Occupy bijzetten in het museum der mislukte bewegingen?
Hier kun je discussieren over Occupy bijzetten in het museum der mislukte bewegingen?.
Er zijn misschien uitzonderingen, en in de VS heeft Occupy zeker een belangrijke rol (gehad) in het opschudden van activisme van onderop. In Klasse! is eerder een lans gebroken voor Occupy (zie Klasse nr.14). We denken wel dat het goed is om de praktijk en inhoud kritisch te bekijken en daarvan te leren, in plaats van bewegingen kritiekloos op te hemelen (en vervolgens te vergeten). We hebben vanuit Klasse! een aantal stellingen opgesteld, die provocerend geformuleerd zijn om reacties los te maken en argumentaties aan te scherpen. Reacties kunnen onder het stuk op de website (www.globalinfo.nl) gezet worden, of per email naar: klasse@globalinfo.nl )
Stellingen over Occupy
* deze stellingen referene aan Occupy Nederland en Europea. In de VS is Occupy om een aantal redenen een fundamenteel andere maatschappelijke beweging die we hier niet kunnen bespreken
Activisme zonder actievoeren?
1) De uitkomst, dat het na een paar maanden langzaam doodbloedt, was eigenlijk voorspelbaar. Je kunt zeggen dat bepaalde kampen het zelfs wonderbaarlijk lang hebben uitgehouden (zelfs tijdens barre winterdagen). Maar ook daar gebeurde al snel weinig interessants meer. In ieder geval niet in die mate dat 'het systeem' of de machthebbers er ook maar in enige mate last van leken te hebben. Ons viel op hoe weinig echte actie er vanuit de camps voortkwam. Veel energie leek (begrijpelijkerwijs) gestopt te moeten worden in het voortleven van het camp. Maar de inactiviteit werd ook zelfs vanuit de kampen verdedigd. "Je begrijpt het niet, hier zitten is de actie", beet iemand critici toe tijdens een discussie. Maar dat is natuurlijk niet zo. Voor acties en bewegingen zijn ook camps, vergaderingen, debatten en workshops nodig, maar alleen die brengen geen verandering. Door met z’n allen op een plein te gaan zitten, vorm je nog geen politieke kracht van onderop. Daar is meer voor nodig.
Open, maar reactionair
2) Wat zeker positief was aan het Occupy-concept, was de toegankelijkheid, en de mogelijkheid tot participatie voor nieuwkomers. Veel 'oude' bewegingen zijn veel hierarchischer en dwingen nieuwkomers tot het ondergaan van een lang invoeringstraject. Deze toegankelijkheid werd echter bewerkstelligd door afstand te nemen van alle oude activistische en linkse bewegingen en praktijken. Niet gehinderd door veel kennis over het verleden, was er een tendens tegen 'links' en tegen georganiseerde groepen. In feite leidde dat tot een reactionaire houding. We kunnen ons nog voorstellen dat bijvoorbeeld politieke partijen op afstand gehouden werden, en traditionele sociaal-democratische instellingen als de vakbeweging een toontje lager zouden moeten zingen, wegens aantoonbare medeplichtigheid bij ontstaan en uitvoering van het neoliberale beleid. Maar veel andere buitenparlementaire linkse krachten en hun kennis zouden gekoesterd moeten worden.
Geen zelf-kritiek
3) Door de snelle en massale toeloop van sympathisanten en de makkelijke aandacht van de media, gingen Occupy-activisten in hun eigen sprookje geloven. Alsof ze op wonderbaarlijke wijze de gouden sleutel hadden gevonden tot de verandering van het systeem, zonder confrontatie of andere oude linkse rituelen. Maar naar gelang daadwerkelijk effect en actie uitbleef, werd het steeds meer een op zichzelf verliefd gebeuren. Uiteindelijk werd alleen nog herhaald hoe prachtig en uniek het allemaal was, tot er niemand meer over was om dat te bevestigen. Er ontbrak zelf-kritiek. In werkelijkheid waren veel elementen, zoals bij alle bewegingen, afkomstig uit eerdere politieke bewegingen. Zo uniek was het niet, om in kampen bij elkaar te komen en daar basisdemocratisch tot besluiten te komen. De globaliseringsbeweging van tien jaar eerder, deed bijvoorbeeld niet anders. In vergelijking met die globaliseringsbeweging, was Occupy echter minder doelgericht en inhoudelijk vager. Of dit een stap vooruit is, is de vraag.
Geen solidariteit met sociale bewegingen om je heen
4) Terwijl er in de wereld (en in Nederland zelf) veel gebeurde dat om de aandacht van de Occupy-activisten schreeuwde, werd er vanuit de kampen weinig ondernomen om solidariteit te betuigen (denk aan uitgezette illegalen in Nederland, burgeroorlog in Syrië, demonstranten die tot jaren gevangenisstraf veroordeeld worden in Italië, of de Monsanto-coup in Paraguay). Tekenend is de invulling die de Occupy-camps wel kreeg: veel lang gevergader met te veel focus op interne organisatiekwesties, veel uitzinnige conspiracy-verhalen, nadruk op kleine details van de economie die weinig met de werkelijke problemen te maken hadden, etcetera. Dit werd vaak als positief verdedigd. Belangrijk was om iedereen de ruimte te geven om haar/zijn verhaal kwijt te kunnen. Dat is natuurlijk ook best belangrijk, maar je zit daar toch ook met een verdere reden? Je wilt toch ook af en toe wat knopen doorhakken en acties ontwikkelen tegen de crisis en de economische ellende, of was het daar niet om te doen?
Polderen met de politie geen effectieve strategie
5) Ook in de uitvoering waren er een aantal pijnlijke hiaten. Het feit dat in Amsterdam al snel vlekkeloos met de politie werd samengewerkt, die 'ongewenste bezoekers' van het Beursplein kwam verwijderen (en in veel gevallen: voor 90 dagen opsluiten), deed veel oorspronkelijke deelnemers afhaken. Kenmerkend was ook het consensusbesluit om de opening van de Aandelenbeurs, twee dagen na begin van het kamp, niet dwars te zitten en ook het verwijderen van de indrukwekkende 'tentoonstelling' aan protestborden en spandoeken van de gevel niet te weerstaan. Dat zette de toon en de Beurs heeft verder weinig last van het kamp op de stoep gehad. Maar waarvoor zit je daar dan? Alleen om je mening te geven? Dat is toch naïef? Daar trekken die zakenmannen en speculanten zich echt niets van aan.
Moraalridders analyseren en organiseren niet
6) Bewegingen die blijven steken in morele statements over de verderfelijkheid van het systeem waar ze kritiek op hebben, hebben niet goed nagedacht over de strategie die nodig is om daar wat aan te veranderen. Bij Occupy kwamen gezamenlijke politieke doelstellingen, laat staan mogelijke strategieën om die te behalen, nauwelijks naar voren. Wil je verandering bereiken, dan ontkom je niet aan het analyseren van de bestaande verhoudingen, en het ontwikkelen van een strategie om die te veranderen. Ook zul je dan ontdekken dat je moet organiseren en structuren moet ontwikkelen om duurzaam verzet mogelijk te maken. Alle suggesties dat het zonder deze zaken wel goed zal komen, komen in feite degenen die nu de macht hebben goed uit.
Waar bijft de systeemkritiek?
7) De enormiteit van de crisis en de hoofdrolspelers die die veroorzaakt hebben, steekt schril af tegen de kleinschalige 'antwoorden' die vanuit Occupy gegenereerd werden en die veelal lokaal, ludiek of spiritueel waren. Maar als de aanleiding van de protesten dit immense kapitalistische systeem is, dat ons allen naar de afgrond jaagt, zul je ook met grote en serieuze antwoorden en alternatieven moeten durven aankomen.
Punt 7 slaat de spijker op de
Punt 7 slaat de spijker op de kop.
De problemen zijn onoplosbaar geworden
binnen het kapitalisme.
De volgende stap is onderzoeken
welke socialistische beweging ook daadwerkelijk
de maatschappij fundamenteel kan en wil veranderen.
De kuinst is om het kaf van het koren te scheiden.
Verschillende groeperingen zeggen trotskistisch
te zijn maar als puntje bij paaltje komt,
maken ze verkeerde beslissingen
door valse illusies in de sociaal-democratie.
(PvdA, SP, FNV).
Wat een arrogantie
De mislukkelingen van Klasse! gaan Occupy bijzetten in het museum der mislukte bewegingen.
Klasse heeft wel degelijk
Klasse heeft wel degelijk gelijk.
Iemand in de USA was bij Occupy betrokken
en trok dezelfde conclusie.
Hij meldde zich later als lid van de SEP
Socialist Equality Party www.WSWS.org
Occupy had zijn klassenbewustzijn versterkt
en op basis daarvan is hij nu politiek aktief geworden.
Hij zag in dat Occupy niet toereikend was.
Maar hoevelen hebben ook de vervolgconclusie
getrokken ? Ik denk bar weinig Occupy - ers.
In Nederland was het gewoon lachwekkend.
Het was een lekkernij voor PowNed en GeenStijl.
De mensen van Occupy NL hebben zich verdeeld
in allerlei kleinburgerlijke werkgroepen,
ver weg van de harde politiek.
Heel ver weg van het klassenbewustzijn.
Het kleinburgerlijk denken heeft het daar
helemaal gewonnen.
Dat was niet de bedoeling van Occupy.
ben benieuwd wat Klasse en
ben benieuwd wat Klasse en Globalinfo hebben ondernomen uit solidariteit met de Syrische bevolking of staan ze als fossiele anti-impies achter het Assad regime.
Deze opmerking heeft niets te
Deze opmerking heeft niets te maken met Occupy !
punt4 Ze verwijten occupy dat
punt4
Ze verwijten occupy dat ze niets voor Syrië hebben gedaan.
Hartelijk dank. Je las het
Hartelijk dank. Je las het beter dan ik.
Tjsa..dan kom je uit bij het internationalisme.
De website www.WSWS.org heeft talrijke
artikelen over Syrie geschreven.
Zonder een politieke basis is het onmogelijk
een duidelijke analyse te maken.
Germany’s Left Party meets with the Syrian opposition
http://www.wsws.org/articles/2012/oct2012/left-o19.shtml
The New York Times promotes the Syrian contras
http://www.wsws.org/articles/2012/oct2012/nyts-o09.shtml
Heerlijke oud-communistische
Heerlijke oud-communistische retoriek uit de vorige eeuw om personen dan wel groeperingen te dumpen op de mestvaalt van de geschiedenis.
De tijd van valse illusies is
De tijd van valse illusies is voorbij.
Deze tijd vraagt om de echte waarheid.
100 jaar lang bedrogen worden
door de sociaal-democratie en
ook nog eens door het stalinisme.
Genoeg is genoeg.
de tyd vd "valse illusies"
de tyd vd "valse illusies" is nimmer voorby zolang de mens leeft.. we kennen alleen maar illusie.. "echte waarheid" bestaat niet.. we moeten het doen met subjectieve meningen, interpretaties en opinies over zaken die we als waarheid menen te ervaren..
Daar ben ik het absoluut niet
Daar ben ik het absoluut niet mee eens.
Je gaat uit van de huidige maatschappij
en ik schat in dat je daarvan een grote voorstander bent.
Je probeert mensen de hoop te ontnemen
maar dat is vergeefse moeite.
Eind vorige eeuw kwam uit een richtingenstrijd,
waarbij burocraten het veld moesten ruimen,
de website www.WSWS.org
Deze website is een keerpunt in de
geschiedenis van de mensheid.
Elke doordeweekse dag wordt een groot aantal
artikelen geplaatst op deze website.
Kijk ik bijv. naar Duitsland en de USA.
Door hen ben ik nadrukkelijk op de hoogte
van een aantal zaken.
Geen enkele andere organisatie doet dat.
Het doorbreken van het monopolie
van de mainstream media,
met dank aan internet, is een echt keerpunt.
Comment was hidden
Scherpe analyse die, helaas
Scherpe analyse die, helaas niet door Occupy zelf gedaan is..
vanaf het eerste moment betrokken geweest bij Occupy. Zowel bij de eerste poging als bij de tweede poging. De eerste poging faalde vanwege het feit dat anderhalve kip en een paardenkop op kwamen draven. De tweede poging ging in eerste instantie een stuk beter, maar liep, wat mij betreft, erg snel stuk op een aantal punten.
1. De coördinatie van het geheel was een zooitje en verliep over te veel schijven. Basisdemocratie en consensus is mooi, maar het is compleet zinloos om een aantal basiszaken, zoals geld voor sanitaire voorzieningen en brandveiligheid eerst in een general assembly ter discussie te brengen (of er geld voor vrijgemaakt moet worden of niet), waarna je tenslotte een uur voor sluitingstijd (de aanvraag was 's ochtends gedaan!) geld krijgt voor brandblussers, branddekens e.d. dingen. Het was ook vaak niet duidelijk wie wat coördineerde. Als je wat nodig had, moest je eerst een aantal verschillende mensen bellen om uiteindelijk de juiste persoon te pakken te krijgen.
2. Transparantie was vaak ver te zoeken, zie ook mijn vorige punt. Occupy Amsterdam heeft veel, heel veel donaties gekregen. Er is nooit een overzicht vrij gegeven waarvoor die donaties gebruikt zijn. Maar ook bij de benoeming van de coördinatoren was het vaak onduidelijk hoe dat in zijn werk gegaan is.
3. Het doel was onduidelijk. Zoals de analyse al stelde: "Was Occupy het doel of een middel?" Voor veel aanwezigen was Occupy hét doel om het systeem om te gooien. Echter, er is nog nooit een systeem omver geworpen door alleen in een tentje op een pleintje te zitten. Wanneer er vervolgens actie op de planning stonden, moest er eerst vergaderd worden via de General Assembly, werkgroepen samengesteld, coördinatoren aangewezen worden etc. etc. Dit resulteerde in Amsterdam uiteindelijk in een kleine groepen die maar zelfstandig acties gingen opzetten en pas later Occupy voor de keuze stelde om mee te doen of dat te laten. Vanuit Occupy Amsterdam zelf is bar weinig aan actie ondernomen.
Ook discussies met Occupiers zelfs toonde soms pijnlijk duidelijk aan dat er geen richting of doel was. Het was een verzameling van hippies, complotdenkers, anarchisten, socialisten en ook potentieel VVD en CDA stemmers. Telkens als je een discussie had over hoe nu verder, kwam er geen duidelijk reacties. Maar ook op de vraag waarom mensen daar nu zaten, kwam er nooit een duidelijk antwoord. Daarmee kom je als Occupier niet heel overtuigend over.
Daarnaast omarmde Occupy Amsterdam heel snel elementen van het systeem waar zij zo tegen waren, zoals het inschakelen van de politie of het polderen met de gemeente.
4. Het omgaan met de omgeving was voor Occupy een groot probleem. In een open kamp, midden in een stad, krijg je te maken met mensen van verschillende pluimage. Amsterdam had bijvoorbeeld te maken met drugverslaafden, alcoholisten, zwervers, maar we ook te maken gaat met Russen die onderling ruzie met elkaar hadden. Het was een plek waar je warm kon zitten, waar eten en overdag gezelligheid was. 's Avonds was de situatie geregeld anders en daar moest men dan met een handvol mensen op reageren. Daar kwam de volgende dag dan weer reactie op van mensen die geen nachtploegen gedaan hadden, waardoor weer wrevel ontstond.
5. Mensen namen taken aan, die vervolgens niet vervuld werden. Ik ben begonnen in het team ondersteuning, maar al snel was ik met tientallen dingen tegelijk bezig, omdat mensen hun taak niet vervulden. Dan was ik weer bezig met een tentenbouw, daarna vuilnis ophalen, kachels bouwen, tenten ondersteunen, sjouwen van spullen, vegen, vloeren opbouwen etc. etc. Dan was je net klaar met een kachel te maken, om vervolgens te merken dat mensen er mee aan de haal gingen om er op te trommelen. Dat is frustrerend en als je er een opmerking overmaakte, dan kreeg je te horen, dat iedereen mocht doen wat men wilde en dat je maar niet moest zeuren.
Door al deze punten werd Occupy uiteindelijk een parodie op zichzelf, een idee dat niet met de tijd meeging.
Deze analyse is heel
Deze analyse is heel herkenbaar.
Als je jezelf beperkt tot kleinburgerlijke toestanden,
dan word je omringd door kleinburgerlijk denken.
Je daaraan storen is terecht maar ik lees niet
dat je politieke conclusies trekt.
Zolang je dat niet doet, heb je ook reden
bij jezelf te rade te gaan.
Ben benieuwd wat Klasse! en
Ben benieuwd wat Klasse! en globalinfo de afgelopen jaren bereikt hebben?
Neem dan contact met hen op.
Neem dan contact met hen op.