heeft een vrachtwagen met een geluidsinstallatie waarmee de menigte wordt aangezet om met leuzen mee te schreeuwen, iemand slaat op een basdrum om de maat aan te geven. Dan galmt het Poolse volkslied uit de speakers, tegen deze tijd is de menigte gegroeid tot enkele tientallen duizenden mensen die allemaal het volkslied meezingen, terwijl duizenden rode fakkels de lucht kleurden. Mensen schieten fakkels hoog de lucht in of steken vuurwerk af boven de mensenmassa. De mars kan beginnen.

Een deal met de duivel
De aanloop naar de demonstratie was onzeker en tumultueus voor de organisatoren. Een paar dagen voor de demonstratie verbood de burgemeester van Warschau, Hanna Gronkiewicz-Waltz, de demonstratie uit angst voor geweld en het aanzetten tot haat. Een paar uur later kondigde de Poolse president Andrzej Duda van de radicaal rechtse Wet en Gerechtigheid partij aan dat de Poolse staat hun eigen demonstratie zou houden. De route en het tijdstip hiervan waren hetzelfde als die van de geplande fascistische demonstratie. Er vonden onderhandelingen plaats en er werd een akkoord bereikt. De president en een kleine staatsdelegatie zouden vooroplopen, met de fascisten in hun kielzog.

Toen de mars bijna ging beginnen klom Duda achterop een groene militaire jeep en nam de microfoon over en sprak de menigte, die nu makkelijk de 200.000 had bereikt, toe. Voor hem moest hij wel de vlaggen van de ONR en de Volledig Poolse Jeugd gezien hebben en een grote cluster Forza Nuova (een Italiaanse fascistische partij) vlaggen in de zee van skinheads. Dit hield hem niet tegen.

De menigte was zo groot dat het 3 uur lang duurde voordat iedereen het startpunt had verlaten. Tegen die tijd was het al donker en werd de stad verlicht door een gloeiende massa van brandende fakkels.

Het evenement trok rechtsextremisten van heel de wereld aan. Vluchten uit het Verenigd Koninkrijk transporteerden groepen Britse racisten naar Warschau waaronder een groep van 15 Nazi skinheads die Zaterdag ochtend vertrokken naar een geheim Nazi concert in Polen diezelfde avond. Een kleine groep van Generation Identity activisten, waaronder Sam Sibbons, reisde ook af voor het weekend.

Andere aanwezige Britten waren Stephen Yaxley Lennon’s (AKA Tommy Robinson) voormalige teamgenoten Lucy Brown en Caolan Robertson, die blijkbaar samenwerken met de Canadese alt-right Youtuber Stefan Molyneux en de Amerikaanse alt-light “burger journalist” Jack Posobiec. Lennon zou zelf ook spreken op de demonstratie maar blies zijn speech een paar dagen van tevoren af, dit weerhield een handje vol Britse vloggers met “Free Tommy” vestjes niet van deelname aan de demonstratie. Britse activisten James Goddard en Tracy Blackwell waren ook aanwezig.

Vlaggen, Fakkels en Vuurwerk
De mars vloeide richting de Poniatowski Brug. Honderden nitraten werden over de rand gegooid en ontploften onder de hoge bogen van de brug, de trillingen van de knallen waren door de grond te voelen. De intensiteit van de fakkels en rookbommen bedekte je in as en brandde je ogen.

Eenmaal over de brug stroomde de menigte het park achter het Nationale Stadion in, dit creëerde een angstaanjagend spektakel. Zo ver het oog kon zien stonden mensen met vlaggen en verlichten rode fakkels het park alsof het daglicht nog scheen.

In het midden van het park stond een groot podium vanwaar twee priesters het gebed leiden. Links en rechts bevonden zich clusters vlaggen van de ONR. Het beeld deed denken aan Neurenberg in de jaren ’30. Gemaskerde mannen staken ceremonieel de Europese vlag in brand.

Het is natuurlijk belangrijk om te benadrukken dat veel van de mensen op de demonstratie geen neo-Nazi’s of fascisten zijn, maar simpelweg het 100 jarige bestaan van Polen kwamen vieren. Maar de aanwezigheid van extreemrechts was zo overduidelijk dat niemand kon vermenen dat ze niet wisten wie de demonstratie had georganiseerd. Niettemin waren ook zij comfortabel om zij aan zij met extreemrechts een demonstratie te lopen, naar hun toespraken te luisteren en meedoen met hun leuzen. De president zelf liep een paar meter voor de fascistische vlaggen, zonder enige twijfel op gehoor afstand van de ONR drummer.

Naast een paar opstootjes rondom het recht op het podium tussen demonstranten en de ordedienst bleef het nagenoeg rustig. Dit maakte de gebeurtenissen van de dag niet minder angstaanjagend. De aantallen die groter waren dan verwacht en de nonchalantheid waarmee fascisten werden behandeld – en de welwillendheid van de president om een akkoord met hen te sluiten – bevestigd in wat voor problemen Polen zich bevind.

De avond eindigde met een vuurwerkshow en meer gezang terwijl de menigte langzaam ontbond. Terug bij het Paleis van Cultuur en Wetenschap in het centrum van Warschau waren de straten alweer schoongemaakt en kon het verkeer weer zijn gang gaan.

[Dit artikel is een vertaling van een artikel van Hope not Hate]

http://www.afanederland.org