IndyMedia - Vrij Media Centrum Nederland

Wanneer: 19/11/2021 - 13:05

De klimaattop in Glasgow is weer voorbij. Het heeft weinig tot niks opgeleverd. Althans, niet voor het milieu. Natuurlijk wel weer een hoop loze woorden, veel bezorgd kijkende diplomaten en grootse meeslepende diners. De grote winnaars zijn de mijnbouw en houtkapindustrie, de klimaatontkenners en de plasticvervuilers. Kortom, de wereld van het grootkapitaal wrijft zich grijnzend in de handen en gaat weer over tot de orde van dag...winst maken ten kostte van alles.

Alsmaar toenemende droogte, hoosbuien met als gevolg daarvan overstromingen, steeds meer en grotere bosbranden, smeltende ijskappen op de polen en daardoor een snel stijgende zeespiegel. Urgente actie vereist zou je zeggen: direct globaal afspraken maken en maatregelen nemen om te stoppen met CO2- en methaanuitstoot, om te stoppen met ontbossing, om te stoppen met fossiele brandstoffen, om te stoppen met intesieve landbouw en ga zo maar door. Gelukkig was daar Glasgow 2021: de top waarop het had moeten gebeuren. Een paar weken van vergaderen en luxe diners in deze Schotse stad had er voor moeten zorgen dat de wereld op één lijn zou trekken: tot hier en niet verder met de opwarming van de aarde. Nu niet langer blablabla, maar actie. Ook onze 'fijne' demissionaire regeringsleider wist het weer heerlijk te verwoorden in zijn...euh...steenkolen Engels.

Een paar dagen geleden viel het doek. Top voorbij, volgevreten diplomaten weer naar huis in hun emissie uitbrakende vliegtuigen, maar de wereld was gered....of althans toch een beetje? Over de resultaten liepen de meningen al snel uiteen. 'Het glas is half vol', reageerden de optimisten. 'Het glas is half leeg', zeiden anderen. Woedend waren diplomaten en leiders uit arme landen: er was een unieke kans gemist en zij voelden zich door het rijke westen in de steek gelaten. Zij die het meest direct te lijden hebben onder klimaatverandering hadden weer eens het nakijken, want een ruimhartig gevuld fonds om te verduurzamen en dure maar hoognodige klimaatmaatregelen te kunnen nemen kwam er niet. Laat staan dat er een budget kwam om hertsel van schade veroorzaakt door klimaatrampen te financieren.

Wonderlijk eigenlijk: dat men altijd alles op de kapitalistische manier denkt op te kunnen lossen als er maar een grote berg geld beschikbaar is. Mijn idee is dat dit kansloos is als je niet ook weet door te dringen tot de 'hearts and minds' van mensen. Er moet een intrinsieke wil zijn om te veranderen, want anders valt men al snel weer terug in oude patronen. Maar goed...wellicht had een dergelijk fonds toch kunnen werken als een soort stimulans. Van solidariteit wilden de rijke landen echter niets weten. Een dikke middelvinger voor de armsten ter wereld: zij zijn niet verantwoordelijk voor alle uitstoot en milieu-ellende, maar mogen het toch lekker zelf uitzoeken.

Als afleidingsmanoeuvre wees het rijke westen snel met de beschuldigende vinger naar China en India: deze landen hadden op het laatste moment afspraken over het geleidelijk stopzetten van gebruik van steenkool afgezwakt tot 'geleidelijke afbouw'. Een semantische discussie, want men had daarvoor al besloten om hier geen jaartal aan te verbinden. Kortom, men wilde zogenaamd wel stoppen, maar zich vooral niet laten vastpinnen op wanneer dan precies. Tegelijkertijd kwam het de rijke, kapitalistische landen goed uit dat de schuld werd neergelegd bij anderen. Zij waren er zelf al in geslaagd om alle grote beslissingen door te laten schuiven naar volgend jaar. Erger nog: zij slaagden er ook in om tijdens de Glasgow top achterdeurtjes te creëren voor grote vervuilers. De effectieve lobbycampagnes en netwerkborrels van klimaathufters als Shell, Unilever, CocaCola en Amazon tijdens (!) de klimaattop in Glasgow hebben weer hun vruchten afgeworpen. Het laat ook nogmaals zien dat het opportunisme en de verdorvenheid van het kapitalistische systeem geen grenzen kent.

(De Nederlandse Glasgow delegatie, die de belangen van Shell weer goed verdedigd dacht te hebben, kreeg het deksel een dag later flink op de neus. Shell beloonde de Nederlandse inzet met de aankondiging dat ze een volledig Brits bedrijf willen worden. Een dikkere kapitalistische middelvinger kan je als land niet krijgen.)