IndyMedia - Vrij Media Centrum Nederland

Hier kun je discussieren over Sobere herdenking sterfdag Marinus van der Lubbe.
Zoals vrijwel iedereen weet stichtte Marinus van der Lubbe op 27 februari 1933 brand in de Reichstag, het Duitse parlement als protest tegen de nazi’s. Een jaar later op 10 januari 1934 werd van der Lubbe in Leipzig met de guillotine vermoord. Wie meer wil weten over Marinus van der Lubbe vindt alle informatie onder deze link.
De herdenking was op initiatief van Arthur Graaff, waarschijnlijk mede door het slechte weer was de opkomst laag. Vorig jaar bij de 90e sterfdag was er een grotere herdenking in het Van der Lubbehof.
Vorig jaar werd bekend dat filmregisseur Ben Verbong, bekend van de film “Het meisje met het rode haar” , bezig is met een film over Van der Lubbe. De film zou in 2025 moeten uitkomen, op dit moment heb ik geen idee hoe ver het ermee is.
Zodra er iets meer over de film bekend is, kan je het hier uiteraard lezen.
https://leidseglibber.nl/2025/01/10/sobere-herdenking-sterfdag-marinus-v...

Bij de herdenking riep de organisiator werkgroep 'Herdenk nazi's niet op tot blijvend verzet tegen extreem rechts, de AfD en de FPÖ in Oostenrijk. Hij zag van der Lubbe als een grote inspirator.
Er was ruime publiciteit voor deze herdenking. Er waren ook een poster, flyers, een toespraak en een voordracht van het gedicht 'Aan van der Lubbe' van Elsschot door spreker Arthur Graaff en de twee andere leden van het werkgroep 'Herdenk nazi's niet'. Er waren ook twee journalisten
Graaff wees er nog op, dat tegelijkertijd een herdenking was in Leipzig bij het graf van Van der Lubbe daar. Graaff riep op om verzet te blijven voeren tegen extreem rechts en neonazi's, en met name tegen de AfD en de Oostenrijkse neonazipartij FPÖ.
Er verschenen artikelen over deze herdenking 2025 in o.m. de Ledsche Courant, Sleutelstad, De Leidse Glibber, Krapuul, Unity Nu, vcentraal Plus e.a.
________________________________

Aan Van der Lubbe

Jongen, met je wankel hoofd,
aan den beul vooruit beloofd,
toen je daar je lot verbeidde
stond ik weenend aan je zijde.

De operette duurde lang:
van het wraakhof naar 't gevang,
van 't gevang weer naar het hof,
in de boeien van den mof.

Veertig haarden dorst je ontsteken,
duizend haarden zou men wreken.
Maar je beulen stonden paf
toen je zweeg tot in je graf.

Dokters, rechters, procureuren,
allen zijn je komen keuren,
allen vonden je perfect,
en toen heeft men je genekt.

't Had de Koningin behaagd
dat je gratie werd gevraagd,
maar voor zulk een vieze jongen
wordt meestal niet aangedrongen.

Lang heeft men geprakkezeerd
wat een mensch het meest onteert:
hangen, branden, vierendeelen,
of gewoon als varken kelen.

Toen heeft men het mes gekozen
om je toch eens te doen blozen.
Zulk een gala met wat bloed
doet een hakenkruiser goed.

Jongenlief, zooals je ziet,
Leiden krijgt je resten niet.
Hitler laat zich niets ontrukken
want hij houdt van die twee stukken.

Holland vraagt zich onverdroten
of je niets werd ingespoten,
maar die vuige, laffe moord,
vindt het minder ongehoord.

Laat het stikken in zijn centen,
in zijn kaas en in zijn krenten,
in zijn helden, als daar zijn:
Tromp, De Ruyter en Piet Hein.

Moog je geest in Leipzig spoken
tot die gruwel wordt gewroken.
Tot je beulen, groot en klein,
door den Rus vernietigd zijn.

WILLEM ELSSCHOT.
16 Januari 1934.